[Anonim]

İsa Mesih’in Ad ve Ünvanları

Alfa ve Omega – İlk ve Son

(Josh McDowell – Bart Larson)

Alfa ve Omega terimleri, Tanrı’yı muhteşem bir şekilde tanımlamaktadır. Gökler yıldızlarla dolmadan ve evren varolmadan önce, Tanrı vardı. Tanrı sonsuzluktan sonsuzluğa uzanır. Yaratılış 1:1’de şöyle yazılmıştır:

‘Alfa (ilk) Omega (Son) ünvanları sadece Tanrı’ya yaraşır’.

Bu adlar Tanrı’nın sonsuz doğasını ifade etmek için kullanılır. O, tüm yaratılışın kaynağı ve amacıdır. Hiçbir yaratılan, ilk ve son olduğu iddiasında bulunamaz.

Kutsal Yazılar’da Mesih İsa ve Tanrı, Alfa ve Omega, İlk ve Son olarak adlandırılır.

‘Ben O’yum; ilk Ben’im, son da Ben’im’ (Yeşeya 48:12).

‘Var olan, var olmuş ve var olacak olan, gücü her şeye yeten Rab diyor ki, ‘Alfa ve Omega Ben’im’ (Esinleme 1:89.

‘Alfa ve Omega, başlangıç ve son Ben’im… Susamış olana, yaşam suyunun pınarından karşılıksız olarak vereceğim. Galip gelen bunları miras alacak. Ben ona Tanrı olacağım, o da bana oğul olacak’(Esinleme 21: 6-7).

‘İlk ve son Ben’im. Diri olan Ben’im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diri kalacağım’ (Esinleme 1: 17-18).

‘Ölmüş ve yaşama dönmüş, ilk ve son olan şöyle diyor….’ (Esinleme 2:8).

‘İşte tez geliyorum… Alfa ve Omega, birinci ve sonuncu, başlangıç ve son Ben’im… Ben İsa… bu tanıklığı size iletsin diye meleğimi gönderdim’ (Esinleme 22:12-16).

Yukarıda İncil’in Esinleme bölümünden aktarılan ayetlerin önemi görmezden gelinemez. Bu ayetler, Mesih’in tanrısallığını açıklayan en güçlü ve en açık örneklerdendir. İki ilk ve iki son, iki Alfa ve iki Omega olamaz.

[Anonim]

Kurtarıcı
(Josh McDowell – Bart Larson)

Eski Antlaşma’nın Tanrısı, tek Kurtarıcı’nın kendisi olduğunu söyler.


‘Ben Rabbim ve Benden başka Kurtarıcı yoktur’ (Yeşeya 43:11).


Yine de, Kutsal Yazılar açıkça İsa’nın Kurtarıcı olduğunu ileri sürer:


‘Çünkü senin Tanrın, İsrail’in Kutsalı, senin Kurtarıcın Rab Ben’im’ (Yeşeya 43:3).


‘Çünkü ümidimizi, bütün insanların, özellikle iman edenlerin Kurtarıcısı olan, yaşayan Tanrı’ya bağlamışız’ (1.Timoteos 4:10).
‘Ruhum, Kurtarıcım Tanrı sayesinde sevinçle coşar’ (Luka 1:47).


‘…. adını İsa koyacaksın. Çünkü halkını günahlardan kurtaracak olan O’dur’ (Matta 1.21).


‘İşte, dünyanın günahını kaldıran Tanrı Kuzu’su!’ (Yuhanna 1:29).


‘Kendimiz işittik, O’nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz’ (Yuhanna 4:42).


‘Mesih sözünü dinleyenlerin hepsi için, sonsuz kurtuluş kaynağı olmuştur’ (İbraniler 5: 9).

‘Bugün size Davut’un kentinde bir Kurtarıcı doğdu’ (Luka 2:11).
‘Pavlus, Titus’a, ‘Kutsal ümidimizin gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in yücelik içinde gelmesini
bekliyoruz’ (Titus 2:13) demiştir. Bu ayetin içeriği önemlidir. Aynı bölümde 12. ayet boyunca Pavlus, ‘Kurtarıcımız Tanrı’ ve ‘Kurtarıcımız İsa’ tanımlamasını dört kez kullanıyor (Titus 2:10-13; 3:4-6).

[Anonim]

Kral
(Josh McDowell – Bart Larson)

‘Kral’ ünvanı, Tanrı’nın yüceliğini ifade etmek için kullanılır. Mezmur yazarı şöyle demiştir: ‘Çünkü Rab, yüce bir Tanrı’dır ve tüm tanrılar üzerinde yüce bir Kral’dır’ (Mezmur 95:3).

Tanrı Yeşeya 43:15’te şöyle diyor: ‘İsrail’in Yaratıcısı, Kralınız Rab, Ben’im’. Mezmurlar’da, Yeşeya’da, Yeremya’da, Daniel’de, Zekeriya’da ve Malaki’de Tanrı’dan; ‘Kral’, ‘İsrail’in Kralı’ ve ‘Yüce Kral’ olarak bahsedilir.

‘Kral’ kelimesi, genelde insanlara verilen bir ünvan olmasına rağmen, Yeni Antlaşma, Mesih’ten, Eski Antlaşma’da da bahsedilen kral gibi değil, ‘Kralların Kral’ı’ diye bahseder.

‘Çünkü Kuzu, rablerin Rabbi, kralların Kralı’dır’ (Esinleme 17:14). Mesih’in ikinci gelişinde elbisesinin üzerinde ‘KRALLARIN KRAL’I VE RABLERİN RABBİ’ yazılı olacak’(Esinleme 19:16). Eski Antlaşma’da da, Yahve (Yehova) ‘Tanrıların Tanrı’sı’ ve ‘Rablerin Rabbi’ olarak anılır (Yasa’nın Tekrarı 10:17).

1.Timoteos 6:14-16’nın özel bir önemi vardır: ‘Rabbimiz İsa Mesih’in gelişine dek Tanrı buyruğunu lekesiz ve kusursuz olarak koru. Kutsal ve tek hükümdar, kralların Kral’ı, rablerin Rabbi, ölümsüzlüğün tek sahibi, yaklaşılmaz ışıkta yaşayan, hiçbir insanın görmediği ve göremeyeceği Tanrı, Mesih’i belirlenen zamanda ortaya çıkaracaktır. Onur ve güç sonsuza dek O’nun olsun, amin.

Burada ‘kralların Kral’ı’ ve ‘rablerin Rabbi’ olarak açıklanan kişi hem Tanrı, hem de Mesih olabilir. Eğer bu ayet, ‘Mesih’in yüceliğinden bahsediyorsa (Vahiy 1:12-18), o zaman ‘tek Hükümdar’,’kralların Kral’ı’, ‘rablerin Rabbi’, ‘ölümsüzlüğün tek sahibi’ ve ‘yaklaşılmaz ışıkta yaşayan’ Tanrı, İsa Mesih’in Kendisidir. Öte yandan, eğer bu pasaj Tanrı’dan bahsediyorsa, o zaman Mesih ve Tanrı aynı ünvanları paylaşıyor diyebiliriz. (bkz. Esinleme 17:14). Her iki durumda da, bu pasaj Mesih’in tanrısallığını kanıtlar.

[Anonim]

Yargıç (Josh McDowell – Bart Larson)

Eski Antlaşma, Tanrı’nın her bireyi yargılayacağı konusunda hiçbir şüphe bırakmıyor. ‘Kavmını yargılasın diye, göklere ve yere yukarıdan çağırıyor… Ve gökler adaletini bildirecektir, çünkü yargılayan Tanrı’nın kendisidir’. Yahve yani (Yehova)’nın yargıçlığı konusunda birçok ayet vardır. Örneğin:

“Senden uzak olsun bu. Haklıyı, haksızı aynı kefeye koyarak haksızın yanında haklıyı da öldürmek senden uzak olsun. Bütün dünyayı yargılayan adil olmalı’(Yaratılış 18:25).

‘Çünkü O geliyor! Yeryüzünü yargılamaya geliyor. Dünyayı adaletle, Halkları kendi gerçeğiyle yönetecek’ (Mezmur 96:13).

‘Oysa sizler Siyon* Dağı`na, yaşayan Tanrı`nın kenti olan göksel Yeruşalim`e, bir bayram şenliği içindeki onbinlerce meleğe, adları göklerde yazılmış ilk doğanların topluluğuna yaklaştınız. Herkesin yargıcı olan Tanrı`ya, yetkinliğe erdirilmiş doğru kişilerin ruhlarına, yeni antlaşmanın aracısı olan İsa`ya ve Habil`in kanından daha üstün bir anlam taşıyan serpmelik kana yaklaştınız’ (İbraniler 12:23-24).

‘Kimseyi kayırmadan, kişiyi yaptıklarına bakarak yargılayan Tanrı`yı Baba diye çağırdığınıza göre, gurbeti andıran bu dünyadaki zamanınızı Tanrı korkusuyla geçirin’ (1.Petrus 1:17).

Fakat Yeni Antlaşma’da Baba, ‘Tüm yargıyı Oğul’a’ bırakır.

‘Baba kimseyi yargılamaz, bütün yargılama işini Oğul`a vermiştir’ (Yuhanna 5:22). Tüm yargının Oğul’a verilmesinin nedeni 23. ayette açıklanır.

‘Öyle ki, herkes Baba`yı onurlandırdığı gibi Oğul`u onurlandırsın. Oğul`u onurlandırmayan, O`nu gönderen Baba`yı da onurlandırmaz’ (Yuhanna 1:23).

Baba, Tanrı olarak mı onurlandırılmıştır? Tabii ki. Öyleyse, Oğul da aynı şekilde onurlandırılmalıdır.

Yuhanna 5.17-30 ayetleri Mesih’in tanrısallığıyla ilgili Kutsal Kitap’taki en güçlü bölümlerden birisidir. ‘Yaşayanları ve ölüleri yargılayacak’(2.Timoteos 4:1) olan İsa’dır. Tüm inanlılar ‘Mesih’in yargı tahtı’ önüne gelecekler (2.Korintliler 5:10). Romalılar 14:10 benzer bir şekilde imanlıların ‘Tanrı’nın yargı tahtına’ geleceğinden bahseder. Mesih ve Yahve (Yehova) imanlıların yüreklerini araştırır.

‘O’nun çocuklarını salgın hastalıkla öldüreceğim. O zaman bütün kiliseler, gönülleri ve yürekleri denetleyenin ben olduğumu bilecekler. Her birinize yaptıklarınızın karşılığını vereceğim’ (Esinleme 2:23).

‘Ben RAB, herkesi davranışlarına, Yaptıklarının sonucuna göre ödüllendirmek için Yüreği yoklar, düşünceyi denerim’(Yeremya 17:10).

Bu ayetlere göre, İsa ve Yahve’nin tek yargıç olduğunu görüyoruz.

[Anonim]

Rab

(Josh McDowell – Bart Larson)

„Rab’ kelimesi, Eski ve Yeni Antlaşma’da, Tanrı’dan ve İsa Mesih’ten bahsederken kullanılır. Eski Antlaşma’da Rab kelimesinin karşılığı İbranice ‚Adonay’dır.Yeni Antlaşma’da ise karşılığı ‚Kurios’ olarak geçer. Adonay ve Kurios kelimeleri, Tanrı’yı tanımlamak için Yahudiler tarafından kullanılmaktaydı.


Yeni Antlaşma’da ‚Kurios’ kelimesinin birisi genel, diğeri kutsal iki anlamı vardı. Genel kullanımı, saygı ifade etmek amacıyla kullanılan ‚baş’ veya ‚efendi’ anlamına geliyordu. Kutsal kullanım ise ‚tanrısallık’ anlamındaydı. Bazı Yeni Antlaşma ayetlerinde ‘Rab’ terimi, İsa Mesih’e saygı amacıyla kullanılır (Yuhanna 4:1). İlk Mesih inanlıları, Yahudiler gibi monoteist (tek tanrılı) olduklarından ‘Rab’ kelimesini İsa için kutsal anlamda kullanmaları, Mesih’in Tanrı olduğunu düşündükleri konusunda güçlü bir kanıttır. Hogg ve Vine’nin de belirttikleri gibi:


‘İsa’yı, Tanrı için kullanılan ‘Rab’ kelimesiyle adlandırmaları, İsa’yla Tanrı’yı bir tuttukları anlamına gelir. İsa’ya Rab diyenlerin dünyadaki tek monoteist (tek tanrılı) inanca sahip insanlar oldukları hatırlanırsa, kullandıkları Rab kelimesi büyük önem taşır. Yaratıcıyı yaratmış olduğu bir insana benzetmek ve insanla bir tutmak, belki pagan (putperest) bir filozofun yapabileceği, fakat bir Yahudi’nin asla cesaret edemeyeceği bir şeydi’.


İmparatorlarına Tanrı gibi tapınan Romalılar, birbirlerini ‘Sezar Rab’dir’ diye selamlarlardı. İlk Mesih İnanlılarına ve Yahudiler’e Romalılarca eziyet edilmesinin sebeplerinden birisi de, İmparatora ‘Rab’ demeyi reddetmeleriydi. Bu uygulama, Mesih inanlılarının Tanrı anlamında kullandığı ‘İsa Rab’dir’ sözünün önemini gösteriyor.

Kutsal Yazılar’da kutsal anlamda İsa’ya Rab denildiğini gösteren birçok örnek bulunuyor. Pavlus şöyle diyor:


‘Bunun için şunu bilmenizi istiyorum: ‘Tanrı’nın Ruhu aracılığıyla konuşan hiç kimse, ‘İsa’ya lanet olsun!’ demez. Kutsal Ruh’un aracılığı olmadan da hiç kimse, ‘İsa Rab’dir!’ diyemez’ (1.Korintliler 12:3).

Bazı kişiler, ‘İsa’nın Rabbim olduğuna inanıyorum, ama O’nun Tanrı olduğunu sanmıyorum’ diyerek, isa’nın tanrısallığına karşı çıkabilirler. Burada sorulması gereken önemli soru, ‘Rab’ kelimesiyle söylenmek istenenin ne olduğudur. Herkes, ‘İsa Rab’dir’ diyebilir ve hatta bazıları bunu ‘efendi’ anlamında da kullanabilir, fakat Pavlus’un bahsettii bu değildir. Burada birkaç şey, Pavlus’un, Mesih İsa’nın tanrısallığından bahsettiğini gösterir:


1.) Pavlus, 1.Korintlilerin 12.bölümüne, ruhsal armağanlardan bahsederek başlar ve Korintlilerin put tanrılara tapınmaya yönlendirildikleri gerçeğini ele alır. Bu sahte tanrılara karşıt olarak (a.1-2). Pavlus içinde Kutsal Ruh olan hiç kimsenin, İsa’ya lanet edemeyeceğini ve Kutsal Ruh olmadan hiç kimsenin ‘İsa Rab’dir’ diyemeyeceğini söyler. Yani, Rab İsa tapınılmaya layık olan gerçek Tanrı’dır.

2.) 3. ayette Pavlus Kutsal Ruh’u, İsa’yı ve Tanrı’yı bir tutar. 4-6 ayetler de şunu gösteriyor:


4.ayet: çeşitli armağanlar fakat aynı Ruh.
5.ayet: çeşitli hizmetler, fakat aynı Rab
6.ayet: çeşitli etkiler, fakat aynı Tanrı.

Eğer İsa Tanrı değilse, 5. ayette neden eşit olarak ele alınır? 11 ve 18. ayetlerde ise Kutsal Ruh ve Tanrı, eş anlamlı adlarmış gibi ele alınır.,


Mesih’in tanrısallığını reddeden bir kişiye, Rabbe dua edip etmediği sorulacak olursa, bu kişinin: ‘Hangisinden bahsediyorsun?’ diye sorması gerekir. İşte sorun da buradadır. Yeni Antlaşma’nın her yerinde, Tanrı’ya ve İsa’ya Rab deniliyor. Bu soruyu sorduğumuzda alacağımız genel yanıt şöyle olur: ‘Tanrı’ya dua ediyorum, fakat isa’ya dua etmeye inanmıyorum’. Buna karşılık olarak, Yeni Antlaşma’da Mesih İsa’ya Rab olarak beş kez dua edildiğini görüyoruz:

a.)Elçilerin İşleri 7:59-60’ta, İstefan İsa’ya Rab olarak dua eder. Onun inancına göre, isa’ya kendi ruhunu teslim edebilecek kadar güçlü biri olduğunu görüyoruz. Sonra İstefan diz üstü çökerek: ‘Ya Rab, bu günahı onlara yükleme’ diyor. Hellenistik dönemdeki dindar bir Yahudi. Tanrı’dan başka hiç kimseye dua etmezdi.


b.) 1.Korintliler 1:2’de Pavlus kutsallara şöyle yazar: ‘Mesih İsa’da kutsal kılınmış ve kutsal olmaya çağrılmış olan sizlere ve hepimizin Rabbi İsa Mesih’in adını her yerde anan herkese…’


c.) Pavlus 2.Korintliler 12:8-9’da ‘bedendeki diken’ den bahsederken şöyle der: ‘Bundan kurtulmak için Rabbe üç kez yalvardım. Ama O bana dedi ki, ‘Kayram sana yeter, çünkü gücüm güçsüzlükte tamamlanır’. İşte Mesih’in gücü üzerimde bulunsun diye, güçsüzlüklerimle sevinerek daha çok övüneceğim’.


d.) 1.Yuhanna 5:13-15’te şöyle yazılmıştır: ‘Ben bunları Tanrı Oğlu’nun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye yazdım. Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine göre ne istersek bizi işitir. Her ne dilersek, bizi işittiğimizi bildiğine göre, O’ndan dilemiş olduklarımızı aldığımızı da biliriz’. ‘O’, ‘O’nun’ ve ‘O’ndan’ gibi kişilik zamirleri Tanrı’nın Oğlu’ndan bahsetmektedir.


e.) Elçilerin İşleri 8:24’te Şimon şöyle der: ‘Benim için Rabbe yalvarın da söylediklerinizden hiç biri başıma gelmesin’(16. ayette İsa ‘Rab’dir).


Petrus ve Pavlus, İsa Mesih’in, ‘herşeyin Rabbi’ olduğunu ileri sürerler.


‘Tanrı`nın, herkesin Rabbi olan İsa Mesih aracılığıyla esenliği müjdeleyerek İsrailoğulları`na ilettiği bildiriden haberiniz vardır’ (Elçilerin İşleri 10:36)

‘Çünkü Yahudi Grek* ayrımı yoktur, aynı Rab hepsinin Rabbi`dir. Kendisine yakaranların tümüne eliaçıktır’(Romalılar 10:12).

Pavlus ayrıca 1.Korintliler 2:7 – 8’de şöyle der: ‘Tanrı`nın saklı bilgeliğinden gizemli biçimde söz ediyoruz. Zamanın başlangıcından önce Tanrı`nın bizim yüceliğimiz için belirlediği bu bilgeliği bu çağın önderlerinden hiçbiri anlamadı. Anlasalardı yüce Rab`bi çarmıha germezlerdi’.


Görkemli Rab kimdir? Mezmur 24:10’da ‘Kimdir bu Yüce Kral? Her Şeye Egemen RAB`dir bu Yüce Kral!


Ayrıca Mezmur 96:7-8’de şöyle der Kutsal Kitap:

‚Ey bütün halklar, RAB`bi övün, RAB`bin gücünü, yüceliğini övün,
RAB`bin görkemini adına yaraşır biçimde övün, Sunular getirip avlularına girin!’

2.Korintliler 4:4-5’te Pavlus İsa’ya şu şekilde Rab der:
‚Tanrı’nın görüntüsü olan Mesih’in yüceliğini bildiren müjdenin ışığı imansızların üzerine doğmasın diye, bu çağın ilahı onların zihinlerini kör etmiştir. Biz kendimizi ilan etmiyoruz; ama Mesih İsa’yı Rab, kendimizi de İsa’nın uğruna kullarınız ilan ediyoruz.’
O halde Mesih Tanrı’nın benzeyişinde olan Rab’dir! Pavlus, Yeşeya’nın Eski Antlaşma’da Yahve (Yehova) için kullanmış olduğu aynı benzetmeyi, İsa’nın Rab olduğunu açıklamak üzere kullanır.
‚Tanrı benim ve başkası yoktur… Her diz önümde çökecek, her dil bana and edecek diye söz ağzımdan doğrulukla çıktı ve geri dönmez. Doğruluk ve güç ancak Rab’dedir’ (Yeşeya 45:22-24).
‚İsa’nın adı anıldığında, göktekiler, yerdekiler ve yer altındakilerin hepsi diz çöksün ve her dil, Baba Tanrı’nın yüceltilmesi için İsa Mesih’in Rab olduğunu açıkça söylesin’ (Filipiler 2: 10-11).

Eski Antlaşma uzmanı ve bir Ferisi olan Pavlus, bu benzetmeyi yanlışlıkla kullanmış olamaz. Mesih İsa, Kendisini ‚Sept’in Rabbi’ olarak tanıtmıştır. Bu iddia, Sept’in yaratıcısı olduğu anlamına gelir. Mısır’dan çıkış 31:13-17’de Tanrı şöyle der:

‚Benim sept günlerimi gerçekten tutacaksınız, çünkü o, sizin ve benim aramda nesillerinizce bir alamettir; ta ki sizi kutsayan Rabbin ben olduğunu bilesiniz… O, İsrailoğulları ile benim aramda sonsuza dek bir belirtidir’.

Yahudiler için Yahve, hem Sept’in yaratıcısı, hem de Sept’in Rabbi’ydi. Bazı Ferisiler, Sept gününde İsa’nın, öğrencilerinin ürün toplamalarına izin verdiği için O’nu eleştirirken, Mesih Matta 12.8’de bunun sorun olmadığını, çünkü Kendisinin ‚Sept’in Rabbi’ olduğunu söylemiştir. C.S Lewis’in de söylediği gibi:

‚İşte başka bir ilginç durum: Hemen hemen he dinde, oruç gibi, yerine getirilmesi gereken bazı kurallar vardır. Ve bir gün bu Adam çıkagelip ‚Ben buradayken kimsenin oruç tutmasına gerek yok’ demesi ilginç bir durum yaratır. Kimdir bu adam? Varlığıyla dini kuralları değiştirmeye nasıl gücü yeter? Okula, birdenbire tatile çıkabileceklerini söyleyen bu adam kimdir?’

Pavlus, Titus’a, ‘Kutsal ümidimizin gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in yücelik içinde gelmesini bekliyoruz’ (Titus 2:13) demiştir. Bu ayetin içeriği önemlidir. Aynı bölümde 12. ayet boyunca Pavlus, ‘Kurtarıcımız Tanrı’ ve ‘Kurtarıcımız İsa’ tanımlarını dört kez kullanıyor (Titus 2:10 –13 3:4-6).

[Anonim]

Işık (Josh McDowell – Bart Larson) _hac:

Işık terimi Tanrı’yı, O’nun varlığını veya esinini simgelemek üzere kullanılır. Tanrı ‘ışıktır’, ‘Sonsuz ışıktır’ karanlığı aydınlatandır’.

‘RAB benim ışığım, kurtuluşumdur, Kimseden korkmam. RAB yaşamımın kalesidir, Kimseden yılmam’ (Mezmur 27:1).

‘Ben, RAB, seni doğrulukla çağırdım, Elinden tutacak, Seni koruyacağım. Seni halka antlaşma, Uluslara ışık yapacağım’(Yeşeya 42:6).

‘Gündüz ışığın güneş olmayacak artık, Ay da aydınlatmayacak seni; Çünkü RAB sonsuz ışığın, Tanrın görkemin olacak.

Artık güneşin batmayacak, ayın çekilmeyecek, Çünkü RAB sonsuz ışığın olacak, Sona erecek yas günlerin’ (Yeşeya 60:19-20).

‘Ya RAB, ışığım sensin! Karanlığımı aydınlatırsın’ (2.Samuel 22:29).

İsa, oldukça güçlü bir iddiada bulunmuştur. Işık olduğunu söylemekle; insanlara ışığı gösteren değil, ışığın Kendisi olduğunu ileri sürmüştür. İsa şöyle demiştir:

‘Ben dünyanın ışığıyım. Benim ardımdan gelen asla karanlıkta yürümez, yaşam ışığına sahip olur’(Yuhanna 8:12).


İsa Mesih kendisi hakkında şöyle der: ‘Dünyaya ışık geldi, ama insanlar ışık yerine karanlığı sevdiler’ (Yuhanna 3:19).


Başka bir ayette İsa Mesih şöyle der: ‘Dünyada olduğum sürece, dünyanın ışığı benim’(Yuhanna 9:5).


Elçi Yuhanna, Mesih İsa hakkında şu tanıklıkta bulunur: ‘İnsanların ışığı’, ‘gerçek ışık’ ve ‘her insanı aydınlatan ışık’ (Yuhanna 1:4-9).


Tanrı sonsuz ışık olduğu gibi, İsa Mesih’ te sonsuz ışıktır.

‘Artık güneşin batmayacak, ayın çekilmeyecek, Çünkü RAB sonsuz ışığın olacak, Sona erecek yas günlerin’ (Yeşeya 60:19-20).

‘Aydınlanmak için kentin güneş ya da aya gereksinimi yoktur. Çünkü Tanrı`nın görkemi onu aydınlatıyor. Kuzu da onun çırasıdır’ (Esinleme 21:23).

‘Artık gece olmayacak. Çıra ışığına da güneş ışığına da gereksinmeleri olmayacak. Çünkü Rab Tanrı onlara ışık verecek ve sonsuzlara dek egemenlik sürecekler’ (Esinleme 22:5).

[Anonim]

Doğruluğumuz Olan Rab
(Josh McDowell – Bart Larson)


İnsanlığın doğruluğa olan gereksiniminden ve Tanrı’nın doğruluk standartlarına ulaşamamasından dolayı ‘Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı`nın yüceliğinden yoksun kaldı’ (Romalılar 3:23).

Eski Antlaşma Yahve’nin ve Davut’un soyundan gelecek doğru bir kişiyi göndereceği önbildirisinde bulunur. ‘Doğruluğumuz olan Rab (Yahve)’.

‘O’nun döneminde Yahuda kurtulacak, İsrail güvenlik içinde yaşayacak. O, `RAB doğruluğumuzdur*fş* adıyla anılacak’(Yeremya 23:6).

‘ O günlerde, o zamanda, Davut için doğru bir dal*fb* yetiştireceğim; Ülkede adil ve doğru olanı yapacak.
O günlerde Yahuda kurtulacak, Yeruşalim güvenlik içinde yaşayacak. O, RAB doğruluğumuzdur*fc* adıyla anılacak’ (Yeremya 33:15-16).
Eski Antlaşma’nın öğretisine göre, Davut’tan gelecek olan bu kökün, Mesih olacağı belirtilmiştir (karşılaştırınız Luka 1:32). Bu nedenle İsa Mesih’in adlarından biri de ‘doğruluğumuz olan Yahve’ dir. Yeşeya 45:24’te şöyle yazılmışıtır:

‘Doğruluk ve güç, sadece Rab’dedir’.

[Anonim]

Bedeli Ödeyen

(Yazarlar:Josh McDowell – Bart Larson)

‚Bedeli ödeyen’, (Kurtarıcı) kelimesi, geri satın alan anlamındadır. İnsanlık ruhsal olarak iflas etmiş haldeyken ve kendisini kurtaramaz duruma düşmüşken, Baba Tanrı, isteyerek ve önceden vermiş olduğu bir kararla (Elçilerin İşleri 2:23)’de şöyle söylemektedir:

‘Tanrı`nın belirlenmiş amacı ve öngörüsü uyarınca elinize teslim edilen bu adamı, yasa tanımaz kişilerin eliyle çarmıha çivileyip öldürdünüz’.

Tanrı, Oğlunu tüm insanların kurtuluşu için kurban etmiş ve insanların kendisiyle barışması için kapı açmıştır. Kutsal Yazılar, Tanrı’nın, ‘bol yaşam’ Tanrı’sı olduğunu (Mezmur 130:7-8), ‘Bedeli ödeyen Kurtarıcı’ olduğunu, (Yeşeya 48:17; 54:5; 63:9), ve yaşamlarımızı ‘çukurdan kurtaran’ Tanrıolduğunu vurgulamaktadır (Mezmur 103:4). Günahlardan tamamen kurtulmak Tanrı tarafından gerçekleşebilir.

İsa Mesih bizi günah bataklığından kurtarmıştır. ‘Mesih’in kanının aracılığıyla, Mesih’te kurtuluşa, suçlarımızın bağışına sahibiz’(Efesliler 1:17).

‘Sonsuz kurtuluşumuzu’ satın alan, İsa’nın kendisidir (İbraniler 9:12).

Pavlus, Efes’teki önderlere şöyle seslenir: ‘Rabbin, kanı pahasına sahip olduğu inanlılar topluluğunu gütmek üzere atandınız’ (Elçilerin İşleri 20:8). Pavlus burada, Mesih’in çarmıhtaki ölümünden bahsediyor. Kurtarıcımız olan İsa Mesih, Oğul Tanrı’dır.

[Anonim]

Çoban
(yazarlar: Josh McDowell – Bart Larson)


‘Çoban’ kelimesi, Tanrı için ve Tanrı’nın insanlara olan ilgisi ve kullanılan güzel bir terimidir. Davut Peygamber, ‘Rab benim çobanımdır, eksiğim olmaz..’ der (Mezmur 23:1).

Yine Mezmurlar 80:1-‘de şöyle der: ‘Ey İsrail’in çobanı, kulak ver! Sen ki Yusuf’u sürü gibi güdüyorsun’. Yaratılış: 49:24 Tanrı’dan ‘İsrail’in Kayası, Çoban’ diye bahseder. Hezekiel Kitabının 34. bölümü, tamamen kaybolmuş ve O’nun ağılının koyunları olan İsrail’in Çobanından bahseder.


Çoban terimi, Mesih’in Tanrılığını kanıtlamasa da, Petrus ve İbraniler’in yazarı, İsa’yı ‘Çobanların Başı’, ‘koyunların yüce Çoban’ı’ ve canlarımızın ‘Çobanı ve Koruyucusu’ olarak adlandırır (1.Petrus 5:4; İbraniler:13-20; 1.Petrus 2:25). Mesih İsa da Kendisinin ‘iyi çoban’ olduğunu söyler (Yuhanna 10:11-16).

[Anonim]

İsa Mesih’in ad ve ünvanları

Koca

(Yazarlar: Josh McDowell ve Bart Larson)

Tanrı’ya koca ünvanının verilmesinin güzel özelliklerinden birisi de, sevgi dolu bir kocanın , eşinin gereksinimlerini karşılaması gibi, Tanrı’da insanların yüreklerindeki boşluğu ve yalnızlığı doldurmak istemektedir. Yeşeya Peygamber İsrail’e bu gerçeği şöyle hatırlatır:


‘Çünkü kocan, seni yaratandır. O`nun adı Her Şeye Egemen RAB`dir, İsrail`in Kutsalı`dır seni kurtaran. O`na bütün dünyanın Tanrısı denir’ (Yeşeya 54:5).


Hoşea kitabında, Tanrı’nın İsrail’e olan sevgisi, sadık bir kocanın, sadık olmayan karısına olan segisiyle karşılatırılır. Tanrı, yargı günü geldiğinde, İsrail’in Kendisini tekrar Koca olarak çağıracağı önbildirisinde bulunur.


‘Ve o gün gelecek” diyor RAB, ‘Bana, `Kocam diyeceksin; Artık, `Efendim’ demeyeceksin’ (Hoşea 2:16).


Eski Antlaşma’da, Tanrı nasıl İsrail’in Kocasıysa, Yeni Antlaşma’da da İsa Mesih inanlılar topluluğunun Kocasıdır. Mesih, önbildirilen ‚damadın’ Kendisi olduğunu söyleyerek, öğrencilerinin, (kendisi onlarla birlikteyken) oruç tutmak zorunda olmadıklarını belirtir:

‘Onlar da hemen ağlarını bırakıp O`nun ardından gittiler.
İsa biraz ileri gidince Zebedi`nin oğulları Yakup`la Yuhanna`yı gördü. Teknede ağlarını onarıyorlardı’(Markos 2:18-19).


‘O zaman Göklerin Egemenliği, kandillerini alıp güveyi karşılamaya çıkan on kıza benzeyecek.

Bunların beşi akıllı, beşi akılsızdı’ (Matta 25:1).

Matta 25:1’deki bakirelerin (İnanlılar Topluluğu) ‚damat’ olan İsa Mesih’i beklemeleri söylenir.

Esinleme 21:2-9’da İsa Mesih ‚gelinin kocası’ ve göklerdeki ‘Yeni Yeruşalim’ olarak tanıtılır. Tanrı gibi, İsa Mesih de ilahi göksel Koca’dır.

‘Kutsal kentin, yeni Yeruşalim`in gökten, Tanrı`nın yanından indiğini gördüm. Güveyi için hazırlanmış süslü bir gelin gibiydi.

Tahttan yükselen gür bir sesin şöyle dediğini işittim: “İşte, Tanrı`nın konutu insanların arasındadır.

Tanrı onların arasında yaşayacak. Onlar O`nun halkı olacaklar, Tanrı`nın kendisi de onların arasında bulunacak.
Onların gözlerinden bütün yaşları silecek. Artık ölüm olmayacak. Artık ne yas, ne ağlayış, ne de ıstırap olacak. Çünkü önceki düzen ortadan kalktı.”

Tahtta oturan, ‘İşte her şeyi yeniliyorum’ dedi. Sonra, ‘Yaz!’diye ekledi, ‘Çünkü bu sözler güvenilir ve gerçektir’.

Bana, ‘Tamam!’ dedi, ‘Alfa* ve Omega’ başlangıç ve son Ben’im. Susayana yaşam suyunun pınarından karşılıksız su vereceğim.

Galip gelen bunları miras alacak. Ben onun Tanrısı olacağım, o da bana oğul olacak.

Ama korkak, imansız, iğrenç, adam öldüren, fuhuş yapan, büyücü, putperest ve bütün yalancılara gelince, onların yeri, kükürtle yanan ateş gölüdür. İkinci ölüm budur’.

Son yedi belayla dolu yedi tası taşıyan yedi melekten biri gelip benimle konuştu. ‘Gel!’ dedi, “Kuzu`ya eş olacak gelini sana göstereyim.’ (Esinleme 21:2-9).

[Anonim]

violetviolet

Yaşam Kaynağı (İsa Mesih’in ad ve ünvanları)

(Yazarlar: Josh McDowell ve Bart Larson)


Yaratılışın en önemli anı, Tanrı’nın insanı şekillendirmesi ve içine yaşam nefesini üflemesidir.


‘RAB Tanrı Adem`i topraktan Yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu’ (Yaratılış 2:7).


Tanrı, Yasa’nın Tekrarı 2:32-39’da ‘Benden başka Tanrı yoktur!’ dedikten sonra, Kendisinin ‘yaşam verici’ olduğunu söyler. Mezmur 36:9’da şöyle der: ‘Çünkü yaşam kaynağı sensin, Senin ışığınla aydınlanırız.’.


İsa Mesih şöyle der: ‘Baba nasıl ölüleri diriltip yaşam veriyorsa, Oğul da dilediği kişilere öylece yaşam verir’ (Yuhanna 5:21).


İsa Mesih, Lazar’ı diriltmeden hemen önce, ‘Diriliş ve Yaşam Ben’im’ (Yuhanna 11:25) der. Hatta daha da ileriye giderek, Sonsuz yaşam verenin kendisi olduğunu söyler: ‘Onlara

İsa Mesih, Kutsal Yazılar’ın (Eski Antlaşma’dan sözediyor) kendisine tanıklık ettiğini söyledikten sonra, ‘Yaşama kavuşmak için bana gelmek istemiyorsunuz’ der (Yuhanna 5:40).

[Anonim]

Kaya (Josh McDowell ve Bart Larson) isamesih-

‘Kaya’ birçok anlama gelebilir, fakat bu tanım, Tanrı’yı simgeleyen bir terim olunca, Tanrı’daki güveni, Tanrı’daki sağlamlığı ve Tanrı’daki gücü simgeler. Musa, ölümünden önce İsrailliler’e bir şarkı bırakmıştır. Bu şarkıdan Tanrı’nın kim olduğunu ve Tanrı’nın onlar için neler yaptığını anlatmıştır. Musa’nın bu şarkıda, Tanrı için kullandığı iki ad ‘Yahve’ ve ‘Kaya’ idi. ‘Rab’bin (Yahve) adını beyan ederim. Kayamız Tanrı’ya yücelik olsun!’.

‘RAB`bin adını duyuracağım. Ululuğu için Tanrımız`ı övün!
‘O Kaya`dır, işleri kusursuzdur, Bütün yolları doğrudur. O haksızlık etmeyen güvenilir Tanrı`dır. Doğru ve adildir’ (Yasa’nın tekrarı 32:3-4).

Ayrıca:
‘Yeşurun*fo* semirdi ve sahibini tepti; Doyunca yağ bağlayıp ağırlaştı, Kendisini yaratan Tanrı`ya sırt çevirdi, Kurtarıcısını, Kaya`yı küçümsedi.

Yabancı ilahlarla Tanrı`yı kıskandırıp İğrençlikleriyle O`nu öfkelendirdiler.


Tanrı olmayan cinlere, Tanımadıkları ilahlara, Atalarınızın korkmadıkları, Son zamanlarda ortaya çıkan Yeni ilahlara kurban kestiler.


Seni oluşturan Kaya`yı savsakladın, Seni yaratan Tanrı`yı unuttun’ (Yasa’nın tekrarı 32:15,18).


‘Onların Kayası kendilerini satmamış Ve RAB onları ele vermemiş olsaydı, Nasıl bir kişi bin kişiyi kovar, İki kişi on bin kişiyi kaçırtırdı?

Çünkü bizim Kayamız onların kayasına benzemez, Düşmanlarımız bu konuda yargıç olabilir’ (Yasa’nın Tekrarı 30-31).

Mezmur yazarı Tanrı’yı, ‘Kurtuluşumun Kayası’ olarak adlandırır:‘Babam sensin diye seslenecek bana, `T
anrım, kurtuluşumun kayası’ (Mezmur 89:26; 95:1).


Davut Tanrı’ya, ‘Kaya’ ve ‘İsrail’in Kayası’ olarak tapınmıştır:
‘Üçüncü gün, Saul`un ordugahından giysileri yırtılmış, başı toz toprak içinde bir adam geldi. Adam Davut`a yaklaşınca önünde yere kapandı.

Davut, “Nereden geliyorsun?” diye sordu. Adam, “İsrail ordugahından kaçıp kurtuldum” dedi’(2.Samuel 22:2-3).

‘RAB yaşıyor! Kayam`a övgüler olsun! Yücelsin kurtarıcım, Kayam Tanrım!’ (2.Samuel 22:47).


‘Tanrım, kayamdır, O`na sığınırım, Kalkanım, güçlü kurtarıcım, Korunağım, sığınacak yerimdir. Kurtarıcım, zorbalıktan beni sen kurtarırsın!’ (2.Samuel 23.3).


2. Samuel 22:32’de şu soru sorulur: ‘Çünkü Rab’den başka Tanrı kimdir? Ve Tanrımızdan başka Kaya kimdir?’


Yeni Antlaşma’da da Mesih İsa’ya ‘Kaya’ ünvanı verilir. Pavlus, Musa’yla birlikte çölde olan İsrailoğulları’ndan bahsederken şöyle der:

‘Hepsi aynı ruhsal yiyeceği yedi. Hepsi aynı ruhsal içeceği içti. Artlarından gelen ruhsal kayadan içtiler ve o kaya Mesih’ti’ (1.Korintliler 10:3-4).


‘Ben Horev Dağı`nda bir kayanın üzerinde, senin önünde duracağım. Kayaya vuracaksın, halk içsin diye su fışkıracak.” Musa İsrail ileri gelenlerinin önünde denileni yaptı’ ( Mısır’dan çıkış 17:6).


‘Acıktıklarında gökten ekmek verdin, susadıklarında kayadan su çıkardın. Onlara vermeye ant içtiğin ülkeye girmelerini, orayı mülk edinmelerini buyurdun’(Nehemya 9:15).


Pavlus burada simgesel olarak İsrailoğulları’nın Yahve’nin man ekmeğinden beslendiklerini (a.3), Mesih’ten içtiklerini (a.4), hatırlatıyor. Pavlus’un inancına göre, İsa Yahve’nin ta Kendisiydi.

Pavlus, Mesih İsa için ‘tökezleme kayası’ ‘seçme taş’ ‘değerli köşe taşı’ ve ‘evi yapanların reddettiği taş’ adlarını uygun görmüştür (1.Petrus 2:4-8).

[Anonim]

Yaratıcı (Larsh McDowell ve Bart Larson) :isa:

Kutsal Kitap’ta ilk ayet şöyle der: ‘Başlangıçta Tanrı gökleri ve yeri yaratmıştır’ (Yaratılış 1:1). Tanrı, Kendisini yaratıcı olarak tanımlıyor. Buna aykırı birşey söylemek, Yahudilerce hakaret sayılırdı. Zaman ilerledikçe çeşitli kişiler de dünyayı Tanrı’nın yarattığını açıklamıştır.

‘Beni Tanrı`nın Ruhu yarattı, Her Şeye Gücü Yeten`in soluğu yaşam veriyor bana’ (Eyub 33:4).

‘Deniz O`nundur, çünkü O yarattı, Karaya da O`nun elleri biçim verdi.Gelin, tapınalım, eğilelim, Bizi yaratan RAB`bin önünde diz çökelim’ (Mezmur 95:5-6).

‘Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının: Halkından tiksindiler, Kullarına kurnazca davrandılar.

Kulu Musa`yı, Seçtiği Harun`u gönderdi aralarına’ (Mezmur 102: 25-26).

‘Bu yüzden zor günler gelmeden, “Zevk almıyorum” diyeceğin yıllar yaklaşmadan, Güneş, ışık, ay ve yıldızlar kararmadan Ve yağmurdan sonra bulutlar geri dönmeden, Gençlik günlerinde seni yaratanı anımsa’ (Vaiz 12:1)..

‘Bilmiyor musun, duymadın mı? Ebedi Tanrı, RAB, bütün dünyayı yaratan, Ne yorulur ne de zayıflar, O`nun bilgisi kavranamaz’(Yeşeya 40:28).

Yeni Antlaşma, Mesih’in tanrısallığını, O’ndan ‘Yaratıcı’ olarak bahsederek onaylar:

‘Başlangıçta O, Tanrı`yla birlikteydi.
Her şey O`nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey O`nsuz olmadı.

Yaşam O`ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı.
Işık karanlıkta parlar. Karanlık onu alt edemedi.
Tanrı`nın gönderdiği Yahya adlı bir adam ortaya çıktı.
Tanıklık amacıyla, ışığa tanıklık etsin ve herkes onun aracılığıyla iman etsin diye geldi.
Kendisi ışık değildi, ama ışığa tanıklık etmeye geldi.
Dünyaya gelen, her insanı aydınlatan gerçek ışık vardı.
O, dünyadaydı, dünya O`nun aracılığıyla var oldu, ama dünya O`nu tanımadı’ (Yuhanna 1:2-10).

Burada kullanılan kişilik zamirlerinin birbirlerine bağlanışından, Mesih İsa’dan bahsedildiğini anlıyoruz. Pavluls da aynı düşünceyi şöyle ifade ediyor:

‚Nitekim yerde ve gökte, görünen ve görünmeyen her şey -tahtlar, egemenlikler, yönetimler, hükümranlıklar- O`nda yaratıldı. Her şey O`nun aracılığıyla ve O`nun için yaratıldı.
Her şeyden önce var olan O`dur ve her şey varlığını O`nda sürdürmektedir.

Bedenin, yani kilisenin* başı O`dur. Her şeyde ilk yeri alsın diye başlangıç olan ve ölüler arasından ilk doğan O`dur’(Koloseliler 1:16-18).

Bu metin, Pavlus’un Mesih İsa’dan bahsetmekte olduğunu gösteriyor. Birbirlerine bağlı olan zamirler, sadece bir kişiyi işaret eder. Kendisi aracılığıyla ‚her şeyin yaratılmış’ olduğu ‚imanlılar topluluğunun başı’ ve ‚ölümden ilk doğmuş olan’ tek kişiden söz edilmektedir.
‚Çünkü Mesih bedenin kurtarıcısı olarak kilisenin* başı olduğu gibi, erkek de kadının başıdır’(Efesliler 5:23).

‚Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı`yla birlikteydi ve Söz Tanrı`ydı’ (Yuhanna 1:1).

‚Oysa Mesih, ölmüş olanların ilk örneği olarak ölümden dirilmiştir’ 1.Korintliler 15:20).

Yukarıda verilen bu ayetlere göre Mesih İsa bu tanımların hepsine uyuyor.

İbraniler’in yazarı da aynı noktanın altını çizer:

‚Tanrı eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez çeşitli yollardan atalarımıza seslendi.

Bu son çağda da her şeye mirasçı kıldığı ve aracılığıyla evreni yarattığı kendi Oğlu`yla bize seslenmiştir’ (İbraniler 1:1-2).

Lewis Speryy Chafer şöyle diyor:

‚Yaratma işlevi, hiçbir şeyle karşılanamayacak bir olaydır. Tanrı, maddeyi tamamen yokluktan var etmiştir. Yani, hiçlikten bir şey üretmiştir. Hiçlikten, sadece hiçliğin çıkacağı açıktır. Kutsal Kitap’ın bildirisine göre, her şey Tanrı’nın sonsuz kaynaklarından varolmuştur. Var olan her şeyin kaynağı Tanrı’dır. Dünyanın var oluşu, Romalılar 11:36’da da belirtildiği gibi, Tanrı’nın iradesinin sonucudur:

‚Her şeyin kaynağı O’dur; her şey O’nun aracılığıyla ve O’nun için var oldu’ (Romalılar 11:36).

Bu ayette her şeyin yaratıcısının Tanrı olduğunu görüyoruz. Fakat Koloseliler 1:16-17’de her şeyin Mesih tarafından ve Mesih için yaratıldığı yazılıdır. Bu ayette, Mesih’in her şeyden önce olduğu ve her şeyin O’nun aracılığıyla yaratılmış olduğu belirtilmektedir.

[Anonim]

Şifa Veren Rab (Josh McDowell ve Bart Larson) :isa:

Mısır’dan çıkış 15:26’da Yahve şöyle der: ‘Ben şifa veren Rab’bim’. Tanrı’nın yüzyıllar boyunca şifa armağanını insanlara vermiş olduğu doğru olsa da, hiç kimse bu yetkiyi İsa’nın kullanmış olduğu gibi kullanmamıştır. İlk inanlılar bu yetkiye inanmışlardı ve İsa Mesih adıyla şifa verip, insanlardan cinleri kovmuşlardı.

‘İsa on iki öğrencisini yanına çağırıp onlara kötü ruhlar üzerinde yetki verdi. Böylece kötü ruhları kovacak, her hastalığı, her illeti iyileştireceklerdi’ (Matta 10:1).

‘Yuhanna O`na, “Öğretmenim” dedi, “Senin adınla cin kovan birini gördük, ama bizi izleyenlerden olmadığı için ona engel olmaya çalıştık’(Markos 9:38).

‘Yetmişler sevinç içinde döndüler. “Ya Rab” dediler, “Senin adını andığımızda cinler bile bize boyun eğiyor’(Luka 10:17).

İsa’nın düşmanları korkuya düşmüştü: ‘Eskiden kör olan adamı ikinci kez çağırıp, “Tanrı hakkı için doğruyu söyle” dediler, “Biz bu adamın günahkâr olduğunu biliyoruz’(Yuhanna 9:24). Aklı başında olan hangi insan, kendi adıyla insanlara şifa verdiğini ve cinleri kovduğunu söyleyebilir? Böyle bir iddia sadece Tanrı’ya ait olan görkemi kendi üzerine almakla olabilir.

İsa, şifa gücünün bir parçası olarak, cinlere karşı yetki sahibi olduğunu iddia etmiştir (Matta 12:22-29). Cinler bile O’nun ‘Tanrı’nın Kutsal’ı ve ‘Tanrı’nın Oğlu’ olduğunu itiraf ederler.

‘Tam o sırada havrada bulunan ve kötü ruha tutulmuş bir adam, “Ey Nasıralı İsa, bizden ne istiyorsun?” diye bağırdı. “Bizi mahvetmeye mi geldin? Senin kim olduğunu biliyorum, Tanrı`nın Kutsalı`sın sen!’ (Markos 1:24).

‘Havrada cinli, içinde kötü ruh olan bir adam vardı. Adam yüksek sesle, “Ey Nasıralı İsa, bırak bizi! Bizden ne istiyorsun?” diye bağırdı. “Bizi mahvetmeye mi geldin? Senin kim olduğunu biliyorum, Tanrı`nın Kutsalı`sın sen!’ (Luka 4:34).

İlk inanlılar topluluğu, tüm meleklerin, hükümranlıkların ve güçlerin O’na itaat ettiğini anlamıştı.

‘Göğe çıkmış olan Mesih Tanrı`nın sağındadır. Bütün melekler, yetkiler ve güçler O`na bağlı kılınmıştır’(1.Petrus 3:22).

Elçilerin İşleri 9:34’te Petrus felçli bir adamla karşılaştığında. ‘Eneyas, İsa Mesih seni iyileştiriyor’ dedikten sonra, İsa Eneyas’ı iyileştirmiştir. İsa Mesih göklerde Tanrı olarak şifa veriyordu.

Kutsal Yazılar, Mesih’in tanrısallığıyla ilgili güçlü bir kanıttır. İsa Mesih’e sadece, sadece Tanrı için kullanılan adlar ve ünvanlar verilir: Yahve, Tanrı, Alfa ve Omega, Rab, Kurtarıcı, Doğruluğumuz olan Rab. Tanrı’yla paylaştığı diğer ünvanlar ise Işık, Kaya, Koca, Çoban, Yaratıcı, Yaşam kaynağı, Günahların bağışlayıcısı ve Şifa veren Rab’dir.

Eğer İsa Mesih sadece Tanrı’ya ait olan adlara ve ünvanlara sahipse, yani Tanrı’ysa, o halde Tanrı’nın sahip olduğu özelliklere de sahip olması gerekirdi. Bu özelliklere sahip miydi? Kutsal Yazılar İsa Mesih’in tanrısal özelliklere sahip olduğunu öğretiyor mu?

[Yazar]

Yazılar