[Anonim]

Tapınma – Her Şeyin Başlangıcı
(David Pytches)


İmanlı Tapınması
‘İmanlı tapınması insan yaşamında en gerekli ve en görkemli etkinliktir’ (Karl Barth). Ne var ki kiliselerimizin bir kısmında tapınma cansız ve sıkıcı bir hale gelmiştir. Kilisemize gelen gençlere ve diğer konuklara sorun! Hatta kendinize sorun! Acaba kilise topluluklarına gitmek zorunda olduğunuz için mi gidiyorsunuz?


Tapınmanın önemi

Tapınma (bireysel ya da topluluk olarak) tüm Tanrı halkının en önde gelen yükümlülüğüdür. Tanrı şöyle konuştu:


‘Seni Mısır’dan, köle olduğun ülkeden çıkaran Tanrın Yahve Ben’im. Benden başka ilahın olmayacak!’(Çıkış 20: 2-3).



İnsan tapınma amacıyla yaratıldı. Tanrı, insanın yalnızca kendisine tapınmasını istemektedir. Bu konuda kıskançtır: ‘Ben Tanrın Rab kıskanç bir Tanrı’yım’. Tanrı, başka ilahlara tapınmamızı istememektedir. ‘Putların önünde eğilmeyecek, onlara tapmayacaksın’(Çıkış 20:5). Putataparlık ruhsal bir zina – sadakatsizlik olarak görülmektedir.


İnsanın en büyük amacı nedir? Bu sorunun yanıtı yalın ve tanrısaldır. ‘İnsanın en büyük amacı Tanrı’yı yüceltmek ve sonsuza dek O’ndan zevk almaktır.’ Bu soruyu ve yanıtı sürekli göz önünde bulundurmalıyız.


Tapınmanın Tanımı

‘Tapınma, Tanrı’nın en üstün olan değerine yaraşan bir yaklaşımla, çarpıcı bir şekilde kutlanmasıdır. Böylece Tanrı’nın tüm varlığı insan yaşamının merkezi ve esini halini alır.’


Tapınma, doğamızın bütünüyle Tanrı’ya boyun eğmesi, vicdanımızın O’nun kutsallığıyla alevlenmesi, düşüncemizin O’nun gerçeğiyle beslenmesi, hayal gücümüzün O’nun güzelliğiyle arınması, yüreğimizin O’nun sevgisine açılması ve istemimizin O’nun amacına bağımlı olmasıdır – bütün bunların hepsi, doğamızın hissedebildiği bencillikten yoksun tek duygu olan hayranlıkla birleşerek, ilk günah ve diğer tüm günahların kaynağı olan benmerkezciliğin başlıca ilacı haline gelir.



Sözcüklerin Anlamı

Tapınma için Eski Antlaşma’da kullanılan başlıca iki İbranice sözcük vardır. Bunlardan biri,hiştaçava’dır ve ‘eğilme’ anlamına gelir – Tanrı’nın önünde secde etmek demektir.Bu sözcük Grekçede, öpmek amacıyla yaklaşma anlamına gelen ‘proskunein’ (Yuhanna 4:24) sözcüğüne çok yakındır. Tapınmada hayranlık ve sevecenlik hüküm sürmelidir.



Diğer İbranice sözcük aboda’dır ve hizmet anlamına gelir. Bu sözcüğün Grekçe Yeni Antlaşma’daki karşılığı Latreia’dır; kendimizi Tanrı’nın değerine ve onuruna yakışan bir şekilde O’na sunmak demektir.



Eski Anlaşma’da Tapınma


Eski Antlaşma’da tapınmanın en temel unsuru Tanrı’nın kutsallığı ve saygınlığıydı. Gerek kurban sunuları için öngörülen ayrıntılar, gerekse mezmurların düzeni, tapınan kişiye tövbenin, şükran sunmanın, övgünün ve duanın önceliğini öğretiyordu. Bunun dışında ayrıca şölenler, kutlamalar ve kuralsız tapınmalar için de ayrılan zamanlar vardı.



Yeni Antlaşma’da Tapınma

Yeni Antlaşma’daki tapınma, Yahudiler’in geleneksel tapınmasından alıntılar taşır. Fısıh kutlamaları bağlamından Rab’bin sofrası yerleşmiştir. Hem İsa hem de öğrenciler Tapınaktaki tapınmalara katılmaya devam etmişlerdir. Bundan sonra gelen imanlılar, Süleyman’ın eyvanında toplanmışlardır (Elçilerin İşleri 5: 12).

Kendilerine yerel Yahudi önderler tarafından izin verilen imanlılar ise haftalık olarak havrada toplanmayı sürdürmüşlerdir. Bu tapınma toplantılarının ana unsurları övgü, dua ve öğretiş olmuştur. İmanlı tapınmalarında varolan düzenler Pentikost sonrası kilisede devam etmiştir (1.Ko. 14: 26 – 27 ve Efes. 5: 19 – 20).

Ruh’un armağanlarının söndürülmemesi için bunun böyle olması gerekiyordu. Tapınmalarındaki birçok ayrıntıya rağmen, ilk imanlı tapınmasının tam ve kesin çizgileri belirlenmemiştir. Belki de bunun en belirgin örneğin Pavlus’un Truva’yı ziyaretidir (Elçilerin İşleri 20: 7 –12).



İmanlı Tapınmasını Dile Getiren Anahtar Söcükler



İsa özellikle iki sözcüğü dile getirmiştir; ‘Ruh ve gerçek’ (Yuhanna 4: 24). Pavlus bunlara iki sözcük daha eklemiştir,‘uygun ve düzenli’ ( 1.Korintliler 14: 40 ve Kol. 2: 5).

Ruh ve Gerçek

‘Yazılı Yasa öldürür, Ruh ise yaşatır’ (2.Ko. 3: 6).
Rabbimiz İsa Mesih, kendisini ve sevgisini anlayabilecek güce sahip olmamız için Kutsal Ruhu’nu üzerimize dökmüştür (Efesliler 3:18).

[Yazar]

Yazılar