[Anonim]

Hristiyan forumumuzda bir kardeşimin yazmamı istemesine kadar aslında tanıklığımı yazmak hiç aklıma gelmemişti. Özel olduğunu düşünüyordum. Tanrı’nın anlatmamdan hoşnut olacağına inandığım için paylaşmayı uygun gördüm.

Ayrıntılara girmeden tanıklığımın öncesine ait bazı bilgiler vermek istiyorum. Babam ve annem oruç tutmakla beraber günlük namaz kılan Müslümanlar değillerdi. Babamla çocukken bazen bayram namazına giderdik. kuran kursuna gitmedim. Boşanmadan sonra dindar bir insan olan dedem dinsel yaşamımı yönlendirmeye başladı. Arada Cuma namazları, bazen bayram namazları, para karşılığı ezberlenen sureler, tutulmuş gibi yapılan oruçlar… Aslında hayatımda hiç oruç tutmadım. Gençken dedemin etkisinden kurtuldum ve dinle ilgisi olmayan ateist bir yaşam sürdüm. Benliğimin bitmek bilmeyen arzularını tatmin ettim. Mutlu olmadım. Gerçekte bilinçli olduğum ilk günden itibaren yaşamı sorguladım ve tanıklığıma kadar hep yaşamın gerçeğini aradım. Sürekli bir boşluk duygusu içinde, dünyanın zevklerinden zevk almayan biriydim.

Evlendikten sonra balayına Ege’nin küçük bir ilçesine gittik. Kış mevsimi olduğu için çevredeki turistik yerleri gezmeye karar verdik. Efes’teki Meryemana Kilisesine bir taksiyle gittik. İnsanları izleyerek Kiliseye doğru yürüdük. Kapıdan içeri girdik. Kiliseye girince daha önce hissetmediğim bir huzur duygusuna kapıldım. Sanki yıllardır oradaydım. Evimde gibi çok rahattım. Sanki oraya aittim. Bizden sonra gelen orta yaşlı yabancı bir çiftle selamlaştık. Fotoğrafımızı çekmelerini rica ettim. Gülerek kabul ettiler. Fotoğrafımızı çektikten sonra teşekkür ettim. Sanki yıllardır onları da tanıyordum. Kilise’de çok saygılı hareket ettiğimi de hatırlıyorum. Yıllar boyunca arasıra Meryemana Kilisesini ve huzur veren aidiyet hissimi düşündüm, sorguladım.

Uzun yıllar sonra Ege’nin bir başka ilçesine yerleşmek için geldim. Birkaç ay sonra bir geceyarısı internet de dolaşırken Hristiyanlıkla ilgili bir siteye tereddütle girdim. Sitedeki yazıları okudum. İncil olduğunu gördüm ve rastgele okumaya başladım. Gecenin karanlığı ve sessizliğinde merakla okurken bir ürperti hissettim ve titredim. İncilin içinde sanki kayboldum, akıntıya kapıldım. Okurken Tanrı’nın bana konuştuğunu hissettim. Beni çağırıyordu. Sen benimsin, bana aitsin ve gelmelisin diyordu. Sesli değil, içimden konuşuyordu. Ürktüm ve şaşırdım. Bu nasıl olabilirdi? Gerçekmiydi? Ben kimdim ki Tanrı bana sesleniyordu? Sıradan bir insanla Tanrı’nın ne işi olabilirdi? Sonra gözlerimi kapattım ve gerçek mi diye düşündüm. Gözlerimi açtım ve siteden İncil sipariş ettim. Gelen İncil’i okudum. Daha sonra sevgili E.Ş ve değerli eşiyle tanıştım. Bir gün bizde okurken Kutsal Kitap’ını istedim. Bana hediye etti. Yalnız Yeni Ahit’i değil, Eski Ahit’ide okumak istiyordum. İlçede sevgili M. ve A. kardeşlerimle tanıştım. 5 yıl önce yine bir gece internette gezerken durakladım. Gözlerimi kapattım ve Tanrı’ya iman ettim. Beni Tanrı seçti ve kurtardı. O’na sonsuza dek yücelik olsun!

[Anonim]

:papatya: Sevgili Sonsuzdiren kardeşim, :) :)

İsa Mesih’e iman edenlerin tanıklıklarına baktığımızda her birinin farklı şekillerde Tanrı’yı bulduklarını görüyoruz. Ama her birinin paylaştığı ortak bir nokta var. O da, insanların İsa’ya iman etmeden önceki İÇLERİNDEKİ BOŞLUK. Bu boşluğu Tanrı’nın Ruhu dolduruyor. Bunu ancak İsa Mesih’e iman ettikten sonra anlıyabiliyoruz.

Yüreğimizdeki bu boşluğu dolduran, yaşamımıza anlam veren, bizleri karanlıktan kendi ışığına çeken ve ölümden yaşama geçiren Rab’be yücelik olsun.

Rab seni, aileni ve yaptığın tüm hizmetleri bereketlesin.

Sevgiler
Suna

[Anonim]

Rab’bin Esenliği ve sonsuz bereketleri seninle ve sevdiklerinle olsun…

[Anonim]

yüce tanrımızın planını bir parçası değilde bütün bunlar nedir?
Tanrının planı herkeste farklı olarak da olsa işliyor…
Herkes farklı bir vesile ile İsa Mesih e iman ediyor.
Hamd olsun ki değerli sonsuzdiren büyüğüm sizi de İsa Mesih yoluna çağırmış ve de kayıp koyunlar arasında sizi de sürüsüne katmış…

[Anonim]

Tanrı’nın bizleri ne kadar çok sevdiğini her kardeşimizin iman yolculuğunda ayrı ayrı ve farklı şekillerde görüyoruz. Hamdolsun göklerdeki Babamıza, her birimizin yaşamında güzellikleriyle, verdiği kurtuluş ve huzurla işliyor.

[Yazar]

Yazılar