[Anonim]

SIRTINDA KOSKOCAMAN BİR YÜK TAŞIYORDU
(Yazarı belli değil)

Yanlış inançlar yükü taşıdı,
Küflü, ağır ve diğerlerinden oluşmuş;
Önyargı, kıskançlık, acılık ve kavga..
Bunlardı sıkıntılı yaşamında sahip oldukları…

Nereye gitse bu yükü beraberinde taşıdı…
Kırgınlık, şüpheler ve bencil istekler…
Ektiği adaletsizlik ve günahı biçiyordu,
Etrafında ve içinde bir kasırgaydı yaşam.

Kendi kendine mırıldanıp söylendi,
Dünya tamamiyle haksızdı,
Dolanıp durdukça yükü daha da ağırlaşıyordu,
Bunlardı ardından sürükledikleri.

Bu ağır yükü taşımaktan usandığı bir gün, onu yere koydu,
Tanrı’ya seslendi, dua etti uzun uzun ve çatık kaşları gevşedi birden.
Bir ışık gözlerini aydınlattı; artık her şeyi görebiliyordu,
O ağır yükünü İsa’nın çarmıhına bırakarak özgür oldu.

[Anonim]

Evet… işin en ilginç ve şaşırtıcı yönü de burda işte tam: Hz İsa müridliği ‘kolay’ olan yoldur. Niyesi de bu yolda herşeyin Tanrı tarafından yüklenildiğidir. Ama bu en ‘kolay’ olanı en zor kılan şey insanın kibrinin bunca kolay olana tenezzülü aklının ucundan bile geçirmediğidir. Düşkün, isyankar insan hep nefsine methiyelerin düzüleceği sözde kahramanlıklarla uğraşmayı ister. Asıl cesaretin bu en ‘kolay’ olana tenezzülde, tevazuda olduğunun farkına varmaz. Ondandır ki zaten hayatında hep huzursuzluk hüküm sürer.

Bu hayat çok garip gerçekten. Seneler boyu bir şeyin peşinde koşarsın bir de bakarsın ki aradığının tam ters yönünde gizlidir. Ama o kadar garip de olmasa Tanrı’nın sonsuz hikmetine yaraşır ilginçlikte bir yaratı olmazdı. Hayatı keyifli kılan bu bunca büyük esrarengizliği, şaşırtıcılığı ve mucizeviliği değil mi ki…

[Yazar]

Yazılar