[Anonim]

Sana Ne Yazılabilir ki?

Kalbinden geçenleri nasıl yazar insan? Yazılmaz ki..
Dudaklarımı titreten, söylerken, kalbimi ellerimde hissettiğim
birşey bu..
Şimdi ise, o ellerle Sana yazmaya çalışıyorum.
Her şeye şiir yazabiliyor insan, doğaya, ağaca ve sevgiliye…
Ama Sana şiir yazamıyorum!
Belki eksikliğim, belki de beceriksizliğim bu…
Sana olan mektubumda bile Sana yazamamam, eksikliğimin bir göstergesi.
Şimdiye kadar, hep Senin mektuplarını okudum.
Yeniden doğduğumda, onun gerçek anlamlarıyla büyümeye başladım.
Şefkatin o kadar mükemmeldi ki.. Seni anlatan ne yazılabilir ki?

Seni ilk tanıdığımdan beri, kalbimde çocuksu bir gülüş var..
Sanki, ömrüm boyunca karanlık bir sokakta koşuyordum!
Amaçsızdım, amaçsızlığımın farkında değildim..
Yürüdüğüm yollarda etrafa baktım, kan içindeydi her yer..
Bu kanların, kalbimden aktığını zannettim!
Ve yine, belki de isyan için gözlerimi yukarı kaldırdığımda bir çarmıh gördüm.
Kan damlıyordu.. Akanların, yüreğimden değil, çarmıhından olduğunu anladım..
Dizlerimin üstüne çöktüm, acı acı ağlamaya başladım!
Kanın yıkadıkça, pak kıldı beni. Hem bedenimi, hem de kirli yüreğimi..
Seni anlatan ne yazılabilir ki?

Dizlerimi çökmüş, gözlerimi kapamıştım.
Gözlerimi açtığımda çarmıhta yoktun..
Sonra kaftanıma baktım, bembeyazdı.
Yüreğimi öyle yenilemiştin ki, kaftanım yansıyordu sanki ona..

Ama çarmıhta neden yoktun, bırakmış mıydın beni?
Sonra o yürüdüğüm karanlık yoldan geri dönmeye başladım, kaftanım üstümde, yüreğim sana ait, senin çocuğun olarak..
Ben yürüdükçe ışık yaklaşıyor, ışık yaklaştıkça, ruhun esiyordu yüzüme sessiz bir fırtına gibi..
Sonra sesini duydum. . Ölmüş ve dirilmiştin, yolun sonunda beni bekliyordun..
Şimdi tekrar soruyorum, seni anlatan ne yazılabilir ki?
Evet, itiraf ediyorum yine aynı şeyi …
Yazabiliyorum. Kralım, egemenim, kurtarıcım, RAB İSAM ! Seni çok seviyorum..

[Anonim]

Sevgili Titus,
Bu şiiri okuyunca Orhan Veli Kanık’ın ‘Anlatamıyorum’ adlı şiiri geldi aklıma.

‘Anlatsam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda,
Dokunabilir misiniz
Gözyaşlarıma ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerin kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce

Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Ama anlatamıyorum’.

Rabbimiz’in güzelliğini övmek, O’nun sevgisini tarif etmek, O’nu anlatmak için gerçekten kelimeler kifayetsiz, yetersiz kalıyor.

İsa Mesih, Egemen Rab, sonsuz Tanrı, beden alıp dünyamıza gelen, aramızda yaşayan ve günahlarımızın bedelini çarmıh üzerinde canını vererek, kanını akıtarak ödeyen ve ölümün O’nu tutamadığı, üç gün sonra görkemle dirilen KURTARICI’YA şan, şeref ve yücelik olsun.

Sevgilerimle

[Anonim]

Titus;11520 wrote:

Sana Ne Yazılabilir ki?

Kalbinden geçenleri nasıl yazar insan? Yazılmaz ki..
Dudaklarımı titreten, söylerken kalbimi ellerimde hissettiğim birşey bu..
Şimdi ise o ellerle Sana yazmaya çalışıyorum.
Her şeye şiir yazabiliyor insan, doğaya, ağaca ve sevgiliye…
Ama Sana şiir yazamıyorum!
Belki eksikliğim, belki de beceriksizliğim bu…
Sana olan mektubumda bile Sana yazamamam, eksikliğimin bir göstergesi.
Şimdiye kadar hep Senin mektuplarını okudum.
Yeniden doğduğumda onun gerçek anlamlarıyla büyümeye başladım.
Şefkatin o kadar mükemmeldi ki.. Seni anlatan ne yazılabilir ki?

Seni ilk tanıdığımdan beri kalbimde çocuksu bir gülüş var..
Sanki ömrüm boyunca karanlık bir sokakta koşuyordum! Amaçsızdım, amaçsızlığımın farkında değildim..
Yürüdüğüm yollarda etrafa baktım, kan içindeydi her yer..
Bu kanların kalbimden aktığını zannettim!
Ve yine belki de, isyan için gözlerimi yukarı kaldırdığımda bir çarmıh gördüm.
Kan damlıyordu.. Akanların, yüreğimden değil, çarmıhından olduğunu anladım..Dizlerimin üstüne çöktüm!
Kanın yıkadıkça pak kıldı beni. Hem bedenimi, hem de kirli yüreğimi..
Seni anlatan ne yazılabilir ki?

Dizlerimi çökmüş, gözlerimi kapamıştım.
Gözlerimi açtığımda çarmıhta yoktun..
Sonra kaftanıma baktım, bembeyazdı.
Yüreğimi öyle yenilemiştin ki, kaftanım yansıyordu sanki ona..
Ama çarmıhta neden yoktun, bırakmış mıydın beni?
Sonra, o yürüdüğüm karanlık yoldan geri dönmeye başladım, kaftanım üstümde, yüreğim sana ait, senin çocuğun olarak..
Ben yürüdükçe ışık yaklaşıyor, ışık yaklaştıkça, ruhun esiyordu yüzüme sessiz bir fırtına gibi..
Sonra sesini duydum. . Ölmüş ve dirilmiştin, yolun sonunda beni bekliyordun..
Şimdi tekrar soruyorum, seni anlatan ne yazılabilir ki?
Evet, itiraf ediyorum yine aynı şeyi …
Yazabiliyorum. Kralım, egemenim, kurtarıcım, RAB İSAM ! Seni çok seviyorum..

Sevgili Titus Kardeşim.
Yüreğinizdeki fırtınaları bizimle paylaştığınız için teşekkür ediyorum.
Rab sizi kutsasın ve bereketlesin.
Rab’bi anlatmak, BİTMEYEN BİR FİLM seyretmek gibidir.
Ne başı vardır o filmin, nede sonu.
Ne kadar anlatırsak anlatalım, herzaman yetersiz kalmaktayız.
Sonsuzluğun resmini nasıl çizemezsek,
Rab İsa Mesih’i de anlatmakla bitiremeyeceğiz.
BU FİLM BİTMEZZZ

Sevgiyleee

[Anonim]

Suna;11522 wrote:

Sevgili Titus,
Bu şiiri okuyunca Cahit Sıtkı Tarancı‘ nın bir şiiri geldi aklıma.

‘Bilmezdim
Şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerin kifayetsiz olduğunu


Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Ama anlatamıyorum’.

Rabbimiz’in güzelliğini övmek, O’nun sevgisini tarif etmek, O’nu anlatmak için gerçekten kelimeler kifayetsiz, yetersiz kalıyor.

İsa Mesih, Egemen Rab, sonsuz Tanrı, beden alıp dünyamıza gelen, aramızda yaşayan ve günahlarımızın bedelini çarmıh üzerinde canını vererek, kanını akıtarak ödeyen ve ölümün O’nu tutamadığı, üç gün sonra görkemle dirilen KURTARICI’ya şan, şeref ve yücelik olsun.

Sevgili Suna, müsaade ederseniz küçük bir düzeltme yapmak isterdim. Yazdığınız şiir Cahit Sıtkı Tarancı’ya değil doğrusu Orhan Veli Kanık’a ait.

Noel ve yeni yılda mutluluklar dilerim.

Sağlıklı nice Noel ve yeni yıllara.

Sevgi ile.

[Anonim]

Sevgili Abud,
Anlatamıyorum, adlı şiirin yazarı Cahit Sıtkı Tarancı olarak aklımda kalmıştı. Size ve Timoteos’a bu düzeltme için çoook teşekkür ederim.

Sevgiler
Suna

[Yazar]

Yazılar