[Anonim]

RUH:yada;
İNSAN RUH’u:
Din ve felsefede, insan varlığının maddi olmayan tarafı ya da özü olarak tanımlanır
Teolojide ise:
Teoloji’de ruh kişinin ilahîliğe iştirak eden kısmı olarak tanımlanır ve genellikle bedenin ölümünden sonra kişinin varlığını sürdüren kısmı olarak ele alınır.

Dinsel inanışlarda,insanın bedeninde onu yaşatan bir ruhun bulunduğu kabul edilir, genellikle, insandaki bu ruhun bilinç taşıdığı ve insanın kişiliğiyle ilgili her şeyin bu ruhta bulunduğu kabul edilir.
Ruh kişinin içindeki öz varlığını oluşturarak,
Düşünür,
Hisseder,
Sever,
Nefret eder,
Karar verir.
Bu şekilde, ruh insanın öz kişiliği olup, beden yalnızca ruha giydirilmiş bir elbise gibidir.
İnsandaki bu ruhun ölümsüz olduğuna ve insan öldüğünde bedeninden ayrılarak çeşitli adlarla belirtilen bir başka âleme geçtiği inanılır.
Birçok dine göre, öte âlemde insan ruhunu bir yargılanma beklemektedir.
Bu yargılanma bazı dinlerde hemen ölüm sonrasında başlar, bazılarında ise ruh yargılanacağı zamana dek bekler; yargılanmadan sonra da ya ıstırap çekecek ya da huzur bulacaktır.

Kimi dinlerde cennet ve cehennem kavramlarıyla dile getirilmiştir. Kimi dinlerde ise öte âlemdeki ateş bir arındırıcı işleve sahiptir, ruhun ateşle günahlarından temizlenmesi söz konusudur; varlığın cehennem ateşiyle arınma işleminden sonra cennete gidebileceğini kabul eden inanışlar da vardır.

Bazı eski uygarlıklarda ruh kavramı konusunda benzerlikler ve ruh ile ilgili ortak bir anlayış bulunmaktadır.
Bu ortak anlayış ruhun ya da “canın ölümsüzlüğü” olarak adlandırılabilir.
Farklı uygarlıklarda rastlanan sözkonusu benzerlikler, bu anlayışın toplumların birbirleriyle etkileşimleri yoluyla birbirlerine geçip yayıldığı fikrindedir.

16. yüzyıl ile 20. yüzyıl arasında Batı düşüncesini biçimlendirmiş yaşamış, tanınmış isimlerden bazılarının ruh kavramı hakkındaki görüşleri tek cümleye indirgeyerek vermişledir.:
—Descartes ruhu “eşyanın zıddı olan düşünen şey” olarak tanımlar.
—Spinoza ruhtan “ilahî cevherin özellik ve tarzı” olarak söz eder.
—Leibnitz ruha “kendi içine kapalı monad (teklik) alevi” adını verir.
—Lessing ruhu “sonsuz soluk” olarak ifade eder.
—Kant ruhu “mutlak olanı idrak etmenin imkânsızlığı”yla niteler.
—Fichte ruhu “bilgi ve fiil” olarak ifade eder.
—Hegel ruhu “fikrin (idea) gelişiminin kendisi” olduğunu söyler.
—Schelling ruhu “mistik kudret” olarak tanımlar.
—Freud ruhu ego ile süperego arasındaki fark olarak belirtir.
—Jaspers ruhu varoluşla tanımlar.
—Heidegger ruhu “orada olmak” olarak ifade eder.
—Bloch “geleceğin kökenindeki gerçekleşme” olarak ifade eder.

Hrıstıyanlıkta Ruh’la ilğili görüşte:
Ruhu felsefi terimlerden ziyade manevilik içinde anlamak eğilimindedirler.
Bu anlayış bağlamında, insanlar öldüklerinde, iyi ya da kötü amelleriyle biçimlendirmiş oldukları ruhları Tanrı tarafından yargılanacak ve ebedi ahiret yaşamına (cennete) ya layık bulunacak ya da layık bulunmayacaklardır.
Hıristiyanlığın tüm mezheplerinde Ortodoksluk, Katoliklik, Protestanlık, Evanjelizm görüşlerinde İsa’nın bu kurtuluş sürecinde belirleyici ya da kesinleştirici bir rolü vardır.

Hıristiyanlık’ta ruh için kullanılan İngilizce sözcük soul İbranice yazılmış Eski Ahit’teki nefeş ve eski Yunanca yazılmış Yeni Ahit’teki psyche sözcüklerine karşılık olarak kullanılır

Hıristiyanlık anlayışında soul, madde-dışıdır, elle tutulamaz, görünmez ve ölümsüz dür. Ruh Tanrı tarafından yaratılır ve döllenmeyle yeni oluşan bedene aktarılır.

ilk Hıristiyan düşünürlerden biri olan Augustinus ruhu:

“Kendisine aklın bahşedilmiş olduğu, bedeni sevk ve idare eden özel bir cevher” olarak tanımlar.

Filozof Anthony Quinton’a göre ruh:

“Karakter ve hafızanın sürekliliğiyle ilgili bir zihinsel haller dizisi olup, kişiliğin temel öğesidir (oluşturanıdır).

Kutsal Kıtap’ı okuduğumuz zaman,bahsi geçen(Kelime olarak)Kutsal Ruh(Tanrı) dışında bir Ruh’tan daha bahsedilir,bu Kötü Ruhtur(İblis)

Yazının başından beri açıklamaya çalıştığım İnsan Ruh’u hakkında
Kutsal Kıtap’ımızda :

“İnsan düşüncelerini ,insanın içinde olan kendi ruhundan başka kim bilir.? Bunun gibi,Tanrı’nın düşüncelerini Tanrı’nın Ruh’undan başkası bilemez.”
1 Korintliler 2:11

Hiç düşündünüzmü !,İnsanın ruhu hangi işlevleri yüklenmiştir.?

—Ruhumuz yaşamımızı olanaklı kılar.
—Ruhumuz ,Tanrı ile bağlantı kurar.
—Ruhumuz,düşünmemizi,hissetmemizi istememizi sağlar.

Yaşamak,yanlızca içimizdeki ruhla mümkündür..Ruhumuz bizi terk ederse ölürüz.Oysa biliyoruz ki insan ruh’u ölümsüzdür.Bu nedenle insanın yaşamı ölümle sona ermiyor.

“Ruhsuz beden nasıl ölüyse,eylemsiz imanda ölüdür.”
Yakup 2:26

“Toprak geldiği yere dönmeden
Ruh onu veren Tanrı’ya dönmeden,
Seni yaratanı anımsa.”
Mez 12:7

“İsa yüksek sesle,Baba,ruhumu ellerine bırakıyorum”diye seslendi.Bunu söyledikten sonra son nefesini verdi.”
Luka 23:46

“İstafanos taş yağmuru altında “Rab İsa ruhumu al”diye yalvardı.
Elçilerin İşleri 7:59

Ruhumuz sayesinde Tanrı’yla ilişkimiz olabilir.Tanrı’da ruhu aracılığı ile ruhumuza konuşur.

“Ve Yahudanın ve Benyamin’in atalar evlerinin başları ve kahinlerle,levililer,Yaruşalim’de olan Rab evini bina etmek üzre çıkmak
için Allah’ın ruhlarını uyandırdığı bütün adamlar kalktılar.”
Ezra 8:16

“Ruhun kendisi,bizim ruhumuzla birlikte,Tanrı’nın çocukları olduğumuza tanıklık eder.”
Romalılar 8:16

İnancımız şudur,biz Mesih inanlılarında ..bizler yeniden doğuşu yaşamadıkca,Ruh açısından ölüyüz.

“Sizler bir zamanlar içinde yaşadığınız suçlardan ve günahlardan ötürü ölüydünüz…söz dinlemeyen insanlarda şimdi etkin olan ruh’a uymaktaydınız.”
Efesliler 2:1

İsa Mesih’le ilişkisi olmayan bir insanın Tanrı ile canlı bir ilişkisi yoktur.İçinde konuşan ses İblisin sesidir.
İsa Mesih’e İMAN etmekle Yeniden doğuşla bizim için gerçek ruhsal yaşam başlar.

Kişiliğimizde en önemli özelliklerden biri olan düşünme,hissetme, isteme ruhumuzla olduğu gibi,canımızla da ilğilidir.
Ruhsal yaşamımızda, Tanrı ile ilişkimizin düzgün olması,ruhsal acıdan bizler için çok önemlidir.
Bozuk ve düzensiz bir yaşam düşünün..ve tüm bünyemizde yaratacağı kötü etkileri,bedenimizde yaratacağı hasarları..
Ve kıyaslayın..sağlıklı ruhsal halimizle, farkı hemen göreceksiniz.

Kutsal KItap’ta Ruh’un işlevleri ile ilğili yazılanlardan,
Örneğin
DÜŞÜNMEK Konusuna.
“Ruhumda soruşturmaya başladı.”Mezmurlar 77:7
“Aklınıza gelen şeyleri ben bilirim.” Hezekiel 11:5

“Sözüm ve bildirim,insan bilgeliğinin ikna edici sözlerine değil,Ruh’un kanıtlayıcı gücüne dayanıyordu..Öyle ki imanınız insan bilgeliğine değil,Tanrı’nın gücüne dayansın.”
1 Korintliler 2:4

“Çünkü ruh her şeyi Tanrı’nın derin düşüncelerini bile araştırır.”
1 Korintliler 2:10

Örneğin,
HİSSETMEK Konusunda da:
“Sizin ruhunuzu olduğu gibi,benim ruhumu da ferahlattılar.”
1 Korintliler 16:18

“Sabah uyandığında kaygılıydı. Bütün Mısrlı büyücüler,bilgeleri çağırttı.Onlara gördüğü düşleri anlattı.Ama hiç biri Firavunun düşlerini yorumlayamadı.”
Yaratılış 41:8

” Karısı izabelin yanına gelip”neden bu kadar sıkılıyorsun neden yemek yemiyorsun” diye sordu.”
1 Krallar 21.5

Ve
İSTEMEK:
“Uyanık durup ta dua edin ki ,ayartılmayasınız.Ruh isteklidir ama beden güçsüzdür.”
Matta 26:41

“Rabbe yöneldim ,yanıt verdi bana,
Bütün korkularımdan kurtardı beni.”
Mezmurlar 34:4

“Öncülük et yol göster bana,Kendi adın uğruna
Bana kurdukları tuzakladan uzak tut beni,Çünkü sığınağım sensin.”
Mezmurlar31:3

Tanrısal Ruh, O’na iman etmiş her Ruhla birlikte olsun.
Esenlikle.

[Anonim]

Evet Kardeşler,Ruhumuz,ancak ve ancak Rab’bimizin sözleri ile diri kalabilir.Ruhumuz diriyse,vücut’da diri kalır.bunu unutmayalım,ve her zaman Rab kelamını düzenli olarak okuyalım.
Rab kelamı yaşamımıza yansısın.
Esenliği ruhlarımızı sarsın.

[Yazar]

Yazılar