[Anonim]

---

RABBİN SOFRASI (M.Ali Şimşek)

İsa’nın ele verilmeden önceki günün akşamı öğrencileriyle birlikte yediği son yemeğin kesin niteliği ve anlamı, Yeni Antlaşma’nın tarih ve yorumunda en önemli konulardan birini oluşturur. Geleneksel açıklamalar, bu yemeğin Fısıh yemeği olduğu yönündedir ve bu görüş hem paralel İncil bölümlerinde hem de Yuhanna bölümünde destek bulmaktadır (Markos 14-1,2 12-16 ve Yuhanna 13-21,30)

Yirminci yüzyıl tanrıbilimcilerinin ağırlık verdiği görüş de budur. Bununla birlikte İsa’nın bu son akşam yemeğinin yendiği günü, Fısıh yemeğinin yendiği günden bir gün öncesine götüren görüşler de var. Bu durumda son akşam yemeğiyle Fısıh arasındaki bağ, sadece zamanlama açısından kopar gibi oluyor. Bu konudaki değişik görüşler bir gün gelir de uzlaşır mı, o bilinmez; ama bilinen birşey varsa o da şudur: İsa öğrencileriyle yemeğe oturduğunda, aklında Fısıh yemeği vardı. İlk yüzyıl kilise toplulukları da aynı anlayışla bu yemeği bir ayin havası içinde tekrarladılar ve sonraki kuşaklara aktardılar.

RABBİN SOFRASININ ANLAMI ve ÖNEMİ

Son Fısıh kutlamasının hemen ardından Rabbin sofrası denilen Son Akşam Yemeği geliyordu. Rab İsa, öğrencilerinin ve gelecek kuşakların, kendisini bekleyen çarmıh ölümünü sürekli anımsamaları için bu son yemeği kutsayıp kurumlaştırdı. Sofraya oturduklarında İsa öğrencilerine ilkin, çok yakın bir zamanda onların uğruna feda edilecek bedenini simgeleyen ekmeği verdi. Bundan sonra, çarmıh üzerinde kendileri uğruna akıtılacak olan değerli kanını simgeleyen, şarapla dolu kaseyi verdi. Onlara şöyle dedi:

‘Bu kase, sizin uğrunuza akıtılan kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır’.

Bu, İsa’nın ilkin İsrail halkıyla yapacağını vaat ettiği yeni antlaşmanın (Yeremya 31:31) kendi kanıyla yapıldığı anlamına gelmektedir. Yeni Antlaşmanın tam olarak gerçekleşmesi Rabbimiz’in yeryüzündeki Bin Yıllık egemenliği sırasında olacaksa da, Rabbe şu anda iman eden bizler, bu antlaşmanın sağladığı bereket ve yararlardan şimdiden yararlanabilmekteyiz.

Rabbin öğrencileriyle birlikte yediği bu son yemekte söylediklerini çok iyi anlamalıyız. Daha doğrusu, öncelikle nasıl anlamamız gerektiğini anlamalıyız. Pavlus, 1.Korintliler’de sofrada yer alan iki temel ögenin anlamını ve önemini açıklarken dört noktaya değiniyor:

1. Anmak, anımsamak:

‘Ele verildiği gece Rab İsa eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve şöyle dedi:
‘Bu sizin uğrunuza feda edilen bedenimdir. Beni anmak için böyle yapın.’ (1.Korintliler 11-24).

2. Yeni Antlaşma:

Aynı biçimde yemekten sonra kaseyi alıp şöyle dedi: ‘Bu kase kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır. Her içtiğinizde beni anmak için böyle yapın”(1.Korintliler 11:25).

3.) Rabbin ölümünü ilan etmek:

Bu ekmeği her yediğinizde ve bu kaseden her içtiğinizde, Rabbin gelişine dek ölümünü ilan etmiş olursunuz.'(1.Korintliler 11.26).

[Yazar]

Yazılar