[Evangelist]

Rabbin Sofrası Nedir?

“Rabbin son akşam yemeği”, “ekmek kırmak”, “paylaşım”, “sevgi veya agape şöleni” olarak da bilinen bu sofra, bizzat Rab İsa tarafından tesis edilmiş ve yine bizzat Rab İsa tarafından yapılması buyurulmuştur (1Kor. 11:20-25, 10:16, Elçi. 2:42, Yah. 12). Bu, bir yerde Eski Antlaşma'daki, “Fısıh” bayramının bir uzantısıdır (Çık. 12, 1Kor. 5:7).

Bu sofranın anlamına gelince, ekmek ve şarabı alan bir kimse bu hareketiyle, Rabbin kurtuluş sağlayan ölümünü anar (1Kor. 11:24) , Tanrı'yla, Mesih'le ve kiliseyi teşkil eden kardeşleriyle uyumda ve birlik içinde olduğunu beyan eder (1Kor. 10:17). Aynı zamanda bu sofraya katılan, yine bununla dünya insanlarına Mesih'in kendileri için öldüğünü ve O'nun yeniden dünyaya geleceği gerçeğini ilan eder (1Kor. 11:26).

Şunu da belirtmeliyiz ki, alınan ekmek ve şarap kurulu kiliselerin öğretmiş olduğu gibi asla Mesih'in ne harfi bedenine dönüşür ne de kanına. Bu kimseye kurtuluş da veremez. Bunlar yalnızca Mesih'in bizlerin kurtuluşu için ölüme verdiği bedenini n sembolleridir (1Kor. 11:24-25, Yu. 10:7, 14:6, 15:1 vs.) Mesih'in kurbanlığını yenileme görüşünü içeren bu özdeğişim görüşü yanlıştır ve İsa Mesih'in haçta bir kez sunduğu kurbanın yenilenmesine hiç gerek yoktur (İbr. 9:24-26, 10:11-14).

Bu sofra seç ilmiş bazı özel insanlar için değil; fakat İsa Mesih'e iman edip yaşamını ona teslim eden bütün iman edenler için öngörülmüştür:

‘‘Madem ki ekmek birdir; çok olduğumuz halde bir bedeniz; çünkü hepimiz bir ekmekten hissedarız.'' ( 1.Kor. 10:17).
Şüphesiz İsa Mesih'i yaşamına henüz kabul etmemiş olanlar bundan uzak durmalıdırlar yoksa bu layık olmadan bu sofraya yanaşmak anlamında olup, Rabbin öfkesine hedef olur (1Kor. 11:27-30). Fakat Rab ile ve çevresiyle uyumda olan her inanlı herhangi ciddi bir sebep yoksa bundan uzak durmamalı ve sık sık bu sofraya iştirak etmelidir (1Kor. 10:16, 16:2, Mat. 26:27). Bu sofranın ne zaman ve ne kadar arayla yapılması gerektiği konusunda da her ne kadar Kutsal Kitap'ta kesin bir kural bulunmazsa da bunun sık sık yapılması yerindedir. İlk Hıristiyanlar bunu her hafta, hatta her gün yapmaktaydılar.

‘‘Haftanın ilk gününde (yani pazar günü) ekmek kırmak için bir araya toplandığımız zaman…'' (Elçi. 20:7).
‘‘Her gün birlikte mabede devam edip evde ekmek kırarak sevinçle… yemek yiyorlardı.'' (Elçi. 2:42,46).
Bu sofra Mesih'in dönüşüne dek yapılmalıdır (1Kor. 11:26). O geldiğinde artık bu sofraya gerek kalmayacaktır.

---

'Çünkü ben Müjde'den utanmıyorum. Müjde, önce Yahudilerin, sonra da Yahudi olmayanların olmak üzere, iman eden herkesin kurtuluşu için Tanrı'nın gücüdür.' (İNCİl – Romalılalar 1:16).

[Yazar]

Yazılar