[Anonim]

RAB BENİM EN İYİ DOSTUM VE ARKADAŞIM:kucak:
‘Hiç kimsede, insanın, dostları (arkadaşları) uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur’ (Yuhanna 15:13).

Vietnam’da savaştıktan sonra sonunda evine dönmekte olan bir asker hakkında bir hikaye anlatılır. Bu genç asker San Francisco’dan ailesini arar ve onlara der: ‘Anne, baba, eve dönüyorum, ama sizden birşey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum’.

‘Memnuniyetle, tanışmak isteriz kendisiyle’ diye yanıtlarlar. Oğulları: ‘Bilmeniz gereken birşey var’ diye devam eder: ‘Arkadaşım savaşta ağır yaralandı. Bir mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok, onun gelip bizimle kalmasını istiyorum’ der. Anne ve babası “Buna çok üzüldük oğlum. Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz’ diye yanıt verirler. ‘Hayır,anne ve babacığım, onun bizimle yaşamasını istiyorum’ der genç adam.

‘Oğlum’ der babası, ‘bizden ne istediğini bilmiyorsun. Onun gibi özürlü biri bize korkunç bir yük olur. Bizim kendi hayatımız var, ve bunun gibi birşeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır’.

Oğlu o anda telefonu babasının yüzüne kapatır. Ailesi bir süre haber alamaz genç adamdan. Ama birkaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon gelir. Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrenirler. Polis bunun intihar olduğuna inanmaktadır. Üzüntü dolu anne-baba hemen San Francisco’ya gider. Oğullarının cesedini tesbit etmek için şehir morguna götürülürler. Ölen genç adamın, oğulları olduğunu tesbit ederler, ve bu arada bilmedikleri bir gerçeği öğrenerek dehşete düşerler: Oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardır….

Bu hikayedeki aile de bir çoğumuz gibi. Güzel olan ya da birlikte olmaktan zevk aldığımız insanları sevmek bizim için çok kolay, ama bize rahatsızlık veren ya da yanlarında kendimizi rahatsız hissettiğimiz insanları sevemeyiz. Hasta, çirkin, ya da akıllı olmayan insanlardan uzak durmayı tercih ederiz. Ama, bize bu şekilde davranmayan biri var. Biz ne kadar bozulmuş olursak olalım, ne denli çirkin, hasta, sorunlu olursak olalım, bizi sonsuz ailesinin yanına çağıran kayıtsız şartşız seven biri var, O kişi Tanrı’dır.

Bu gece, uyumadan önce, insanları olduğu gibi kabul edebilmemiz ve bizden farklı olanlara karşı daha anlayışlı olabilmemiz ve sevebilmemiz için gereken gücü vermesini Tanrı’dan dileyin.

[Anonim]

Sayın suna, bu yazınızı birkaç kere okudum. Son paragrafta yazdıklarınıza tüm yürekten katılıyorum. Rabbin, bizlere dediğiniz anlayış ve alçakgönüllülüğü sağlaması yönündedir istemim.

Rabbin sevgisi ve ışığında kalınız.:elsalla:

[Anonim]

Bu gece, uyumadan önce, insanları olduğu gibi kabul edebilmemiz ve bizden farklı olanlara karşı daha anlayışlı olabilmemiz ve sevebilmemiz için gereken gücü vermesini Tanrı’dan dileyin.

evet, amin… hac5

[Anonim]

Gerçekten de çok güzel bir yazı.

Mutluluğu, huzuru hep uzaklarda, ulaşamadığımız yerlerde arıyoruz; oysa ki Rab herdaim yanıbaşımızda.

[Anonim]

Gerçektende öyle konuşacak kimse bulamadığımda kendimi yalnız hissettiğim anda Yüce Rabbimiz İsa’ya dua ederek ona sığınıyorum. Çünkü biliyorum her an her dakika o benimle Rab hep bizimle olsun…

[Yazar]

Yazılar