[Anonim]

425 yıl önce, tatlı bir yaz gecesi, Roman katolik milisler, ellerinde bıçak ve kılıçlarla protestanları evlerinden dışarı çıkarıp boğazlarını keserek Paris’i uyandırdılar. Binlerce ceset, 24 Ağustos 1572 şafağında, Fransa’nın kan gölüne dönmüş sokaklarında yatıyordu. Saray bu katliamı önlemeye çalıştıysa da başarılı olamadı. Saint Barthelemy Günü katliamı olarak tarihe geçen bu olay hâlâ fransız tarihinin en karanlık sayfalarından birisini oluşturmaktadır.

Bu katliamın arka plânında Fransa ve İspanya’nın Flanders bölgesini kendi denetimleri altına alma çabaları bulunmaktadır. Bir başka sebep de katolikler ve Huguenot olarak adlandırılan fransız protestanları arasında on yıllık bir asiller savaşının sürmesidir.

20 Ağustos 1572’de, Fransa’nın katolik kralı IX. Charles’ın ispanyol yanlısı annesi Catherine de Medicis, İspanya ile savaşılmasından yana olan, güçlü protestan yardımcısı Amiral Gaspard de Coligny’ye yönelik kurnazca bir suikast hazırladı. Ağır yaralanan Coligny, kralı, annesine karşı uyardı.

Charles’ın kız kardeşiyle yeni evlenmiş olan Fransa tahtının gelecekteki sahibi Henry de Navarre, Coligny’ye saldırı düzenleyenlerin cezalandırılmasını istedi. Bunun üzerine Catherine de Medicis, Coligny’nin ortadan kaldırılması için bir katliam düzenledi. Duke de Guise’in de aralarında bulunduğu Catherine de Medicis’nin güçlü yandaşları Coligny’nin evine baskın düzenleyip boğazını keserek öldürdüler ve cesedini evinin avlusuna attılar. Kilisenin çanları katolik milisleri silah başına çağırmak için çaldı. Bundan sonra katliam kontrolden çıktı.

Böylece “dinler savaşı” yeniden alevlendi. Henry de Navarre’ın krallığı sırasında 1598 tarihli Nantes Fermanı yayınlandı. Bu ferman Huguenot’ları bağışlıyor ve onlara tüm haklarını geri veriyordu. Bu ferman kral XIV. Louis tarafından yüzyıl kadar bir süre sonra yürürlükten kaldırıldı ve protestanlara karşı saldırılar yeniden başladı.

Çok sayıda Huguenot, Güney Fransa’nın uzak dağ köylerine sığındı. Yaklaşık 400 000 kadarı da özellikle İngiltere, Hollanda, Almanya ve İsviçre’ye sürgüne gittiler. Protestanların ezilmesi 1764’te sona erdi. 1789 Fransız devrimiyle de tam vatandaşlık haklarını yeniden kazandılar. Şu anda 58 Milyon nüfuslu Fransa’da bir milyon protestan var. Başbakan Lionel Jospin, eski sosyalist başbakan Michel Rocard, Nobel ödüllü yazar André Gide ve Jean-Paul Sartre, protestan kökenlidir.

Dr. Battal Odabaş

http://bodabas.tripod.com/kralicemargot.htm

[Yazar]

Yazılar