[Anonim]

Onur İfadeleri (Mıchael Youssef)


‘Bütün canlı varlıklar RAB’BE övgüler sunsun! RAB’BE övgüler sunun! (Mezmur 150:6).


Hiç meleklerin ve bizden önce cennete gitmiş olan imanlıların şu anda orada ne yapmakta olduklarını hiç düşündünüz mü? Yeşeya Peygamber övgüyle ilgili çok harika bir bölüm kaydetmiştir:

‘Kral Uzziya’nın öldüğü yıl yüce ve görkemli Rab’bi gördüm; tahtta oturuyordu, giysisinin etekleri tahtı dolduruyordu. Üzerinde Seraflar duruyordu; her birinin altı kanadı vardı; ikisiyle yüzlerini, ikisiyle ayaklarını örtüyor, öbür ikisiyle de uçuyorlardı. Birbirlerine şöyle sesleniyorlardı:

‘Her şeye Egemen Rab, kutsal, kutsal, kutsaldır. Yüceliği bütün dünyayı dolduruyor.’ Serafların sesinden kapı söveleriyle eşikler sarsıldı, tapınak dumanla doldu’ (Yeşeya 6:1-4).

O anı hayal edin ve Yeşeya’nın Tanrı’nın varlığı karşısında neler hissetmiş olabileceğini düşünmeye çalışın. İnsani sözler, gözleriyle gördüğü görkemi tanımlamakta yeterli değildir. Tanrı’nın çocukları olarak görülebilir ve dokunulabilir, somut bir dünyada yaşıyorsak da, bu dünyada konuklarız. Sonsuzluk boyunca kalacağımız yer, sonsuzluk boyunca Tanrı’yla birlikte olup O’nu öveceğimiz yerdir. Bu nedenle, ruhsal varlığımız için hayati bir öneme sahiptir. Yeşaya, Tanrı’nın görkemini kendi gözleriyle görme fırsatına sahip olmuştu. Bizler bu fırsata sahip olmasak da şu anda sahip olduğumuz Rab’bi övme ve O’na tapınma fırsatından zevk alabiliriz.

Tanrı’yı övdüğümüzde, yüreğimizin odak noktası Tanrı olur. Böyle zamanlarda Tanrı’yı umut ve güç kaynağımız olarak görürüz. Övgü tavırlarımızı değiştirir ve Tanrı’nın yaşamlarımızdaki gücünü göstermesi için bizi hazırlar. Kutsal Kitap övgünün her gün giyebileceğimiz bir giysi olduğunu söyler:

‘Rab’bin lütuf yılını, Tanrımız’ın öc alacağı günü ilan etmek, yas tutanların hepsini avutmak, Siyon’da yas tutanlara yardım sağlamak, kül yerine çelenk, yas yerine sevinç yağı, çaresizlik ruhu yerine onlara ÖVGÜ GİYSİSİNİ vermek içinRab beni gönderdi.

Öyle ki, Rab’bin görkemini yansıtmak için, onlara ‘Rab’bin diktiği doğruluk ağaçları’ densin’ (Yeşeya 61:2-3).

Şüphe ve korku duygularıyla yaşamamız gerekmez. Övgü dolu bir yaşamı seçebiliriz! Mezmur yazarı şöyle der:

‘Ama benher zaman umutluyum, sana övgü üzerine övgü dizeceğim’ (Mezmurlar 71:14).

[Yazar]

Yazılar