[Anonim]

Kesin olarak neyin ölümcül günah olduğunu söylemek olanaksızdır. En iyi yaklaşım, kabul edilen yorumları sıralayıp bizce en doğrusunu belirtmek olacaktır.

1- Bazısı ölümcül günahın imanlının sürekli işlediği ve itiraf etmediği bir günah olduğunu düşünür. 1. Korintliler 11:30’da, bazı kişilerin kendilerini yargılamadan Rab’bin Sofrası’na katıldıktan sonra öldüklerini okuyoruz.

2- Bzısı bu günahın cinayet olduğunu savunur. Bir hristiyan, bir anlık hırs sonucu başka birini öldürürse, onun ölüm cezasından kurtulması için dua etmemek gerektiğini, çünkü Tanrı’nın ” insan öldürenin insan tarafından öldürülmesini ” istediğini söylerler.

3- Kimileri, söz konusu olan günahın Kutsal Ruh’a sövmek olduğunu düşünmektedirler. Rab İsa Kendi mucizelerinin Kutsal Ruh’un değil, cinlerin önderi Baalzevul’un gücüyle yapıldığını söyleyenlerin bağışlanamaz günah işlediğini ve böylelerinin bu çağda da gelecekte de bağışlanamayacağını söylemişti.

4 – Bu günahın Musa, Harun, Hananya ile Safira gibi kişilerin işlediği ve Tanrı’nın derhal yargıladığı, özel bir günah olduğunu düşünenler de vardır.

5 – Son yoruma göre ise söz konusu olan sapıklık günahıdır. Bunlar, hriatiyan inancının yüce gerçeklerini duymuş, İsa’nın Mesih olduğuna iman ederek hristiyanlığı kabul etmiş, ancak hiçbir zaman kurtulamamış olan kişilerdir. Bizce de en uygun açıklama budur. Bunler hristiyanlığın güzelliklerini tattıktan sonra her şeye sırtını dönen ve Rab İsa Mesih’i reddeten kişilerdir. İbraniler 6. bölümde bunun ölümcül bir günah olduğunu okuyoruz. Bu günahı işleyenler ; ” Tanrı’nın Oğlu’nu adeta yeniden çarmıha gerip utandırdıklarından ” kaçış yolları kalmamıştır. Bu mektup ( 1. Yu. ) Yuhanna Gnostiklerle konuşmaktadır. Bu sahte öğretmenler bir zamanlar inanlılar topluluğunda bulunuyor ve imanlı olduklarını iddia ediyorlardı. İmanın gerçeklerini biliyorlardı, ancak sonra Rab İsa’ya sırtlarını dönüp O’nun Tanrılığını ve bağışlama sağlayan işini tümden reddeten öğretişleri kabul ettiler. Tanrı’nın, sözünde de belirttiği gibi, bunlar ölümcül günahı işledikleri için bir hristiyanın onların düzelmesi için dua etme özgürlüğü olamaz.

Tanrı’nın Ruhu, Pavlus’un kendisini günahkarların en kötüsü olarak görmesini sağlamıştı. Bazıları ise bunu, ” günahkarların en önde gideni ” çevirir. ” Günahkarların en kötüsü” tanımının, puta tapan ya da ahlaksızlık konusunda aşırılığa kaçan biri için değil de, katı kurallara bağlı bir Yahudi evinde yetişmiş, dindar birisi için kullanılmış olduğuna dikkat edin. Pavlus öğretiş konusunda günah işliyordu. Rab İsa Mesih’in işi ve kişiliğiyle ilgili Tanrı sözünü kabul etmiyordu. Tanrı’nın Oğlu’nu reddetmek, işledikleri günahların en büyüğüydü.

Ayrıca onun günahkarların en kötüsü ” bendim “ değil de, ” benim” dediğine dikkat edin. Çoğu kez kendi günahkarlığının en çok farkında olanlar, yüreğinde Tanrı’ya en fazla yer verenlerdir.

[Yazar]

Yazılar