[Anonim]

Anne ve babamdan nefret ediyorum., annemden daha fazla. Durduramıyorum bu nefretımı olmuyor. Ne yapmam gerek dua etsemde olmuyor…

[Anonim]

nina;21975 wrote:

Anne ve babamdan nefret ediyorum., annemden daha fazla. Durduramıyorum bu nefretımı olmuyor. Ne yapmam gerek dua etsemde olmuyor…

Sevgili Ninacığım,
Annene ve babana karşı oluşan bu nefretinin nedenlerinin neler olduğunu bilmiyorum, ama onların sana acı veren, senin nefretini kazanacak şeyler yaptığını tahmin edebiliyorum. Onları affedebilmek icin çaba harcaman bile çok olumlu bir adım. Senin bu konuda yardım alman gerekiyor ve sana yardım edebilecek tek kişi RAB İSA MESİH’tir. Sen kendi gücünle bunu başaramazsın. O’ndan yardım iste, O’nu çağır, O’nunla konuş, bunu O’nunla paylaş. Anne ve babanı bağışlamak istediğini ama bunu başaramadığını O’na açıkça söyle.. Çünkü O senin göksel Baban’dır. Seni çok seviyor, çok iyi anlıyor ve sana yardım etmek istiyor.

Belki annen ve baban seni çok incitmiş, ruhunu derinden yaralamış olabilirler. Ama onlar, kendilerinde olmayan sevgiyi sana nasıl verebilirler? Onların anne ve babaları onlara yeteri kadar sevgi verebildiler mi? Sevginin gercek anlamını bilmeyen bir kimse başkasını nasıl sevebilir? Anne ve babasından sevgi görmeyen kimseler, çocuklarına nasıl yeterli sevgiyi verebilirler? Ama sen İsa Mesih’i tanıdın, O’nun sevgisini tattın, gerçek sevginin sadece İsa Mesih’te olduğunu öğrendin. Senin için tek bir seçenek var BAĞIŞLAMAK! Sen bağışlamayı seçmelisin ve bunu sürekli olarak yüksek sesle dile getirmelisin. Bu sorunu Mesih’le birlikte aşacaksın. Eğer sen onları bağışlarsan onların da yürekleri yumuşayacak. Belki sendeki sevgiyi, ışığı onlar da görecek ve Rab’be yaklaşacaklar..Bağışlamazsak bağışlanmayacağız bunu unutma ninacım.

Başkalarının suçlarını bağışlarsanız, göksel Babanız sizin suçlarınızı da bağışlar. Ama siz başkalarıanın suçlarını bağışlamazsanız, Babanız da sizin suçlarınızı bağışlamaz’(Matta 6:14-15).

Seni çok seviyorum sevgili kardeşim, paylaşımlarına devam et..

Rabbin esenliğinde kal

[Anonim]

Sevgili nina,
Bugün nefret etmeni sağlayan gerekçelerin yarın intikam isteği uyandırabilir içinde. Kıvılcımın büyüyüp ateş olması gibi. Kıvılcımı söndüremezsen o büyüyüp ateş olduğunda söndürmen çok daha zor olacak. İçindeki kötü hissi durduramazsan, kötü hisler büyüdükçe senin bir parçan olacak.Nefret gibi kara bir parça, sana Tanrı’nın hediyesi olan tertemiz kişiliğe yapışacak ve düşeceksin. Bu, Tanrı’yı üzer.

Küçük sebepler, Tanrı’nın gözünden düşmek için çok basit sebeplerdir. Rab İsa’nın çarmıhta çektiği acıları tahmin bile edemeyiz. Ama O, kendisine bunu yapanlardan dahi nefret etmedi. “Baba, onlar ne yaptıklarını bilmiyorlar, onları affet” dedi. O’nun çilesinin yanında bizim yaşadıklarımız hiç. O’nun sabrettiklerinin yanında bizimkiler yine hiç. O bizden sadece O’nun yolunda gitmemizi istiyor. O’nu takip etmemizi istiyor. Ona yakışan her ne ise O’nun yolunda yürüdüğünü söyleyen kişiye de yakışan aynı davranışlardır. Nefret etmek için hangi gerekçe ne kadar büyük olabilir? Öfkeyi nefrete, nefreti intikam isteğine dönüşmeden önce söndürmek gerekir. Hiçbir şey Tanrı’nın Êgemenliği’nden düşmek için yeterli bir sebep değildir. Sen nefretini söndürmeye, Rab’den güç almaya bak. Çekeceğin zorlukların ödülü, göklerde Tanrı’nın sana armağanları olacak.

Sevgilerle

[Anonim]

Sevgili Nina
Öncelikle bu iki paylaşımı okumanı istiyorum.

“Ergen tribiyle alakası yok olsaydı kabul ederdim. Ama “yok”!ya bunlar benim bütün hayatımı kötü yönde etkiliyolar. Bıktım artık bunlarla uğraşmaktan.Babamın aptal davranışları olmasaydı şu an bulgaristan’da okulumu okuyo olucaktım ben. Geçen sene ben dedim param yok dedi bu sene kardeşim dedi gidersin diyo. Babam 18den sonra isteyen istediğni yapar diyor. Ondan sonra eve geç kaldı mı arıyo nerdesin bilmem ne diye. Annem çık gt diyo gitmeye kalktığımda da nereye gidiyosun diye bırakmıyo.öldürücek bunalrın dengesizlikleri beni!zindana döndü hayatm ya!bi yere gidemem bi arkadaşımda kalamam bi arkadaşım bize rahatlıkla gelemez gelse bile kalamaz (daha doğrusu benim arkadaşım olamaz.ya salaktır ya kanı ısınmamıştır ya sarhoştur ya beni kötü [sözde öyle ki onlar olmasa büyük ihtimalle ölmüş yada hapçının teki olup çıkmıştım] ama elbet bi bahaneleri vardır!gece dışarı çıkmak falan hak getire!sevdiğim insan sinsi imiş!herkese herşeye bi bahaneleri var!ben böyle diyorum da ergenlikten değil yemin ederim daraldım ya!tedavi oluyodum psikolojik yarıda kestiler senin bişeyin yok diye.kriz geçirirken tartakladılar!lafa gelince beni üzeni üzüyolar ama iş kendişerine döndüğünde bi halt ettikleri yok!senelerdir olanları görmezden gelmekte bir numaralar.!hatta babam gözüyle gördüğü şeyler hakkında arkadaşımın karşısına geçip yok öyle bişey huysuz kafasından uyduruyo demiş insan ya!ben daha ne diyim!ne yazılar yazdım daha önceden.babamı atm olarak görüyodum ki şu anda da durum pek farklı sayılamaz.anne-baba demek bile istemiyorum.başıma bişey gelmiş olsa aramaya bulamazlar telefonumda x hanım,y bey diye kayıtlı olduğundan;başıma biişey gelmiş olsa sevgilimin ailesini ararlar ya!çoğu zaman eve gelmek istemiyorunm burdaki huzursuzluk yüzünden!sevgilimin evi,onu ailesi daha sıcak geliyo.millet o evde soğuk diye üşürken ben içimin sıcaklıığıyla ısınıyorum!benim evimde bu yok.huzur,mutluluk yok!”

Ve Farklı bir Paylaşım.

“ben 16-17 yaşlarında hep dışarda arkadaşlaırmla gezeyim hep onlarla olayım işte erkek arkadaşım olsun vakit hep onlarla geçsin isterdim..Aileme katlanamazdım..Onlarla birşeyler yapmak istemezdim..Şimdi 25 yaşındayım ve ozamanlar yanımda olan çevremden kimse kalmadı..İnsan yıllar geçipte yaptığı her hataya her günaha rağmen kayıtsız şartsız yanında hep ailesini bulunca anlıo..Bu dünyada kimse seni onlar kadar düşünmüo we bilki ailen seni karşılıksız sewio..Annemin omzunda ağlarken yanığımdan süzülen yaşlarımıları silerken annem onun da gözlerinde 2damla yaş gördüğümde anladım bunu..Zamanla farkedeceksin sende eminim..”

İlk yazıyı, yazıyı yazan 17 yada 18 yaşlarında.
Benimde bir oğlum var.Onun baskı yada Hayatıma müdahale ediyorsunuz dediği şey,bizlerin tamamen koruma iç güdüsü.

Tamam kabul ediyorum İstisna yada kopmuş aileler de var.Alkolik,sorumsuz bir baba,Çocuğu ile ilğilenmeyen,içlerinde,evlat sevgisini barındırmayan,kopmuş bir anne,
Veye normal bir aile ekonomik sıkıntıda Çocuğunun isteklerini yerine getiremiyen,geçim zorluğu çeken,koruma içgüdüsü ile baski kuran,yani bu ailesi ile problem yaşayan her keste farklı bir biçimde yaşanıyor olabilir.

Nefret duygusu içte barınıyor diyelim.Bunun sana vereceği zararları bi düşün diyorum,bu sadece seni yer bitirir.seni ruhsal yönden dağıtır.sana zarar verir.
İmanlı olup olmadığını bilmiyorum.İsa Mesih’i Rab ve kurtarıcı kabul ettiysen,dua edip Rab’ten seni ve yüreğini değiştirmesini isteyebilirsin.

Kim bilebilir.gün gelecek büyüdüğünde,olgunlaşacak bu duyguların seni şaşırtacak.
Kutsal Kıtapta sevdiğim ayet’lerden biriside:Korıntliler 13 bölümdür.derki

“Ama sevgim olmassa,ses çıkaran bakırdan ya da çınlayan zilden farkım kalmaz.”1 Korintliler 13:1

“Yetişkin biri olunca çocukça davranışları bıraktım.Şimdi her şeyi aynadaki silik görüntü gibi görüyoruz.”1 Korintliler 13:11.12

İmanlı değilsen,yapacağın şey ,nefret ettiğin anne ve babanı sevmeye çalış.bunu başaramadın diyelim,zorlanırsan enazından nefret duygunu yok et.(onlarla yaşadığın ne olursa olsun)bunun için kendini zorla,üstesinden gelemiyorsan,bunun için yardım al,Psikolojik telkin ve tedavi seni rahatlatır.sorunların üstesinden gelmeni daha kolaylaşır.
Sevgisizlik sevgisizliği doğurur.bunu unutma.içinde,olumlu duygular besler ve bunu düşüncelerine yansıtırsan,karşılığında.. hayat ta sana bunu geri yansıtır.olumsuz düşünce olumsuzluğu doğurur.bunu yapmazsan sürekli mutsuz,ve hayata karşı umutsuz,olursun,yaşayacağın her anın da olumsuzluk tur.

Rab İsa Mesih’teki Sevgi ,yüreğini doldursun.
Sevgilerimle.

[Anonim]

yazılarınız için çok teşekkür ederim. SABA senin yazınıda okudum ama inan öyle sorunlar değil. Hiç bir anne çocugunun suratına nefret ettiğini ölmesini istediğini söylemez beddualar etmez. Hatta ben bunları düşmanlarım için bile yapmıyorum. Kedi besliyorum diye onlarca hakaret yedim. Eve arkadaşım ki çocukluk arkadaşım kardeşimden öte ruh eşim gelir yüzüne güler arkasından laf eder. parası kaybolur bana suç atıp hırsız diye bağırır. şiddet uygular babamsa bunları oturup izler. ama geçiyo bi süre sonra diniyo bu nefretim ama var içimde her an kabarmaya hazır. ama koloniler 13. bölümü ookudukca rahatlıyorum en sevdiğim kısımdır benimde. zaten sevgiyi ordan öğrendim..
çok teşekkür ederim ilginiz için. Dualarım sizinle..

[Anonim]

Sevgili Nina.
Bende köpek besliyorum.Kapalı pimapentli balkonda,benim oturduğum dairenin üst katında,yönetici oturuyor.asansörde,oğlum köpeği gezdirmeye çıktığında,yöneticinin eşine havlamış diye ortalık karıştı.köpeği gönderin diye tutturdular.iki ablam var,yok tül döker yok sağlıksiz ortam,evde köpek beslenilmez,(Ki balkonda içeri girmiyor ve eğitimli olduğu halde)çok tartışmalarımız oldu.ben bu şekilde olduğu,halde yani çoğu kez çevremdekilerle fikir uyuşmazlığı yaşıyoruz.onlara kızmıyorum.annen de kendince haklı,o bu şekilde inanıyor,istemiyor diyelim,gene de ona kırgın olmamalısın.
her ne yaşıyorsak yaşıyalım,kızıp öfkelenmemeliyiz.

Kutsal kıtap bize
“öfkenizin üzerine güneş batmasın” der
.Efesliler 4:26
Yumuşak huylu ol,ve annenin üzerine gitme,hırsız derken,kızgınlıkla demiştir.hiç bir anne çocuğuna bunu yakıştırmaz.
Daha önceki paylaşımımda tabiki seni kastedecek örnekler vermedim.o sadece değişik yaşanabilincek problemlerden sadece bir örnekti.

Bu arada Mesih inanlısı olmana sevindim.Rab,seni ve eksik yönlerini biliyorum tamamlıyacaktır.Çünkü sen artık O’na aitsin.

Sevgilerinle.

[Yazar]

Yazılar