[klaus]

NEDEN DUA ETMİYORUZ ? NEDEN DUA EDİYORUZ ?

Hayatımızda etkin duanın gücüne hepimiz şahit olmuşuzdur. Eski ahit döneminden beri duanın, Rabbin gözünde ne kadar değer bulduğunu okumaktayım. Hristiyan olmadan önce ‘Diri olan Rab’ kavramını bilmezdim. Aceleyle ettiğim duaların Tanrının duyup duymadığından bile emin değildim.

Hristiyan olduktan sonra dualarım daha bir derinlik kazandı. çünkü Rabbime ‘Babam’ demeyi öğrenmiş ve artık Babama tüm ruhumla tüm zihnimle dua ediyordum. Dualarımın işitildiğinden emin, Babamla aramda özel bir bağ vardı artık. Hayatımdaki güzel ve olumlu değişiklikleri hep dualarıma bağlar Rabbe şükürler ederdim.

Ta ki bir pazar kilisemde,bir kardeşten dinlediğim vaaza kadar..Zira dua ederken atladığımız, dikkat bile etmediğimiz ayrıntılar, aslında Rabbi ne kadar da hoşnut ediyormuş!

Dinlediğim vaaz beni çok etkiledi. Nasıl dua ediyorum veya ediyoruz ? Hatta neden dua etmiyoruz veya ediyoruz ? diye düşündüğüm soruların cevabını aldım. Sanki Rab bize o kardeş aracılığı ile mesaj vermekteydi.

Öncelikle neden dua etmiyoruz diye bir soru soruldu ve herkes bir sebep söyledi utana sıkıla. Sebepler yazıldı !

Neden dua etmiyormuşuz :

1-Tembellik

2-Vakit ayıramamak

3-Dünyevi şeylerin bağımlısı olmak ( internet, tv..)

4-Günahlarımız olduğunu düşünerek Rabbin önüne gelmekten utanmak ve Rabden kaçmak !

5-Dualarımıza yanıt gelmeyeceği umudunu kaybedip, bir süre sonra duayı bırakmak !

6-Herkes gibi güzel ve iyi dua edemiyorum demek !

7-Dua ederken uykumuz geliyormuş !

Bu liste o kadar uzundu ki hatırlayabildiklerim bunlar !
Benim de bazen yaptığım hata şuydu; bir günah işlediğim zaman çocuk gibi günlerce Rabbin gözünden kaçıp saklanmak!
Bunu yaptığımı o an farkettim. Ama Rabbin ne kadar merhametli ve bağışlayıcı olduğunu eski ahitte görmekteyiz. Bu yüzden eski ahit mutlaka okunmalı.
Örneğin Tanrının peygamberlerini nasıl seçtiği…
Onlar ‘Rab ben yapamam, ben iyi konuşamam, ben kimim ki, beni sakın kullanma’ dedikçe ve hatalar yaptıkça Rabbin sonsuz sabrını ve sevgisini görüyoruz. Rab sürekli onlara elini uzatmaktaydı. Çok etkileyici değil mi ?

İyi dua edemiyorum demek ne kadar da yanlış değil mi ?
Tanrı bizden ağdalı ve sürekli tekrarlanan sözler istemiyor ki ? Tek bir cümle bile onun gözünde değerli.
Ama yine de dua ederken dikkat etmemiz gereken şeyler de olmalı değil mi ?

Nasıl dua etmeliyiz ?

1- Tam bir adanmışlıkla..

Dua ederken hepimizin başına gelmiştir. İlgi dağınıklığı !
Özellikle kilisede. Dua ederken sağa sola ilgimiz kayar.

Martin Luther demiş ; ‘Yemek yiyordum. Elimde kocaman etli bir sandviç vardı. Büyük bir iştahla yerken baktım ki köpeğim bana bakıyor. Bana değil elimdekine bakıyor. Öyle bakıyor ki sadece ona odaklanmış. O an dedim ki ; Rabbim dua ederken bana da bu şekilde bir odaklanma ver!’
Gerçekten hoş ve yerinde bir örnek değil mi ?

2- Kutsal Ruhun yönlendirmesiyle..
3- Dua etmek için dua ederek !
4- Mezmurları kullanarak dualarımıza teşvik alarak..
5- Başka kardeşlerden bu konuda dua isteyerek..
6- Kendimize özel dua zamanı ayırarak..
7- Dualarımzda Rabbi şükran ve övgülerle yücelterek..

Bazen aceleyle dileklerimizi söyler duayı bitiririz değil mi ? Aslında Rabbi överek duaya başlamak Rabbin hoşuna gidecektir.

Vaazı veren kardeş bir örnek verdi; ‘Çalışma odamda çalışırken, 6 yaşındaki kızım aceleyle girer. Kağıt, silgi alır ve apar topar koşarak odadan çıkar! derim ki ; kızım gel birazcık seveyim seni. Kızım der ; Baba tutma beni acele işim var!’

Ne yerinde ve hoş bir örnek değil mi ? Biz de işte Rabbin gözünde böyleyiz. Aceleyle dileğimizi söyleyip apar topar kaçmak ! Babamızın gözünde bir çocuk gibi ! Rabbi ne kadar üzdüğümüzü bilmeden !
Dualarımıza başlarken ‘Rab sen harikasın, sen adil olan, sevgi dolu, merhametli bir Rabsin.. Kimsesizlerin, yoksulların babasısın..Seni seviyorum Babacım..’ demek ne güzel olur değil mi ?

8- Sürekli ilahiler dinleyerek teşvik almak..

Son olarak bende şunu eklemek isterim. Dualarımıza aralıksız durmadan dua edelim.Bir konuda isteklerimiz için özellikle. Bazı kardeşler her yıl noelde bir dilek listesi yapar ve bir yıl boyunca o konuda dua eder. Yeni bir noel geldiği zaman o liste ortaya çıkartılır ve içlerinden hangisi gerçekleşmiş diye bakılır. Gerçekleşenler için Rabbe şükredilir. Henüz gerçekleşmeyenler için de büyük bir teşvikle duaya devam edilir.

Bir örnek vermek isterim. Yahyanın babası Zekeriya yıllarca Rabbin kendisine bir çocuk vermesi için dua eder. Çünkü karısı Elizabet kısırdı. Sonunda dualarına Rab karşılık verir ;

Luka 1: 13 Melek, ‘Korkma, Zekeriya’ dedi, “Duan kabul edildi. Karın Elizabet sana bir oğul doğuracak, adını Yahya koyacaksın. ”

1: 18 Zekeriya meleğe, “Bundan nasıl emin olabilirim?” dedi. “Çünkü ben yaşlandım, karımın da yaşı ilerledi.”

1: 19 Melek ona şöyle karşılık verdi: “Ben Tanrı’nın huzurunda duran Cebrail’im. Seninle konuşmak ve bu müjdeyi sana bildirmek için gönderildim.

1: 20 İşte, belirlenen zamanda yerine gelecek olan sözlerime inanmadığın için dilin tutulacak, bunların gerçekleşeceği güne dek konuşamayacaksın.”

Bu ayet beni hep gülümsetir. Kardeşler sakın ola ki bizler de yıllar sonra gerçekleşen bir dileğimiz için Tanrıya şüpheyle bakmayalım ! Şükranla kabullenelim !

Duada kalmanız dileğiyle. Esenlikle kalın.

[Yazar]

Yazılar