[Anonim]

O bize sevgiyi anlatan bir cümlede
kelimeler olmayı lütfetti.
Cümleyi telafuz eden YHVH’dir.

Bu soğuk kış akşamında ne bir ses nede ışık var yalnızlığımla aramda. Yalnızlığım benim, depresiv sevgilim… zamanın içinde bir yerlerde boşlukta sallanıyoruz sanki… hüzünlü hayallerimizle iç çekişlerimizi yaşayacakken yine bozu veriyorsun oyunu. Sessizlik içinde gürültü, gürültü içinde sessizlik yaratıyorsun… evet biliyorum artık; ne Rıza amca var o babacan tavrıyla beni teselli eden, ne iri kıyım Mahir var beni tekme tokat dövecek nede Ali var benimle dalga geçecek… ney çalmayı öğreteceğine söz verip de öğretmeyen Neyzen, şarap eşliğinde şiir geceleri yaptığım Hayyam ve her şeyin hiç olduğuna beni inandıran Levent hoca hiç yoktu biliyorum artık…! Ama bilmek yetmiyor ki… eğer sen yoksan, ben…? Battıkça batıyorum!
Yalnızlığım benim, yalancı dostum… neden böyle olduk ki biz bunca şeyi paylaşmışken, ama neden böyle olduk demek de istemiyorum aslında, çünkü sen bendin! Sensizliği içime sindirmeye çalıştıkça içim ürperiyor… yalnızlığım benim, sahtekardın ama sensiz iyice yalnızım. Bak, ayrılamıyoruz yinede. Birbirimizi terke yönelten bu kalleşliği sen mi yapıyorsun, ben mi? Hiçbir şeyi bilmek istemiyorum çünkü bildiklerim ağır bir yük gibi, sırtımda… taşıyamıyorum…eziliyorum! Hava kararıyor, içim kararıyor, yaşam kararıyor… ölüm hoş bir tebessümle kapımda! Hüznün ağırlığı çöktü içime, uyuyarak bitirmeliyim bu günü ama şarap bile tüketemiyor düşüncelerimi, ben şişeyi tükettiğim halde… yüreğim beynimle kavga ediyor… bir anda, zamanın o en belirsiz anında nasılda her şey alt üst oldu.
Uyumak istiyorum artık ama göz kapaklarım itaat etmiyor, kapanmıyorlar. Işığa ihtiyacım var … lambayı yakmalıyım ama hiçbir lambanın aydınlığı yetmiyor sıkıntılarımı aydınlatmaya!
Göz kapaklarımı titreten bir ışıkla gözlerimi açtım, bu güneşin gözüme vuran parıltısıydı. Bir an durdum ve bütün bunların kötü bir rüya olduğunu fark ettim. Yataktan doğrulup gözlerimi kapadım ve dua ettim, “ Ya Rab İsa; sana sonsuzlarca şükürler olsun. Baba beni kendine çekip karanlıktan kurtardığın için ve eşsiz ışığınla aydınlattığın için teşekkür ederim, hamdolsun. Sana iman etmeden önce yaşadığım halisilasyonları gördüm rüyamda. O çıkmazda çıkış yolu ararken tek gerçek, tek yaşam, tek yol olduğunu gösterdin bana ve eşsiz sevginle kurtardın beni, bunun için sana şükrediyorum Baba. Seni seviyorum Baba. İsa Mesih’in adıyla sana geliyor, seni yüceltiyorum çünkü sen yüceltilmeye tek layık olansın. İsa Mesih’in adıyla, Amin.

Mezarında rahat uyu yalnızlığım çünkü Rab’bin sözü bana diyor ki “seni asla terketmem, seni asla bırakmam”!

K.Ulaş

[Yazar]

Yazılar