[Anonim]

İkinci Dünya Savaşı sırasında, bir esir kampındaki muhafızlar esirleri ağır iş yapmak üzere tarlalara götürürlerdi. Bir günün sonunda muhafızlar esirleri sıraya dizip aletleri saydılar. Bir küreğin eksik olduğunu gördüler. Bir muhafız, “Küreği kim çaldı?” diye bağırdı. Kimse cevap vermedi. Muhafız tüfeğini ateşe hazırlayıp, “Hepiniz öleceksiniz! Hepiniz öleceksiniz!” dedi. Birden bire bir esir öne çıkıp, “küreği ben çaldım” dedi. Onu hemen oracıkta vurup öldürdüler. Yoldaşları onun cesedini ve geri kalan aletleri aldılar ve esir kampına geri döndüler. Esir kampına vardıklarında muhafızlar aletleri yeniden saydılar. Küreklerin sayısında bir eksiklik olmadığını gördüler. Esir, arkadaşları yaşasın diye kendi hayatını feda etmişti.

Yaklaşık iki bin yıl önce Tanrı insan oldu. İsmi, İsa Mesih’ti. Kusursuz bir hayat yaşadı. Hiçbir zaman kötü bir şey yapmadı. Ölmeyi hak etmedi. Öne çıkıp, siz ve ben hırsızlık ettiğimiz, hile yaptığımız, yalan söylediğimiz, anne ve babamıza saygısızlık yaptığımız ve Tanrı’yı görmezlikten geldiğimiz için çarmıhta kanını akıttı ve öldü. Sizin ve benim suçluluk duygumuz yaptığımız yanlışı gösterir. İsa Mesih’in çarmıhı, Tanrı’nın bize olan sevgisinin derinliğini gösterir. Sizler ve ben, Mesih’ten bizi bağışlamasını dilemeli ve yaşamlarımızı O’na adamalıyız.

[Yazar]

Yazılar