[Anonim]

Evet korkuyorum, ama asla kendimden degil, bu insanlıgın gittiği yönden korkuyorum. Nasıl da önlerindeki gercek ve sonsuz huzur dolu gercekleri görmeyip, böylesine perisan bir hayat yaşadıklarını, gercekleri neden görmezden geldiklerini de aslında merak ediyorum. Öylesine bir batak icindeler ki, hem bu dünyalarını, hem de sonsuz yaşamlarını mahvediyorlar. Gerçekler aslında gözlerinin önünde, hatta var oluşunda ama cahillik mi yoksa korkular mı, batıl inancları mı onları bu yıkıntı icine itiyor? Kimbilir, ama bizimde hatalarımız var, biz kim miyiz? Gercekleri görmüş ve gerceklere kucak acan, Mesih Isa’ya inanan, gercekleri görmüş inanmış kücük kıvılcımlar alarak bu güzül ve sonsuz, huzur dolu bu yaşamı onlara neden daha net anlatmaktan korkuyoruz? Kormak degil de, aslında neden daha fazla bir caba harcamıyoruz? Ne kadar kardeşimizi kurtarırsak, onlara ne kadar gercekleri gösterirsek, Mesih isamızda, bize daha yakın olacak ve bu kutsal yolda oda daha fazla bize yardımcı olacagını biliyorum. Artık biz de harekete gecelim, uyuyan ve yanlış inanclarda hayatlarını mahveden kardeşlerimize bir kıvılcın olalım. Neler yapmalıyız bunu bir araya gelip tartışalım. Evet kardeşlerim, işte en kutsal görev icin bir araya gelelim ve ne yapmalıyız bunu tartışsak. Ben evet korkuyorum, kendim icin degil, yanlış yoldaki kardeşlerim icin korkuyorum

[Yazar]

Yazılar