[Evangelist]

KORKMA!

“Kendisi ve öğrencileri kayığa bindi ve onlara gölün karşı yakasına geçelim dedi ve açıldilar. kayıkta giderlerken İsa uykuya daldı ve göle bir kasırga indi ve sularla dolup tehlikedeydiler. Yanına gelip Onu uyandırdılar; üstat üstat helak oluyoruz! İsa uyanıp suyun çalkalanmasını azarladı ve onlar durdu ve limanlık oldu. onlara ; nerede sizin imanınız dedi” Luka 8:23 -25)

Herkesin yaşamında an geçmiyor ki tehlike içinde olmasın. Nerde olursak olalım tehlike vardı. Ara içindeysek, çarpma yürüyorsak tökezleyip düşme, yüzüyorsak boğulma tehlikesi… Say sayabildigince. Peki güvenilir bir yer yok mu???
Hamdolsun var! Rabbimiz İsa Mesih bizim kalemiz, sığınacak yerimizdir. (Mezmur 46:1, 61:3, 62:2,6)

Ancak gerçek şu iki, bazı tehlikelerde, zorluklarda canımız çok daralıyor. Dualarımıza sanki Rab hiç yanit vermiyormuş gibi geliyor.. Başlıyoruz feryata, ” Ey Rab, neredesin? Hani ya soö vermiştin?? Neden beni terk ettin?? Bu muydu anlaşmamiz? Sana zorluklarda beni yanlız bırakasın diye mi geldim ben? Eskiden hayatım daha iyiydi vs vs..” Tıpkı Musa’yı takip eden, Tanrı’nın mucizelerine tanık olmuş İsrailoğullarninı çölde sıkılıp feryadı basması gibi; “Köleydik ama hiç olmazsa bir kap aşımız, başımızı sokacak bir yerimiz vardı.Hani bizi vaat edilmiş yere götürecekti?? Bizi Mısır’dan çölde zebil olalım diye mi çıkardı?…
Bu halk ki, Rabbimizin mucizelerini gözleri ile görmüş insanlardı.. Gelelim İsa’nın şahitlerine.. Gece ve gündüz İsa ile birlikteydiler. O’nun oöğetilerini duymuş, mucizelerini görmüş insanlardı. yine de korkuya yenik düşüp feryadi basmişlardı..

Bizler de öyleyiz korkarim.. Iİnaniyorumki, Rab bende bu konuda çalişmakta. Ne zaman ki yüreğimde korku filizlenmeye başlasa Rab’bimin sözleri gelir aklıma; “Nerde senin imanin?” Sadece “Evet Rab, sana iman ederim” demek yeterli mi? Rab bizlerin duyucular değil, uygulaycilar olmamızı dilemektedir.

İman nedir? İnanmak, güvenmek, bağlı kalmak.. Rab diyor, ” KORKMA, sen benimsin!” Rab diyor;” Derin sular boyunca BEN seninleyim!”

Eger Rabbin bu sözlerine inaniyor ve güveniyorsam kısacası iman ediyorsam, kalbimdeki korku filizlerini dallanıp budaklanmadan sokup atmam gerekmektedir. Ve çıkış yolu ne denli uzakta görünürse görünsün, Rabbin beni oraya yenlendirecegine iman ederek bunun için Rabbim İsa Mesihime şükretmeliyim. Bu beden, bu can, bu ruh artık benim olmaktan çıktı, ben tümden Rabbe aitim!! Bedenim, canım gün gelip yitip gidecek toz olacak.. Ve Rabbim beni evine götürecek. öyleyse ne diye kayıi ekeyim?? Bu dünyadan gelecek her ne olursa olsun bana dokunamaz. Rabbin verdiği armağanı hiç kimse benden alamaz. Zira bedelini Rab İsa çarmıhta ödedi onun. Sonsuz yaşam benim! Yeryüzünde değil gökte biriktiriyorum ben hazinemi. Yol ne denli bozuk, karanlık görünse de her şey Rabbimin kontrolündedir, bilirim, iman ederim.

Ben O’nunla aynı kayıktayim. Kendi bulundugu kayigin batmasina asla izin vermeyeceginin bilincindeyim. Varsın kopsun fırtına istediği kadar… Varsın sert rüzgarlar yanaklariıda şaklasın… Ben Rabbin limaninda oldukca hepsi vız gelir bana.. Hamdolsun Rabbim sana. Kayam, sığınağım Sensin benim.
Esenlikle

---

AFFETMEK, başkalarının neden olduğu yaraların İYİLEŞMESİDİR! Kızgınlık sizi alçaltırken, affetmek sizin büyümenizi sağlar. Sevgi sabreder, sevgi dayanır, sevgi affeder!!!

[Yazar]

Yazılar