[Anonim]

Bu gün Pazar.

Kaynaklar,ilk Hıristiyanların, ilk ve ikinci yüzyıllardaki Kilise ibadetlerinin “RABBİN GÜNÜ” olarak Pazar günü yapıldığını belirtmektedir.Bunun nedeni, Mesih o günde dirilmiş ve kendilerine görünmüş olmasıdır..

Kilise, Kutsal Ruhun gelişi ile Pazar günü doğmuştur. (Pentekost günü)
Kutsal Kıtap’ı okuduğumuz zaman İncil’de Pazar günü diye bir kelime geçmez ,fakat ayetler bize ibadet yapmamız gereken günün “Haftanın ilk günü” yani Pazar günü olduğunu açıkça söylemektedir.

Kutsal Kıtap bu konuyla ilğili olabilecek, eleştiriler karşı bize şunu diyor.

“Bu nedenle yiyecek ve içecek, bayram, yeni ay ya da Sept günü konusunda hiç kimse sizi yargılamasın”
Koloseliler 2:16.17

Kiliselerde Pazar tapınma sonrası,genelde çay ,sohbet,zamanları vardır.Acaba..? bu sohbet zamanlarını;
—Görmediğimiz inanlı kardeşlerle sohbet ederek mi geçiriyoruz.!
Sadece arkadaşlarımızla yada samimi olduğumuz kişilerle veya sevdiğimiz kardeşlerimizle, koyu bir muhabbete dalarak mı harcıyoruz(Bir nevi hasret,ve özlem giderme,gibi).
—Gelen yeni insanlarla,yada misafirlerle ilgileniyor muyuz.?
—Kilisemizde yabancı olan kardeşlere,Türklerden daha fazla mı ilgi gösterip ilgileniyoruz,onlarla daha çok zaman mı geçiriyoruz.?
—Yada İlginç kişilikli,Kilisede popüler kardeşlerle mı daha fazla samimiyiz.
—Mahcup,çekingen,sakince bir kenarda duran,ürkek gözlerle etrafına bakınan,yeni gelenkişiler dikkatimizi çekiyor mu?
—Tarzınız ne..?(Konuşma,hareket,yaklaşım olarak)

Sohbetlerimiz her zaman Ruhsal konulardan olmuyor olabilir.Normal muhabbetler ,sosyal konulardan da olabiliyor.
—Dünya görüşümüz,konuştuğumuz kişilere onların karakter yapılarına
göre mi yönleniyor.
—Beklentiler(yaranma), için kilise büyüklerini( pastör,diagon,yada ihtiyar heyeti ) poppoh… luyormuyuz.?:))
—Ne kadar dürüst’üz.?

Bu Konuda Kutsal KItap’ımız bize İsa Mesih’i anlatıyor.

“Öğretmenimiz,senin dürüst biri olduğunu,Tanrı yolunu doğru bir şekilde öğrettiğini,kimseyi kayırmadığını biliyoruz,çünkü sen insanlar arasında ayrım yapmasın.”Matta 22:16

Yazdıklarım yanlış anlaşılmasın,elbette ki saygı hakk edenlere..gerçek emektarlara,Mesih mücadelesi veren gerçek inanlı hizmetkarlara gerekli olan saygı,hürmet gösterilmelidir.

Pavlus Kutsal Kıtap’ımda bize diyor ki:

“Saygı hakkı olana saygıyı,herkese hakkını verin.”Romalılar 13:7

Rab İsa Mesih ,hiç bir durumda farklı davranmadı,Kendisini kayırcak kişilere yaranma için ilgi göstermedi,,Hiç kimse arasında ayırım yapmadı.ve bizlere avantaj( Mesela Kilisede popüler bir hizmet) sağlayacak farklı şekilde davranışlarda bulunmamızı isteyecek izni verdiğini de sanmıyorum.

Tanrı’yı ,RAB İSA Mesih’i seviyoruz.Hemde canımızı uğrunda verecek kadar.O’na duyulan sevginin,büyüklüğü neyle kıyaslanabilinir bunu da bilmiyorum.çünkü kıyaslanabilincek,(Karşılık olarak) hiç bir şey yok.

“Tanrı’yı seviyorum”diyor.ve Kardeşinden nefret ederse….(bu sogukluk,konuşmama,da olabilir)… yalancıdır”.Der Kutsal KItap’ımızdaki 1Yuhanna 4:20 deki Ayet.ve devam eder.

“Çünkü görmüş oldugu kardeşini sevmeyen,görmemiş olduğu Tanrı’yı sevemez.” 1 Yuhanna 4:20

–Ailemizdeki bireyleri,arkadaşlarımızı,komşularımızı,iş arkadaşlarımızı,
kilisedeki kardeşlerimizi,sevgi hissetmesek bile bunun için kendimizi zorlamalı, İsa Mesih’e bu konuda Dua etmeliyiz.yüreklerimize sevgi ekmesi için.

–Düşmanımızın olduğunu farzedelim ki,Kutsal Kıtap’ımız bunu kesinlikle kabul etmiyor ve diyor ki:

“Komşunu seveceksin, düşmanından nefret edeceksin” dendiğini duydunuz. Ama ben size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin, size zulmedenler için dua edin.”
Matta 5: 43-44.

–Zengini,yoksulu,çaresizi,yerliyi yabancıyı,önemliyi,önemsizi ayrım yapmadan sevmeliyiz.

Yukarda yazdıklarımı yapabiliyorsak,Ancak O zaman “Tanrı’yı,seviyorum diyebiliriz.Tek başına eylemsiz İman ölüdür.

Bazı insanlar umutsuz,yanlız,ve onlarla ilğilenecek birine ihtiyaç duyarlar,Bazıları,gariban,bazıları şaşkındır.bazıları ruhsal sıkıntı yaşayıp,tesselliye ihtiyaç duyabilirler.
İsa Mesih bize sevgiye giden yolun tarifini Samiriyeli Adamla gösteriyor.
Tarif O ayette.Sevgi o Ayet’te ayrıntılarda gizli.

“Sevginin ne olduğunu;Mesih’in bizim uğrumuza canını vermesinden anlıyoruz.Bizim de kardeşlerimiz uğruna canımızı vermemiz gerekir.Eger bir kimse dünya malına sahip olur da kardeşini ihtiyaç içinde görüp şevkatini ondan esirgerse,o kimsede Tanrı’nın sevgisi nasıl yaşar.?Yavrularım,sözle ve dille değil,eylemle ve içtenlikle sevelim.”
1 Yuhanna 3:16.18

Esenlikle.

[Anonim]

Bence çok önemli bir konu. Naomi Zacharias kendi kitabının tanıtımında bir hikaye anlatmıştı. Hollanda’nın Amsterdam şehrinde fahişeler caddesinden geçiyordu, amacı Müjde’yi duyurmak. Ve bir hayat kadınıyla konuştu, Rab İsa’yı anlattı. Konuştukları, gerçekler o hayat kadınını etkiledi. Kadını kiliseye davet ettiler. Anca kadın şöyle bir soru sordu: “Ben kiliseye gelirsem, bana bir hayat kadını gibi mi bakacaklar, yoksa bir kadın olarak mı bakacaklar?”

Bence kilisede en önemli olan konulardan biri.

Konuksever olmaktan geri kalmayın. Çünkü bu sayede bazıları bilmeden melekleri konuk ettiler. (İbraniler 13:2)

[Yazar]

Yazılar