[Evangelist]

Öncelikle hepinize esenlikler.Bundan 5 yıl önce huzursuz mutsuz bir hayat devam ediyordum.Sonra okulumuza yeni bir öğretmen atandı.kardeşide onunla birlikte gelmişti.aynı yaşdaydık.günler ilerledikce imanlı olduğunu her haliyle bellli ediyordu.arkadaşların çoğu ona karşı bir cephe almışlardı.onu kırıyorlar kötü davranıyorlardı.ancak beni ona çeken bir şeyler vardı.ben her zaman onunla konuşmak istiyordum.sadece benimle konuşurdu.çünkü diğer arkadaşlar onu imanlı olduğundan dolayı dışlamışlardı.ama ondaki sevgi hiç bitmiyordu.bir gün yine arkadaşlar ona fazla yüklenmişlerdi.çok kırılmıştı.ben bunu engellemek istediysemde beni dinlemek istemediler.ve banada aynı cepheyi gösterdiler.sonra bu kardeşim çok kırıldığı için sınıfdan çıktı.çok düşünceliydi.1 saat sonra kendisine araba çarptığını duydum.omililiği zedelenmiş ve uzun süre yürüyemez tesisi koymuşlardı.gencecik bir insanın hayatı kararmıştı.buna sebep olan diğer arkadaşlardı.onu çok kırmışlardı.belki öyle davranmasaydılar o kaza olmayacaktı.bu kardeşimizin ismi hakandı.ablasıyla yani öğretmenimle sık sık görüşürdük.bana nedense mesih isayı anlatmazdı çünkü bunu kime anlatmak istese hep yanlış anlaşılmıştı.herşeye rağmen onlar daki sevgi hiç eksik olmuyordu.ben bunu görebiliyordum.ve ondan bana anlatmasını istedim.ilk defa onun sayesinde tanıştım mesih isayla.hakan hala hastanede yatıyordu.sonra acı haber geldi.hakan ölmüştü.bu olay beni çok etkilemişti.ben hakana çok yakın davranıyordum .ablasıda bunun farkındaydı.çok üzülmüştüm.ve diğer arkadaşlara çok kızmıştım.neden böyle yaptınız işte hatanızın sonuçunu gördünüz dedim.gün geçtikce hocam bana mesih isa anlatıyor sevgiyi huzuru anlatıyordu.ve hayatım değişmeye başlamıştı.huzuru görebiliyordum.ve herşeye yeni bir başlangıç yapmak istiyordum.okulum bitmişti.önümde üniversite vardı.ve girdim.hocamla hala görüşmeye devam ediyorduk.kardeşinin ölüm acısı hala hissediyorduk.ve ben ondan bende mesih isa ya bağlanmak ona kalbimi açmak istediğimi söyledim.iman duasını birlikte yaptık.aklımda bir şey daha vardı.kardeşinin anısını yaşatmak için artık kardeşinin adını kullanacağımı söyledim.buna çok sevinmişti.bende hayatımdaki herşeyi değiştirmek istiyordum.ve artık hakan ismini kullanmaya başlamıştım.mesih isayı tanıdığım için çok mutluydum ve huzurluydum .ancak bu şekilde tanımak biraz bu hüzndü bende.çünkü çok sevdiğim bir insan hayata gözlerini yummuştu.ama tanrı böyle olmasını istedi.o artık yoktu onun yerine ben vardım.tanrı kalbime girmişti..insanlara imanlı olduğumu hiçbir zaman kabullendirememiştim anlamak istemiyorlardı.sen delisin diyorlardı.üniversitedede bu devam etti.farklı birymişim gibi görüyorlardı beni sanki uzaydan gelmiş gibi davranıyorlardı.ama ben yinede huzurluydum çok fazla arkadaşım yoktu ama mesih isa tanrım vardı.insanları sevmeliydim ne kadar kötü davransalar bile onları sevmeliydim.ama bunu yapamıyordum.hep uzaklaşmak istiyordum .onlardan zarar geleceğini düşünüyordum.etrafımda hiç imanlı yoktu.bu yüzden hep yalnız hissediyordum kendimi.ama mesih isanın benimle olduğunu biliyordum.4 yıl böyle geçti.forumla tanıştım.burda gerçekten gerçek sevgiyi gösteren kardeşlerimiz vardı.birini tanıdım.o hayatımın dahada değişmesini sağladı sevgiyi öğretti bana sevilmeyi öğretti.isim vermiyorum.bu insan hayatım boyunca gördüğüm en iyi ve sevgi dolu bir insan.onu tanıdığım için çok huzurlu ve mutluyum.ben bütün insanların mesih isayı tanımalarını onun sevgisini görmelerinin istiyorum.bu sevgi çok kutsal benim için.iyiki sana kalbimi açtım mesih isa iyiki ne mutlu bendesin.tanrı her zaman benimle ve diğer kardeşlerimle olsun.alfaomega ilk. ve son sensin mesih isa .bu satırları yazarken kendimi zor tutuyorum ağlamak istiyorum.umarım anlatabilmişimdir tanıklığımı .tanrı her zaman bizimle olsun .amin.esenlikler.

---

---

[Yazar]

Yazılar