[Anonim]

Şef Zubin Mehta. Solistler 3 ünlü tenor, Pavarotti, Domingo ve Carreras. Bazen tek tek solo yaparak bazen birlikte söyleyerek gönülleri müziğe doyuruyorlar. Konserin amacı Carreras’ın kanser tedavisine maddi katkıda bulunabilmek.

İspanya’ya yolu düşmemiş olanlar bile, Katalanlar ile Madridliler arasındaki husumeti ve kıyasıya rekabeti bilirler. Katalanlar, İspanya’ya hükmeden Madrid’den bağımsızlıklarını kazanana kadar, yıllar yılı mücadele ederler.

Placido Domingo Madrid’lidir. Jose Carreras ise Katalan. 1984’teki insanları birbirine düşman eden politika nedeniyle Carreras ve Domingo da karşı karşıya gelirler ve birbirlerine hasım kesilirler.Çok sevilip beğenildiklerinden ve dünya çapında bir ses olduklarından, her ikisi de kontratlarında, ancak diğer tenor çağrılmadığı zaman şarkı söyleyeceklerini kesin bir dille bildirirler.

Ne var ki, 1987’de Carreras, Domingo’dan daha acımasız bir düşmanla karşılaşır. Ve “Kan Kanseri” tanısı ile benliği altüst olur. Sonrası, kanserle zorlu bir mücadele başlar. Doktor doktor dolaşır. Her çareye başvurur. O arada kemik iliği ve kan nakli yapılır. Bunlar için ayda bir kez Amerikaya gitmek zorunda kalır. Bu koşullar altında çalışmaları iyice aksar. Yolculukların ve tıbbi tedavinin yüksek maliyeti maddi durumunu iyiden iyiye sarsar.

Parasının tükendiği anda Tanrısal bir el, ona doğru uzanır. Madrid’de, tek amacı kan kanseri hastalar için tedavi desteği sağlamak olan bir vakıf olduğu haberini alır. Ve “HERMOSA VAKFI” nın desteği sayesinde bu amansız hastalığı yener. Yeniden sahnelere döner. Yıldızı yeniden parlar. Sevgiyle kucaklanır, alkışlarla uğurlanır.

Hayatını kurtardığı için, kendini borçlu hissettiği vakfa katılmaya karar verir. Derken vakfın yasalarını okurken, vakfın kurucusunun ve başkanının Placido Domingo olduğunu öğrenir. Daha sonra Domingo’nun bu vakfı özellikle onun tedavisi için kurduğunu, ama Carreras’ın düşmanından yardım almayı kabul etmeyebileceği olasılığını düşünerek isminin gizli kalmasını istediği bilgisini alır.

Bundan sonra iki tenor’un karşılaşmaları, dokunaklı bir tiyatro sahnesini andırır. Placido Domingo’nun Madrid’deki konserlerinden birinde Carreras konseri bölüp, alçakgönüllü bişekilde dizlerinin üzerinde çöküp ondan bağışlanmak dileyerek, seyircilerin önünde, hayatını borçlu olduğu rakibine teşekkür eder. Domingo ellerinden tutarak onun kalkmasına yardım eder ve kocaman babacan cüssesiyle Carreras’ı kucaklar, bağrına basar. O gün orada seyircilerin de tanıklığıyla, büyük bir dostluğun temeli atılır. Bu tür yeri doldurulmaz sanatçılar Tanrı’nın insanlara birer armağanı.

Placido Domingo ile yapılan bir röportajda, kendisine, neden HERMOSA VAKFI’nı kurarak, hem düşmanı, hem de rakibi olan bir sanatçıya yardım elini uzattığı sorulur. Yanıtı, sanatın sıcak soluğunun canlandırdığı bir hayat öpücüğü gibidir:

“-Böyle bir sesi kaybedemezdik!…”

[Yazar]

Yazılar