[Anonim]

Hayat isimli bir şehirde, bir çok karanlık cadde ve sokak varmış. Ancak karanlığa rağmen, bir Işık sokağı yer alıyormuş bu karanlık şehirde. Bu Işık sokağında yürüyenler, kendilerine çeki düzen vermiş, karanlıkla Işığı ayırt edebilen insanlardır. Bu insanlar karanlığın kötü olduğunu görüp, oradan Işık sokağına girmiş olan kişilerdir. Bu insanlar bu Işık sokağında sevinçle yürüyor, ve nereye gittiklerini çok iyi biliyorlar, gittikleri yer Altın Kent’tir. Altın Kent, sevgi dolu olan, Efendinin egemen olduğu kent’tir. Bu sokakta yürüyenler, bir daha bu Işık sokağından çıkmayacaklarına dair söz vermişlerdir. Bu insanların isteği, karanlık şehrin caddelerindeki insanları Işığa çekmektir çünkü onları seviyorlar. Sevginin kaynağı Işıktır. Bir zamanlar karanlık olan yüreklerine Işık geldiğinde, sevgiyle doldular.

Hayat şehrinin farklı caddeleri vardır. Bu caddelerde yaşayanlar, Işığı sevmiyorlar. Bu caddeler şunlardır; eğlence, din, felsefe, seks, para caddeleridir. Bunların bazılarında yürüyen kişiler, Işığın ve Altın Kentin olmadığını söyleyen kişilerdir. Nereye gittiklerini bilmediklerini itiraf ediyorlar. Bazıları Işığın olduğunu, Altın Kentin olduğunu, fakat oraya farklı yollardan girebileceğini zanneden kişilerdir. Bazıları, bedenin bütün zevklerini tatması gerektiğini savunan ve Işığı umursamayan insanlardır. Bazıları bu dünyada en önemli şeyin maddi durum olduğunu iddia edenlerdir. Maddi durumun üst seviyede olması için çabalar dururlar, Işığı istemezler. Bütün bu caddelerin ortak yönleri var. Hepsi karanlıktadır, hepsi Işıktan nefret eder, ve nereye gittiklerinden emin değiller.

Birde Işığı bilen, Işık sokağında yürümeyen, geldiği o karanlığı özleyen, Işık sokağında olduğu yerde duran kişiler vardır. Karanlıkta olan kişiler, karanlıkta oldukları için kendilerinden haberleri yoktur. Hepsi kendisini temiz, kusursuz zannediyor. Fakat gerçeği gösteren tek bir şey vardır, O’da Işıktır.

Karanlık caddelerde yaşayanlar, Işık sokağındaki insanları pek sevmezler. Çünkü Işıktakiler karanlıktakilerin gerçek görünümlerini ortaya çıkarır, onlara ne durumda olduklarını anımsatır. Bunu göstermek için Incil aynası kullanılır. Ama karanlıktakilerin hepsi Işıktan nefret etmiyor. Onlardan bazıları kendi durumlarının az çok farkındalar. Bu yüzden Işığa gidip kendilerine çeki düzen vermek istiyorlar. Bütün kalpleriyle aradıklarında Işık sokağını buluyorlar, ve orada yürümeye başlıyorlar. Ama sadece yürümekle kalmıyor, aynı zamanda karanlıkla bütün ilişkilerini kesiyorlar.

Işık bir sokak olduğundan, O’nda yürüyenler bazen zorluklarla karşılaşıyorlar. Onlara sataşan, çamur atan, yoldan saptırmaya çalışanlar var. Fakat onlar bütün zorluklara rağmen, Işığın verdiği güçle yürüyorlar bu yolda. Sataşmalardan zarar görüyorlar ama kalkıp tekrar yürüyorlar, çamurla kirlendiklerinde çamuru yıkayıp yürümeye devam ediyorlar.

Ama çok yakında bu şehrin sahibi geri gelecek. O Işığın Kaynağıdır. O karanlığı ve içindeki her şeyi ortadan kaldıracak. Üstü başı kirli, pis olanları, Işıktan ve O’nda yaşayanlardan nefret edenleri, Işık sokağında yürümeyenleri cezalandırıp, şehri ateşe verecek. Işıkta yürüyenleri ise, Altın Kentine, Kendisinin Egemen olduğu yere alacak. Orda sonsuz sevinç, sevgi ve esenlik vardır. Ateşe verilmiş şehirde ise ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.

• Mesih’ten işitmiş olduğumuz ve şimdi size ilettiğimiz bildiri şudur: Tanrı ışıktır ve O’nda hiç karanlık yoktur (1.Yuhanna 1:5).

• Eğer O’nunla paydaşlığımız var der ve karanlıkta yürürsek, yalan söylemiş ve gerçeğe uymamış oluruz (1. Yuhanna 1:6).

• Ama kendisi ışıkta olduğu gibi, biz de ışıkta yürürsek, birbirimizle paydaşlığımız olur ve O’nun Oğlu İsa’nın kanı bizi her günahtan arındırır (1. Yuhanna 1:7).

• Günahımız yok dersek, kendimizi aldatırız ve içimizde gerçek olmaz (1.Yuhanna 1:8).

• Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı, günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktı(r.1.Yuhanna 1:9)

Sevgiler

[Anonim]

Çok güzel bir benzeti sevgili Togrul,

İsa Mesih Yuhanna 8:12’de şöyle der: ‘ Ben dünyanın ışıgıyım. Benim ardımdan gelen karanlıkta yürümez; yaşam ışığına sahip olur’.

Dünyamız karanlıktır ve egemeni de İblis denen Şeytan’dır. İnsanlar Şeytan’ın elinde tutsaktır zincirlere bağlı, cehenneme doğru sürüklenmektedirler. Her Mesih inanlısı bu karanlık dünyada birer ışık birer meşaledirler. Mesih’in pırıltısı, ışığı onların üzerinde parlar, karanlıktakileri aydınlatır. Mesih’in ışığının yansıdığı yerde karanlık barınamaz, iblis oradan kaçar, uzaklaşır.

Duamız, tüm insanların karanlıktan ışığa kavuşması ve kurtulmalarıdır. Rab her birimizi insanların kurtuluşu için ışık ve bereket olarak kullansın.

Sevgilerimle

[Yazar]

Yazılar