[Anonim]

Uyanış Evde Başlar

İlk önce ” uyanışın ” ne demek olduğunu sizlere yeniden hatırlatmak istiyorum. ” Uyanış” Tanrısal yaşamın azaldığı yaşamlarda doğan yeni yaşamdır. Kişisel uğraşlar ve eylemlerle elde edilemez. Kişinin kendi yaşamı değil, Tanrı’nın yaşamıdır. Tanrı’yla ve başkalarıyla aramızda hiçbir açıklık ve engel olamdan, birlik ve beraberlik içinde kendini gösteren yaşamdır. Bu yaşamımızın uygulanması her şeyden önce evde başlamalıdır. Her yerden çok evimizde günah işlediğimiz bir gerçektir. Her inanlının kendi ev hayatında yaşadığı sınanmalar ayrıdır. Alınganlıklar, kavgalar, öfkelenmeler, bencillik, kıskançlık, sevgisizlik evde görülen durumlardır. Ailelerimizin içinde büyük bir bozukluk olmamasına karşın inanlılara yaraşan tam birlik, beraberlik ve sevgi evlerimizde kendini gösteremiyor. Bu durum başkaları ve Tanrı’yla olan beraberliğimizi bozar. Böylece yüreklerimiz Tanrısal yaşamla dolup taşmaz.

Ev Hayatında Yaşanılan Kusurlar Nelerdir ?

Ev hayatımızdaki temel bozukluk nedir ? Ev derken tabi ki aileden yani anne, baba, çocuklar ve çeşitli koşullarda birlikte yaşadığımız kişilerden söz ediyoruz.

Birçok ailedeki ilk kusur, bireylerin birbirlerine karşı gerçekten açık ve dürüst olmamalarıdır. Genelde örtülmüş perdeler ve duvarların arasında yaşarız. Başkaları gerçekte nasıl olduğumuzu bilmez ve bunu onlara göstermeye pek de niyetimiz yoktur. Bizimle sıkı bir ilişki ve dostluk içinde olan kişiler bile gerçek yüzümüzü, gerçekten nasıl biri olduğumuzu bilmezler.

Güçlüklerimizi, uğraşlarımızı, başarısızlıklarımızı ve Rab’bin bizi ne kadar sık yıkamasının gerektiğini bilmezler. Bir ilişkide dürüstlük, açıklık, berraklığın var olmaması her zaman günahın sonucudur. İlk günahın ilk etkisi, Adem’le Havva’nın Aden Bahçesi’nde Tanrı’dan kaçıp saklanmalarına neden oldu. Daha önce Tanrı’ya ve birbirlerine karşı dürüst ve açık olan kişiler günah işler işlemez Tanrı’dan saklanmaya başladılar. Adem’in yüreğinde Havva’nın bilmesini istemediği bir sürü düşünce ve tepki belirdi.Aynı şeyler Havva’nın yüreğinde de oluştu. Durum o zamandan bu zamana dek aynı şekilde devam etmiştir. Tanrı’dan saklanacak bir şeyimiz olduğunda bunu birbirimizden de saklarız. Her şeyi arkasına gizlediğimiz o duvar gerçek benliğimizi bir maske gibi örter. Bazen ise değişik hile yapıp şaka kabul edilen bir davranışın arkasına gizleniriz.Başkalarının yaklaşıp bizi gerçekte olduğumuz gibi görmelerini istemediğimiz için gerçekci ve dürüst olmaktan korkarız. Böylece, hile, yapmacık ve aldatmaca oyununu sürdürürüz. Birbirimize gerçeği söyleyip dürüst olmayız. Doğruyu söyleyip dürüst olmayan biriyle de elbette gerçek bir beraberlik kurulamaz. Evde de birlik ve candan bir beraberlik içinde olmak imkansızlaşır. Tanrı Sözünün adına ” karanlıkta yürüyüş ” dediği işte budur. Çünkü saklayıp örten, örtbas eden her şey karanlıktır. ( Roy HESSION )

Rabbin sevgisi ve esenliği sizinle olsun.

[Anonim]

Sevgide Başarısızlık

Evlerimizde ikinci kusur, birbirimize yeteri kadar sevgi göstermememizdir.“Böyle bir şey bizim evimiz için söz konusu değil. Ben ve eşim kadar birbirini seven iki insan daha bulunmaz ” diyen biri çıkabilir.

İncil’den gerçek sevginin nasıl olması gerektiği hakkında bir bölüm okumak istiyorum. Sonuna geldiğimizde aynı şeyi söyleyip söylemeyeceğinizi merak ediyorum.

Sevgi sadece bir duygu ya da bir arzu değildir. İncil: 1. Korintliler 13. bölüm onun ne olduğunu bize açıklar.Ölçüt olarak bu bölümü alırsak gerçekte ne kadar az sevgimiz olduğunu anlayacağız.

Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez. Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolayca öfkelenmez, kötülüğü anmaz.

Evlerimizde bu ölçüte nasıl erişiyoruz ?Ne kadar sık bir biçimde bunun tam tersini yapıyoruz ?

Sık sık birbirimize sabırsız davranırız ve hatta cevap verirken ve gösterdiğimiz tepkilerde kabalaşırız.

Evde kıskançlıkta olabilir. Bir kadın ya da eşi, eşinin yeteneklerini hatta ruhsal alanda ilerlemesini kıskanabilir. Anne babalar çocuklarını kıskanabilirler ve kardeşler arasında da büyük kıskançlıklar söz konusu olabilir.

Ayrıca ” kaba davranmaz “ demek, nazik davranır demektir. Buna ne demeli ? Nezaket, küçük şeylerde sevgi göstermek demektir, ama tökezleyip düştüğümüz konular zaten küçük şeylerdir. Evde bütün bunları yapabileceğimizi düşünürüz.

Ayrıca ne kadar gururlu ve şımarığız. Bu birçok yolla ortaya çıkabilir. Her şeyin en iyisini kendimizin bildiğini düşünürüz; bir şeyin kendi istediğimiz biçimde yapılmasını isteriz, dırdır ederiz, yönetmeye çalışırız ve bu şekilde davranmak birbirimizi küçük görmemize yol açar. Ona karşı üstünlük taslamamız kendimizi ondan üstün görmemize yolaçar. Sonra eğer kalplerimizin derinliklerinde birisini küçümsediğimizde, onu her şey için suçlarız – buna karşın sevdiğimizi düşünürüz.

Ya ” kendi çıkarımızı aramak ? ” Bu da bencillik değil midir ? Günde birçok kereler kendi istek ve çıkarlarımızı karşımızdaki kişilerinkinin önüne koyarız.

Ne kadar da kolay öfkeleniriz ! Karşımızdaki insanda gördüğümüz bir şey bizi ne kadar da çabuk sinirlendirir. Karşımızdaki kişinin yaptığı ya da yapmadan bıraktığı bir şeyden ötürü düşündüğümüz o kötü düşünceye ve içerleme duygusuna ne kadar sık izin veririz. Buna karşın evimizde hiçbir sevgi sorunu olmadığını iddia ederiz. Bu tür şeyler her gün olur ve bunları kötü bir şey olarak görmeyiz. Bütün bunlar sevginin zıttı olan şeylerdir ve sevginin zıttı da nefrettir. Sabırsızlık nefrettir, haset nefrettir, gurur ve inatçılık nefrettir, bencillik , sinirlilik ve içerleme de nefrettir ! Ve nefret günahtır. ” Işıkta olduğunu söyleyip de kardeşinden nefret eden hala karanlıktadır” ( 1. Yu. 2:9 ).Bütün bunlar birçok gerginliklere neden olur, insanlar arasında duvarlar örer, aralarında kavgalar çıkarır ve hem Tanrı ve hem de karşımızdakiyle paydaşlık içinde olmamız imkansız hale gelir. ( Roy HESSION )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.tanri sevgidir

[Anonim]

Şimdi önemli olan ” Evde yeni bir hayat, bir uyanış istiyor muyum ? Kalbimi bu konuda sorgulamam gerekiyor. Şimdiki durumda devam etmeye hazır mıyım yoksa evimde yeni bir hayat, O’nun hayatını yaşamayı susadım mı ? ” sorularıdır. Çünkü böyle bir değişikliğe gerçekten özlem duymuyorsam bu değişikliği gerçekleştirmek için gerekli adımları atmam. Atmam gereken ilk adım, günaha, günah demek ( başkasının değil, benim günahım ) ve onunla çarmıha gitmek ve beni hemen oracıkta temizlemesi için Rab İsa’ya güvenmektir.

Çarmıhta boynumuzu eğdiğimizde , İsa’nın başkaları için kendini unutan sevgisi, sabrı ve tehammülü bizim kalplerimize akar. İsa’nın değerli kanı bizleri sevgisizlikten ve kötü düşüncelerden temizler ve Kutsal Ruh bizleri İsa’nın tabiatıyla doldurur. İncil: 1. Ko. 13’ün anlattığı İsa’nın tabiatından başka bir şey değildir ve bu bize verilen bir armağandır, eğer İsa bizimse İsa’nın tabiatı da bizim tabiatımızdır. Günah ve sevgisizlik yaşamlarımıza girdiğinde bu kutlu süreç her seferinde gerçekleşebilir çünkü temizleyen Kan Pınarı her zaman bize açıktır. ( Roy HESSION )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

[Anonim]

Bütün bunlar bizlerin evlerimizde çarmıh yolunu yürümeye adanmamıza yol açacaktır. Tekrar tekrar İsa bizim için haklarından vaz geçtiği gibi bizim de haklarımızdan vazgeçmememiz gereken yerler göreceğiz. Karşımızdakinin bencillik ve gururuna bu kadar büyük bir tepki gösteren şeyin kurban etmeye razı omadığımız kendi bencillik ve gururumuz olduğunu göreceğiz. Birbirimizin davranış biçimlerini ve yaptıklarını Tanrı’nın bizim için iradesi olarak kabul etmek zorunda kalacak ve alçakgönüllü bir şekilde boynumuzu Tanrı’nın bize verdiği her şeyin önünde eğeceğiz. Bunun anlamı karşımızdakinin bencilliğinin bunun onun Tanrı’nın iradesi olarak kabul etmemiz gerektiği değildir – tam tersine sadece Tanrı’nın bizim için iradesi olarak kabul etmeliyiz. Karşımızdakine gelince , eğer biz kırılmışsak Tanrı bizi onun kendi gereksinimini görmesine yardım etmekte kullanmak istiyor olabilir. Tabi ki, bir anne ya da babysak çocuğumuzu ciddi ve kesin bir şekilde uyarmamız ve düzeltmeye çalışmamız gerekir. Ama bu bencil bir güdüden ötürü gerçekleşen bir şey değil karşımızdakine karşı sevgi ve onun iyiliği için çektiğimiz özlemden ötürü yapılan bir şey olmalıdır. Kendi rahatımız ve haklarımız her zaman teslim edilmelidir. Ancak bu şekilde Rab İsa’nın sevgisi bizi doldurabilir ve kendini bizim aracılığımızla gösterebilir. ( R. HESSION )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.:elsalla:

[Anonim]

Golgota’da kırıldığımızda, diğer insanlarla hatta bazen çocuklarla bile aramızdaki sorunları düzeltmeye razı olmamız gerekir. Çoğu kez kırılmışlığımızın sınavı budur.Kırıklık katılığın tam karşıtıdır. Katılık, ” Senin suçundu ! ” der. Kırılmışlık, ” Suç benim ! ” der. Bizim böyle bir şey söylediğimizi duyduklarında evimizde ne kadar farklı bir atmosfer oluşacaktır ! Çarmıh’ın önünde insanlar için teker teker yer vardır. ” Ben hatalıydım ama sen de hatalıydın. Senin de gelmen gerekiyor ” diyemeyiz. Hayır tek başınıza gidip, ” Ben hatalıyım “ demeniz gerekiyor. Tanrı karşınızdaki kişinin kalbinde sizin yapıp söyleyebileceğiniz her şeyden çok sizin kırılmışlığınız aracılığıyla işleyecektir. Ancak beklemeniz gerekebilir – belki de çok uzun bir zaman. Ama bu bizim Tanrı’nın nasıl hissettiğini çok daha iyi anlamamıza neden olmalıdır çünkü birisinin söylediği gibi “Hiçbir hata yapmadığı halde Tanrı da 19 yy. önce insanla arasında var olan günah duvarını yıkmak için dünyaya gelmeden önce çok uzun bir zaman beklemek zorunda kaldı.” Ama Tanrı duamızı mutlaka yanıtlayacak ve o kişiyi Golgota’ya getirecektir. Orada onunla bir bütün olacağız, orada aramızdaki ayrılık duvarı kırılacak ve gerçek saydamlık içinde ve birbirimizi saf ve derin bir sevgiyle severek İsa ve birbirimizle ışıkta yüreyebileceğiz. Bütün diğer insanlarla hemen hemen tek ortak yanımız günahlı olmamızdır ve bu yüzden onlarla bir bütün olabileceğimiz tek yer günahın temizlendiği İsa’nın ayağının dibidir. Gerçek birlik iki ya da daha çok günahlı kişinin Golgota’da bir araya gelmesidir. ( Roy HESSION )

Rabbin sevgisi ve ışığı sizinle olsun.

[Yazar]

Yazılar