[Anonim]

Açlıktan ölen bebekler,savaş haberleri,ölen masum insanlar,terör, yolsuzluklar,cinayetler..ve dökülen gözyaşları..

Tüm bunlara..TANRI neden izin veriyor..?
Kötülük neden var..?

Bizim TANRI’mız, sevgi TANRI’sıydı öyle değilmi..?
Kötülük ve İyilik,aynı gerçeğin birbiri ile çarpışan iki yanımıdır acaba..?

İçimizin derinliklerinde,masum insanların öldürülmesi,çocukların ve kadınların istismar edilmelerine,isyan eden vicdanımızın sesi hep haykırır.

Her birimizin derinliklerinde TANRI’sal değerlerin özlemini çeken,
vicdan’ımın sesi konuşur.

Bizler biliyoruz,TANRI,kötülük’ü acı’yı ve ölümü yaratmadı.Kötülüğün büyük bir kısmı insanların özgür seçimlerinin bir sonuc’udur.
İnsanların sorumlu oldukları şeylerden TANRI’yı suçlamaları,kendi sorumluklarından kaçıştır.

TANRI,bizleri..kendisini ve birbirimizi sevmemiz için yarattı..
Bizler ne yapıyoruz..aşağılık bir biçimde O’na isyan edip İnsanları öldürüyoruz.Bebekleri açlıktan öldürüyoruz.Onun bizler için, yarattığı evrenin içine edip, mahfediyoruz.
Bizlere verdiği akıl’ı kötülüğe kullanmayı seçiyoruz.İnsanları yok etmenin ve kötülük etmenin,binbir yolunu bulup çıkartıyoruz.
Kutsal kıtapta;

“RAB,baktı,yeryüzünde,insanın yaptığı kötülük çok,aklı fikri hep kötülükte.”
Yaratılış 6:5

Diyor.

Bizlerdeki tek teselli ise,İSA MESİH’in ikinci dönüşü ile insanları adil biçimde yargılayacagı vaat’tidir.Geldiğinde günahları, kötülükleri ve adaletsizlikleri yok edeceğini bilmemizdir.

TANRI neden bunca kötülüğe şimdi neden son vermiyor..?

Kutsal Kıtabı, okuyunca bu soru’nun cevabını, buluyoruz.
Çünkü;

“Bazılarının düşündüğü gibi,RAB vaad’ini yerine getirmekte gecikmez;
ama size karşı sabrediyor.Çünkü kimsenin mahfolmasını istemiyor, herkezin tövbe etmesini istiyor.”
2 Petrus 3:9

Bizler adil olmayan bir dünyada yaşıyoruz.İnsanlığın ,yaratcısına başkaldırması sonucunda da,karmakarışık haksızlıklarla dolu bir dünya yarattık.
İnsan’lık acı çekiyor.TANRI’ya niye kızılıyor ki..!
İnsanlık öfke duyuyor..
Duyduğu bu öfken’in, odak noktası TANRI’mı yoksa kendisi’midir.

TANRI yaşam verendir.Yaşamı yıkan’sa Şeytan’dır.İSA insanın dikbaşlılığı bir tarafta,Şeytan’ın yıkıcı tutumu ile bozulan, bu dünya’ya İnsanın kurtuluşu için geldi.
Bizlere;

“Onların gözlerindeki bütün yaşları silecek,Artık ölüm olmayacak.Artık ne yas,ne ağlayış,ne ıstırap olacak.Çünkü önceki düzen kalktı.”

Vahiy 21:4

Diyor ve ekliyor.”Bu sözler güvenilir ve gerçektir.”

Ve bizler hala.. kalkıp ta nasıl TANRI’yı suçlayabiliriz ki..?
TANRI bizleri yarattı,bizler karar verme özgürlüğüne sahibiz.İstersek iyiyi,istersek kötüyü seçmekte özgürüz.Kötüyü seçmişsek,bu bizim özgür seçimimizin sonuçudur.
TANRI kötülükten sorumlu olmadığı gibi,bizlerin yaptığı kötülük ve günahları kendi üstüne alacak şekilde bizlere sevgi duydu.yaptığımız onca kötülüklere karşın,hakettiğimiz bütün acıları Çarmıh’ta üzerine aldı..

Yeşaya peyganber diyorki;
“O’na kötü muamele ettiler,fakat alçaltıdığı zaman ağzını açmadı boğazlanmaya götürülen kuzu gibi..”

İnsanlık hala kalkıp, TANRI’yı nasıl suçlayabilir..!,tüm utanmazlığı ile.
Bu gerçekten kaçıştır.bu mantık dışıdır.bu kılıf uydurmadır.

Bütün sorun, tamamen insanın günahkar yüreğidir.Kendi benciliği ve kişiliğindeki çarpıklıktır.Yüreğinde beslediği kötülüktür.Kendini sarmış benlik,ve yüreğini esir almiş Şeytanın oynayışıdır.

Dünya daki sorunlar,siyasi politakalar,siyasi yanlışlıklardır.Ego’lar elde, edebilecekleri için harekete geçer;Şeytanidir.
Savaşlar,ağlayan ,aç bebekler,ölümler,adaletsizce yaşam standartları,
stratejik,kimyasal,kitlesel ve nükleer silahlanma,ve insan kıyımları normaldır.aslında hiç şaşımamalıyız,TANRI ,yüreklerde yoktur.ordaki yönetim benlikle kolkola dolaşan Şeytandır.
İnsanlar, TANRI’dan ayrılmıştır..ve hala sorulur, neden dünya’da bu kadar kötülük var diye..

Kötülük her yerde geziyor,sevgiden ise eser yok.

Rahibe Teresa’nın bir sözü vardır,

“Günümüzde en büyük hastalık cüzam yada verem değil,istenmemek-
tir.ilgilenilmemektir ve her kez tarafından terk edilmişlik hissidir.En büyük kötülük sevgisizlik ve ilğisizliktir.Sömürlme,fırsatcılık,fakirlik ve hastalığın saldırısına uğramış bir şekilde yolun kenarına olan komşusuna karşı insanların ilğisizliğidir.”

İSA MESİH kendisini izleyenlere sevgi oldu,bu dünyanın tuzu ,ışığı oldu.
Acı dolu bu dünya’da,acı içinde kıvran’an masum insanlık için yüreği dolduran merhamet olmak istiyor,

“Işığın çocukları olarak yaşayın.Çünkü ışığın meyvesi her iyilikte,doğru- lukta ve gerçekte görülür.”
Efesliler 5:8:9

Yüreklerde Sevgi olmak istiyor.

“Sevgi kaba davranmaz,kendi çıkarını aramaz,kolay kolay öfkelenmez,kötülüğün hesabını tutmaz.”
1 Korint 13:5

Seçim bizim..?
Ya karanlık, karmaşa kötülük..
Ya da aydınlık ve iyilik.
Sevgi.
Karar İnsanlığın..

Esenlikle.

[Anonim]

Beni düşünmeye sevk eden konulardan biri de kötülük konusudur.
Kötülüğü yok edebilecek bir gücün neyi beklediğini merak ediyorum.

Saygılarımla

[Anonim]

Sevgili Dilbera-Dersimi.
Diyorsunki:
“Beni düşünmeye sevk eden konulardan biri de kötülük konusudur.
Kötülüğü yok edebilecek bir gücün neyi beklediğini merak ediyorum.”

Bu sorunun cevabı, paylaşımımda verdiğim Ayet’te yazılıdır.

“Bazılarının düşündüğü gibi,RAB vaad’ini yerine getirmekte gecikmez;
ama size karşı sabrediyor.Çünkü kimsenin mahfolmasını istemiyor, herkezin tövbe etmesini istiyor.”
2 Petrus 3:9

Cevabı; TANRI’nın sabretmesi,Çünkü herkesin O’nu tanıması için bekliyor.Işığa gelenler zaten O’na ait olacaklar.burada beklediği Karanlıkta kalanlar.sabrı onlar için.

Esenlik ve sevgiyle.

[Anonim]

Tanrı kötülüğü veya kötüleri yok edecek olsa, ilk yok edeceği, “Tanrı kötüleri niye yok etmiyor?” diyen kişiler olurdu. Kötü olan “diğerleri” değil, biziz. Diğerlerin kötülüğü, kendi ve Tanrı’ları arasındadır. Bize yargılama düşmez. Çünkü onlar, ne kadar kötü olurlarsa olsunlar biz karşı, bizden kutsal olmamız ve onları sevmemiz isteniyor.

Biz ise bu isteğe uymayıp, nefret edenden nefret ediyoruz, bizlere zarar verenden intikam alıyoruz ve böylece dünya cehanneme dönüşüyor. Yani dünyanın bu hale gelmesinin sebebi, Rab’bin buyruklarına boyun eğmememiz, kibirimize, gururumuza ve igomuza Rab’den daha çok değer vermemizdendir. “Egomu rencide eden gebersin” misali.

İsa gelip, bizi yeniden yaratıyor; bizlere yeni bir ruh ve yeni bir yürek veriyor. Kutsal olabilmemiz ve buyruklarını sevmemiz ve da benliğimizden tiksinmemiz gereken herşeyle bizi donatıyor. Kötülüğü reddedip, kutsallığa sarılan herkesle yeni dünyada buluşacaktır. Bu kurtuluşu reddedenler ise, ebediyen yok olacaklardır. Zaman dolmak üzere ve İsa’nın gelişi kapıdadır.

[Yazar]

Yazılar