[klaus]

Kimi imanlılar dillerde konuşma armağanını kendilerini geliştirmek amacıyla kullanılan bir ‘dua lisanı’ olarak kabul ederler. Bunun için 1.Korintliler 14:4 ve 14:28 ayetlerine dayanırlar: “Bilmediği dilde konuşan kendi kendini geliştirir; ama peygamberlikte bulunan, inanlılar topluluğunu geliştirir.” Bütün ondördüncü bölümde Pavlus, dillerin çevirilmesi gerektiği üzerinde duruyor (14:5-12 bknz.). Pavlus’un ayet 4’te demek istediği şudur: “Çeviri yapmadan dillerde konuşursanız, siz ancak kendinizi geliştirmiş olursunuz, kendinize başkalarından daha ruhsal bir görünüm vermiş olursunuz. Ama dillerde konuşup o dillerin tercümesini yaparsanız, herkesi geliştirmiş olursunuz.”

Yeni Antlaşma’nın hiç bir yerinde sözümona ‘dillerde dua etmek’ konusunda ayrıntılı yönergeler bulunmuyor. Yeni Antlaşma’nın hiç bir yerinde ‘dillerde dua etmek’ için herhangi bir amaç gösterilmiyor, ne de özel olarak bir kişinin ‘dillerde dua’ etmesinin gösterildiğini görüyoruz. Üstelik, ‘dillerde dua etmek’ olayı imanlının kendi kendini geliştirmek amacıyla yapılırsa, bu dillerde dua etme armağanına sahip olmayanlara, dolayısıyla kendi kendini geliştiremeyenlere haksızlık olmuyor mu? 1.Korintliler 12:29-30 açıkça gösteriyor ki, herkes dillerde konuşma armağanına sahip değildir.

http://www.gotquestions.org/Turkce/dillerd…a-armagani.html

[Yazar]

Yazılar