[Anonim]

Tanrı, Kutsal Kitapta kendisini bizlere açıklarken “Kutsal” olduğunu söyler “İsrail topluluğuna de ki, `Kutsal olun, çünkü ben Tanrınız RAB kutsalım.” (Levililer 19:2). Bu kutsallık günaha karşı öfkeliolmayı da kapsar. Günaha öfke duymayan bir Tanrı, kutsal olamaz. Tanrı’nın günaha olan öfkesi ve bu öfkenin Tanrı tarafından gösterilmesi birçok kişiyi rahatsız eder. Tanrı’daki bu öfke, O’nun aynı zamanda “Sevgi Tanrısı” olduğu gerçeğiyle çelişmez “Sevmeyen kişi Tanrı`yı tanımaz. Çünkü Tanrı sevgidir.”(1.Yuhanna4:8). Çünkü Tanrı, bu iki özellliğe aynı anda sahiptir.

İnsanlık tarihine bakıldığında, ilk günahtan sonra tüm insan ırkı, bu evrensel günahın etkisiyle Tanrı gazabını hak etmişlerdir. Tanrı, fiziksel dünyayı belirlediği yasalarla yönettiği gibi; günahı ve itaatsizliği de yönetmek ve ona hükmetmek için bazı kurallar koymuştur. Günah, Tanrı’nın doğru olan yasasına karşıdır. Tüm yaratılış itaatsizliklerinin sonuçlarına katlanmak zorundadır.

Tanrı’nın insanlık tarihi boyunca doğruluğu ödüllendirdiği ve itaatsizliği cezandırdığı bir Kutsal Kitap gerçeğidir. Habil, Nuh, İbrahim, İshak, Yakup, Musa ve Davut gibi kendi istemlerine uyanları ödüllendiren, bereketleyen Tanrı”Eğer dinler ve O`na kulluk ederlerse, Kalan günlerini bolluk, Yıllarını rahatlık içinde geçirirler.” (Eyüp 36:11), aynı zamanda itaatsizliği de cezalandırmıştır. Büyük Tufan’da, Sodom ve Gomora’da olanlar Tanrı’nın yargısının ne boyutlarda korkunç olduğunu açık bir şekilde anlatmaktadır. Bu nedenle merhametli Tanrı’mız sürekli bizlere seslenerek dönmemizi ister “Onlara de ki, `Varlığım hakkı için diyor Egemen RAB, ben kötü kişinin ölümünden sevinç duymam, ancak kötü kişinin kötü yollarından dönüp yaşamasından sevinç duyarım. Dönün! Kötü yollarınızdan dönün! Niçin ölesiniz, ey İsrail halkı!”(Hezekiel 33:11). Bu uyarıları yaparken de sabırsız değildir. Tanrı’mız geç öfkelenen, lütfu bol olan Tanrı’dır “Musa`nın önünden geçerek, “Ben RAB`bim” dedi, “RAB, acıyan, lütfeden, tez öfkelenmeyen, sevgisi engin ve sadık Tanrı.” (Mısır’dan Çıkış 34:6) . Günahtan nefret ederken aynı zamanda günahları, suçları, kötülükleri bağışlayandır. Onların kurtulması için tövbe etmelerini bekler “Bazılarının düşündüğü gibi Rab vaadini yerine getirmekte gecikmez; ama size karşı sabrediyor. Çünkü kimsenin mahvolmasını istemiyor, herkesin tövbe etmesini istiyor.” (2.Petrus 3:9).

Yine de Kutsal Kitap, tüm insanlığın son ve büyük bir yargıdan geçeceğini bildirir “Sonra büyük, beyaz bir taht ve tahtta oturanı gördüm. Yerle gök önünden kaçtılar, yok olup gittiler. Tahtın önünde duran küçük büyük, ölüleri gördüm. Sonra kitaplar açıldı. Yaşam kitabı denen başka bir kitap daha açıldı. Ölüler kitaplarda yazılanlara bakılarak yaptıklarına göre yargılandı. Deniz kendisinde olan ölüleri, ölüm ve ölüler diyarı da kendilerinde olan ölüleri teslim ettiler. Her biri yaptıklarına göre yargılandı. Ölüm ve ölüler diyarı ateş gölüne atıldı. İşte bu ateş gölü ikinci ölümdür. Adı yaşam kitabına yazılmamış olanlar ateş gölüne atıldı.” (Vahiy 20:11-15). Bu son ve büyük yargı işi Baba Tanrı tarafından Oğul’a verilmiştir. Bu yargıyı Mesih yapacaktır “Çünkü Baba, kendisinde yaşam olduğu gibi, Oğul`a da kendisinde yaşam olma özelliğini verdi. O`na yargılama yetkisini de verdi. Çünkü O İnsanoğlu`dur.” (Yuhanna 5:26-27).

[Anonim]

Cehennem kötülerin son ve bilinçli bir cezaya maruz kalacağı yerdir:

Cehennem öğretisinin kaynağı Kutsal Kitaptır “Eğer elin günah işlemene neden olursa, onu kes. Tek elle yaşama kavuşman, iki elle sönmez ateşe, cehenneme gitmenden iyidir.” (Markos 9:43). Mesih cehennemi sönmeyen ateş olarak betimlemiştir. Ayrıca Vahiy bölümünde aynı ateşle cezalandırlacağı bildirilmiştir “Onları üçüncü bir melek izledi. Yüksek sesle şöyle diyordu: “Bir kimse canavara ve heykeline taparsa, alnına ya da eline canavarın işaretini koydurursa, Tanrı gazabının kâsesinde saf olarak hazırlanmış Tanrı öfkesinin şarabından içecektir. Böylelerine kutsal meleklerin ve Kuzu`nun önünde ateş ve kükürtle işkence edilecek. Çektikleri işkencenin dumanı sonsuzlara dek tütecek. Canavara ve heykeline tapıp onun adının işaretini alanlar gece gündüz rahat yüzü görmeyecekler.” (Vahiy 14:9-11).

Birçok doğal insan gibi bazı imanlılılar da, kendisinde korku yaratan Cehennem gerçeğinden hoşlanmazlar ve reddeder. Ya da Tanrı’nın yargısının zalim ve sevgisiz olmayacağını düşünerek cehennem olgusunu yumuşatırlar. Tabiki bu kaçışların anahtarı, Tanrı’nın adalet anlayışının bilinmemesidir.

[Yazar]

Yazılar