[Anonim]

ÇARMIHIN MESAJI

Pavlus kurtuluş müjdesini Korint’te duyururken kendisini pek güçlü hissetmiyordu, tersine zayıftı ve korkudan titriyordu. Sözleri yalın ve açıktı. Fırtına gibi esmedi; sözleri öyle etkili ve büyüleyici değildi; ama ‘Ruhun işlerini ve gücünü’ duyuruyordu (1.Korintliler 2:4). Konuşmasının etkileri büyük oldu; birçokları iman edip kurtuluşa erdi. Bu nasıl oldu? Böyle bir etkiyi uyandırmak için neler söylemişti? Konuşmasındaki sır şudur:

‘Aranızdayken, İsa Mesih’ten ve O’nun çarmıha gerilmiş olmasından başka bir şey bilmemeye kararlıydım’ (1.Korintliler 2:2).

‘Müjde, Tanrı Sözü’dür’ diyen Petrus, ‘aynı Müjde çarmıhın da müjdesidir’ diyor. Kurtuluşumuz bir masal değildir. Bu kurtuluş, gösterişle sözcüklere, kabaran duygu ve heyecanlara dayanmıyor; olmuş bitmiş bir olaya, bir gerçeğe, bir eyleme dayanıyor:

‘Kutsal Yazılar uyarınca Mesih, günahlarımıza karşılık öldü, gömüldü ve Kutsal Yazılar uyarınca üçüncü gün ölümden dirildi’ (1. Korintliler 15: 3-4).

Bir gün cennetin kapılarınn önümüzdeaçılacağından, sTanrı’nın bugün sizden yana olup size gülümsediğinden emin olmak istiyorsanız şu sözlere kulak verin:

İlk olarak İncil, İsa’nın günahlarımızı bağişlatmak için öldüğünü söyler.Ardından tövbe edip İncil’e inandığımızda, Tanrı kurtuluşumuz için gerçekleşen bu ölümün tüm bereketlerini yüreğimize doldurur.

Sonra olağanüstü bir şey olur: Tanrı Sözü, ölü olan ruhumuzu diriltir; aklanmış ve temizlenmiş olarak Tanrı için yaşamaya başlarız.

İSA’NIN BİZİM İÇİN ÇARMIHTA YAPTIĞINI, KUTSAL RUH YAŞAMIMIZA AKTARIR.

Bunu şöyle açıklayayım: Evlere ulaştırılan elektirik enerjisi sayesinde ışık ve güç elde ederiz. Bu enerjiyi, evi elektirik üretim merkezine, ya da dağıtım istasyonuna bağlayan iletkenler sayesinde ne ışık ne de ısı vardır; ama ne yapacağınızı bilirsiniz. Bir düğmeye basarsısnız, ışıklar yanar, ısıtıcınız çalışmaya başlar.

İsa’nın bizim yaşamamız için öldüğüne inanmak elektirik düğmesine basmak gibi bir şeydir. Her şey hazırdır. Müjde’nin sözleri, evi elektirik üretim merkezine – çarmıha – bağlayan iletkenler gibidir. Enerji hazırdır. İman ettiğimizde ruhsal bir düğmeye basmış oluruz. Böylece Tanrı’nın kutsal gücü bize akmaya, ışık vermeye başlar. Bu da kurtulduğumuzu gösterir.

Kimileri çarmıh hakkında her şeyi bildiklerini sanırlar. Boyunlarında birer haç taşırlar. Onlara yararı olmayan ilkel bir inançtır bu. Bir enerji istasyonuyla ilgili her şeyi bilmeniz sizi soğuktan ve karanlıktan korumaz. İnanılmaz bir güç üreten nükleer santralin duvarlarına dokunacak kadar yakın olabilirsiniz, ama bu, soğuktan tir tir titremenizi engellemez. Gerçeği, Müjde’yi duyduğunuzda, sizi Tanrı’ya bağlayan iletim sistemi tamamlanmış demektir. Artık yapmanız gereken şey fişi prize sokmaktır; Tanrı’nın gücü içeriye akmaya hazırdır. O güçten beslenmeye başladığınızda, kurtulduğunuzu anlarsınız.

AYAKLARI KANAYAN KURTARICI

İsa’nın çarmıha çakıldığı yerde başka insanlar da vardı, ama hiçbir zaman kurtuluşu tadamadılar. İncil onları, ‘oturup yanında nöbet tuttular’ (Matta 27:36) diye tanımlıyor. Yaptıkları buydu ve o nedenle kurtuluşa eremediler. Binlerce insan bugün de aynı şeyi yapıyor; sadece seyircidirler. Biraz meraklı, acıma duygusu içinde İsa’nın ölümüne üzülür görünürler, ama ölümüyle onlara vermek istediği bağışlanma güvencesini ve tanrısal kabulü uzanıp almazlar. İmanla birlikte kurtuluş güvencesi gelir, bu ikisini ayıramazsınız; hatta iki sözcük Kutsal Yazılar’da bazen aynı sözcükle ifade edilir. Bununla ilgili Markos 15:29-32 de şöyle okuyoruz:

‘Oradan geçenler başlarını sallayıp İsa’ya sövüyor. ‘Hani sen tapınağı yıkıp üç gün içinde yeniden kuracaktın? Çarmıhtan in de kurtar kendini!’ diyorlardı… ‘İsrail’in kralı Mesih şimdi çarmıhtan insin de görelim ve iman edelim’ İsa’yla birlikte çarmıha gerilmiş olanlar da O’na hakaret ettiler’.

Aslında İsa’nın kendileri için öldüğünü gördüler; ama inanmadıkları için kurtulamadılar.

Gör ve iman et! Markos’un kurtuluş için önerdiği yol buydu. Bize Romalı bir yüzbaşıdansöz ediyor:

‘İsa’nın karşısında duran yüzbaşı, O’nun bu şekilde son nefesini verdiğini görünce, ‘Bu adam gerçekten Tanrı’nın Oğlu’ydu’ dedi (Markos 15:39).

Bu asker her şeyi gözleriyle görmüştü; olayı derinlemesine anlamış, gerçeği kavramıştı. Yüzbaşı harikalara ve mucizelere muhtaç değildi artık. İsa’nın çarmıhtan inip etrafta bir hayalet gibi yürümesini, ya da kimileri gibi, İlya’nın gelip O’nu kurtarmasını beklemiyordu. Gözlerinin önünde olağanüstü bir şey yaşanıyordu. Tanrı’nın sevgisini, İsa’nın büyüklüğünü görüyordu. Tanrı’nın görkemine İsa’nın yüzünde tanık oluyordu.

Kalabalıklar defalarca İsa’nın kral olmasını, topraklarındaki Romalı istilacıları kovmasını istemişlerdi. Ama O bunu reddetti. İzleyicileri O’nu dünyasal bir önder yapmak için savaşmamışlardı! İsa çok farklıydı. İstilacı Roma ordusunu kovmak yerine, kendisini çarmıha götüren manganın komutanı yüzbaşının kalbini fethetmişti. Çaresiz bir şekilde çarmıha mıhlandığı sırada başardı bunu. Bu olaydan 300 yıl sonra tüm Roma İmparatorluğu fethedildi. Mahmuzlu çizmeler giyen asker ayaklarıyla değil, İsa’nın kanayan ayaklarıyla fethedildi. Rabbe şükürler olsun! Roma’nın son putperest imparatoru Julian, dalga dalga yayılan Hristiyanlığa karşı eski putperest düzeni yeniden diriltmeye çalıştı, ama İsa’nın çarmıhı karşısında çaresizlik içinde: ‘Ey Galileli, zafer senin!’ diye haykırarak yenilgiyi kabul etmek zorunda kaldı .

[Anonim]

Rab isanin istedigi olgunlaga gelene kadar kimse Carmihin mesajini alamaz demissiniz. Bu yanitizi biraz acarmisiniz? Ornegin ben Iman etmek isteyen bir gunahkarim hemde cok gunahkarim simdi ben Carmihin mesajini alamazmiyim??

[Anonim]

Kutsal Kitapta gore soyledikleriniz gecerli degildir.

Kutsal Kitap`a gore bir insan gunahkar oldugunu kabul ederse, Bir insan Kutsal Kitapi acar okursa, Bir insan bu gunahtan kurtulmak icin cok acik ve sade bir sekilde yazilmis ayetlere gore Mesih`e iman ederse kurtulur, herhangi bir olgunluk v.s. gerek yok

isanin butun ogrencileri gunahkardir ve siradan kisilerdi, olgunluk v.s. yoktu, incilin matta, markos,luka yuhanna bolumlerine goz atin,

[Yazar]

Yazılar