[Anonim]

Çarmıhta çekilen acıların yoğunluğunu ve şiddetini hayal edebilirmiyiz.?

Çarmıh’a gerilerek ,gerçekleşen ölüm hakkında,şunları okumuştum.

Çarmıh’a gerilerek ölmek,ölümlerin en korkuncu ve en berbatıdır.Baş dönmesi,kramp,susama,acıkma,uykusuzluk,travma,ateş,tetonoz,
utaç, bu utancı halkın izlemesi,işkencenin uzaması,az sonra olacakların bilinciyle yaşanılan dehşet,yaraların kangrene dönüşmesi..
Bütün bu acıların yoğunlaşması dayanılmaz noktaya kadar gelir,ancak kurbanı rahatlatacakyacak olan bilinci yitirme ile sonuçlanmaz.

Bedenin doğal olmayan pozisyonu,her hareketi işkenceye dönüştürür.Kopmuş damarlar ve yerinden çıkmış kemikler,sürekli acı ve zonklamalara neden olur..Açılan yaralar yavaşca kangrene dönüşür.Özellikle baş ve karın bölgesindeki atardamarlar kan basıncıyla şişer ve baskı yapar.

Her türlü acı artarak hissedilirken,dayanılmaz bir susama baş gösterir.Bütün bu fiziksel konplikasyonlar insanda endişe ve dehşet duyguları yaratır.
Sonuçta kişi herkesce korkulan ve bilinmeyen düşman sayılan ölümü rahatlatıcı bir son olarak beklemeye başlar.

İrlanda Dublin Üniversitesi, Fizyoloğu Samuel Houghton,İSA MESİH’in Çarmıh’daki ölüm nedeni hakkındaki görüşlerini, şöyle dile getirmiştir:

“Asker,mızrağıyla Mesih’in böğrunü deldiğinde,İsa çoktan ölmüştü.Kan ve suyun akması ise ya doğal nedenlerle açıklanabilinir bir doğal olaydır(tıb’bi açıdan)ya da bir mucizedir.
Elçi Yuhanna’nın bu olayı mucize olmasada en azından sıra dışı olarak görmesi,üzerine yaptığı yorumlardan ve bu metinleri kaleme alırken ne kadar titiz davrandığını ciddi şekilde ifade etmesinden anlaşılıyor.

Tıp Doktoru Michael Green, İSA Mesih’in, Çarmıh üzerinde ölümüne ilişkin, şunları yazmıştır:

“Askerlerden biri O’nun böhrünü mızrakla deldi.Böhründen hemen kan ve su aktı.(Yuhanna 19:34,35)
Eyer mızrak böğrünü deldiğinde İsa hayatta olsaydı,kalbinin her atışında,güçlü bir kan fışkırması gerekirdi.bunu aksine yarı pıhtılaşmış ve rengi kararmış kanın dışarı sızdığını ve bunun ardından ayrıca su akıntısının geldiği yazılıdır.Kanın atardamarlarda pıhtılaşmış olması,İSA MESH’in tıbben öldüğünün bir kanıtıdır.Ayetlerde en etkileyici nokta ise ,elçi Yuhanna’nın bunları kaleme alırken bu bilgilerin bir patoloğ için taşıdığı önemin bilincinde olmamasıdır.Mızrakın saplanmasıyla akan su ve kan İSA’nın çoktan öldügünü ortaya koymaktadır.”

Çarmıh,Romalılar tarafından sadece köleler ve adi suçlulara uygulanan bir ölüm şekliydi Araştırmalar bir kaç değişik çarmıh şekli olduğunu gösteriyor.Bunlar;
AĞAÇ ŞEKLİ:
Kurban ağaca yaslanıp,dalların şekline göre çivileniyordu.Birinci yüzyılda yaşamış Yahudi Tarihci Josephus;Romalı askerlerin tutsakları ilğinç biçimlerde çarmıh’a gererek eylendiklerini yazar.

I ŞEKLİ:
Yere bir kazık çakılıp,eller başın üzerinde çivileniliyordu.

X ŞEKLİ:
Yere çapraz biçinde iki kazık çakılıp,eller ve ayaklar dört köşesine çivileniyordu.

T ŞEKLİ:
Yere çakılan kazığın üzerine,T şeklinde bir başka kazık yerleştiriliyordu.Ağaçla birlikte belkide en yaygın yönten buydu.Kollar üstteki kazığa kadar uzatılıyordu.

HAÇ ŞEKLİ:
Çoğunlukla en ağır suçlar için kullanılıyordu.Haçın en tepesine,kişinin suçunu bildiren bir belge çivileniyordu.İSA MESİH’i bu şekilde çarmıh’a germişlerdi.

Kurbanlar genellikle çıplak oluyordu.Eller ve ayaklar,bileklere çakılan çivilerle sabitleniliyordu.

İkibin yıl önce TANRI Davut peyganbere ,İSA MESİH’in nasıl öleceğini anlatan bir mezmur yazdırmıştı.

“Ellerimi,ayaklarımı deliyorlar.Bütün kemiklerimi sayar oldum.gözlerini dikmiş bana bakıyorlar.”
Mezmur 22:16:17

Bu Mezmur Roma İmparatorluğu kurulmadan çok önce ve Romalılar Çarmıh’a germeyi resmi Ölüm cezası olarak belimsemeden yaklaşık 800 yıl önce yazılmıştır.

Tek acı kaynağı,soluk alma çabası ve çiviler değildi.Kişi aynı zamanda teşhire de maruz kalıyordu.

Tam ON ASIR önce TANRI Kral Davut aracılığı ile VAAT EDİLEN KURTARICI’yla alay edileceğini söylemişti.

“Ama ben insan değil,toprak kurduyum,İnsanlar beni küçümsüyor,halk hor görüyör,beni gören herkez alay ediyor,sırıtıp baş sallayarak diyorlarki..”
Mezmur22:8

RAB İSA Mesih.Çarmıhını yüklediğin için sana sükreder sabrın,sevgin,
ve bereketlerin için adını yüceltiriz.Bizim ve tüm insanlığın günahlarını bağışladığın için sana hamdederiz.Utanç tahtasına asıldığında,
günahlarımızı affettin ve Tüm insanlığı TANRI ile barıştırdın.SEN bizim kurtarıcımız,aracımız,ve TANRI’mızsın.Adına Yücelikler olsun Amin.

[Anonim]

Başlangıçta Tanrı kendisiyle iletişim kurabilmesi ve tüm canlılara hakim olması icin insanı yarattı.Tanrı insanı kendine benzer olabilmesi ve muhteşem görkemini yansıtabilmesi için kendi suretinde yarattı.Gunahsız,lekesiz ve kutsal oldukları için Tanrı’ya benzerdiler.
Fakat insanın Tanrı’yla olan başlangıçtaki bu kusursuz ilişkisi,bunu araç olarak kullanan,Tanrı’ya başkaldıran şeytan tarafından bozuldu ve Tanrı’nın kusursuz tasarısı olan insan kendi kararlarını vermeye,iyi ve kötüyü kendisi ayırt etmeye mahkum kaldı.

Ne var ki,insan lanetlenmis yaratılışıyla başlangıçtan beri Tanrı’nın yasasına karşı gelmis,gurura kapılmıs,
azap içinde kalmış,yok olmuştur.Ancak,Tanrı’ya itaat eden insan kurtulmuş,Tanrı’nın gorkemini yansıtabilmiş ve Tanrı’nın itaat edenler icin verdiği sözlerin hepsine sadık kaldığına şahitlik etmistir.

Tanrı insani o kadar cok sevdi ki,başlangıçtaki gibi kusursuz
günahsız kutsal olan Öz Oğlu’nu kurban etmek pahasına insanları ve dünyayı kendisiyle barıştırmak icin şeytanı yenmeye karar vermistir.

Tanrı’nın dağılmış kendisinden uzaklaşmış olan halkını bir arada toplama planı bundan 2000 yıl oncesınde peygamberler tarafından mujdelenmıs olan ve Tanrı’nın başlangıçtan beri vazgeçmediği tasarısını tamamlamak uzere gelecek kurtarıcı Beytlehem’den çıkmıştır.

Bu tasarı çarmıhla birlkte tamamlanmıştır.Şeytan ve ona ait olan herşey Öz Oğul‘a imanla birlikte çarmihta yok olmustur.

O’na iman eden Tanrı’yla barışmış olacak,kutsallığa giden en önemli adımı atmış ve gerçek yaşama kavuşmuş olacak.

O yaratılmamış,bebedi ve sonsuzluklar boyunca egemenlik sürecek olan,tüm tanrıtanımazlara,gururlulara,başkaldıranlara büyük bir kurtuluş şansı olarak aramıza gelmiş olan,şeytanın bütün gücüne karşı zafer kazanacak ve Tanrı’yla insanı tekrar barıştıracak olan gerçek ve sonsuz yaşamın kaynağıdır.

O’nun adı Rab olan ISA MESIH’tir…

Va 1:18 Diri Olan Ben’im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diriyim. Ölümün ve ölüler diyarının anahtarları bendedir.

[Yazar]

Yazılar