[Anonim]

1996 yılında annemin iman edişiyle Mesihi tanıdım. O zamanlar küçüktüm,ama annem iman ettikten sonra annemdeki mutluluğu gördüm,gercekten de cok mutluydu. Bir süre sonra Azerbaycandan,şimdi yaşadığım ülkeye taşınmak zorunda kaldık.Taşındıktan sonra,burada kilise olmadığından dolayı Tanrı’dan uzaklaştım.Bir kaç yıl sonra aklımda ne Tanrı,ne peygamber ne de kitap vardı. Tamamiyle dünyasal ve bedensel zevklerin kölesi olmuştum.Kurtulmak istemiyordum,çünkü şeytan gözlerimi kapatmıştı.Gerçek mutluluğu göremiyordum.Mutluluğu 1-2 aylık ilişkilerde,futbolda ve başka şeylerde görüyordum.2009 yılının aralık ayında Rabbe gelmeye karar verdim,ama yanlış adrese gitmişim.Artık günlük konuşmama “Inşallah,maşallah,Allah isterse” gibi kelimeler dahil oldu.Kendimi Yaratana yakın hissediyordum,ama bir yandan da günah işliyordum.Durduramıyordum kendimi.Yapmayacağım dediğim halde,kumar oynuyordum,yalan söylüyordum,anneme kötü davranıyordum,aşırı milliyetçiydim,zina yapıyordum.Sanki bir güç beni bunları yapmaya zorluyordu.Yapmak istemediğim şeyleri yapıyordum.Bir gün annemle tartışmaya başladım.Tartışma konumuz Isa Mesıh’ti.Tam 2 hafta bu tartışma sürdü. Düşünmeye başladım kendi kendime; hayat çok monoton,zaman uçuyor sanki,günah işliyorum,mutlu değilim,mutlu olamıyorum.Bunların bir cevabı olması gerekiyordu…ama ben bilmiyordum.Şubat ayının 4cü gününde odama çekildim ve kapıyı kapattım.Dua etmeye başladım. Ettiğim dua hemen hemen şöyleydi “Allah’ım! Kimsin,neredesin,yardım et.Sana karşı günah işliyorum.Sen annemin bahsettiği Isamısın,yoksa Kur’andaki Allahmısın?Yardım et bana.”Evet!!Böyle basit bir seslenişti Tanrı’ya. Gece uyudum,ve bir rüya gördüm.Rüyamda Mesihi gördüm,O’nun Mesih olduğunu ruhundan anladım.Bana geldi ve omuzuma dokundu,bana “Gel!” dercesine.O anda rüyamda ağlamaya başladım ve uyandım.Fakat yastığıma baktığımda gözyaşlarımdan ıslanmıştı yastık hafifçe..Sabah uyandığımda,içimde farklı bir mutluluk vardı.Hiç böyle olmamıştı :) Annemden incil istedim,ve incili okurken ağlıyordum.Özellikle dağdaki o muhteşem vaazı okurken ellerim titriyordu.Kendi ruhumdan tiksindim.
O günden beri hayatım değişti.Artık günah işleyemiyorum.Artık milliyet ayrımı yapmıyorum.Beni değiştiren,benden uzakta olan bir Allah değil,bana yakın olan,her zaman yanımda ve beni seven Rab Isa Mesih’ti.
Şimdi ise Rabbin sözünü duyurmaya çalışıyorum.Bir çok kişi benden yüz çevirdi,ama umurumda değil.Onlar için dua ediyorum.
Iman etmeyenlere,inanmayanlara şunu söylüyorum; “Tadın ve görün,Rab gerçekten iyidir”.

[Anonim]

Sevgili togrul, ben de sizin gibi bir zaman arayış içindeydim. Birçok guruplara katıldım, alkol aldım, barlara gittim, gerek aşırı solcu, gerekse aşırı dinci guruplara katıldım, ama sonra bir ünversiteli kuran kurubuna katıldım. Orda sadece kuran okuyorlardı. Kız erkek karışık oturuyorlardı, şaşırmıştım, orda arapcanın üstün bir dil omadığını, selatlarımızı dualarımızı türkcede yapabileceğimizi öğrendim. Hadislerden çok kuran’dan desr alıyorduk. Şimdi gurubumuz ayrıldı, tabi arkadaşlarımın çoğunun tayini başka yerlere çıktı, bazıları da yurt dışına gitti. Şunu farkettim, insanlar uçlarda oldumu kendi düşüncesinde olmayan insanları dışlıyor. Bence yanlış ve müslümanlar kuranı okumuyorlar. Hristiyanlar da incili, Museviler de Tevratı okumuyorlar. Sizin inandığınız dinin yolunda gidip incili okumanıza sizin için doğru yolu bulmanıza sevindim. Ama şunu yanlış biliyorsunuz incil’de olsun kuran’da tevrat’ta olsun hiçbir dinde yalan söylemeyi hırsızlık yapmayı zina yapmayı aşırılığı emretmiyor. İnsanı sevmeyi, dinde zorlama olmadığını söylüyor . Siz sanıyormusunuz ki kendisini müslüman sanan insanlar gerçekten kuran okuyorlar. Hayır kardeşim hayır, onlar daha çok törelerinin yolunda gidiyorlar, kulaktan dolma sözlerle hareket ediyorlar. Ben incil’i de okudum, güzel de buldum. Toplumda şu var: Hristiyanlar bedava incil dağıtıp misyonerlik yapıyorlar. Korkuyorlar bence, korkulacak birşey yok! İstiyen istediği dini yaşamalı, yeter ki samimi olsunlar. Sen de inandığın yolda yürümeye devam et kardeşim .Tanrı doğru yoldan ayırmasın bizleri.

Not bu sitede olmak güzel ,muhabbetle kalın.

[Anonim]

Size esenlik olsun.

Her din iyi şeyleri emrediyor dediniz.Evet.Doğru.Bunu ineğe tapanlarda söylüyor.Iyılik yapmamız gerektiğini herkes söylüyor.Ancak bence siz Tevrat Zebur ve Incili okumadınız,yada Kur’anı okumadınız.Çünkü okumuş olan bir kişi, bu 3 kitapla (Tevrat,Zebur,Incil), Kur’an arasındaki farkı hemen görür.Bizim inandığımız Kutsal Kitap’ta Tanrı’nın bir planı var,kurtuluş planı.Bu planı Tanrı,Isa Mesih ile tamamladı.Mesih’ten sonra bir peygamber gelmeyeceğini söyledi,çünkü bir peygambere gerek yok,ve hatta sahte peygamberlerin geleceğini söylüyor Incil; “Birçok sahte peygamber türeyecek ve bunlar birçok kişiyi saptıracak.” (Matta 24:11).
Tevrat Zebur ve Incil’deki Tanrı,bizi seven,kutsal,adil ve alçakgönüllü bir Tanrı’dır. Hatta öyle alçakgönüllü ki, aramızda yaşamaya bile geldi; “RAB, ‘Ey Siyon kızı,sevinçle bağır!Çünkü aranızda yaşamaya geliyorum’ diyor.” (Zekeria 2:10)
Bizim Tanrı’mız bize;“Komşunu kendin gibi seveceksin” (Matta 22:39) diyor. “Bir yanağına vurana öbür yanağınızı da çevirin” (Luka 6:29) diyor.
Kutsal Kitap,tek yolun Isa Mesih olduğunu söylüyor; “Isa, ‘ Yol,gerçek ve yaşam Ben’im’ dedi.Benim aracılığım olmadan Baba’ya kimse gelemez.” (Yuhanna 14:6).
Isa bir dinden bahsetmiyor,kendisinden bahsediyor. Demekki din uygulayarak değil,Rab Isa Mesih’e iman ederek kurtulabiliriz.
Bunlar sadece bir kaç örnek ayet. Size tavsiyem,Müslüman olarak inanıyorum dediğiniz kitapları LÜTFEN okuyun. O zaman farkı göreceksiniz. Rab sizi bereketlesin.

Sevgilerle.

[Anonim]

Slm Togrul kardeş bana ön yargıyla yaklaştığınızı farkettim. Size ben İncili, kuranı okudum dedim evet kuranı ve incili hala okuyorumda 20 yıla yakındır hala devam ediyor. Ben size incilde yazılanların hepsine katılıyorum demedimki, sadece kötü bir yola sevk etmediğini söyledim. Kötü alışkanlıklarınızdan uzaklaşmışsanız bu inandığınız incilin sayesinde olduysa ne mutlu size dedim. İnsanları inançlarıyla yargılıyamazsın, neden ona inanıyorsun? Şuna veya buna bir şekilde yargılamaya hakkımız yok, isterse senden bilgi verirsin gerisi ona kalmış. Benim gençliğimdeki kuranı yeni okuduğum dönemlerdeki gibi, sizi de hevesli hırslı gördüm. İlerliyen zamanlarda beni daha iyi tanıyacaksınız.

Muhabbetle kalın….

[Anonim]

Bu Forum’daki hemen hemen herkes Toğrul gibidir. Bir zamanlar Müslüman idik. Doğruları bildiğimizi sanırdık. Nasıl olsa dinimiz “En son olan” idi. Peygamberimiz, “Son Peygamber” idi. Diğerleri değiştirilmiş ve güvenilmez idi.

Bu bir müddet devam etti. Ta ki Rab gözlerimizi açana kadar. O’nun ne kadar Kutsal, Sevgi Dolu ve Adil olduğunu görene kadar. O’nunla tanışıp, tüm yüreğimizle sevene kadar. Sonra herşey değişti. Artık “Yazılara” değil, “Kendisine” inanıyor ve tapıyoruz. Hangi Yazıların doğru olduğunu veya yanlış olduğunu, Kendisini tanıdığımız için biliyoruz.

Biz İslâm’ı, onun bunun uygulamaları ile yargılamıyoruz. Kendi muhteviyatı ile yargılıyoruz. Hadisleri de öyle. Birbuçuk barış ayeti gibi görünen ayetten bahsedip de, 109 Savaş, kin, nefret ve şiddet ayetini görememek inanılmaz bir başarıdır bence. Ahlâk olaylarını da iyice inceleyin bence. Tevrat, Zebur ve İncil’de olmayan ve Kuran’da olan bir tek güzellik, bir tek ahlâk, bir tek adalet veya kutsallık var mı sizce? Varsa hangisi? Nerede? Toğrul kardeşin de söylediği bu. “Oku! İyice oku! Değişik ve bağımsız gözlüklerle oku. Taraflı yorumlarla Adolf Hitler bile gökten inmiş bir melek gibi gösterilebilir.

Rab seni bereketlesin. Foruma hoş geldin. Sevgiler.

[Yazar]

Yazılar