[Armagan]

Çocukluğum dan beri nedenini bilmediğim bir huzursuzluk vardı içimde. Hiçbir şey beni mutlu etmiyor, huzursuzluğumu dindiremiyordu. Ne arkadaşlarım ne giysilerim nede çeşitli eğlenceler. Kısacası dünyadan alınabilecek ne varsa beni tatmin etmiyordu. Fakat her şeye rağmen içimde insanlara karşı büyük bir sevgi duyuyordum fakat bunu etrafımda göremiyordum. Bendeki bu farklı sevgiyi daima merak ediyor ve arıyordum. Ailemden bile farklı olduğumu hissediyordum. Oysa çok iyi bir ailem vardı. Şefkatli, fedakar ve tüm olanaklarını kardeşim ve benim için kullanan annem ve babam. Ama her zaman eksik bir şeyler vardı. Çok küçük yaşlarda başladı arayışlarım. Gerçek neydi? Neden yaratılmıştık? Yaratılış amacımızı yerine getirmek için ne yapmamız gerekiyordu? Sevgi neredeydi ? Ya peki güven?

Ertan’la evlendiğimde 18 yaşındaydım. Ben o zamanlar çalışmadığım için çok zamanım oluyordu. Aşağı yukarı iki yıl böyle geçti. Çok kitap okudum. Araştırabildiğim kadar araştırdım ama sorularımın cevabını bulamıyordum. Böylelikle yüreğim daha çok boşluğa düşüyordu. Sanki bataklıkta çırpındıkça batıyordum. Sonra bir gece rüyamda kilise gördüm. Bembeyaz mermerdendi bahçesinde beyaz mermerden haçlar olan mezarlar vardı. Kilisenin içinden müzik sesi geliyordu.”burada cenaze var ama aynı zamanda müzik var neden?”diye şaşırıyordum rüyamda. Daha sonra belirli aralıklarla böyle rüyalar gördüm. Hıristiyanlık benim hiç merak etmediğim aklıma bile gelmeyen bir konuydu. Ard arda böyle rüyalar görünce araştırıp öğrenmek istedim. Ama hiçbir yerde İncil satılmıyordu. Ne kadar büyük bir haksızlık diye düşündüm. Sonra bu konuyu bir arkadaşımla paylaştım. O ise bana daha önce ona İncil hediye edildiğini, aynı kişilerin gazeteye ilan verdiğini ve eğer takip edersem görebileceğimi ve onlardan isteyebileceğimi söyledi. Gazeteyi takip etmeye başladım ve bir hafta sonra ilanı gördüm. Telefon açtım onlara bir süre sonra bana Yuhanna bölümünün kitapçığı geldi.
Yuhanna’yı okumaya başlar başlamaz yüreğimde bir şeyler oldu.”işte aradığım gerçek bundan başkası olamaz” diye düşündüm. Yuhanna’yı bitirir bitirmez İsa Mesih’i Rab ve Kurtarıcı olarak kabul etmiştim bile. Sonraki günlerde Beşiktaş Protestan Kilisesi’nden 1999 yılının 4 nisan günü paskalya bayramı için bir davet aldım. Eşimle beraber gittik ve bir çok kardeşle tanıştık. Aradan 4 yıldan fazla zaman geçti Rab’den en uzak olduğum zamanlarda bile İsa kendini hep hissettirdi. Düştüğümde her zaman kaldırdı ve bana hep destek oldu.
İman ettiğim zaman ilk iş olarak evimizde Rab’bin sözlerine aykırı ne kadar kitap varsa, ki bu çok fazlaydı hepsini bir çöp poşetine doldurup attım. Çünkü benim için zararlı olan şeyleri başkasına veremezdim. İman hayatımda itaatkar olamadığım çok zamanlarda oldu ama Rab her zaman affetti yüreğimi esenlik ve sevinçle doldurdu. Kilisede kardeşlerle tanıştığım zaman beni en çok sevindiren şey aynı düşünceye sahip olmaktı. İşte dedim benim gerçek ailem. Harika bir babam ve kardeşlerim olmuştu. Hep sevginin kaynağını aramıştım ve Kutsal Kitap diyor ki; ”Tanrı sevgidir”(1. Yuhanna 4:8) ve ”O kendi önünde sevgide kutsal kusursuz olmamız için dünyanın kuruluşundan önce bizi Mesih te seçti.(Efesliler 1:4) Evet sevginin kaynağı Tanrı’ydı bizler sevgiyle mühürlenmiş bir ailede bir beden olmuştuk.
Sonra Antalya ya taşındık Antalya İncil Kilisesini uzun bir süre sonunda bulabildik. Buraya gelmeden önce bir rüyada Rab bana bereketli toprakları bulacağımızı göstermişti ve orada Rab İsa’yı duyacaktım. İşte şimdi bereketli topraklardayım. İstanbul’da kiliseye gitme ve kardeşlerle paylaşma fırsatı çok azdı ama Rab şimdi burada bizi bereketledi. Eşimde burada iman etti. Bunun için Rab’be şükrediyorum. Ayrıca bizimle ilgilendiğiniz için bütün kardeşlere teşekkür ediyorum.
Rab yüreğimi ve düşüncelerimi öylesine değiştirdi ki. Artık her şeyin bir anlamı var benin için. Her yerde ve her şeyde Rab’bin yüceliğini görmek Rab’le yaşamak insanın yaşayabileceği en büyük mutluluk. Hala hatalar yapıyorum ama Rab beni uyarmaya ve değiştirmeye devam ediyor. Rab’bin adını her zaman övelim kardeşler.

halleluya

[Anonim]

İncil’i okuduktan sonra etkilendiğiniz bakış açınızın değiştiğini söylemişsiniz.Öyleyse kendi dininizin kitabını okudunuz mu bilmiyorum okuduysanız aradığınızı bulamadınız.Çünkü ikisi çok farklı size göre.Evet bencede farklılıklar var ama amaç aynı.Şimdi yine savaş ayetlerinden bahsedeceksiniz.Ama alıştık artık her sıkıştığınızda aynı şey.Neyse sorum şu:İncilde en çok sizi ne etkiledi?Sevgi derseniz saçmalarsınız çünkü ilahi olan olmayan bir çok dinde sevgi vardır.

[Anonim]

Merakli 123 matta markus luka yuhanna sahitliklerinden baslayarak incili okuyup, tartismayi öyle yürütmelisin. Bu haliyle ezbere ve yuzeysel, sadece laf seviyesinde oluyor.

[Yazar]

Yazılar