[Anonim]

Apokrif kitaplar şunlardır:

Esdras’ın üçüncü ve dördüncü kitapları;
Tobit, Yudit, Bilgelik, Sirak, Baruk kitapları;
Ester’e Ekler;
Üç Yahudi Çocuğun Şarkısı;
Suzana’nın hikayesi;
Bel ve Ejderha hikayesi;
Manaşşe'nin Duası;
İki adet Makkabe kitabı.

Apokrif,kanonik dini metinlerin ve kitapların parçası olmayan metin. Latince: gizli ve Yunanca: saklanmış kelimelerinden türemiştir.Dini metinlerin doğruluğunun şüpheli olduğu durumları tanımlamak amacıyla kullanılır.Kutsal Kitap'a eklenmemiş metinler apokrif kabul edilir.Eski Ahit ile Yeni Ahit arasındaki 400 yıllık hiçbir peygamberliğin olmadığı dönemde yazıldığı bilinen tarihsel metinler, söylenceler, bilgelik sözleri, dua ve ezgiler, gelecek olaylarla ilgili metinlerden oluşuyor.

Kurulu ana kiliseler tarafından Kutsal Kitap çevrilerine eklenen ve Apokrif veya Deuterkanonik adıyla bilinen Kutsal Kitap listesine sonradan eklenmiş olan yazılar kesinlikle Tanrı'nın ilham edilmiş sözleri değildir.Kitaplar Tanrı esini değildir ve kesinlikle inanç ve uygulamalarımıza dayanak ve yetki yapılmamalıdır. Bu yazıların her ne kadar tarihsel bir önemi bulunsa da, gerçekte bunlar ne Yahudiler, ne İsa Mesih, ne öğrencileri ne de ilk yüzyıllardaki imanlılarca ne kabul edilmiş ne de inanç ve uygulamaları desteklemek amacıyla bunlardan alıntılar yapılmıştır. Bunlar hiçbir zaman İbrani Kutsal Kitap kanonu içinde yer almamıştır. Bu kitapçıklar yalnızca insan esinli, tarihsel olup, efsanevi, masalsal hikayeler içerir. İçinde coğrafi, mantıki ve öğretisel yanılgılar bulunur. Bu ilk olarak M. S. 1546'da Trent Konsilinde Katolik kilisesi tarafından reform ilkelerini savunan inanlılara bir tepki olarak kanonik ilan edildi. Çünkü bu yazılarda Katolikler bazı yanlış inançlarına(ölülerin ruhlarının kurtuluşu için dua, iyi işlerle kurtuluş, azizleri ve melekleri şereflendirmek vs…) destek buluyorlardı.Ortodoks Kilisesi ise “Deuterokanonik” olarak adlandırdığı kitapları 1642 Yaş ve 1672 Kudüs konsillerinde “Kutsal Yazılar’ın gerçek parçaları” olarak adlandırmıştır. Günümüzde birçok Ortodoks din bilgini Atanastus ve Jerome’nin çizgisini izleyerek bu kitapların Kutsal Yazılar’ın diğer bölümlerinden daha az yetkili olduğunu kabul etmektedir.

Anglikan kilisesi de apokriflerin bazılarını kutsal metinler olarak kabul etmektedir.. Protestanlar ise Kutsal Yazılar arasında değerlendirmez ama bazı kiliseler tarihi belgedir deyip okumakta zarar yoktur demektedirler; fakat apokriflerden öğreti, doktrin çıkartmaz.

Bu gün Reform kiliselerinin bu metinleri kabul etmemesinin birçok sebebi var. Tabiki öncelikle Kanon dışı kitaplardır; içinde yazılanlara bakılğında Kutsal Kitap'ın bütünlüğüne aykırı birçok konu bulunmaktadır. İsa Mesih Eski Ahit’ten alıntılar yaptığı, ayrıca elçiler ve İncil yazarları Eski Ahit’ten referanslar verdikleri için Eski Ahit'in sağlamlığına inanmaktayız. İncilde yaklaşık 600 Eski Ahit bağlantısı olduğu bilinmektedir. Mesih ve Elçiler döneminde apokrif metinler bilindiği halde 600 alıntının hiç birisi apokrif metinlerden olmamıştır. İsa Mesih ve elçiler, İncil yazarları apokrif yazılara itibar etseler mutlaka bir iki gönderme ya da alıntı yaparlardı. Bundan başka ilk yüzyıllar yaşamış kilise babaları olsun diğer bağımsız tarihçiler olsun hiç birisi bu kitaplardan Kutsal Yazılardan yaptıkları gibi alıntı yapmamışlardır. Bunun gibi birçok sebepten dolayı bu gün yalnızca ve sadece Kutsal Kitap ( Sola Scriptura ) sloganı ile ortaya çıkan Reform hareketinin ve kiliselerinin apokrif metinleri Kutsal Yazılar diye kapul edip kiliseye sokması mümkün değildir.

Martin Luther'in dediği gibi: ' okunabilir, ama, asla Kutsal Kitap ' a eşit tutulamaz. ' .

Bu kitaptaki peygamberlik sözlerini duyan herkesi uyarıyorum! Her kim bu sözlere bir şey katarsa, Tanrı da bu kitapta yazılı belaları ona katacaktır.

Va.22: 18

[Yazar]

Yazılar