[klaus]

ANNESİNDEN UTANAN KIZ

Seneler önce bir anne, iki yaşındaki çocuğunu odasında bırakıp mutfakta yemek hazırlarken, birden çocuğunun acı bir şekilde çığlık atarak ağladığını duydu. Koşarak odaya girdiğinde gördü ki, sevgili yavrusunun etekleri ve tüm elbisesi odada bulunan mangaldan alevlenmiş, yanıyordu. Anne hemen evladının üzerine kapanıp ateşi söndürdü ve onu mutlak bir ölümden kurtardı. Çocuğa kötü bir şey olmadı; ama annesinin yüzü bu alevlerden yanarak tanınmaz bir durum geldi.
Yıllar birbirini kovaladı. Çocuk büyüdü. Okulunu bitirmiş, diploma alacağı gün gelip çatmıştı. Okulda arkadaşlarıyla sevinç içerisinde sırasının gelmesini beklerken birden velilerin arasında annesini gördü. Bir anda kızın yüzündeki sevinç kayboldu. Çünkü annesinin yanık ve çirkin yüzünden utanmıştı. Tam o sırada kızın adı okundu ve diploması ona verildi. Fedakâr anne kızını öpmek için ona yaklaştığında kız annesinden o denli utandı ki, onun yanına yaklaşmasını istemedi. Arkadaşları kıza sordular: ‚Kim bu kadın? Kız cevap olarak herkesin önünde bu kadını tanımadığını söyledi. Ah! Bu fena, bu nankör kızın böyle davranması anneyi o denli üzdü ki, anlatılamaz! Kendi evlâdını kurtarabilmek için ölümü bile göze alan bu sevgili anne gözyaşları içinde evine geri döndü. Onun duyduğu elem ve kederi kim bilebilir?
Ey sevgili evlâtlar, sakının ki bu kız gibi anne ve babanızdan utanmayasınız! Onlar sizin gibi çağdaş düşünmüyor, çağdaş giyinmiyor, sizin bildiğiniz bilgileri bilmiyor olabilirler. Tüm bunlara karşın onlar sizin en değerli hazineleriniz, baş tacınızdırlar. Onlar sizin için yaşamlarını feda etmiş kimselerdir. Lütfen Tanrı'ın Sözlerinden şu ayeti okuyunuz:

“Anlayışlı oğul babasını sevindirir; fakat akılsız kişi anasını hor görür” (Süleyman'ın Meselleri 15:20).

(Sarkis)

[Yazar]

Yazılar