Huşu uyandıran görünümüyle yıldızlarla kaplı gökyüzünden yansıyan Yaratıcı’nın izzeti, izleyenlerin içini ne kadar derin bir saygıyla doldurur! Mezmur 8:3,4’te, Davud duyduğu huşuyu şöyle dile getirir: “Göklerini, ellerinin işlerini, koyduğun ay ve yıldızları görünce dedim: İnsan nedir ki, sen onu anasın? Ademoğlu nedir ki, sen onu arıyasın?” Bu yıldızlı gökler, gören gözleri, işiten kulakları ve hisseden yüreği olanlara, Davud’a anlattığı gibi, çok şeyler anlatır: “Gökler Tanrı’nın görkemini beyan eder.” – Mezmur 19:1-4.

Yıldızlar hakkındaki bilgimiz arttıkça, onlar bize daha da yüksek sesle anlatırlar. İşaya 40:26’da, onların olağanüstü enerjisine dikkat etmeye davet ediliyoruz: “Gözlerinizi yukarı kaldırın, ve görün, bunları kim yarattı; o ki, bunların ordusunu sayı ile çıkarır; onların hepsini adları ile çağırır, kudretinin (dinamik enerjisinin) büyüklüğünden, ötürü, ve kuvvetinin zoru ile onlardan hiç biri eksilmez.”

Yerin çekim kuvveti ve bir yıldız olan güneşin dinamik enerjisi, yeryüzünü yörüngesinde tutar, böylece bitkilerin büyümesini sağlar, bizi ısıtır ve yeryüzünde tüm canlıların yaşamasını mümkün kılar.

Hvari Pavlus : “Görkem bakımından yıldız yıldızdan farklıdır” demişti. (I.Korintos. 15:41) Bilim, güneşimiz gibi sarı yıldızlar, ayrıca mavi yıldızlar, kızıl devler, beyaz cüceler, nötron yıldızları ve aklın alamayacağı kadar olağanüstü bir güç salarak patlayan süpernovaların varlığından haberdardır.

Gerçekten de bilimsel gerçekler, bilim tarafından keşfedilmeden binlerce yıl önce Kutsal Kitapta kaydedilmişti.

Saygılarımla
D-D