Kutsal kitabı orjinal dillerinden güncel/kullanılan dillere tercüme edip okuyucuya sunma amacıyla ölümü göze alan çevirmenlerin karşılaştığı zorluğu ve hayat mücadelesini görmekteyiz aslında.

Kutsal kabul edilen yazılar unutulan dillerden kurtarılıp sıradan halka sunulyor.Çeviri için bazı bilginler hayatını ortaya koyuyor, fakat o günün -genellikle- Katolik kilise yetkilileri bu eserleri toplatıp yaktırıyor.

Kutsal kitap ise sayısız imha girişimlerine rağmen hayatta kalıyor.

Dikkat çeken nokta ise hristiyan olduğunu söyleyen otoritelerin bu imha sürecine dorudan katılımıdır.

İmha sürecine baş kaldıran, bu uğurda canlarını veren insanların bireysel ve toplumsal mücadelesini de saygıyla anmak gerekir.

Sonuç olarak bu insanlar, diri diri yakılmayı göze aldılar (ki yandılar) ve kutsal kitabı tercüme ettiler. Kutsal kitap şu anda kütüphanemizde anlayabileceğimiz bir dilde mevcuttur.

Katolik ve Ortodoks kiliseye kalsa, İncil, eski -koine- grekçesiyle tozlu raflarda yerini alacaktı; biz de İncil’de ne yazdığını anlamayacaktık!