Sevgili Saba, Ortodoks kiliselerdeki ihtişam insanların Tanrı’yı yüceltmelerinde maddi açıdan da en iyi olanını sunmalarıyla başlamıştır. Mesela bugün bile evdeki dua köşesindeki kandile ucuz nebati yağdan konmaz, en pahallısından zeytin yağı konur. Bu bir saygı mevzudur. Tabi bu zamanla bir aşırılığa kaçmıştır, şüphesiz. Hatta devletlerin tebalarına ve dıştan olanlara bir güç telkin etme vasıtası olarak kullanılmasına kadar gitmiştir. Bunu inkar etmek aklı salih hiç kimsenin yapacağı bir şey değildir.

Öte yandan ‘kiliseyi Rab’bın tevazuuna yakışır bir şekilde sade tutalım’ deyip de şahsi hayatta para tutkunluğuna ve gösteriş merağına batmış olarak yaşamak da riya ve cimrilikten başka bir şey olmaz. Önemli olan dengedir. Aşırılıklardan uzak durmaktır.

Mesajlarımın imzası olarak yerleştirdiğim İncil bölümü sanıyorum bu dengeyi en isabetlisinden izah eden bir bölüm. Teslimiyet ve çabasızlık durumunda hasıl olan güzellik Tanrı’dan olandır. Hepimizin de Mesih inanlıları olarak bu tür bir teslimiyetten doğan estetiğe odaklı olması gerekir.

Bugün o haklı olarak üzerinde durduğun sorunlar Ortodoks cemaatin içersinde de büyük bir sorunlanış konusu. Dileyelim Tanrı’nın ilham edeceği hakim olur. Çünkü elimiz ağrıyor diye çıkarıp koparacak da değiliz. Şifanın bulunmasıdır istenen.