Ne mutlu Rab’bi arayanlara. Ne mutlu yüreklerini ve yüzlerini Tanri’ya çevirene. Onlar istediklerini mutlaka bulacak, aç yürekler mutlaka doyrulacaklardir.

Yuh olsun onlara ki yürekleri Rab’den uzaktir. Yuh olsun onlara ki dinleri sacede dillerindedir. Yuh olsun onlara ki, digerlerini elestirirken, kendi bildigi dogrulari bile yapmaktan yoksundurlar.

Rab onlari kendi agizlarindan yargilayacak. Madem ki varligimi biliyordun, madem ki onurumu savunuyordun ve madem ki bunlari insanlarin ve meleklerin önünde açikladin, be hey adam, kendi agzinla kendini mahkum ettin. Artik bilmiyordum diyemiyeceksin.

Bu kadar iyi bildigin Bana mi hizmet ettin? Bu kadar zaman Benim buyruklarimi mi yerine getirdin, yoksa Seytan’in mi? Baskalarini düzeltmeye çalisan be hey adam, kendini niye düzeltmedin? Madem ki diger inançlarin öcü oldugunu biliyordun, kendi dinini niye uygulamadin. Ben de seni inandigin dine göre yargilayacagim.

Insanin imani icraatiyla ölçülür. Diliyle degil. Icraatin Bana mi hizmet etti, Seytan’a mi? Yalan söyledin mi? Kariya kiza yan gözle baktin mi? Birine kin veya nefret besledin mi? Öyleyse sen Seytan’a kulluk etmiyormusun? Ebediyeti de onunla geçireceksin.

Sen Beni degil, bir futbol takimi tutar gibi tuttugun bir dini savundun. Beni seven, buyruklarimi yerine getirendir.

Bilmedigim sizi yargilamiyorum. Ama size Rab’bin dogruluk cetvelini verdim. Bununla kendi kendinizi ölçesiniz ve yargilayasiniz diye.

Sevgi ve Dualarimla.