“İşte çevremizi bu denli büyük bir tanıklar bulutu sardığına göre…” der.İbraniler 12:1

Bazıları, “tanıklar bulutu”nu cennetten bize bakan insanlar olarak algılar. Doğru yorum bu değildir.
İbraniler 11’ci bölüme, Tanrı’nın imanlarından ötürü övdüğü birçok insanı kaydedilmiştir.
“Tanıklar bulutu” bu kişilerdir. Bu kişiler, bizi seyrettikleri anlamda değil, bize örnek oldukları anlamında “tanıklar”dır.
Bu kişiler Mesih, Tanrı ve gerçek için tanıklardır.
İbraniler 12:1 şöyle devam eder:
“… biz de her yükü ve bizi kolayca kuşatan günahı üzerimizden sıyırıp atalım ve önümüze konan yarışı sabırla koşalım.”
Bizden önce yaşayan Hristiyanlar’ın imanı ve gayretinden ötürü bizler de onların örneğini izlemeye esinlenmeliyiz.

Kutsal Kitap cennetteki insanların hâlâ yeryüzünde olan bizlere bakıp bakamayacaklarını açık bir şekilde söylemez.
Bize bakabilecekleri büyük bir olasılıkla mümkün değildir.
Neden mi?
İlk olarak, bazen onlara üzüntü ve acı verecek şeyler yani günah ve kötülük dolu işler göreceklerdir.
Cennette üzüntü, gözyaşları ya da mutsuzluk olmadığından (Vahiy 21:4) yeryüzündeki olayları gözlemlemek mümkün gözükmez.

İkinci olarak, cennetteki insanlar Tanrı’ya tapınmak ve cennetin yüceliklerinin tadını çıkartmakla o kadar meşguldürler ki, yeryüzünde olup bitenlere büyük bir ilgi duymuyor gibidirler. Cennette günahtan özgür olmaları ve Tanrı’nın varlığını yaşamalarının onların ilgisini çekmeye bol bol yettiği kesindir.
Tanrı’nın cennetteki insanların yeryüzündeki sevdiklerine bakmalarına izin vermesi mümkün olduğu halde, Kutsal Kitap bize bunun gerçekten gerçekleştiğine inanmamız için bir neden vermez.

Esenlikle.
Hrıstıyan org’dan alıntıdır.