Şimdi bulunduğunuz yerden aşağı yukarı 150 milyon kilometre ötede, güneş göklerde yakıcı pırıltısıyla parlıyor. Binlerce yıl boyunca bir tanrı olarak tapınılan göklerdeki bu izzetli komşumuz aslında “gökleri ve yeri yaratan” Yaratıcısının kudretinin bir göstergesidir. (Mezmur 115 :15) Parlaklığı ve sıcaklığı ile yeryüzündeki yaşam için vazgeçilmezdir. Ve bilim adamlarının onun hakkında öğrendikleri bizi hayranlıkla dolduruyor.

Güneşin muazzam miktarlarda enerji ürettiği söyleniyor. Fakat onun ürettiği sıcaklık ve ışıktan milyarda birin yarısından azının küremize ulaştığını biliyor muydunuz? Bu pek az miktar yine de muazzam bir güce, 240.000.000.000.000 beygir gücüne eşittir!

Güneş o kadar enerjiyi nasıl üretir? Çekirdeğinin içinde bulunan, her saniyede 3,6 milyon ton kadar hidrojeni tüketerek enerji üreten çok büyük bir nükleer fırın vasıtasıyla. İnsanlık açısından büyük bir nimet olarak güneşte bu süreci milyarlarca yıl devam ettirmeye yetecek yakıt vardır.

Bilim adamlarının buldukları bazı şeyler başka soruları doğuruyor. Örneğin, güneş çekiçle vurulan bir sac gibi devamlı titreşiyor. Neden? Şunu da düşünün: Güneşin alev alev yanan çekirdeği en sıcak kısmıdır ve çekirdekten uzaklaştıkça ısı düşmektedir. Oysa güneşin atmosferinin dış tabakası olan koronaya gelince durum değişiyor. Korona, yanan çekirdeğin yakınlarında bulunan tabakalardan daha sıcak. Neden?

Ayrıca, güneş—yerküremiz gibi—döndüğü halde, onun farklı kısımları değişik hızlarla dönmektedirler. Örneğin, yüzeyi içerdeki tabakalardan daha hızlı dönüyor. Neden? Ve bu nasıl mümkündür? Güneş lekeleri de vardır. Güneşin yüzeyindeki bu lekeler 11 yıllık bir dönemde düzenli olarak ortaya çıkıp kayboluyorlar. Neden böylesine düzenli bir biçimde değişiyorlar?

Güneş hakkında daha öğrenilecek çok şey varken, zaten bildiklerimiz onun Yaratıcısı olan Tanrı’ya huşu ile bakmamıza neden oluyor. Güneşi gördükçe şu satırlar aklımıza geliyor: “Gökler Allahın izzetini beyan eder; ve gök kubbesi ellerinin işini ilân eyler.”—Mezmur 19:1.