Pencereden dışarı bakıyordu.Bütün gece yağan kar şehrin renklerini kendi beyazlığıyla kaplamıştı.Karın yağışını seyretmeyi çok seviyordu. Sallanan sandalyesinde arkasına yaslandı. ve dışarda lapa lapa yağmaya başlayan karı izlemeye başladı.

Yıllar önceydi.. diye düşündü. Bir noel günüydü.Asırlar öncesinde vaadedilen Kurtarıcı’nın,İsa Mesih’in doğumunun büyük bir sevinç ve çoşkuyla kutlandığı bir toplantıydı.İşte bu toplantıda tüm yaşamını Rab İsa ‘ya vermişti.

Dışardan gelen korna sesiyle bir anda düşüncelerinden sıyrıldı.Heyecanla pencereden aşağı baktı.

“Belki birileri bu noel gününde beni ziyarete gelmiştir.”
Diye düşündü.

Artık çok yaşlanmıştı.Eşini kaybedeli iki yıl olmuştu. Her şey onun için daha zor olmaya başlamıştı. Ve kendini yanlız hissediyordu..Gelenlerin kendisi için olmadığını anlayıp,hüzünle sandalyesine oturdu.

“Vaadedilen Kurtarıcı” diye tekrarladı. bir kaç kez fısıldayarak.Aklına Vaadedilen Kurtarıcıyı bekleyen insanlar geldi. Edilen peyganberlikler asırlar sonra gerçekleşmişti.

“O dönemde yaşayan insanların acaba kaçı bu peyganberliğe sıkı sıkı tutunmuştu..?

Acaba kaçı “Vaadedilen Kurtarıcının” kendileri görmese bile bu gün geleceğine imanla sarılmıştı..?

Çekilen sıkıntı,acı ve gözyaşlarına ramen kaç kişi imanla ve umutla bekledi.?”
Diye düşündü.
Onlar için zor olmalıydı.

“Çok şanslıyım.Kurtarıcıyı beklemek zorunda değilim.İsa Mesih’in ölümü ve üç gün sonra dirilişiyle sonsuz yaşama kavuştum.”dedi,güçlü bir sesle.
Ben diri Tanrı’yla yaşıyorum dedi ezgiyle.Üstelik İsa Mesih’in tekrar geleceğini ve kendisine iman edenleri Cennetine götüreceğini biliyordu. O zaman Cennet’in altın sokaklarında eşiyle birlikte ilahiler söyleyerek Tanrı’yı yücelteceklerdi.İsa ile yüz yüze konuşabileceklerdi.
Ama..şimdi beklemeliydi. Tıpkı “Vaadedilen Kurtarıcı’yı bekleyen inanlar gibi kendisi de İsa’nın tekrar gelişini beklemeliydi..
Sabırla,İmanla ve sevinçle.
Bütün sıkıntılarına ,acılarına ve yanlızlığına ve gözyaşlarına ramen

Bir sesle düşüncelerinden sıyrıldı.Kapının zili çalıyordu..Kilisesindeki gençler ellerinde çiçek ve hediye paketleriyle kapının açılmasını sabırsızlıkla bekliyorlardı.

Yazan..Şafak Deveci