Bu yazıda birçok Ateist’in, Deist’in ve Müslüman’ın aklını karıştıran bir konuya değineceğim. Tevrat’ın Tanrısı milliyetçi midir? Aslında “Tevrat’ın Tanrısı”, “İncil’in Tanrısı” diye ayrım yapmak doğru değildir, çünkü iki kitabın da yazarı tek Tanrıdır. Birçokları Tevrat’ta Tanrı’nın İsrail’e torpil yaptığını ya da İsrail’in Tanrısının milliyetçi olduğunu ve diğer uluslardan nefret ettiğini düşünüyor. Bu düşünce yanlıştır çünkü Kutsal Kitapta böyle bir şey yoktur. Tanrı İsrail’i seçti çünkü Mesih onlardan gelecekti, yani İsrail’in doğruluğundan dolayı İsrail seçilmedi. Bunu bize şu ayet gösteriyor: Şunu anlayın ki, Tanrınız RAB’bin bu verimli toprakları mülk edinesiniz diye size vermesinin nedeni doğruluğunuz değildir. Çünkü siz dikbaşlı bir halksınız. (Tevrat – Yasanın Tekrarı 9:6)

Mesih Tanrı’nın vaadiyle İsraillilerden geldi. Tanrı şöyle vaatte bulunmuştu: Soyunu gökteki yıldızlar kadar çoğaltacağım. Bu ülkelerin tümünü onlara vereceğim. Yeryüzündeki ulusların hepsi senin soyun aracılığıyla kutsanacak. (Tevrat – Yaratılış 26:4). Bu vaat İbrahim peygambere verilmişti ve onun soyu oğlu İshak’la sürecekti. Peki Tanrı diğer uluslara ilişkin İsraillilere buyruklar verdi mi? Evet, Tanrı onlara şöyle dedi:
“Yabancıya haksızlık ve baskı yapmayacaksınız. Çünkü siz de Mısır’da yabancıydınız. (Tevrat – Mısırdan Çıkış 22:21).
Tanrı’nın buyruğu sadece bu ayetle de sınırlı kalmıyor. Tanrı onlara birkaç yerde daha bu buyruğu veriyor:
“Yabancıya baskı yapmayacaksınız. Yabancılığın ne olduğunu bilirsiniz. Çünkü siz de Mısır’da yabancıydınız. (Tevrat – Mısırdan Çıkış 23:9).

RAB diyor ki: Adil ve doğru olanı yapın. Soyguna uğrayanı zorbanın elinden kurtarın. Yabancıya, öksüze, dula haksızlık etmeyin, şiddete başvurmayın. Burada suçsuz kanı dökmeyin. (Tevrat – Yeremya 22:3)

Dul kadına, öksüze, yabancıya, yoksula baskı yapmayın. Yüreğinizde birbirinize karşı kötülük tasarlamayın.’ (Tevrat – Zekeriya 7:10)

“Ülkenizde sizinle birlikte yaşayan bir yabancıya kötü davranmayın. (Tevrat – Levililer 19:33)

Ayrıca Tanrı bu buyrukları vermekle de kalmıyor, yabancılara sadece baskı yapmamalarını değil, onları sevmelerini buyuruyor: Ona sizden biriymiş gibi davranacak ve onu kendiniz kadar seveceksiniz. Çünkü siz de Mısır’da yabancıydınız. Tanrınız RAB benim. (Tevrat – Levililer 19:34)

Tanrı’nın Eski Ahit’te (Tevrat ve Zebur), yasası herkes için aynıydı. Şu ayet bize bunu anlamamıza yardımcı oluyor:
“Ülkede doğan için de, aranızda yaşayan yabancı için de aynı kural geçerlidir.” (Tevrat – Mısırdan Çıkış 12:49)

Yüce Tanrı herkesi aynı şekilde yargılar, kimseyi kimseden ayırmaz. Tevrat’ta ayet şöyle diyor: Çünkü Tanrınız RAB, tanrıların Tanrısı, rablerin Rabbi’dir. O kimseyi kayırmayan, rüşvet almayan, ulu, güçlü, heybetli Tanrı’dır. (Tevrat – Yasanın Tekrarı 10:17)

Peki İncil’de durum değişiyor mu? Rabbimiz İsa Mesih yabancılara tavrı nasıldı?
İncil’de de aynı şeyi görüyoruz. İsa Mesih herkesi (hem Yahudi’yi hem yabancıyı) iyileştirdi, şifa verdi. İşte örnek birkaç ayet: O yöreden Kenanlı bir kadın İsa’ya gelip, «Ya Rab, ey Davut Oğlu, halime acı! Kızım cine tutsak, çok kötü durumda» diye feryat etti. İsa kadına hiçbir karşılık vermedi. Öğrencileri yaklaşıp, «Sal şunu, gitsin!» diye rica ettiler. «Arkamızdan bağırıp duruyor.» İsa, «Ben yalnız İsrail halkının kaybolmuş koyunlarına gönderildim» diye cevap verdi. Kadın ise yaklaşıp, «Ya Rab, bana yardım et!» diyerek O’nun önünde yere kapandı. İsa ona, «Çocukların ekmeğini alıp köpeklere atmak doğru değildir» dedi. Kadın, «Haklısın, Rab» dedi. «Ama köpekler de efendilerinin sofrasından düşen kırıntıları yer.» O zaman İsa ona şu karşılığı verdi: «Ey kadın, imanın büyük! Dilediğin gibi olsun.» Ve kadının kızı o saatte iyileşti. (İncil – Matta 15:22-28) *Bazı İncil düşmanları bu ayette İsa’nın kadını iyileştirmek istemediğini iddia ediyorlar, ama İsa kadının imanını görmek ve etrafındakilere göstermek istiyordu. Olayın sonucunda gördüğümüz gibi İsa kadının kızını iyileştirdi.*

Başka bir olay: Yeruşalim’e doğru yoluna devam eden İsa, Samiriye ile Celile arasındaki sınır bölgesinden geçiyordu. Köyün birine girerken O’nu cüzamlı on adam karşıladı. Bunlar uzakta durarak, «İsa, Efendimiz, halimize acı!» diye seslendiler. İsa onları görünce, «Gidin, kâhinlere görünün» dedi. Adamlar yolda giderken cüzamdan temizlendiler. Onlardan biri, iyileştiğini görünce yüksek sesle Tanrı’yı yücelterek geri döndü, yüzüstü İsa’nın ayaklarına kapanıp O’na teşekkür etti. Bu adam Samiriyeliydi. İsa, «İyileşenler on kişi değil miydi?» diye sordu. «Diğer dokuzu nerede? Tanrı’yı yüceltmek için bu yabancıdan başka geri dönen olmadı mı?» Sonra adama, «Ayağa kalk, git» dedi. «İmanın seni kurtardı.» (İncil – Luka 17:12-19)
İsa Mesih herkesin (İsa’ya iman etmiş olan Yahudilerin ve diğer halkların) cennete girebileceğini söyledi ve bunu şu örnekle açıkladı:

“Yine Göklerin Egemenliği, denize atılan ve her çeşit balığı toplayan bir ağa benzer. Ağ dolunca onu kıyıya çekerler. Yere oturup yararlı balıkları seçer ve kaplara koyarlar, yararsız olanları atarlar. Çağın sonunda da böyle olacak. Melekler gelip kötü kişileri doğruların arasından ayıracaklar ve onları kızgın fırına atacaklar. Orada ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.” (İncil – Matta 13:47-9)

İncil, herkesin (hem Yahudi’nin hem diğer ulusların) aynı şekilde yargılanacağını ve ayrım olmayacağını açıkladı:

“Çünkü Tanrı insanlar arasında ayrım yapmaz.” (İncil – Romalılar 2:11)

“İster Yahudi ister Grek, ister köle ister özgür olalım, hepimiz bir beden olmak üzere aynı Ruh’ta vaftiz olduk ve hepimizin aynı Ruh’tan içmesi sağlandı.” (İncil – 1.Korintliler 12:13)

“Ey efendiler, siz de kölelerinize aynı şekilde davranın. Artık onları tehdit etmeyin. Onların ve sizin Efendinizin göklerde olduğunu ve insanlar arasında ayrım yapmadığını biliyorsunuz.” (İncil – Efesliler 6:9)

Sonuç olarak, Tevrat’ta ve İncil’de Tanrı’nın aynı olduğu açıktır. Tevrat’ın Tanrısı ya da İncil’in Tanrısı diye ayrım yapmak doğru değildir. Tanrı tektir!

“Artık ne Yahudi ne Grek, ne köle ne özgür, ne erkek ne dişi ayrımı vardır. Hepiniz Mesih İsa’da birsiniz.” (İncil – Galatyalılar 3:28)

Sevgiler..