Bir yaz günü, şehirlerin birinde kuraklık oluşmaya başlamıştı. Hava çok ama çok sıcaktı. Kilisenin pastörlerinden biri herkesi dua etmek için kiliseye çağırdı. Neredeyse bütün şehir kiliseye dua etmek için gelmişti. Dua bitince herkes, orada elinde bir şemsiye tutarak duran küçük bir çocuğa bakarak gülmeye başladı. Çocuğa bakarak şöyle dediler.

– Aptal mısın, niye şemsiyeyi getirdin? Kaybedersin şimdi onu. Yağmur yağmayacak!

Çocuk şöyle cevap verdi:

– Ama ben, siz dua edince yağmurun yağacağına inanmıştım.

“İsa, yanına küçük bir çocuk çağırdı, onu orta yere dikip şöyle dedi: «Size doğrusunu söyleyeyim, yolunuzdan dönüp küçük çocuklar gibi olmazsanız, Göklerin Egemenliğine asla giremezsiniz.” (Matta 18:2-3)