L. Da Vıncı, Rembrandt, van Gogh gibi isimler milyonlarca kişi tarafından bilinmektedir. Yaptıkları tabloların orijinallerinden birini hiç görmemiş olsanız bile, bu adamları büyük sanatçılar olarak tanıyorsunuzdur. Onların sanatı, kendilerini bir anlamda ölümsüzleştirdi.
Bugün bile, bakan kişinin imgelemini etkileyen gizemli bir gülümsemeyi, etkileyici bir portreyi veya doğadaki güzelliğin bir parçasını onlar tuval üzerinde yakaladılar. Aramızda yüzyıllar olsa da, etkisinde kaldıkları şeylerden biz de etkileniyoruz.

Sanatçı veya sanat eleştirmeni olmayabiliriz, ama yine de sanatsal mükemmelliği algılayabiliriz. Yapıtına hayranlık duyduğumuz sanatçı gibi, biz de güzelliği görebilme yetisine sahibiz. Renk, biçim, desenler ve ışığa karşı duyarlılığımızı olağan bir şey olarak görsek de, bu yaşamımızın bir kısmıdır. Kuşkusuz evimizi, göze hitap eden eşya veya resimlerle süslemek isteriz. Zevkler değişik olmakla birlikte, güzelliğe karşı bu duyarlılık insanların çoğunda bulunan bir armağandır. Ayrıca, bizleri Yaratıcımıza yaklaştırabilen bir armağandır.
Güzellik Armağanını düşünün…Güzelliği görebilme yetisi insanları hayvanlardan ayıran birçok özellikten biridir. Summa Artis�Historia General del Arte adlı esere göre �insan, estetik yeteneği olan hayvan olarak tanımlanabilir.� Hayvanlardan farklı olduğumuz için, doğaya farklı bir açıdan bakıyoruz. Bir köpek güzel bir günbatımını takdir eder mi?

Bizi kim böyle yarattı? Kutsal Kitabın açıkladığı gibi, �Allah insanı kendi suretinde yarattı, onu Allahın suretinde yarattı.� (Tekvin 1:27) Burada söylenmek istenen şey, ilk ana-babamızın sima olarak Tanrı�ya benzedikleri değildir. Aslında, Tanrı onları Kendisinde bulunan niteliklerle donatmıştır. Bunlardan biri, güzelliği takdir edebilme yetisidir.
İnsan beyni, güzelliği akıl almaz bir süreç sonucunda algılar. İlk olarak, duyularımız dikkatimizi çeken sesler, kokular, renkler ve nesne biçimleri hakkındaki bilgiyi beynimize iletir. Oysa güzellik, sadece etrafımızda olup bitenleri bildiren elektrokimyasal tepilerin toplamından çok daha fazlasını kapsar. Bir ağacı, çiçeği ya da kuşu, bir hayvanın gördüğü gibi görmüyoruz. Bu nesneler bize doğrudan pratik bir yarar sağlayamasa da, onlardan zevk alıyoruz. Beynimiz onların estetik değerinin farkına varmamızı mümkün kılıyor. Bu yeti, duygularımızı etkileyip yaşamımızı zenginleştirir.

Birçok kişi için, güzelliği görebilme yetisi, zekâ sahibi yaratıkların Kendi sanatından zevk almalarını isteyen sevgi dolu bir Yaratıcı�nın varlığına açıkça işaret ediyor. Güzelliği görebilme yetimizi sevgi dolu bir Yaratıcı�ya atfetmek ne kadar mantıklı ve doyurucudur. Kutsal Kitabın açıkladığı gibi, �Allah sevgidir� ve sevginin özü paylaşmaktır. (I.*Yuhanna 4:8; Resullerin İşleri 20:35) yaratıcı sanatını bizimle paylaşmaktan sevinç duydu. Başyapıt niteliğindeki bir müzik parçası hiçbir zaman dinlenmeseydi veya muhteşem bir resim hiçbir zaman görülmeseydi, güzellikleri kaybolurdu. Sanat paylaşmak ve zevk almak üzere yaratılıyor; izleyiciler olmadan anlamsız olurdu. Evet, Tanrı güzel şeyleri bir amaca yönelik yarattı�paylaşmak ve zevk almak üzere. Üstelik, ilk ana-babamızın yuvası, �zevk� anlamına gelen Aden isimli geniş bir cennet parkıydı. Tanrı yalnızca yeryüzünü sanat eserleriyle doldurmakla kalmayıp insanlığa bunu fark edip takdir etme yeteneğini de verdi. Ayrıca, bakılacak ne kadar çok güzellik var! bazen doğa, ilginç ve verimli bir evren üretmek için sanki özel bir çaba gösteriyormuş gibi görünüyor. tanrı, bizi evreni inceleyip ondan zevk alma yetisiyle yaratmak için �özel bir çaba� gösterdiğinden bu evreni ilginç ve verimli buluyoruz.

Doğal güzelliğin kabul görmesinin ve onu taklit etme arzusunun, mağara sanatçılarından İzlenimcilere kadar bütün kültürlerde görülmesine şaşmamak gerek. Binlerce yıl önce, kuzey İspanya�da yaşayan insanlar Altamira mağaralarında (Cantabria) canlı hayvan portreleri çizdiler. Yüz yılı aşkın bir süre önce, İzlenimci ressamlar atölyelerinden çıkıp bir çiçek tarlasındaki renk parıltılarını veya suyun üzerindeki değişen ışık desenlerini yakalamaya çalıştılar. Küçük çocuklar bile güzel şeyleri gayet net biçimde fark edebiliyorlar. Dahası, onların çoğu, kendilerine kâğıt kalem verilirse, hayal güçlerini ele geçiren her şeyi çizmeyi severler.

Bugün, birçok yetişkin kendilerini etkileyen güzel bir görüntüyü anımsamak için fotoğraf çekmeyi yeğler. Üstelik fotoğraf makinesi olmadan da, zihnimiz belki de onlarca yıl önce gördüğümüz güzel görüntüleri anımsayabilir. Açıkça görüldüğü gibi, Tanrı bizi, enfes şekilde bezediği yeryüzü yuvamızdan zevk alma yetisiyle yarattı. (Mezmur 115:16) Oysa, Tanrı�nın bize güzelliği görebilme yetisini vermesinin bir başka nedeni daha var.

�Onun Nitelikleri Açıkça Görülüyor�

Doğadaki sanatsal ustalığa duyduğumuz takdiri derinleştirmek, eserlerini her tarafta gördüğümüz Yaratıcımızı tanımamıza yardım edebilir. Bir keresinde İsa takipçilerine, Galile�nin her tarafında yetişen kır çiçeklerine yakından bakmalarını söyledi. Şöyle dedi: �Kır zambaklarının nasıl büyüdüklerine iyi bakın; ne çalışırlar, ne de iplik eğirirler; size derim: Süleyman bile, bütün izzetinde bunlardan biri gibi giyinmiş değildi.� (Matta 6:28,*29) Önemsiz bir kır çiçeğinin güzelliği, bize Tanrı�nın insan ailesinin gereksinimleri konusunda duyarsız olmadığını hatırlatabilir.

Ayrıca, İsa bir insanın �meyvaları�na, yani işlerine göre değerlendirilebileceğini söylemişti. (Matta 7:16-20) O halde, Tanrı�nın yarattığı eserlerin bize O�nun kişiliği hakkında bilgi vermesini beklemek akla yakındır. �Dünyanın yaratılışından beri açıkça görülebilen niteliklerinden� bazıları nelerdir?�Romalılar 1:20. Mezmur yazarı şöyle haykırdı: �Ya RAB, işlerin ne çoktur! Onların hepsini hikmetle yaptın.� (Mezmur 104:24) Tanrı�nın hikmeti, yerin bitki örtüsü ve hayvanları için kullandığı renklerden bile ayırt edilebilir. Renk, ruha ve gözlere çok zevk veriyor. Göze ve ruha hoş gelen uyumlu ve karşıt renkler her yerde var. Bununla birlikte, hikmetli tasarımın çarpıcı bir kanıtı olan yanardöner�parlak gökkuşağı�renklerinin yarattığı efektler belki de en göz alıcı olanlardır.

Yanardöner renkler özellikle kolibrilerde görülebilir. Tüylerini o kadar parıltılı kılan nedir? Eşsiz üst tüylerinin üçte biri güneş ışığını ayrı ayrı gökkuşağı renklerine kırar; tıpkı bir prizmanın yaptığı gibi. Kolibriler için sıkça kullanılan, yakut, safir ve zümrüt gibi isimler bu mücevhere benzer kuşları süsleyen parlak kırmızı, mavi ve yeşil renkleri tarif eder. Hummingbirds isimli kitabında, Sara Godwin şöyle soruyor: �Bu zarif yaratıkların muhteşem sevimlilikleri bir amaca hizmet eder mi?� Şöyle yanıtlıyor: �Bilimin saptadığı kadarıyla, izleyenin gözünü kamaştırmaktan başka, yeryüzünde hiçbir amacı yoktur.� Kuşkusuz, hiçbir sanatçı asla böyle renkler kullanmamıştır!

Tanrı�nın eserlerindeki çeşitlilik hemen göze çarpan bir olgudur. Bitkilerin, kuşların, hayvanların ve böceklerin çeşitliliği şaşırtıcıdır. Sadece on dönümlük tropikal bir orman 300 değişik ağaç türü ve 41.000 böcek türü içerebilir; üç kilometrekarelik bir alan 1.500 tür kelebek barındırabilir; ve bir tek ağaç 150 tür böceğin meskeni olabilir! Aynı zamanda, nasıl ki birbirine tam benzeyen iki kişi yoksa, aynı şey meşe ağaçları veya kaplanlar hakkında da söylenebilir. Sanatçılar arasında önem verilen bir nitelik olan özgünlük doğanın ayrılmaz bir parçasıdır.
Doğal olarak, doğadaki sanatın yalnızca birkaç yönü üzerinde kısaca durduk. Onu daha yakından izlemekle, Tanrı�nın kişiliğinin daha birçok özelliğinin farkına varabiliriz.

esenlikle