İbranice de peygamberler “nabi”..Arap’cada “nebi” olarak bilinir.
yada “roeh”( görüm gören) .Bazende onları tanımlamak için “tsaphah” (gözcü) veya “raah”(ruhsal çoban) gibi kelimeler kullanılıyormuş.
Bu isimler yorum ve vahiy getirmek için ,Tanrı’dan aldıkları özel çağrıyı açıklıyor.

Geçmişin hataları ve günün tehlikelerini hatırlatmakla beraber,geleceğin getireceklerini de Vahiy ‘le bildirme ve Tarih kitap’larına kıyasla bildirilen yada yazılmış vahiylerde geçmiş değil,gelecek le ilğili bilğileri kapsamak en önemli özellik olarak görülür.

Kutsal Kıtap’ta sıkca raslıyoruz.
Krallar,kahinler,ihtiyarlar(Halk önderleri).
Acaba.! bunlarla peyganberlerin arasındaki fark nedir.?

Peyganberler halka olan düzenli hizmetleriyle değil,kriz zamanlarında Tanrı’dan aldıkları görünüm ve Tanrı’dan getirdikleri uyarılarla dikkat çekerler.
Özelikleri nedir diye sorarsanız.?

Hizmetlerinde 3 Önemli görev göze çarpar.
1-Tanrı Sözcüsü Olma Durumu.
2-“Kehanetlerle”geleceği önceden bildirme durumu.
3-Yasayı Açıklama ve Doğruluğa Davet Etme Durumu.

“Nabi”(İbranice) ve “Prophetes”(Gerekce) ,birinin adına konuşan,temsil eden anlamını taşır. Görevleri,Tanrı’nın elçisi olarak halklarına O’nun sözünü duyurmaktır.Toplumsal ve ruhsal yozlaşma dönemlerinde adalet ve doğruluk habercisi olma özelliklerini taşıdıkları gibi,Çoğu zaman da kendilerini tek başlarına mücadele ederken yapayanlız bulmuşlardır.

“Kehanetleriyle”gerçek peyganberlerin kanıtı ,geleceğe ilişkin aldıkları Vahiy’lerin olduğu gibi gerçekleşmesidir.Kutsal Kıtap’ımızda buna örnek ayetler (.Yer 28:9 ve Yas 18:21.22.)

Yanlız Tanrı geleceği bilir ve yanlız O geleceği önceden bildirebilir.Geleceğe ilişkin bu bildirimler,asla insanın kendi geleceğini önceden bildirme merakını tatmin etmeye yönelik değildir.çünkü bu kabul etmediğimiz Falcılığa girer,gerçekte bu olay falcılığa benzemez.Ön bildirimlerin amacı,Tanrı’nın vaatler ve Antlaşmalar aracılığıyla önceden bildirdiği,kendi halkına,kendine inananlara ilişkin tasarısının nasıl sonuçlanacağını göstermektir.Kısaca Tanrı’nın mutlak eğemenliğini vurgulamak.

Genelde Kahinler ve Kutsal Kıtapta okuduğumuz gibi Levililer İsrail de din öğretmenliği yaptıkları halde, kişisel ,ahlaksal olarak yozlaştığında
Tanrı,halkını eğitecek ve doğru yola getirecek peyganberleri ortaya çıkartıyordu. (Levililer 10:11 Yas 33:10,ve Hezekiel 22:36)

Bu eğitim teorik bir eğitim olmayıp bir uyarı şekli biçimindeydi.
Halka,Yasa’nın özüne ve Tanrı’nın istediği doğru yaşama dönmedikleri taktirde cezalandırılacakları haberini veriyordu. (Yeşaya 6:8 ve 28:10)

İbrahim ve Musa dahil olmak üzere (Yaratılış 20:7 ve Yasa 18:15)Tanrı çağlar boyunca Söz’ünü duyuracak habercileri göndermişti.

Kutsal Kıtap’ı okuduğumuz zaman peyganberlerin kendilerine has bazı özellikleri olduğunu görürüz.
Örnek :
İsrail bir kral isteyene kadar Musa ve Samuel gibi peyganberler,aynı zamanda Halkın ulusal önderliğini de üstlenmiş Krallardı
Samuel,peyganberlik okullarını başlatarak(1 Say 3:1 Elçilerin İşl 3:24)
peyganberlerin daha çok ruhsal işlerle ilğilenecekleri,yeni bir peygamber’lik döneminin temelini atmiştir.

Davut’un Oğlu Süleyman, hem krallık,hemde peyganberlik hizmetinde bulundular.Onların zamanında Natan gibi yanlızca Tanrı Söz’ünü duyuran peyganberler de yok değildi.Özellikle İsrail Krallığı ,ikiye bölündükten sonra,İlya ile bu yeni peyganberlik dönemi iyice yerleşti.Peyganberler yönetim ile değil,toplumun ruhsal,sosyal yaşamlarıyla ilğilendiler.

Kahinler Levili oymağından seçilmiş din görevlileriydi.
Peyganberler Tanrıdan gelen özel çağrı ile seçilen insanlardı bunu biliyoruz.Kahinlerdeki görev ve hizmetleri ise, ayinleri(Kurban Sunuları) düzenlemek ve halka Tanrı Yasa’sını öğretmek,peyganberin ise görevi belirtiğim gibi, Tanrısal Vahiy’i alarak ,halka Tanrı’nın Ruhsal Yasa”sını açıklamaktı.

Özellikle ruhsal yozlaşma dönemlerinde reform ve ruhsal uyanış sağladılar.
Kahinler Halkı Tanrı’nın önünde temsil ediyorlardı.
Peyganberlerin hizmeti ise Tanrı’yı halkın önünde temsil etmekti.
Kahinlerin hizmet ettikleri yer tapınak ken,peyganberler yollarda meydanlarda halka sesleniyorlardı.

Kahinler ayinler ve dini yıkamalar aracılığla daha çok dışsal simgelerle ilğilenirken,peyganberler Ruhsal doğruluk ve yürek paklığı konularıyla ilğileniyorlardı.

Esenlikle.