“Doğmayı, ben seçmedim”
“Bu ailede olmayı, ben seçmedim.”
“Sevgisiz olan Anne ve Babam’ı, ben seçmedim.”
“Bu yaşamı, ben seçmedim”
“Bana karşı soğuk ve duyarsız kardeşlerimi, ben seçmedim”
“Bedenim de var olan bu hastalığı .ben seçmedim.”
Neden..?
Yaralarım,kırgınlıklarımla,alçaltılmalarımla uğradığım haksızlıklarla ben neyim kurban mı.?
Tanrı nerede..
Beni anlıyabilirmi?

İsyankar Ruhlarımızın sesini bu yazdıklarımla dile getirdim.biri veya bir kaçını düşünmüyormuyuz.Düşünce hastalık üretirse,bu bedene bulaşır.
hasarı büyük olur.
Haksızlıklar mı.?.hangimiz uğramıyoruz ki.
Aşağılanmalar mı..Hangimiz bununla karşılaşmıyoruz ki.
Tesellisi.?
Hasar görmüş duygusal yapımızda tedavi ne olabilir.?
Acaba şunu biliyormuyuz.?Haksızlıklar,aşağılanmalar,dışlanmalar,’ın doruğu ise, Mesih’in Çarmıh’mıdır.
Tanrı olan İsa Mesih bizi anlayabilirmi.?
Tanrı Çarmıh’ta, bizim çektiğimiz acılar konusunda bizimle tamamen özdeşti.
Acı çekmeyen birisi,bunun ne olduğunu bilemez, acıyı hissetmeyen kişi bunu anlayamaz.
uğradığımız haksızlıkları birde,İsa Mesih’in çarmıh’ta uğradığı haksızlığı bir düşünün.
Kıyaslayın.
Bizi kimse Çarmıh’a germedi.
Reddedilmemi,dışlanmamı,yanlız birakılmamı,!
Bulunduğumuz ortamdan ayrılmadan Bedenimizin orda olupta ruhsal kayıp hallerimizdeki psikolojik durumlarımızda diyelim..Rab bizi anlarmı.?
İsa Mesih kadar mı reddedildik,
“Tanrı acı çekmenin ne olduğunu bilmiyor”? hiç demeyin.ve hiç bir zaman Tanrı’nın kendisinin çekmediği acıları bizim çekmemize izin verdiğini düşünmeyin.
Boğazlandık mı,Hayır.
Kurban edilmek için bekleyen Kuzu hiç inceledinizmi.gözlerinde göz pınarlarından akan yaşlar gördüm ben,konuşsa,konuşabilse,bana kıymayın diyecek.
İsa Mesih boğazlanmaya giden bir kuzu gibi gitmişti.Bütün hakları elinden alınmış,hakaretlere uğramış,işkence görmüştü..
“Hrıstıyanım diye dışlanıyorum.” sözü İsa Mesih’in çektiklerinin yanında sizce haif kalmıyormu..

Bazen düşünüyorumda İsa Mesih gibi Tanrı’sal güçe sahip olsaydık,Önce kendi dertlerimizi ortadan kaldırma yolunu mu seçerdik,
Hayata dair ne sıkayetimiz varsa,dünyasallığın bizi sardığı hirsla her şeyi ters düz eder,sorunlardan kurtulma yolunu mu seçerdik.?

İsa Mesih’le alay etmişlerdi.
“Demek sen Tanrı’nın oğlusun öylemi? Öyleyse çarmıh’tan aşağı inde bize ne kadar güçlü olduğunu göster.”
Ama o Tanrısal güç’ünü kullanmadı.her şeyi ters yüz edip bedeninde ve ruhundaki acılarına katlandı.

Çarmıh üstündeki iğrenç ve tiksindirici İnsanlara ait günahları,temizleme yolunu seçti,Tanrısal güçüne ramen.
Tanrı bizim gibi acı çekmedi diyebilirmisiniz hala..?

Tanrı şu an içinde yaşadığımız bu dünyada yaşamanın ne demek olduğunu biliyor.acıyı,dışlanmayı,kendi eliyle yarattığı insan tarafından çarmıh’a hakaret edilerek gerilmeninde ne denli acı verici olduğunu da biliyor.,duygusal olarak yanlız bırakılmanında ne demek olduğunu biliyor.(hatırlayın kendisi ile alay edirken havariler,ve öğrencileri onu korku içinde bırakıp kaçmışlardı)

Şikayet ederken,yanlızlıklarımızdan dem vururken,sorgulanmalarınızda
neden?niçinlere cevap ararken,ben seçmedim diyerek ağlarken ,O bunların bir çoğunu daha da fazlasını Çarmıh’ta yaşadı.
Hiç sikayet etmeden,hiç sorgulamadan,hiç pişmanlık duymadan.

İsa Mesih’in içinde olan Tanrı Çarmıh’ta bütün bu acı veren duyguları kendi sevgisinin içine almıştır.
Kim için?
Günahkar insan için.
Ne için?
Günahkar insan la barışabilmek ve birarada olabilmelk için., bizim suçlarımızı,günahlarımızı saymayarak bizleri Mesih’te kendisi ile barıştırmak için.
Kutsal Kıtap’ımız Yeşaya 53 Bölümde:

“Aslında hastalıklarımızı o üstlendi,
Acılarımızı o yüklendi,
Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını ,
Vurulup ezildiğini sandık.
Oysa bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi.
Bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti.
Esenliğimiz için gerekli ceza ona verildi.
Bizler onun yaraları ile şifa bulduk,
Hepimiz koyun gibi yoldan sapmıştık,
Her birimiz kendi yoluna döndü.
Yinede Rab hepimizin cezasını ona yükledi.”

Esenlik ve İsa Mesih’in sevgisini Ona İnanmışlarla olsun.