AZİZ MEHMET : –

Lefkoşa’daki kilisemizde ibadet için toplanmıştık. Ön taraftaki, yani vaaz verilen yerdeki ampül çalışmıyordu. Değiştirilmesi gerekiyordu. Üstelik, kendi hazırlamış olduğumuz İlâhiler Dosyasının bütün yapraklarını değiştirmek için, daha çok ışığa ihtiyaç vardı. Artık, ilâhilerimizin hiçbirinde “Allah” kelimesini istemiyorduk. Birçoğumuz, ilahilerle bu ‘İlâh’a övgüler sunmak veya farkına varmadan ona tapınmak istemiyorduk.

Bir ampül bulduk. Takayım derken, duy (ampülü yerinde tutan kısım) söküldü. Sırmadan koptu. Mehmet (İmanuel lâkaplı kardeşimiz) “Ben takarım” dedi. Bir başkası, “Nasıl takarsın?” dedi. “Ucunda elektrik var. Elektriği kapatırsan da bir şey görmezsin.”

Mehmet, “Ben takarım” dedi ve işe koyuldu herkesin endişeli bakışları arasında. Halbuki, sadece ışıkların sigortasını kapatarak, prize takılı başka bir ışıktan yararlanılabileceğini biliyordu bazılarımız. Ama yine de emin olmayanlar epey endişeliydi. Bir tanesi: “Abi, şimdi orda hala elektrik varsa ne olacak?”

Mehmet dayanamadı, “Ehhh! ‘Aziz Mehmet’ olurum herhalde” dedi.