Yine değinmiştim, açıyorum biraz:

Tek çıkar yol da ondan. Neden tek çıkar yol peki? Çünkü Yaradan ile yaradılmış arasında ezelden varolup insanın nankörlüğü sayesinde batmış Baba-çocuk ilişkisini yeniden satha çıkarabilecek yegane yol… Bir dine mensubiyetle falan hiç bir alakası olmayan bir şey. Hayatın günlük ‘etten kemiktenliğiyle’ ilgili bir kökten yenileniş… bir yeniden doğuş…

İnsan ile Yaradan’ı arasındaki yabancılık fesholundu mu, hemen ardından insan ile yaradılış-kainat arasındaki yabancılık ve düşmanlık da fesholunur. İnsan Semalar’daki ezeli-ebedi Baba’sına sığınıp tüm ümidini O’na bağladı mı, o zaman, tüm yaradılış da kendisini sever, kendisine itaat eder. Yaradılışın asıl hiyerarşisi budur çünkü.

Tanrı tüm kainatı bir cemaat olarak yaratmıştır… Ruh’ul Kudüs’ün insanın ruh ve vücuduna gelip konaklaması sayesinde bu gerçeğin farkına varıldı mı, işte o zaman, insan yatışır, ferrahlar, selamete kavuşur.

İnsanın günlük hayatında güvensizlik, korku ve tedirginlik içersinde yaşıyor olması, kainat’ı düzeni Semavi Baba’nın hükmünde olan bir cemaat olarak algılayamamasındandır. Hükmü Baba’nın elinde olan bir cemaat olduğunun farkına vardığında huzura kavuşur. Ve Hristiyanlık’ta gerçek, fiili anlamdaki ‘hidayet’ budur. Resmi kimlik vesikalarında Hristiyan addedilmek değildir.

Efendimiz’in bize öğettiği dua ‘Saltanat, güç ve görkem Sana aittir çünkü’ diye sonuçlanır, Babamız’a hitaben… Dolayısıyla korkulacak bir şey yoktur. Yeter ki teslimiyet olsun. Teslimiyet oldu mu Semalar Saltanatı’nın koşulları bu şurdaki beşeri yaşamımızda da zuhur eder hemen. Ve… bu koşullar varlıksal düşkünlükten önceki mucizeler diyarını geçerli kılarlar yine insanın hayatında. Tüm has Rab İsa Mesih müridlerinin tanıklığı bu olmuştur hep, tarih boyunca…

İnsan doğası itibarı ile nebi, ayindar ve hükümdar olarak yaratılmıştır… Semalar’daki Baba’mız bizlere tam bir cömertlikle herşeyi vermiştir… ama günah bunun farkınalığını unutturmuş bizlere. Kıral olduğunun farkında olmayan birine kırallığının faydası da yoktur elbet, eskilerden hassas bir can’ın ifade etmiş olduğu gibi (Meister Eckhart)…

Dileyelim… er veya geç hepimiz bizi kendisinden çok seven, herşeye kadir bir Babamız’ın olduğunun farkına varalım… İşte o zaman ebediyen rahatlayabileceğiz. Tek çıkar yolumuz bu… Mesih’in yolu… ‘Oğul’un yolu…