[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Mesih Tanrı’nın Adlarına ve Ünvanlarına Sahiptir[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in tanrısallığıyla ilgili en büyük tartışmalardan biri, İsa’nın yaşadığı zamanlarda gerçekleşmiştir. İsa, Eski Antlaşma’da Tanrı için kullanılan adları ve ünvanları üzerine alıp, insanların Kendisini bu adlarla çağırmasına izin vermiştir. Yahudi din önderleri bu duruma o kadar sinirlenmişlerdi ki, İsa’yı dine hakaretten öldürmek istediler. Yahudi yetkililerinin, bu Galileli öğretmenin Yüce Tanrı olduğunu iddia ettiğinden hiçbir şüpheleri yoktu. Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Birisi karşı çıkıp, ‘İsa’nın bu tanrısal adları ve ünvanları üzerine alması, O’nu Tanrı’yla bir yapmaz’ diyebilir. Birçok kişi aynı isme ve ünvana sahip olabilir. Veya John Smith adlı bir şahıs, aynı zamanda hem bir adam, hem bir koca, hem de bir satış müdürü olabilir. Bazı isimler ve ünvanlar sadece bir kişiye mahsus olabilir. Örneğin; sadece bir Birleşik Devletler Başkanı vardır. Kutsal Kitab’ın İsa için kullandığı birçok ad ve ünvan sadece Tanrı’ya ait olan ad ve ünvanlardı.Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahve (Yehova)[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Yahudilerce en çok saygı duyulan Tanrı’nın Yahve adını Kendisi için kullanmıştır:Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı bu adı ilk kez Çıkış 3’te halkına söylemiştir. Musa Tanrı’ya; “Seni hangi adla çağırayım?” diye sorunca Tanrı şöyle karşılık vermiştir:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Ben, Ben Olanım… İsrail oğullarına; Beni size BEN’im gönderdi diyeceksin” (Çıkış 3:13-14).Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]BEN’im sözü Yahve kelimesi değildir. Bu kelime Çıkış 3:15’teki Yahve kelimesinin de türediği “olmak” kelimesinden kaynaklanır. Tanrı’nın Musa’ya söylemiş olduğu “Ben, Ben Olanım” ünvanı 15 ayette kısaltılmış biçimde açıklanan Yahve kelimesinin, sonsuz bir şekilde ifade edilişidir. Eski Antlaşma’nın Yunanca çevirisi olan Septuagint, Çıkış 3:14’teki BEN’im kelimesini “ego eimi” olarak yansıtmıştır. (İsa zamanında yeryüzünde çoğunlukla konuşulan dil Grekçeydi ve Grekçe Yeni Antlaşma’nın diliydi).Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın zamanında BEN’im kelimesinin Grekçe (ego eimi) kullanımı, İbranice’deki Yahve kelimesinin karşılığıydı. Metne bağlı olarak, “BEN’im” kelimesinin vurgulu bir biçimde söylenişiydi (Yuhanna 9:9).Allahın isimleri ve isa Mesihin Tanrılığı[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, birçok kez sadece Tanrı için kullanılan ego eimi kelimesini kendisi için kullanmıştır. Bunun en açık örneğini Yuhanna 8:57-59’da görüyoruz: “Sen daha elli yaşında bile değilsin. İbrahim’i de mi gördün? dediler. İsa, size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce BEN (ego eimi) var’ım. O zaman İsa’yı taşlamak için yerden taş aldılar.” İsa’nın bu iddiasından dolayı Yahudiler O’nu öldürmek istediler. Eski Antlaşma bu konuda oldukça açıktı. Tanrı’ya hakaret etmenin bedeli taşlanarak öldürülmekti (Levililer 24:16). [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa bu ünvanı başka durumlarda da üzerine almıştır. Aynı bölümün başlarında İsa şöyle demiştir: “Benim (ego eimi) O olduğuma iman etmezseniz günahlarınızın içinde öleceksiniz” (Yuhanna 8:24). Yahudilere şöyle demiştir: “İnsanoğlu’nu yukarı kaldırdığınız zaman benim (ego eimi) O olduğumu anlayacaksınız” (Yuhanna 8:28). Grekçe metinde “O” üçüncü tekil şahıs olarak yer almamaktadır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa sürekli bir şekilde tanrısallığını doğrulamıştır. Yahudi tapınak bekçileri ve Romalı askerler, İsa çarmıha gerilmeden bir gece önce O’nu tutuklamaya geldiklerinde İsa onlara şu soruyu sormuştur: “İsa, kimi arıyorsunuz? diye sordu. Nasıralı İsa’yı diye karşılık verdiler. İsa onlara ‘Ben’im’ (ego eimi) dedi” (Yuhanna 18:4). O’nun iddiasının ve kişiliğinin gücü karşısında duramadılar. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın Tanrılığına inanmış olan Yeni Antlaşma yazarları, İsa’yı Eski Antlaşma’daki Yahve olarak tanıtmakta bir sakınca görmemişlerdir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Markos İncilinin başında İşaya’nın şu sözleri yer alır: “Çağıranın sesi: Çölde Rabbin (Yahve) yolunu hazırlayın, bozkırda Allahımız için büyük bir yol düz edin” (İşaya 40:3). Markos bu ayetin, Vaftizci Yahya’nın, İsa’nın yolunu hazırlamasıyla gerçekleştiğini belirtmiştir (Markos 1:2-4; Yuhanna 1:23 ile karşılaştırınız). [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Pavlus, Yoel 2:32’yi aktarmıştır: “Ve vaki olacak ki her kim Rabbin ismini çağırırsa, kurtulacak.” Pavlus bu ayeti İsa’yla bağdaştırarak; “Rabbe yakaran herkes kurtulacaktır” demiştir (Romalılar 10:13).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Petrus da Yoel’deki aynı ayeti aktarmıştır: “O zaman Rabbe yakaran herkes kurtulacaktır” (Elçilerin İşleri 2:21). İnsanlar kurtulmak için ne yapmaları gerektiğini sorduklarında Petrus onlara; “Tövbe edin, her biriniz İsa Mesih’in adıyla vaftiz olsun…” (Elçilerin İşleri 2:38). Rabbin (Yahve) adıyla kurtuluşa erişeceklerini söyledikten sonra, Petrus İsa Mesih’in adıyla vaftiz olmaları gerektiğini söylüyor. Petrus, Mesih’in Tanrı olduğuna inanmamış olsaydı, o zaman insanları Yahve adıyla vaftiz olmaya çağırırdı. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Herhalde İsa’nın öğrencilerinin, O’nun Tanrı olduğunu kabul etmelerinden çok, O’nun düşmanlarının, İsa’nın Tanrı olduğu iddiasını anlamaları daha da önemlidir. Bir hukuk mahkemesinde düşman tanık, her zaman güçlü bir kanıttır. Örneğin, ileride de gösterileceği gibi İsa şöyle demiştir:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“”Ben ve Baba biriz.” [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudiler O’nu taşlamak için yerden yine taş aldılar. İsa onlara, “Size Baba’dan kaynaklanan birçok iyi işler gösterdim” dedi. “Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?” [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudiler şöyle cevap verdiler: “Seni iyi işlerden ötürü değil, küfür ettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun” (Yuhanna 10:30-33).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudi önderlerin, İsa’nın kim olduğunu iddia ettiğini anladıklarına hiç şüphe yoktur. İsa’nın düşmanlarının suçlamalarının temeli, yaptığı şeylerden dolayı değil, Tanrı olduğunu ileri sürdüğünden dolayıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma’da Tanrı için kullanılan kelime Grekçe’den gelen “Teos” kelimesidir (Eski Antlaşma’daki “Elohim” kelimesinin eş anlamlısı). Bir kaç özel durumda İsa’yı sahte tanrılardan ayırmak için bu ad kullanılmıştır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Kitab’a dayalı Yahudi-Hıristiyan tek gerçek Tanrı görüşü, Hindu ve Budistlerin, bireyin gerçek kişiliğinin Tanrı’yla veya tek realiteyle bir olduğu görüşüne zıttır. Örneğin, Hinduların çoğu “ben Tanrıyım” demekte hiçbir sakınca görmez ve binlerce izleyiciye de aynı şeyi öğretirler. İçinde zaten kendisinin Tanrı olduğuna inanan bir kişinin, Tanrı’yı Mesih İnancı anlayışında aramasına veya kişisel bir Kurtarıcıya gereksinimi yoktur. Aynı durum Yeni Antlaşma için geçerli değildir. Tek Tanrılı Yahudi inancında Tanrı’yla insan arasındaki ilişki oldukça açık bir biçimde çizilmiştir. Kültürel olarak, İsa Tanrı’nın kendisi değilse O’na Tanrı denilemezdi (Tesniye 6:4). Çünkü Yahudi düşüncesinde “başka ilahlar” olamazdı.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]C.S. Lewis şöyle yazmıştır:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir görüş, İsa’nın böyle iddialarda bulunmadığını, izleyicilerinin O’nun hikâyesini abarttıklarını ve efsane o kadar büyüdükten sonra, İsa’nın böyle şeyler söylediğini ileri sürer. Bunun doğru olması oldukça zordur, çünkü İsa’nın izleyicilerinin tümü Yahudiydi. Yani, sadece bir tek Tanrı’nın varlığına inanan, başka bir Tanrı’nın olmasının olanaksız olduğunu düşünen bir millertin üyeleri, İsa’nın Tanrı olduğunu ileri sürüyorlardı. Dini bir önder hakkında böyle saçma bir uydurmaya inanması olanaksız olan bir millette, bu yanlışın yayılması mantıksızdır. Öte yandan, İsa’nın izleyicilerinden veya Yeni Antlaşma yazarlarından hiçbirisinin, bu öğretişe hemen sarılmadıkları izlenimini ediniyoruz. 2[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı, yaratmış olduğu insandan ayrı durmuştur. İnsanlar Tanrı’nın bir uzantısı değildiler: Aşağıdakiler, Yeni Antlaşma’da Mesih’in Tanrı olarak adlandırıldığı onbir örneği içermektedir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]1. Mesih’in meleklerden ve peygamberlerden üstün olduğu belirtilen İbraniler’in birinci bölümünde, kitabın yazarı şöyle diyor: “Ey Tanrı (Teos), tahtın sonsuzluk boyunca kalıcıdır” (İbraniler 1:8). Bu aktarma Mezmur 45:6-7’den alınmıştır. Bu ayette Tanrı, Tanrı’ya hitap etmektedir.2[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. Petrus, Mesih’i “Tanrı” (Teos) olarak adlandırarak şöyle der; “İsa Mesih’in kulu ve elçisi ben Simun Petrus’tan, Tanrımız ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in doğruluğu sayesinde, bizimkiyle eşdeğer bir imana kavuşmuş olanlara selam” (2 Petrus 1:1). Burada İsa Mesih kelimesi, Tanrı ve Kurtarıcı kelimelerine açıklayıcı olarak kullanılmıştır. Burada kullanılan “Tanrımız ve Kurtarıcımız İsa Mesih” tanımı, Grekçe’de bir kişi anlamında kullanılır. Yani, İsa Tanrı ve Kurtarıcı’dır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]3. Aynı durum, Pavlus’un Titus’a yazdığı şu cümlede de görülür: “Bu arada, mübarek ümidimizin gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in, yücelik içinde gelmesini bekliyoruz” (Titus 2:13).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. Dirilişten şüphe eden Tomas şöyle demiştir: “O’nun ellerinde çivilerin izini görmedikçe, çivilerin izine parmağımla dokunmadıkça ve elimi böğrüne sokmadıkça inanmam” (Yuhanna 20:25). İsa Tomas’a göründüğünde şöyle dedi: “Parmağını uzat, ellerime bak, elini uzat, böğrüme koy. İmansız olma, imanlı ol! ” (a. 27). Tomas, İsa’ya şöyle karşılık verdi: “Rabbim ve Tanrım (Teos)” (a. 28). Tomas bu sözleriyle İsa’ya hitap etmektedir. Tomas, Mesih’in tanrısallığı ve rabliğiyle ilgili olan her iki ünvanı da kullanmıştır. İsa, Tomas’ı hakaret etmekle azarlamamış, tersine bu tanrısallık ünvanlarını kabul etmiştir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]5. Elçilerin İşleri 2:36 şöyle diyor: “Tanrı, sizin çarmıha gerdiğiniz bu İsa’yı, hem Rab, hem Mesih yapmıştır.” 39 ayette şöyle yazılmışır: “…Tanrımız olan Rab…” Ve işte Rab (a. 36) olan Mesih aynı zamanda Tanrıdır (a. 39). Elçilerin İşleri 10:36 bu bildiriyi “herşeyin Rabbi” vurgusuyla güçlendiriyor.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]6. Elçilerin İşleri 16:31 ve 34 Rab İsa’ya inanmanın Tanrı’ya inanmak olduğunu belirtir. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]7. Esinleme 7:10-12, 17 şöyle der: “Yüksek sesle ‘Kurtarış, taht üzerinde oturan Tanrımıza ve Kuzuya özgüdür,’ diye bağırıyorlardı. Bütün melekler, tahtın, ihtiyarların ve dört yaratığın çevresinde duruyordu. Tahtın önünde yüzüstü yere kapanıp, Tanrı’ya tapınarak şöyle diyorlardı: “Amin, Övgü, yücelik ve bilgelik, şükran ve saygı, güç ve kudret, sonsuzlara dek Tanrımızın olsun. Amin’…. Çünkü tahtın ortasında olan Kuzu, onların gözlerinden bütün yaşları silecek.” Onuncu ayette, Tanrı tahtta otururken, onyedince ayette Kuzu (İsa) tahttadır. 17. ayette tahtın ortasında oturan kimdir? Tahtın ortasında İsa’nın olduğunu söylemek, fakat yine de O’nun tanrısallığını reddetmek Tanrı’ya hakarettir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]8. Elçilerin İşleri 18:25’te şöyle yazılmıştır: “Rabbin yolu… İsa’yla ilgili gerçekler….” 26. ayetteki “Tanrı yolu” ile aynıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]9. Mesih’in diğer bir adı da “Tanrı bizimle” anlamına gelen “İmanuel” (İşaya 7:14) kelimesidir. Matta 1:23’te bu ünvan açıkça İsa’nın Kendisine verilmiştir: ” İşte kız gebe kalıp bir oğul doğuracak. O’nun adını İmanuel koyacaklar. İmanuel, ‘Tanrı bizimle’ demektir.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]10. İşaya 9:6’da şöyle yazılmıştır: “Çünkü bize bir çocuk doğdu, bize bir çocuk verildi; ve reislik onun omzu üzerinde olacak, ve onun adı: Muhteşem Öğütçü, kadir Allah, Ebediyet Babası, Selamet Reisi çağırılacak.” İsa Mesih’le ilgili bu önbildiri, O’nun adlarından birinin İbranice karşılığı “El Gibbor” olan “Yüce Tanrı” olacağını bildirmektedir. Aynı tanım, İşaya 10:21’de Yahve adı için de kullanılmıştır. Kutsal Ruh, bebek İsa’yı bu ünvanlarla tanıtmıştır. Bu adlar, bebek İsa’nın doğasını ifade etmek için kullanılmadıysa, bu önbildiri yalan durumuna düşmüş olur. Önbildirilerde; “O’nun adı şudur…,” veya “adının anlamı şudur…,” gibi önbildiriler boşuna söylenmiş olur.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Herbert C. Leupold’un da söylemiş olduğu gibi: “İşte O’nun karakteri böyle olacak… Bu adlarla çağrılmaktadır, çünkü bu adların ve ünvanların belirttiği kişi O’dur.” 3 Eğer İsa, “Yüce Tanrı” değilse, o halde ne “Muhteşem Öğütçü”, ne de “Barış Prensi’dir.” Eğer İsa bu adlardan hiç birisi değilse, neden böyle terimleri kullanma gereksinimimiz olsun? Hiçbir ilgisi yoksa, bir adın anlamını açıklamaya ne gerek var? Fakat tüm İşaya kitabının ve Eski Antlaşma’nın da belirttiği gibi, Mesih “muhteşem öğütçü” ve “barış prensi” dir (İşaya 42 ve 49; Zekarya 9:9, 10; Mika 5:4). Ve Yeni Antlaşma’nın da kanıtlamış olduğu gibi O, Yüce Tanrı’dır (Yuhanna 1:1; Titus 2:13). [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]11. Yuhanna 1:1, 14’te şöyle yazılmıştır: “Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrı’ydı (Teos)…. Söz, insan olup aramızda yaşadı. Biz de O’nun yüceliğini, Baba’dan gelen lütuf ve gerçekle dolu olan biricik Oğul’un yüceliğini gördük.” Mesih’in tanrısallığını Yuhanna 1:1 kadar açıkça belirten bir ayet bulamazsınız. “Söz” kelimesinin İsa’dan bahsetmekte olduğu konusunda hiç bir şüpheye yer yoktur.Çünkü 14. ayette “Söz, insan olup aramızda yaşadı” cümlesi Mesih’in tanrısallığının kanıtıdır. Yuhanna 1:1 ve 14. ayetler Söz’ün “Tanrıyla” olduğunu, “Tanrı” olduğunu” ve “beden aldığını” belirtir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu ayetleri okuduktan sonra Mesih’in tanrısallığını reddetmek için, Yuhanna 1:1’in yanlış çevirilmiş veya yanlış yorumlanmış olması gerekir. Yuhanna 1:1’i yanlış çevirmenin yollarından biri de “Söz Tanrıydı” cümlesini “Söz bir tanrıydı” olarak çevirmektir. Bu şekilde çevirmek yanlıştır, çünkü Grekçe metinde Tanrı’dan önce “bir” tanım edatı kullanılmamaktadır. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Grek dili öğrencilerinden Bruce Metzger, Chicago Üniversitesi profesörlerinden Dr. Ernest Cadman Colwell’in, Grekçe tanım edatlarıyla ilgili bir çalışmasından şu alıntıyı aktarıyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Belirli bir yalın haber kipi, fiilden sonra geldiğinde, tanım edatına sahiptir. Fiilden önce gelirse, tanım edatı kullanılmaz…. Yuhanna İncili’nin açılış ayeti, bu kuralın uygulanabileceği pasajlardan birisidir. Bu kurala göre, yalın haber kipi belirli isim olarak çevrilebilir. Tanım edatının yokluğu (Teos’tan önce) haber kipi fiilden önce geldiğinde, haber kipini belirsiz veya nitel yapmaz. Sadece metin gerektirirse haber kipi belirsiz olur. Yuhanna İncili’ndeki bu metin, böyle bir anlam gerektirmemektedir. Bu sonuç tuhaf karşılanmamalıdır, çünkü Yuhanna’nın girişinde böyle başlayan kitap, Tomas’ın itirafıyla sonuca ulaşmaktadır.” 4[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Kitap dillerinde uzman olan F.F. Bruce, bu kelimenin “bir tanrı” olarak çevrilmesinin korkunç bir çeviri hatası olacağını belirterek, isimlerde belirsiz tanım edatını kullanmanın, yalın haber kipi yapılarında sık kullanıldığını yazmıştır.5[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu nedenle, Yuhanna 1:1 Yeni Antlaşma’da Mesih’in tanrısallığını en açık bir şekilde açıklayan ayettir. Bu ayetin dilbilgisel yapısı, dünyanın en ünlü Grekçe ve Kutsal Kitap uzmanları tarafından tartışılmıştır. Bu ayeti şu şekilde düzenleyebiliriz: “Hiç bir şey var olmadan önce, Söz vardı. Söz, Tanrı’yla yakın bir ilişki içerisindeydi, ve Tanrı neyse, Söz de O’ydu.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]F.F. Bruce’un da birinci ayetle ilgili olarak belirttiği gibi “…güç Tanrı’dır ve Söz’ün Kendisi Tanrı’ydı….” 6[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bazen insanlar, İsa’nın nasıl olur da hem “Tanrı” hem de “Tanrı’yla birlikte” olabileceğini soruyorlar. Bunun cevabı, Üçlübirlik kavramındadır: Üç sonsuz kişilikte olan tek Tanrı. Yuhanna 1:1’deki Söz, Üçlübirlik’teki Kişilerden birisiyle birlikteydi ve Söz’ün Kendisi Tanrı’nın Kendisiydi.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Uluslararası Yol” (The Way International) olarak tanınan bir grup, İsa’yı, “bizim sözlerimiz nasıl kendimizi ifade etmek için kullanılmıştır” diye tanıtmaktadır. Bu grup, İsa’nın Tanrı anlamında Söz olduğuna inanmamaktadır. Bu yorumu desteklemek için, Yuhanna 1:1-18’in İsa’dan bahsetmediğini, Tanrı’dan bahsettiğini ileri sürerler. Eğer bu ayetler İsa’dan bahsediyorsa, sadece Tanrı’ya ait olan özelliklerin İsa’da da olmuş olacağını söyleyip, bunun doğru olmadığını iddia ederler. Yani, ellerinden geldiğince Yuhanna 1’deki ayetlerden İsa’yı çıkarıp, bu ayetlerin sadece Tanrı’dan bahsettiğini ileri sürerler.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Aslına bakarsanız, yaptıkları yorumda birçok yanlış vardır. Birincisi, Yuhanna 1’deki O, O’nu ve O’nda gibi kişilik zamirleri İsa’dan değil de, sadece Tanrı’dan bahsediyorsa, pek anlam ifade etmezler. Çünkü, Yuhanna 1’in temel amacı, insanların İsa’ya inanmalarını sağlamaktır. Bu İncil’in ana ayetlerinden birinde Yuhanna şöyle der: “Ne varki yazılanlar, İsa’nın, Tanrı’nın Oğlu Mesih olduğuna iman edesiniz ve iman ederek O’nun adıyla yaşama kavuşasınız diye yazılmıştır” (Yuhanna 20:31). Bu nedenle, Yuhanna’nın giriş bölümünün, kitabın ana temasıyla bağdaşması oldukça mantıklıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İkincisi, Yuhanna 1:1-18’de söylenenlerin hepsi, aynı kitapta veya Yeni Antlaşma’nın diğer ayetlerinde tekrar edilmiştir:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Alfa ve Omega — İlk ve Son
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Alfa ve Omega terimleri, Tanrı’yı muhteşem bir şekilde tanımlamaktadır. Gökler yıldızlarla dolmadan ve evren varolmadan önce, Tanrı vardı. Tanrı, sonsuzluktan sonsuzluğa uzanır. Tekvin 1:1’de şöyle yazılmıştır: “Başlangıçta Tanrı…”… Alfa (İlk) ve Omega (Son) ünvanları sadece Tanrı’ya yaraşır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu suretle, bu adlar Tanrı’nın sonsuzluk doğasını ifade etmek için kullanılır. O, tüm yaradılışın kaynağı ve amacıdır. Yaratılmış olan hiçbir yaratık, ilk ve son olduğu iddiasında bulunamaz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar’da İsa ve Tanrı, Alfa ve Omega, İlk ve Son olarak adlandırılır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yukarıda, Esinleme kitabından aktarılan ayetlerin önemi görmemezlikten gelinemez. Bu ayetler, Mesih’in tanrısallığını açıklayan en güçlü ve en açık örneklerdendir. İki ilk ve iki son, iki Alfa ve iki Omega olamaz.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]RAB[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Rab” kelimesi, Eski ve Yeni Antlaşma’da, Tanrı’dan ve İsa’dan bahsetmek üzere kullanılır. Eski Antlaşma’da Rab kelimesinin karşılığı “Adonay” ‘dır. Aynı şekilde Rab kelimesinin Yeni Antlaşma’daki karşılığı “Kurios” ‘tur. Adonay ve Kurios kelimeleri, Tanrı’yı tanımlamak için Yahudilerce kullanılmaktaydı.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma’da “Kurios” kelimesinin iki anlamı vardı, birisi genel kullanım ve diğeri de kutsal kullanımdı. Genel kullanımı, saygı ifade etmek amacıyla kullanılan “bey” veya “efendi” anlamına geliyordu. Kutsal kullanım “tanrısallık” anlamına geliyordu. Bazı Yeni Antlaşma ayetlerinde “Rab” terimi, İsa’ya saygı amacıyla kullanılır (Yuhanna 4:11). İlk Mesih İnanlıları, Yahudiler gibi monoteisttiler (tek tanrılı). “Rab” kelimesini İsa için kutsal anlamda kullanmış olsaydılar, Mesih’in Tanrı olduğunu düşündükleri konusunda güçlü bir kanıt olacaktı. Hogg ve Vine’nin de belirttikleri gibi,[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’yı, Tanrı için kullanılan “Rab” kelimesiyle adlandırmaları, İsa’yla Tanrı’yı bir tuttukları anlamına gelir. İsa’ya Rab diyenlerin dünyadaki tek monoteist (tek tanrılı) inanca sahip oldukları hatırlanırsa, kullandıkları Rab kelimesi büyük önem taşır. Yaratıcıyı yaratmış olduğu bir insana benzetmek ve insanla bir tutmak, belki pagan (putperest) bir filozofun yapabileceği, fakat bir Yahudinin asla cesaret edemeyeceği bir şeydi. 7[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İmparatorlarına tanrı olarak tapınan Romalılar, birbirlerini “sezar Rabdir” diye selamlarlardı. İlk Mesih İnanlıları’na ve Yahudiler’e Romalılarca eziyet edilmelerinin sebeplerinden birisi de, İmparator’a “Rab” dememelerinden kaynaklanıyordu. Bu uygulama, Mesih İnanlıları’nın Tanrı anlamında kullandığı “İsa Rabdir” sözünün önemini gösterir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar’da, kutsal anlamda İsa’ya Rab denildiğini gösteren birçok açık örnek vardır. Pavlus şöyle der: “Bunun için şunu bilmenizi istiyorum: Tanrı’nın Ruhu aracılığıyla konuşan hiç kimse, ‘İsa’ya lânet olsun!’ demez. Kutsal Ruh’un aracılığı olmadan da hiç kimse, ‘İsa Rab’dir’ diyemez” (1. Korintliler 12:3). Bazı şahıslar “İsa’nın Rabbim olduğuna inanıyorum, ama O’nun Tanrı olduğunu sanmıyorum” diyerek, İsa’nın tanrısallığına karşı çıkabilirler. Burada sorulması gereken önemli soru, “Rab” kelimesiyle söylenmek istenendir. Herkes “İsa Rab’dir” diyebilir ve hatta bazıları bunu “efendi” anlamında da kullanabilir, fakat Pavlus’un bahsetmekte olduğu bu değildir. Burada birkaç şey, Pavlus’un, İsa’nın tanrısallığından bahsettiğini gösterir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]1. Pavlus 1. Korintlilerin 12. bölümüne, ruhsal armağanlardan bahsederek başlar ve Korintlilerin put tanrılara tapınmaya yönlendirildikleri gerçeğini ele alır. Bu sahte tanrılara karşıt olarak (a. 1, 2), Pavlus içinde Kutsal Ruh olan hiç kimsenin, İsa’ya lanet edemeyeceğini ve Kutsal Ruh olmadan hiç kimsenin “İsa Rab’dir” diyemeyeceğini söyler. Yani, Rab İsa tapınılmaya layık olan gerçek Tanrı’dır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. 3. ayette Pavlus Kutsal Ruh’u, İsa’yı ve Tanrı’yı bir tutar. 4.-6. ayetler de şunu gösteriyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. ayet: çeşitli armağanlar fakat aynı Ruh.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]5. ayet: çeşitli hizmetler, fakat aynı Rab (ör. İsa, ayet 1).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]6. ayet: çeşitli etkiler, fakat aynı Tanrı.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eğer İsa Tanrı değilse, 5. ayette neden eşit olarak ele alınır? 11. ve 18. ayetlerde ise Kutsal Ruh ve Tanrı, eş anlamlı adlarmış gibi ele alınır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in tanrısallığını reddeden bir kişiye, Rabbe dua edip etmediği sorulacak olursa, bu kişinin ; “Hangisinden bahsediyorsun?” diye sorması gerekirdi. İşte sorun da buradadır. Yeni Antlaşma’nın her yerinde, Tanrı’ya ve İsa’ya Rab denilmektedir. Bu soruyu sorduğunuzda alacağınız genel cevap şöyle olur: “Tanrı’ya dua ediyorum, fakat İsa’ya dua etmeye inanmıyorum.” Buna karşılık olarak, Yeni Antlaşma’da İsa’ya Rab olarak beş kez dua edildiğini görüyoruz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]1. Elçilerin İşleri 7:59, 60′ ta, İstefan İsa’ya Rab olarak dua eder. Onun inancına göre, İsa’nın kendi ruhunu teslim edebilecek kadar güçlü biri olduğunu görüyoruz. Sonra İstefan diz üstü çökerek ;”Ya Rab, bu günahı onlara yükleme!” demiştir. Hellenistik dönemdeki dindar bir Yahudi, Tanrı’dan başka hiç kimseye dua etmezdi.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. 1. Korintliler 1:2’de Pavlus kutsallara şöyle yazar: “Mesih İsa’da kutsal kılınmış ve kutsal olmaya çağrılmış olan sizlere ve hepimizin Rabbi İsa Mesih’in adını her yerde anan herkese….”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]3. Pavlus 2. Korintliler 12:8-9’da “bedendeki diken” den bahsederken şöyle der: “Bundan kurtulmak için Rabbe üç kez yalvardım. Ama O bana dedi ki ‘Lütfum sana yeter. Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır.’ İşte, Mesih’in gücü üzerimde bulunsun diye, güçsüzlüklerimle sevinerek, daha çok övüneceğim.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]4. 1. Yuhanna 5:13-15’te şöyle yazılmıştır: “Ben bunları Tanrı Oğlu’nun adına iman eden sizlere, sonsuz yaşama sahip olduğunuzu bilesiniz diye yazdım. Tanrı’nın önünde güvenimiz şu ki, O’nun isteğine uygun ne dilersek bizi işitir. Her ne dilersek, bizi işittiğini bildiğimize göre, O’ndan dilemiş olduklarımızı aldığımızı da biliriz.” “O,” ” O’nun” ve “O’ndan” gibi kişilik zamirleri Tanrı’nın Oğlu’ndan bahsetmektedir (a. 13).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]5. Elçilerin İşleri 8:24’te Şimon şöyle der; “Benim için Rabbe yalvarın da söylediklerinizden hiç biri başıma gelmesin” (16. ayette İsa “Rabdir.”).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Petrus ve Pavlus, İsa’nın “herşeyin Rabbi” olduğunu ileri sürerler. (Elçilerin İşleri 10:36; Romalılar 10:12). Pavlus, ayrıca 1. Korintliler 2:8’de şöyle söyler: “Anlasalardı, yüce Rabbi çarmıha germezlerdi.” Görkem Rabbi kimdir? Mezmur 24:10’da şöyle yazılmıştır: “Kimdir O görkem kralı? Orduların Rabbi; Görkem kralı O’dur” (ayrıca bkz. Mezmur 36:7-8).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]2. Korintliler 4:4-5’te Pavlus İsa’ya şu şekilde Rab der: “Tanrı’nın görüntüsü olan Mesih’in yüceliğini bildiren müjdenin ışığı, imansızların üzerine doğmasın diye, bu çağın ilahı onların zihinlerini kör etmiştir. Biz kendimizi ilan etmiyoruz; ama Mesih İsa’yı Rab, kendimizi de İsa’nın uğruna kullarınız ilan ediyoruz.” O halde Mesih Tanrı’nın benzeyişinde olan Rabdir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Pavlus, İşaya’nın Eski Antlaşma’da Yahve (Yehova) için kullanmış olduğu aynı benzetmeyi, İsa’nın Rabliğini açıklamak üzere kullanır:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eski Antlaşma uzmanı ve bir Ferisi olan Pavlus, bu benzetmeyi kazayla kullanmış olamaz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Kendisini “Sept Rabbi” olarak tanıtmıştır. Bu iddia, Sept’in yaratıcısı olduğu anlamına gelir. Çıkış 31:13, 17’de Tanrı şöyle der: “Benim Sept günlerimi gerçekten tutacaksınız, çünkü o, sizinle benim aramda nesillerinizce bir alamettir; ta ki sizi kutsayan Rab’bin ben olduğunu bilesiniz…. O, İsrail oğulları ile benim aramda ebediyen bir alamettir…” Yahudiler için Yahve, hem Sept’in yaratıcısı, hem de Sept’in Rabbi’ydi. Bazı Ferisiler, Sept gününde İsa’nın, öğrencilerinin ürün toplamalarına izin verdiği için O’nu eleştirirken, İsa Matta 28:8’de bunun sorun olmadığını, çünkü Kendisinin “Sept’in Rabbi” olduğunu söylemiştir. C. S. Lewis’in de söylediği gibi:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşte başka bir ilginç durum: Hemen hemen her dinde,oruç gibi, yerine getirilmesi gereken bazı kurallar vardır. Ve bir gün bu Adam çıkagelip “Ben buradayken kimsenin oruç tutmasına gerek yok” demesi ilginç bir durum yaratır. Kimdir bu adam? Varlığıyla dini kuralları değiştirmeye nasıl gücü yeter? Okula birdenbire tatile çıkabileceklerini söyleyen bu adam kimdir?” 8[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’yı duyan Yahudiler bu sözlerin Tanrı’ya hakaret olduğunu düşündüler. Aynı Sept günü İsa’nın bir Havra’ya gidip hasta bir adama şifa vermesi Yahudileri çılgına çevirdi. Onların anlayışına göre bu davranış da Sept günü kurallarına karşı gelmekti. Yahudiler sadece Tanrı’nın böyle bir şey yapabileceğini bildiklerinden, İsa’yı öldürmeye çalıştılar (Matta 12:14).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tesniye 6:4 ve Markos 12:29’da da yazılmış olduğu gibi sadece bir Rab vardır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Mesih Tanrı’nın Özelliklerine Sahiptir[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
Tanrı eşsizdir. Sadece Tanrı yaratılıştan değildir. O, tüm evrenin yaratıcısıdır. O yaratılışın bir parçası değil, kaynağıdır. Tüm yaradılışta Tanrı’nın el işini veya bir işaretini görebiliriz. Fakat O’nun el işi, Tanrı’ya eş değer veya Tanrı’nın Kendisi olamaz. Örneğin, insanlar kişiseldir… Bizler düşünebilir, karar verebilir, hayal kurabilir, sevebiliriz. Kişisel olan Tanrı’nın benzeyişindeyiz, fakat Tanrı değiliz.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eğer İsa Mesih gerçekten de Tanrı’ysa, o zaman Tanrı’nın özelliklerine tamamen sahip olmalıdır. Bu bölümde Tanrı’nın en ayırdedici beş özelliğini inceleyeceğiz ve İsa Mesih’in bu özelliklere sahip olduğunu göreceğiz.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı Her Yerdedir [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
Tanrı her şeydedir…Tanrı evrenin her noktasındadır. Tanrı’nın aynı anda her yerde olduğunu söylemekle, Hindu inancının belirttiği gibi, tüm yaratılışın Tanrı’yı oluşturduğunu söylemiyoruz. Örneğin, Tanrı ağaçları yarattığı halde ağaçlar Tanrı’nın bir parçası değildir. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı’nın kişisel olarak her yerde bulunması durumuyla (Mezmur 139:7; Süleyman’ın Meselleri 15:3) Tanrı halkına yardım edebilir, onları koruyabilir, sevebilir, savunabilir ve isteklerini ve gereksenimlerini karşılayabilir. Aynı şekilde, Yeni Antlaşma’da bu özellikler Mesih için de geçerlidir. Pavlus şöyle der: “İnmiş olan ve her şeyi doldurmak üzere tüm göklerden çok yukarı çıkmış olan Kişi aynıdır” (Efesliler 4:10). Mesih öğrencilerine şöyle söyler: “Nerede iki ya da üç kişi benim adımla toplanırsa, ben de orada onların arasındayım” (Matta 18:20). Onlara “İşte ben, dünyanın sonunda, dek her an sizinle birlikteyim” (Matta 28:20) vaadinde bulunur. Mesih’e iman edenlerin hepsinin içinde İsa’nın yaşayacağı yazılmıştır (Romalılar 8:9; Galatyalılar 2:20; Efesliler 3:17, Koloseliler 1:27; Esinleme 3:20). “…İsa Mesih’in içinizde olduğunu bilmiyor musunuz? Aksi halde sınavdan başarısız çıkardınız” (2. Korintliler 13:5). Ölümlü bir kişi nasıl olur da, tüm yeryüzündeki inanlıların yüreklerinde yaşadığını iddia edebilir?[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı Her Şeyi Bilir [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
Tanrı “her şeyi bilendir” dediğimizde, Tanrı’nın sonsuzluk boyunca bilinilebilir olan herşeyi bildiğini söylemek istiyoruz.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı, herşeyle ilgili mükemmel ve sonsuz bilgiye sahiptir. Bilinebilir olan herşey Tanrı’nın bilgisi dahilindedir. Tanrı’da olan bilgi, bizim bilgi edinişimizden farklıdır. Bizler öğrenerek bilgiye ulaşırız. Tanrı’nın bilmek için öğrenme sürecinden geçmesine gerek yoktur. Tanrı’nın herşeyi bilmesi akıl yürütme, sonuç çıkarma, duygular, hayal kurma, tümevarım veya tümdengelim yöntemleri sayesinde değildir. O’nun bilgisi doğrudan, keskin, ayırdedici ve en doğru bilgidir. Bilinebilecek olan her şey Tanrı tarafından bilinir.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma Mesih’in tüm bilgiye sahip olduğunu belirtmektedir. Mesih geçmişten, bugünden ve gelecekten haberdardır. Yuhanna 2:24-25’te şöyle yazılmıştır: “İsa bütün insanların yüreğini bildiği için onlara güvenmiyordu. İnsan hakkında kimsenin O’na bir şey söylemesine gerek yoktu. Çünkü Kendisi, insanın içinden geçenleri biliyordu.” İsa’nın öğrencileri O’na tanıktı; “Şimdi senin her şeyi bildiğini anlıyoruz” (Yuhanna 16:30). Petrus; “Rab, sen her şeyi bilirsin” beyanında bulunur (Yuhanna 21:17). İsa’nın her şeyi bilmesinden bahsederken, Kendisini kimin ele vereceğini de bildiğini söylemeden geçemeyiz (Yuhanna 6:64).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in her şeyi bilmesi konusu üzerinde yazmış olduğu bir paragrafta Dr. John Walvoort şöyle der: i[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in gelecek olaylarla ilgili bilgisi Kutsal Yazılarca onaylanmaktadır (Yuhanna 13:1, 11; 18:4; 19:28). Mesih, her şeyi bilme gücüyle Tanrı’nın bilgeliğine sahip olduğunu beyan etmiştir (1. Korintliler 1:30). İsa’nın yetenekleri en bilge peygamberlere bile verilemezdi ve bu yetenekler, Mesih’in tüm tanrısal niteliklere sahip olduğunun kanıtıdır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Thomas Schultz şöyle demektedir: [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in bilgisi, tüm ölümlülerin bilgisinin ötesindedir. O sadece tüm insanların en zekisi ve en bilgesi değildir. O’nun bilgeliği, insanın tüm sınırlarını aşar ve yalnızca yetkin bilgi olarak sınırlandırılabilir. İlk olarak Tanrı’ya özgü bir yetenek olan insanların düşüncelerini ve anılarını bilir (1. Krallar 8:39; Yeremya 17:9-16). Din bilginlerinin yüreklerindeki kötülüğü görmüştür (Matta 94); Kendisini reddedecekleri (Yuhanna 10:64) ve Kendisini izleyecekleri önceden bilmiştir (Yuhanna 10:14). Bütün insanların yüreklerinden geçenleri biliyordu (Markos 2:8; Yuhanna 1:48; 2:24, 25; 4:16-19; Elçilerin İşleri 1:24; 1. Korintliler 4:5; Esinleme 2:18-23). Sade bir insan, insanların yüreklerinde ve akıllarında ne olduğunu bilmek için zekice bir tahminden başka bir şey yapamaz. İkinci olarak, Mesih, hiçbir insanın kavrayamayacağı gerçekler hakkında bilgi sahibidir. Balıkların suyun neresinde olduğunu (Luka 5:4-6; Yuhanna 21:6-11) ve bir balığın ağzında madeni para olduğunu biliyordu (Matta 17:27). Gelecekle ilgili olayları (Yuhanna 11:11; 18:4), ileride karşılaşılacak ayrıntıları (Matta 21:2-4) ve Lazar’ın öldüğünü (Yuhanna 11:14) biliyordu. Üçüncü olarak, Tanrı’nın iç bilgisine sahipti. Yetkin bilgiye sahip olmasının yanı sıra, Tanrı’yla iç içeydi. Baba O’nu bildiği gibi, O da Baba’yı bilir (Matta 11:27; Yuhanna 7:29; 8:55; 10:15; 17:25). Dördüncü olarak, Kutsal Yazılar’ın bu çizgideki öğretişi, Mesih’in her şeyi bildiğini göstermeye yöneliktir (Yuhanna 16:30; 21:17), ve bütün bilgelik ve bilgi hazineleri O’nda gizlidir (Koloseliler 2:3). 4[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı Herşeye Gücü Yetendir [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
İbranice “El Şaday” kelimesi “Yüce Tanrı” olarak çevrilebilir. Tanrı’nın gücü her şeye yeter. Mesih’in mucizeleri O’nun fiziksel dünya üzerindeki gücünü kanıtlamıştır. Fakat O’nun Sözleri ve dirilişi, tüm yaratılışa O’nun yetkisini ve gücünü beyan eder. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Dr. John Walvoord şöyle yazmıştır: [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in her şeye gücünün yettiğinin kanıtı diğer nitelikleri kadar önemlidir. Bazen fiziksel güç şeklini alır, fakat bu çoğu zaman Mesih’in yaratılış üzerindeki yetkisini gösterir. Mesih’in günahları bağışlama yetkisi vardır (Matta 9:6), gökte ve yerde tüm güce sahiptir (Matta 28:18). Doğaya (Luka 8:25) ve Kendi yaşamına karşı güce sahiptir (Yuhanna 17:2). Fiziksel olarak hastalara şifa verme ve cinleri kovma gücüne sahiptir (Filipililer 3:21). Dirilişinden dolayı; “Onun aracılığıyla Tanrı’ya yaklaşanları, tamamen kurtaracak güçtedir” İbraniler 7:25). “O’nun bana emanet ettiğini, o güne dek koruyacak güçte olduğuna eminim” (2. Timoteus 1:12). “Kurtarıcımız tek Tanrı, sizi düşmekten alıkoyacak, Kendi yüce huzuruna büyük sevinç içinde lekesiz olarak çıkaracak güçtedir” (Yahuda 24; Efesliler 5:27). Grekçe metinde 25. ayette geçen “Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla” sözü Mesih’in Tanrılığı’nı betimlemektedir. Mesih’ten ve Tanrı’dan ayrı ayrı bahsedilmiş olsa bile, her iki durumda da Mesih’in gücüne gereksinim vardır. Mesih’in doğumu, ölümü ve dirilişi, Mesih’in günaha karşı işleve geçip, kurtuluşu getirmesine yol açmıştır. Mesih’in her şeye gücünün yetmesi kutsallık, bilgelik ve iyilikle doludur. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih Varoluştan Önce Vardı [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
İsa’nın Tanrı’yla paylaştığı diğer bir nitelik ise, varoluştan önce varolmasıdır. Kutsal Yazılar’da bir çok ayet, İsa’nın doğmadan önce varolduğunu gösterir. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa şöyle der: “Ben Baba’dan çıkıp dünyaya geldim. Şimdi dünyayı bırakıp Baba’ya dönüyorum” (Yuhanna 16:28). İsa birçok kez, kökeninin bu dünyadan olmadığını belirtmek için Kendisinin “gönderilmiş” olduğunu söylemiştir (Yuhanna 3:32-34; 4:34; 5:23, 24, 36-38; 6:29, 33, 38; 7:16, 18, 28, 29, 33; 8:18, 29, 38, 42, 13:20; 16:30; 17:8…v.b.). İsa, Nikodemus’a şöyle demiştir; “Gökten inmiş olan İnsanoğlu’ndan başka hiç kimse göğe çıkmamıştır” (Yuhanna 3:13). “Gökten inmiş olan diri ekmek Ben’im (ego eimi)” (Yuhanna 6:51; bkz. ayet 58). “Ya İnsanoğlu’nun önceden bulunduğu yere yükseldiğini görürseniz?” (Yuhanna 6:62). Vaftizci Yahya Mesih’le ilgili şöyle der: “Yukarıdan gelen İsa herkesten üstündür…. Ne görmüş, ne işitmiş ise, ona tanıklık eder” (Yuhanna 3:31, 32).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Başka bir durumda İsa şöyle dua eder: “Baba, dünya var olmadan önce, ben senin yanındayken sahip olduğum yücelikle, şimdi beni yanında yücelt” (Yuhanna 17:5). İbraniler kitabının yazarı, Musa’nın “Mesih uğruna aşağılanmayı, Mısır’ın hazinelerinden daha büyük bir zenginlik saydığını” söyler (İbraniler 11:26). Mesih’in “dünya kurulalıdan beri” “yaşam kitabına” sahip olduğu yazılmıştır (Esinleme 13:8). İsa’dan altı ay büyük olan Vaftizci Yahya şöyle der: “Benden sonra gelen benden üstündür. Çünkü O benden önce vardı.” Otuzuncu ayet açıkça gösteriyor ki, Vaftizci Yahya “Tanrı’dan” değil “İsa’dan” bahsetmektedir. Vaftizci Yahya burada, Tanrı’nın Mesih’in doğacağı bilgisine önceden sahip olduğu durumundan bahsetmektedir. Tanrı Yahya’nın da doğacağını önceden biliyordu. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşte, Kutsal Yazılar, İsa’nın varoluştan önce bir varlık olduğu konusunda hemfikirdirler. Buna, Tanrı’nın Eski Antlaşma’da fiziksel olarak görünmüş olduğu kanıtı da eklenebilir. Örneğin, Tekvin 18:1-19:1; 16:7-13; 22:15, 16; 31:11-13; 32:30; 48:15, 16; Çıkış 4:2-4 (bkz 3:2); 1. Tarihler 21:15-19; Mezmur 34:6, 7; Zekarya 12:10 (bkz. Yuhanna 19:37); ve 14:3,4 (bkz. Elçilerin İşleri 1:9-12) Tanrı’nın Eski Antlaşma’da fiziksel olarak göründüğünü gösteren pasajlardan bazılarıdır. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in Önceden Varoluşu[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
Kutsal Kitab’ın Tanrısı sonsuzdur. Zaman ve zamanın kaynağının ötesindesir. Zaman kavramının ötesinde olmadığı bir zaman olmamıştır. Zamana karışmadığı bir zaman da olmayacaktır (Çıkış 3:14; Habakuk 3:6; Tesniye 33:26, 27). Yalnızca Tanrı sonsuzdur.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Mesih de sonsuzdur. Yehova Şahitleri’nin ve Uluslararası Yol üyelerinin iddia etmiş oldukları gibi, İsa’nın bir “başlangıcı” olmamıştır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Mesih’in doğumunu önceden bildiren Mika Peygamber şöyle der: “Ve O’nun çıkışı eski vakitten, sonsuz günlerdendir” (Mika 5:2). İşaya, Mesih’in doğumundan bahsederken diğer adların yanısıra bu çocuğa “Sonsuz Baba” (İşaya 9:6) denileceğinden bahseder. İsa, “İbrahim doğmadan önce Ben varım” ( Yuhanna 8:58 ) der. Buradaki Grekçe metin kesin bir şekilde “Ben vardım” sözünü değil, şimdiki zaman olan “Ben varım” sözünü kullanır. F.F. Bruce bu ayeti şöyle yorumlamıştır: “İsa, sadece daha önceden varolmuş olan bir varlık olmuş olsaydı; ‘İbrahim olmadan önce Ban vardım’ ” 7 sözünü kullanırdı. İsa daha da öteye giderek, Kendisinin her zaman var olduğunu belirten ‘Ben varım’ kelimesini kullanmıştır.” [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]G. Campbell bu konuda şöyle der: ” ‘Ben Varım’ kelimesi varoluşun sonsuzluğunu, tüm İbrani tarihinde İsa’nın varlığını iddia eder.” 8[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]William Barclay’in yorumu da önemlidir: [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa için zaman kavramı yoktur. Beden aldığı bir zaman yoktu; ve beden almadığı bir zaman da olmayacaktır. İsa’dan bahsederken ‘O vardı’ diyemeyiz. Her zaman ‘O var’ demeliyiz…. İsa’da zaman kavramının dışında olan bir Tanrı görüyoruz. Bu Tanrı İbrahim’in, İshak’ın ve Yakub’un Tanrısı’dır. Bu Tanrı zamandan önce de vardı, ve zamandan sonra da var olacaktır.” [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı’nın Değişmezliği [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
Tanrı, kişilik olarak değişmezdir. Zaman içerisinde hareket etmesine ve zaman içerisinde insanlarla ilişki içerisinde olmasına rağmen, niteliklerini içeren özünde asla değişmez (Malaki 3:6; Yakup 1:17; Mezmur 33:11; İşaya 46:9, 10). Bizi sonsuza dek seveceği ve vaadlerini tutacağı konusunda O’na güvenebiliriz. Tabii ki İsa, insanın geçirmiş olduğu bedensel gelişme evrelerinde değişim geçirmiştir. Yine de, Kutsal Yazılar’da O’nun kutsal doğasıyla ilgili şöyle yazılmıştır: “İsa Mesih dün, bugün ve sonsuza dek aynıdır” (İbraniler 13:8). İsa ve Baba, özlerinde değişmez olarak kalmaktadırlar.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Görmüş olduğumuz gibi, Kutsal Yazılar’da birçok kez İsa’nın Tanrı’nın sonsuz niteliklerine sahip olduğu yazılıdır.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı, İsa Mesih’te İnsan Oldu[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar İsa’nın hem tam olarak insan, hem de tam olarak Tanrı olduğunu öğretirler. Pavlus; “Çünkü Tanrılığın tüm doluluğu bedence Mesih’te bulunuyor” (Koloseliler 2:9) demiştir. İsa, tamamen Tanrı ve insan olduğundan dolayı, Baba’yla ve Kutsal Ruh’la eşsiz bir ilişki içerisindedir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, doğumunda gönüllü olarak Kendisini Baba’nın yetkisi altına koymayı seçmiştir. İsa bu şekilde davranmıştır, çünkü Tanrı’nın planına göre böyle olması gerekiyordu. Pavlus bunu Filipililer 2:5-8’de şöyle açıklamaktadır:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih İsa’da olan düşünce sizde de olsun. Mesih, Tanrı özüne sahip olduğu halde, Tanrı’ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı. Ama yüceliğinden soyunarak, kul özünü aldı ve insan benzeyişinde doğdu. İnsan biçimine bürünmüş olarak ölüme, çarmıh üzerinde ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın Tanrı’ya eşitliğini bıraktığını belirten söz, O’nun başlangıçta Tanrı’ya eş olduğunu gösterir. (Burada kullanılan Grekçe kelime “eşitlik” anlamına gelen “isos” kelimesidir. “İsos” geometride eşit açılı üçgenleri tanımlamak için de kullanılır).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Filipililer’de okumuş olduğumuz ayetler, İsa’nın iki şekilde varolduğunu öğretir: Tanrı olarak (a. 6) ve kul özünde olarak (a. 7), “insan benzeyişinde” varolmuştur. Pavlus’un, İsa’nın insan benzeyişinde kul özü almasından bahsetmesi, bunun beklenmeyen birşey olduğunu vurgular, çünkü Tanrı insan oldu. İsa Tanrı’ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak olarak görmedi. Yer yüzündeki yaşamını, Babası’nın gücüyle yaşamıştır. Tanrı’nın Oğlu Baba’ya itaat edip insan oldu ve gönüllü olarak Tanrı’ya itaatin en üst derecesini yerine getirdi: Kendisini dünyanın günahları uğruna kurban etti.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın Tanrı’ya itaat etmesi O’nun Baba ve Kutsal Ruh’la olan eşitliğini bozmaz. Tanrı’nın Oğlu Babasıyla aynı doğada olmalıdır. Bu gerçek Yuhanna 5:17, 18’de açıklanmıştır ve Kutsal Kitap yorumcularından Leon Morris bu konuda şu yorumu yapar:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Sept günü Kudüs’te sakat bir adamı iyileştirmiştir ve bunun sonucu olarak Yahudi önderler çılgına dönmüştür. Bunun üzerine İsa’nın savunması şöyle olmuştur: “Babam halâ çalışmaktadır, ben de çalışıyorum” (Yuhanna 5:17). Bu söz üzerine çılgına dönen Yahudiler O’nu öldürmek istediler: “Çünkü yalnız Sept gününün düzenini bozmakla kalmamış, Tanrı’nın kendi Babası olduğunu söyleyerek Kendisini Tanrı’ya eşit kılmıştır” (a. 18). Burada kullanılan geçmiş zaman, İsa’nın bunu bir kere değil, sürekli olarak yapmakta olduğunu belirtir. Bununla beraber, bu uygulama hedefsiz veya dini kurallara karşı dikkatsiz değildi. Bu uygulama, İsa’nın göksel Babasıyla olan ilişkisinden kaynaklanıyordu. Tanrı’nın Oğlu olduğu için, Sept gününde istediği gibi hareket etmiştir. Bu nedenle, Yahudiler İsa’nın davranışında sadece “Sept gününü tutacaksın” buyruğuna karşı gelinmesini değil, ayrıca en ciddi hakaretlerden birisini gözlemlemişlerdir: Kendisini Tanrı’ya eş koşmak. O’na Galile’de eziyet edilmiş olmasına şaşmamak gerekir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Babası’nın çalışmakta olduğu gibi Kendisinin de çalıştığını söylemiştir. Babasının kulu olarak değil, O’na eş olarak çalışmaktadır. Profesör E.W. Hengstenberg’in de belirtmiş olduğu gibi:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı’nın Sept günü gözetmeden, durmaksızın çalıştığı Yahudilerce bilinmekteydi. Yahudiler, Tekvin 2:3’teki yedinci günü yaratıcı bir iş olarak görmektedirler ve her zaman da öyle görmüştürler. Bu durum sadece birinci Sept’e aitti. Tanrı’nın daha sonraki işlevleri, günleri ayırdetmez. Bu nedenle, Mesih’in Tanrı’ya Baba demesi bağlamından Yahudiler’in anlayışına göre hakaret sonucu çıkarılmıştır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa burada, Baba nasıl çalışıyorsa Oğul’un da aynı şekilde çalıştığını vurgulamaktadır. Seçmiş olduğu kelimeleri kazayla seçmemiştir. Sept günü çalışmak için değil, dinlenmek içindi ve İsa Sept gününde hasta birisini iyileştirmişti. Fakat İsa bununla da yetinmeyip, Kendisinin eşsiz olan Babayla çalıştığını söylemiştir. Baba sürekli olarak yaradılışın devamını sağladığı gibi, İsa da yaradılışın devamını sağlamaktadır (bkz. Koloseliler 1:16). Yahudiler için bu bir hakaretti.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yahudiler, İsa’nın Tanrı’ya Baba demekle ne demek istediğini anlamışlardı. İsa, Yahudiler’in antlaşma altında söyledikleri “Tanrı babamızdır” anlamından bahsetmiyordu. Tanrı’dan Babası olarak bahseden İsa, O’nunla eşsiz ve doğal bir ilişkiden bahsediyordu.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]C.K. Barrett bu konuyu şöyle yorumluyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, Tanrı’nın Babası olduğunu ileri sürmüştür. Tanrı’nın çocuğu olması kavramı İsrail’in konuşma geleneğine girmemişti bile…ve İsa’nın Tanrı’yla birlikte çalışmakta olduğu varsayımı, İsa’nın Tanrı’ya eşit olduğu anlamına gelir.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa, insandan doğarak insan şeklini aldığından dolayı, Tanrı’yı yeryüzünde tüm doluluğuyla görebiliriz. İsa Mesih’te, insan olan Tanrı’nın “biricik yüceliğini” görürüz (Yuhanna 11:14). Fakat diğer ayetlerde şunları okuyoruz: “Hiç kimse beni görüp yaşayamaz,” “Hiç kimse hiçbir zaman Tanrı’yı görmüş değildir,” “Hiç kimsenin görmediği ve göremeyeceği” (Çıkış 33:20; Yuhanna 1:18; 1. Timoteus 6:16; 1. Yuhanna 4:12, v.b.).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Hiç kimsenin, Tanrı’nın gücünü tümüyle ve tüm görkemiyle görüp yaşayamayacağı doğrudur. Meleklerin huzurunda olmak bile inançlı kişilerde ölüm derecesinde korkuya ve heyecana neden olmuştur (Daniel 10:5-11).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yine de, Tanrı “görülmüştür.” Musa Tanrı’yı görmek istediğinde Tanrı “Hiç kimse Beni görüp yaşayamaz” demiştir. Fakat Tanrı devam etmiştir…Musa’yı bir kayanın tepesine çıkarıp elini onun eli üzerine koymuştur. Bundan sonra O’nun “görkemi” geçmiştir. Tanrı’nın görkemi geçtikten sonra Tanrı şöyle demiştir: “Ve elimi kaldıracağım ve arkamı göreceksin; fakat yüzüm görülmeyecek” (Çıkış 33:23). Musa Tanrı’yı görmüştür fakat sadece gücünün yettiği kadar görebilmiştir. Tanrı’nın “görülmüş” olduğu diğer durumlar da vardır. Yakup Tanrı’nın fiziksel görünümü olan bir adamla güreştikten sonra Kutsal Yazı’ya göre “Tanrı’yla uğraşıp” O’nu yenmiştir” (Tekvin 32:28, bkz. Hoşea 12:3-4). Yakup şöyle demiştir: “Allah’ı yüz yüze gördüm ve canım sağ kaldı” (Tekvin 32:30). Musa, Harun, Nadab ve Abihu İsrail’in Tanrısını gördüler (Çıkış 24:9-11). Şimşon’un babası Manoah “Mutlaka öleceğiz, çünkü Tanrı’yı gördük” (Hakimler 13:22) demiştir. Tanrı’yı göksel bir görümde gören İşaya; “Rabbi gördüm…gözlerim ruhların Rabbi olan Kralı gördü” (İşaya 6:1-3, 5) demiştir. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazıların açıkladığına göre, insanlar Tanrı’nın görkemini ve gücünü tam olarak görüp yaşayamazlar.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yine de Tanrı, insanın kapasitesinin O’nu kavrayabileceği derecede insana “görünmüştür.” [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma’ya göre, Tanrı zaman ve tarih içerisinde İsa Mesih’in kişiliğinde görünmüştür. İsa Mesih, Kendisini görmenin Tanrı’yı görmek olduğunu söylemiştir (Yuhanna 12:45; 14:5-9). Koloseliler 1:15’te Mesih’in “görünmez Tanrı’nın görüntüsü” olduğu yazılmıştır. İbraniler kitabının yazarı şöyle der; “Oğul Tanrı’nın yüceliğinin parıltısı ve O’nun varlığının öz görünümüdür” (İbraniler 1:3). Grekçede “öz ürünüdür” olarak geçmektedir. Buradaki tanım Koloseliler 1:15’tekinden çok daha güçlüdür. Joseph H. Thayer’e göre bu kelime bir bal mumuna veya metale basılmış bir damga olarak kullanılıyordu. Aynı bağlamda, bu kelime Tanrı’nın Mesih üzerindeki damgasını göstermek için kullanılmıştır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı’nın Mesih’teki esini, Kutsal Üçleme’nin esininin doluluğunun bir göstergesidir. İsa Mesih’in gelişinin ilk amacı, gerçeği göstermekti . Yargılamak ve vermiş olduğunu talep etmek için tekrar yeryüzüne gelecektir. C.S.Lewis’in de ifade etmiş olduğu gibi;[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı, neden düşmanın eline geçmiş olan bu dünyaya kılık değiştirmiş bir şekilde iniyor ve İblis’in kökünü kazımak için, bir çeşit gizli bir topluluk başlatıyor? Neden kuvvetle inip dünyayı fethetmiyor? Yeterince gücü olmadığından dolayı mı? Mesih İnanlıları O’nun kuvvetle ineceğini düşünüyor. Ne zaman olacağını bilmiyoruz. Fakat neden ertelediğini tahmin edebiliriz. Özgürce O’nun tarafına katılmamız için bize şans veriyor. Müttefik kuvvetleri Almanya’ya ilerleyene kadar bekledikten sonra, bizden yana olduğunu söyleyen bir Fransız’ı düşünmemişizdir. Tanrı fethedecek. Tanrı’nın açıkça ve doğrudan dünyaya karışmasını isteyenlerin, Tanrı araya girdiğinde Tanrı’nın neler yapabileceğinin farkında olup olmadıklarını merak ediyorum. Bu gerçekleştiğinde dünyanın sonu gelmiş olur. Yaratıcı sahneye çıktığında oyun biter. Tanrı kesinlikle fethedecektir; fakat O’nun tarafında olduğunuzu söylemenin ne faydası var öyleyse, tüm doğal evrenin bir rüya veya aklınızdan bile geçmemiş başka birşey gibi, bazılarımız için çok güzel, bazılarımız için ise berbat olan, hiçbirimizin başka bir şansının olmayacağı bu dünyanın eriyip gittiğini görmek neye yarar? İşte o zaman, Tanrı kılık değiştirmeden ortaya çıkacak. O kadar görkemli olacak ki, bazıları için dayanılmaz sevgi ve bazıları için ise dayanılmaz korku saçacak. İşte o zaman, kendi tarafınızı tutmakta çok geç kalmış olacaksınız. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Oğul Olan İsa Mesih
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Kitap’ta oğul kelimesi, genel ve mecazi anlamlarda çeşitli şekillerde kullanılmıştır. Grekçe’de “oğul” anlamına gelen iki kelime vardır: teknon ve huios. “Teknon” kelimesi çocuk sahibi olma kökeninden gelir ve oğul, kız veya çocuk anlamlarına gelir. Diğer Grekçe kelime olan “Huios” kelimesi yazınsal olarak da kullanılsa da “Strong’s Exhaustive Concordance” huios kelimesini şöyle tanımlamaktadır; ” Huios kelimesi geniş anlamda mecazi akrabalıklar için kullanılır.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa için “Oğul” kelimesi en azından dört şekilde kullanılır: Meryem Oğlu, Davut Oğlu, İnsanoğlu, Tanrı Oğlu. Bu dört terim, İsa’nın Baba’yla ve insanlıkla olan doğal ilişkisini tanımlar.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Meryem Oğlu” İsa’nın insan doğasına göre bir ailesi vardı ( Meryem..).. Bu bağlamda Nasıralı İsa fiziksel anlamda bir “oğuldu”.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Davut Oğlu” Bu bağlamda, “Davut Oğlu (huios)” mecazi anlamda kullanılır. Çünkü Davud’un ilk neslinden değildir (bkz. Matta 22:42-45). Bununla birlikte, bu kullanım İsa’nın Davut’tan geldiği ve Davud’un mirasçısı olduğu anlamına da gelebilir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“İnsanoğlu”” İnsanoğlu” terimi Yahudiliğe özgüdür ve ilk olarak Eski Antlaşma’da kullanılmıştır. İnsan için iki kelime (adam ve nos) kullanılmıştır ve her ikisi de çoğul anlamlarda kullanılır. Bireyden bahsedilirken “bir insanoğlu” diye kullanılır. Örneğin, peygamber Hezekiel’den doksan kez “insanoğlu” olarak bahsedilir. Bu kullanım, Daniel 7:13, 14’te Mesih’ten bahsedilirken de kullanılır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Antlaşma’da “İnsanoğlu” terimi İbraniler 2:6-8 dışında tamamen İsa için kullanılmıştır. İbraniler 2:6-8’de kullanılan “İnsanoğlu” kelimesi tüm insanlığı ele alır. Eski Antlaşma bu terimi genel anlamda kullanırken, İsa bu kelimeyi mecazi ünvan olarak kullanmıştır. Bu terim Matta, Markos, Luka ve Yuhanna’nın dışında sadece üç kez kullanılmıştır (Elçilerin İşleri 7:56; Esinleme 1:13; 14:14). Bu terim Matta’da 32 kez, Markos’ta 15 kez, Luka’da 25 kez ve Yuhanna’da 12 kez geçmektedir. Ve her durumda da bu terim, İsa’nın Kendisi tarafından kullanılmıştır (Yuhanna 12:34’te bu ünvanın ne anlama geldiği başka bir kişi tarafından sorulmuştur).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in yaşamında her yönüyle bu terimin sık sık kullanıldığını görüyoruz: Hizmet ederken, eziyet edilirken ve yüceltilirken kullanılmaktadır. 7 İncil’in ilk dört kitabında İsa, bu ünvana tam bir anlam kazandırmıştır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in bu ünvanı kullanması iki düşünce çizgisinde yer alır. Birincisi, “İnsanoğlu” teriminin kullanımı tanrısal bir anlamdadır. Mesih, günahları bağışlama yetkisi olduğunu (Matta 9:6); Markos 2:10; Luka 5:24) ve Sept gününün Rabbi olduğunu göstermek için bu ünvanı kullanır (Matta 12:8; Markos 2:28; Luka 6:5). Buradaki vurgu Mesih’in yetkisi üzerindedir. (Mesih’in sadece Tanrı’ya ait olan yetkiye sahip olduğu anlaşılmaktadır. Mesih’in tanrısallığı üzerindeki bu vurgu, gelecekteki yüceltilişiyle ilgili kullanımında da görülür).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İkincisi, “insanoğlu” teriminin kullanımı, Mesih’e insan anlamı verir. Mesih’in “insanoğlu” terimini kullanmasının amacı, tanrısallığına işaret etmek olduğu gibi, insanlığına da işaret etmektir. Bunu İncil’in ilk dört kitabında iki şekilde görürüz. Birincisi, Mesih’in günlük işlerinde kullanılan ünvandır (Matta 11:19). İkincisi ise, İsa’nın eziyet görmesinden ve ölümünden bahsedilirken kullanılan ünvandır (Markos 8:31). İsa’nın insan olduğu fikri, sonunda öleceğini gösterdiğinden, Yahudiler’in Mesih’le ilgili böyle bir kavrama inanmaları çok zordu. Üçüncüsü de; İsa Kendisini sadece eziyet çekip ölecek olan İnsanoğlu olarak değil, aynı zamanda görkemle dönecek olan Kişi olarak tanıtmıştır (Matta 24:30; Markos 14:62; Luka 17:22; 18:8; 22:69, v.b.).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Sanhedrin’in ve başkâhin Kayafas’ın önünde yargılanırken, Kendisini açık bir biçimde Daniel 7:13, 14’te de belirtilmiş olduğu gibi “İnsanoğlu” olarak tanıtmıştır:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Gece rüyetlerinde gördüm, ve işte, insanoğluna benzer biri göklerin bulutları ile geldi, ve Günleri eski olana kadar geldi, ve onun önüne kendisini yaklaştırdılar. Ve bütün kavmlar, milletler, ve diller ona kulluk etsinler diye, kendisine saltanat,izzet, ve krallık verildi. Onun saltanatı geçmeyecek ebedi bir saltanattır, ve krallığı yıkılmayacak bir krallıktır.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kayafas İsa’ya şöyle sormuştur: ” ‘Yüce Olan’ın Oğlu Mesih sen misin?’ İsa ‘Ben’im’ dedi. ‘Ve sizler, İnsanoğlu’nun kudretli Olan’ın sağında oturduğunu ve göğün bulutlarıyla geldiğini göreceksiniz.’ ” (Markos 14:61-62). İsa, bu sözleriyle büyük bir yücelikle yargılamaya ve yeryüzünde hüküm sürmeye geleceğini belirtmiştir. Kayafasla olan bu konuşmasında İsa, “İnsanoğlu” ve “Yüce Olan’ın Oğlu” ünvanlarını kabul eder (bkz. Yuhanna 3:15-17).[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Gleason Archer, Mesih’in neden insan ve Tanrı doğasına sahip olduğunu şöyle açıklar:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Bu, “İnsanoğlu” kelimesinin ne anlama geldiği sorusunu ortaya atar. Mesih neden tanrısal Yüce Kral olarak değil de, yüce bir insan olarak temsil edilmiştir? Bunun cevabı, insanın kurtuluşunun vazgeçilmez parçası olan Mesih’in doğuşunda aranmalıdır. Adem’den gelen günahlı insanlar, insanların günahlarını üzerine yüklenen günahsız bir insan olmadan kurtuluşa erişemezlerdi. Eski Antlaşma’da Kurtarıcı kelimesi, günahlı kişiyi satın alan bir akraba anlamına gelen “go el” kelimesinden gelir. Bu nedenle, bu kişinin satın aldığı kişiyle kandaş olması gerekirdi: Gereksinim ne olursa olsun, kimin gereksinimini karşılarsa karşılasın, ister onu kölelikten geri satın alsın (Levililer 25:48), isterse satacağı mala fidye yatırmış olsun (Levililer 25:25), ister çocuksuz dulla ilgileniyor olsun (Rut 3:13) veya isterse kan öcü alan olsun (Sayılar 35:19) mutlaka kandaş bir akraba olması gerekiyordu.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı İsrail’e Kendisini fidyeyi ödeyen Kurtarıcı (go el) olarak tanıtmıştır (Çıkış 6:6; 15:13; İşaya 43:1; Mezmur 19:14…). Fakat, Tanrı bakireden doğarak beden almadan önce, Tanrı’nın Kendisini nasıl İsraillilerin go el’i olarak tanıtacağı bir gizem konusuydu. Tabii ki yaradılış yoluyla Tanrı onların Babası sayılıyordu, fakat go el fiziksel anlamda kandaş bir ilişki (akraba) gerektiriyordu. İşte bu yüzden, Tanrı bizden bir kişi olup bizim suçlarımızın ve günahlarımızın cezasını çekmekle, bizleri fidyeyle kurtarmıştır. “Söz, insan olup aramızda yaşadı. Biz de O’nun yüceliğini Baba’dan gelen, lütuf ve gerçekle dolu olan biricik Oğul’un yüceliğini gördük” (Yuhanna 1:14). [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Günahlarımız için fidye ödenmeden Tanrı bizi bağışlayamazdı. Yoksa Kendi Kutsal yasasına karşı gelinmesine göz yummuş olurdu. Tanrı, ancak Mesih’te beden alıp insanlığın günahlarını tatmin edici bir şekilde ortadan kaldırabilirdi. Çünkü, insan ırkını sadece gerçek bir insan temsil edebilirdi. Fakat tanrısal adaletin yerine gelmesi için, günahın gerektirdiği sonsuz cehennem cezasını yalnız Tanrı kesin olarak ortadan kaldırabileceğinden, Kurtarıcı’nın Tanrı olması gerekiyordu. Sadece Tanrı onları sonsuz cehenneme göndermek yerine, böyle haklı bir kurtuluş plânını tasarlayabilir ve günahları aklayabilirdi (Romalılar 4:5). İşte, tüm çağlar boyunca inanlılar için etkili bir kurban olan yetkin İnsan, aynı zamanda Tanrı’nın Kendisiydi.” [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Daniel 7:13 göz önüne alındığında, Mesih’in “İnsanoğlu” terimini kullanımı açıklığa kavuşmaktadır. Bu ünvan, açık bir şekilde Mesih’e ait bir ünvandır ve Mesih açıkça Daniel 7:13’teki kişi olduğunu ileri sürmüştür. Daniel’in bahsettiği ünvanın Yahudilerce anlaşıldığı görülüyor. Fakat İsa’nın ileri sürdüğü iki sav, Yahudi din önderlerince dikkate alınmamıştır. Birincisi, Yahudiler acı çeken değil, zaferler kazanan bir Mesih’in geleceğini umuyorlardı. Bekledikleri Mesih’in ruhsal bir önder değil, siyasal bir önder olacağını sanıyorlardı. Fakat İsa, İnsanoğlu’nu acı çeken ve ölmesi gereken Mesih olarak tanıtmıştır. İkincisi de, Yahudiler Mesih’in beden almış Tanrı olacağını düşünmüyorlardı. Geleneksel olarak Mesihçi olmak önemliydi, fakat Mesih’in tanrısallığı bambaşka bir kavramdı.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Özet olarak, İnsanoğlu ünvanı; Mesih’in fidyeyle satın alan Kurtarıcı, acı çeken insan, gelecek olan yargıç ve yeryüzüne yüceliğiyle hükmedecek olan yönetici olduğunu gösterir.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı’nın Oğlu [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Şimdi de “Tanrı’nın Oğlu” deyimini ele alacağız. Bunu nasıl anlamamız gerekiyor? Kutsal Üçleme’deki ikinci Kişi olan Tanrı Oğlu İsa Mesih, Tanrı’nın beden alıp yeryüzünde yaşamış olduğu öğretişinin baş kahramanıdır. İsa, Kutsal Yazılar’da Tanrı’nın Oğlu olarak anılır. Baba insan olmamıştır. Kutsal Ruh insan olmamıştır. Oğul insan olmuştur. Bazıları, “Oğul” kelimesini sadece bir anneden ve babadan doğan bir kişiye oğul denilebileceği yorumunu yapmaktadırlar. Bu kişilerin akıl yürütmelerine göre, İsa’nın Tanrı olma olasılığının olmadığı, çünkü İsa’nın Tanrı Oğlu olduğu söylenir. İsa’nın sadece bir oğul olduğunu söyleyenler şöyle sorabilir; “Başlangıcı olmayan bir oğul olduğunu hiç işittiniz mi?” Bu şekilde akıl yürütmekle “yaratılmış” olan oğulla, yaratıcı Baba’yı karşılaştırmak amacındadırlar. Tabii ki bu soru şu şekilde de sorulabilirdi; “Başlangıcı olmayan bir Baba olduğunu hiç işittiniz mi?” “Tanrı’nın Oğlu (Huios)” terimi daha önce üzerinde durmuş olduğumuz “İnsanoğlu”, “Tanrı’nın Oğlu” terimi de, Mesih’in tanrısallığını kanıtlayabilir.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İnsanoğlu = Tam İnsanlık (ve Tanrılık)[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı Oğlu = Tam Tanrılık
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]W.G.T.Shedd şöyle diyor: “Üçlübirlikteki ikinci kişiye verilen ‘Oğul’ ünvanı, özde var olan ve sonsuz olan bir ilişkiyi gösterir.” 9 Shedd’in açıkça söylemek istediği nokta, Oğul’un da Baba gibi sonsuz olduğudur. Schultz’un da belirttiği gibi; “Mesih’in oğulluğu ve Birinci Kişi’nin babalığı, özde ve konumda birisinin diğerinden aşağı olduğu anlamını taşımaz.” 10[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Boettner ise şu yorumu yapıyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Üçlübirlik öğretişi teolojik bağlamda ‘Baba’ ve ‘Oğul’ terimlerinin ‘varlık kaynağı’ ve üstünlük taşıdıklarını gösterir. Aynı zamanda, Semitik ve doğu düşüncesinde, doğanın benzerliği ve aynı olması ve varlığın eşitliği fikri, Baba ve Oğul’un birbirlerine itaatkâr ve bağımlı olduğunu belirtir. Tabii ki, Kutsal Yazılardaki sözlerin belli başlılarını belirleyen Semitik (Yahudiliğe ait) bilinçtir, ve Kutsal Yazılar’ın Mesih’i ‘Tanrı Oğlu’ olarak tanımlamaları, O’nun gerçek Tanrısallığını gösterir. Hiçbir yaratıkla paylaşılamayacak eşsiz bir ilişkiyi gösterir. Bir oğul, öz doğasında nasıl Babasına benziyorsa, yani ne kadar çok insansa, Tanrı’nın Oğlu Mesih de öz doğasında Babası gibidir, yani tanrısallık özüne sahiptir.” 11[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Schultz şöyle diyor: [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar’da, örneğin meleklere, Adem’e, Hezekiel’e ve Mesih İnanlıları’na ‘Tanrı’nın oğuları’ denilse de, Mesih eşsiz ve özel bir Oğuldur. Griffith Thomas, ‘Tanrı Oğlu’ ünvanının Grekçe kullanımında, tanım edatı bazen her iki kelimeden önce, bazen de hiç kullanılmadığını belirtir. Bu şekillerden Tanrı anlamına gelen birincisi, Yeni Antlaşma’da Mesih’i tanımlamak için 25 kere kullanılır. Bu ünvandan dolayı, Yahudiler İsa’nın ne demek istediğini anlamış ve O’nu hakaretle suçlamışlardır (Matta 26:63; Luka 22:70; Yuhanna 19:7). Mesihlik iddiası değil, tanrısallık iddiasında bulunuyordu. Rab Kendi oğulluğunu, başkalarının oğulluklarıyla sınıflandırmamıştır. Tersine, her iki kavram arasına bir mesafe koymuştur (Yuhanna 20:17). Mesih’in öğrencileri, Tanrı Oğlu olan Mesih’in sonsuzluklar Tanrısı olduğunu anlamışlardı. 12[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu ünvanın kullanımı, Tanrı’nın beden alıp aramızda yaşamış olduğu gerçeğini kanıtlar. İnsanoğlu terimi, Mesih’in insan olduğu anlamına geliyorsa, Tanrı Oğlu terimi de, Mesih’in Tanrı olduğu anlamına gelir.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif] [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih İsa’nın Tanrısalığı’na Karşı Duran Bazı Nedenler Nelerdir?[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bugün, Mesih’in tanrısallığına karşı çıkan veya anlama zorluğu çeken birçok insan vardır. Bunlardan bazılarını bu bölümde Kutsal Yazılar ışığında kısaca ele alacağız.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Baba Benden Üstündür”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa; “Baba benden üstündür” demiştir (Yuhanna 14:28). Mesih’in tanrısallığına karşı duran birisi; “Bu ayet Mesih’in Tanrı’nın altında olduğunu gösterir” diyebilir.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın, yeryüzünde kul özünde bulunarak yapmakta olduğu hizmette, derece olarak Baba’dan aşağı olduğu doğrudur. Böyle bir derece, O’nun tanrısal doğasını reddetmez. Aynı pasajda İsa, Filip’e şöyle der: “Beni görmüş olan, Baba’yı görmüştür. Sen nasıl ‘Bize Baba’yı göster’ diyorsun” (Yuhanna 14:8-9). Bu söz, İsa’nın ve Baba’nın doğalarının bir olduğunu gösterir. Mesih’i görmek, Tanrı’yı görmek anlamına geliyordu (bkz. Yuhanna 12:44, 45). Bu sebeple, İsa’nın Baba’nın üstünlüğüyle ilgili sözleri, yeryüzünde bulunduğu geçici durumdan dolayıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Burada Arthur W. Pink’in “Exposition of the Gospel of John” (Yuhanna İncili’nin Yorumu) adlı eserinden bir alıntı yapacağız:[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]‘Babam benden üstündür.’ Mesih’in tanrısallığını ve Tanrı’yla olan eşitliğini reddeden ‘Üniteryanlar’ın’ en çok kullandıkları ayet budur. Kurtarıcı, öğrencilerine Baba’ya gittiği için sevinmeleri gerektiğini söylemiş ve daha sonra ‘Babam benden üstündür’ demiştir. Bunu inceleyecek olursak tüm zorluğu aşmış oluruz. Baba’nın Mesih’ten üstün olması, Mesih Baba’ya gitmekte olduğundan, öğrenciler için sevinç kaynağıdır. Bu durum, uyuşmazlık yaratan ‘üstün’ kelimesine anlam kazandırır ve bu ayette hangi anlamda kullanılmış olduğunu gösterir. Kurtarıcı’nın, Baba’yla Kendisi arasında yapmış olduğu bu karşılaştırma, Kendi doğasına yönelik değil, o andaki karakterine ve durumuna yönelikti.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih, Kendi esas varlığından bahsetmiyordu. Tanrı’ya eşit olduğunu hırsızlık olarak düşünmeyen İsa, sadece kul özünü almayıp, aynı zamanda insan benzeyişinde doğmuştur. Her iki anlamda da resmi statü (Aracı olarak) ve insan doğası olarak, Baba’nın altındadır. Bu konuşma boyunca ve 17. bölümdeki duada (Yuhanna) İsa Mesih, Baba’nın görevlendirmiş olduğu hizmetçiydi. Baba’nın, Oğul’a üstün olmasında daha uygun bir anlam vardır. Beden alıp insanların arasında yaşayarak, utancın ve en keskin acının ortasına inmekle, Kendisi’nin aşağılanmasına göz yummuştu. Artık başını koyacak bir yeri olmayan ‘İnsanoğlu’ durumundaydı. Zengin olan, bizim uğrumuza yoksul olmaya razı olmuştu. Mesih üzüntüler ve acılar adamıydı. Bunun ışığında, bu ayette Mesih Kendi durumunu, Baba’nın göksel Tapınağı’ndaki durumuyla karşılaştırıyordu. Baba, en yüce görkem tahtında oturuyordu. Görkeminin parlaklığını engelleyecek hiç bir şey yoktu. O’na devamlı tapınmakta olan kutsal varlıklarla çevrilmişti. Beden almış olan Oğul’un durumu bambaşkaydı: insanlarca aşağılanmış, reddedilmiş ve yakında çarmıha çivilenmek üzere en gaddar düşmanlarla çevrilmişti. Bu bağlamda da Baba Oğul’dan üstündür. Oğul’un Baba’ya gitmesi, durumun tamamen değişmesi anlamına gelmektedir. Hiç şüphesiz Oğul için tartışmasız bir kazanç olacaktı. Öyleyse, burada karşılaştırılması gereken, Mesih’in insan bedenindeyken aşağılanan durumuyla, Baba’ya yükseltileceği durumudur! Bu nedenle, O’nu gerçekten sevenler O’nun Baba’ya gideceğini duyduklarında sevinmiş olmalıdırlar, çünkü Baba hem resmi statüsünde hem de çevre şartları açısından, Oğul’dan daha üstündü. Kul özünde yeryüzünde bulunup Kendisini göndereni yücelten Mesih’ti.” 1[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Baba Tanrı Mesih’in “Başıdır”[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Aynı türden bir ilişki 1. Korintliler 11:3’te de anlatılmaktadır: “Ama şunu da bilmenizi isterim: her erkeğin başı Mesih, kadının başı erkek ve Mesih’in başı Tanrı’dır.” Bu ayette üç karşılaştırma yapılmaktadır: Bunlar, Erkek ve Mesih, erkek ve kadın, ve Mesih ve Tanrı karşılaştırmalarıdır. Burada üzerinde tartışılan konu, Mesih ve Tanrı’nın karşılaştırılmasıdır. “Tanrı Mesih’in başıdır. Burada bir üstünlük yok mudur?” Bu karşılaştırmanın yetki konusu üzerinde olduğunu unutmayınız. Üstünlükten veya alçaklıktan bahsedilmemektedir. Tersine; Mesih dünyadayken insan olarak yaşamak için, Kendisini gönüllü bir şekilde Tanrı’nın altına koymuştur.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Baba’ya Boyun Eğer [/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in Baba’yla olan ilişkisini gösteren başka bir ayette şu soru sahneye çıkıyor: “Her şey Oğul’a bağlı kılınınca, o zaman Oğul da her şeyi, Kendisine bağımlı kılan Tanrı’ya bağımlı olacaktır. Öyle ki, Tanrı her şeyde herşey olsun” (1. Korintliler 15:28). Burada kullanılan “bağımlı olma” (veya boyun eğme) fiili, Mesih’in Baba’ya eşit olmadığı anlamına değil, rollerin farklı olduğu anlamına gelir. Bağımlı olmak, aşağı olmak anlamına gelmez.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu konuyu düşünün. Tanrı’nın, insanların günahlarını kefaretle kurtarması için, bir kişi’nin Kendisini ölüme bağlı kılması gerekirdi. Bu görevi, günaha sınırsız kefaret sağlama yeteneği olan yetkin bir insan ancak başarabilirdi, çünkü insanlık için kanını dökmesi gerekecekti. Tanrı sadece kusursuz kurbanları kabul ettiğinden, Mesih’in yetkin olması gerekiyordu. Bunu kim yapabilirdi? Yalnızca Tanrı. Ve Tanrı’nın Kendisi olan Oğul, bizler için kanını dökmüştür (Elçilerin İşleri 20:28). Bu görevin başarıya ulaşmasını sağlayan anahtar kelime “itaat” kelimesidir .[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşte, tek bir suç, bütün insanların makûmiyetine yol açtığı gibi, bir doğruluk eylemi de bütün insanlara yaşam veren aklanmayı sağladı. Bir adamın sözdinlemezliği yüzünden birçoğu günahkâr kılındığı gibi, yine bir adamın söz dinlemesiyle bir çoğu doğru kılınacaktır (Romalılar 5:18, 19).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mükemmel insan olarak Mesih’in, Tanrı’ya itaat etmesi ve Tanrı’nın insanlığı kurtarma plânını yerine getirmesi gerekiyordu. İnsanlığı, Tanrı’yla olan sonsuz ayrılığından kurtarmak için İsa, Baba Tanrı’nın plânına gönülden boyun eğmiştir.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Tanrı’nın Biricik Oğluydu[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bazıları Yuhanna 3:16’daki “biricik Oğul” terimiyle (bkz 1:14, 18; 3:18) İsa’nın yaratılanlardan birisi olduğunu iddia edip, O’nun tanrısallığını reddederler “Biricik Oğul” terimi, İsa’nın yaratılmış olduğu anlamına gelmez. Yuhanna’nın kullanmış olduğu “biricik” Oğul kelimesi “eşsiz, benzersiz, bereketlenmiş olan ” 2 anlamında kullanılmıştır. C.S. Lewis “biricik Oğul” kelimesini şöyle tanımlıyor:[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İman bildirilerinden birisi, Mesih’in Tanrı’nın yaratılmamış olan biricik Oğlu olduğunu ve bütün evrenin yaratılışından önce Tanrı’da varolduğunu belirtir. Mesih’in yeryüzüne beden alıp gelmesi, bir bakirenin oğlu olduğu anlamına gelmez. Şu anda üzerinde durduğumuz konu, zaman ve mekânın yaradılışından önceki durumdur. “Tüm evrenin yaradılışından önce Mesih’in varolduğu” ne demektir?[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Oğul’un beden alıp yeryüzünde yaşaması ve Tanrı’ya Baba demesi, Tanrı’yla İsa arasında Baba-Oğul ilişkisi olduğunu gösterir. Eğer bir kişinin babasıysanız, o kişi sizin benzerinizdir. Bir insandan doğan bebek insandır, bir arıdan doğan arı, arıdır ve bir kuştan doğan kuş, kuştur. Fakat bir şey yarattığınızda kendinizden farklı birşey yaratırsınız. Kuş, kendisi için yuva yapar, arı kovan yapar, insan kendisi için ev yapar, hatta kendi benzeyişinde heykel bile yapabilir. Eğer iyi bir ustaysa, heykeli tamamen kendisine benzetebilir. Fakat tabii ki bu heykel gerçek bir insan olamaz. Sadece insana benzeyen bir taş veya bronzdur. Nefes alıp düşünemez. İçinde yaşam yoktur.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu konuyu açıklığa kavuşturduğumuza göre, şimdi başka bir konuya geçebiliriz. İnsandan doğan nasıl insansa, Tanrı’dan doğan da Tanrı’dır. Tanrı’nın yarattıkları, Tanrı değildir. Aynı şekilde insanın yarattığı da insan değildir. Bu nedenle, insanlar Mesih’in Tanrı Oğlu olması türünden oğullar değildirler. Bazı yönlerden Tanrı gibi olmalarına rağmen, Tanrı değildirler. İnsanlar daha çok, Tanrı’nın heykelleri veya resimleri gibidirler.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir insan heykeli insan şeklindedir fakat içinde yaşam yoktur. Aynı şekilde, insan bir anlamda Tanrı ‘şeklinde’ veya benzeyişinde olmasına rağmen, Tanrı’daki yaşam türüne sahip değildir. Öncelikle ilk noktaya (İnsanın Tanrı’ya benzeyişine) bakalım. Tanrı’nın yaratmış olduğu herşey, bir anlamda Tanrı’nın benzeyişindedir. Evrenin büyüklüğü O’nun gibidir. Evrenin büyüklüğünün Tanrı’ya benzemesi, evrenin yüceliğinin Tanrı’nın yüceliğine eş olduğu anlamına gelmez, fakat ruhsal olmayan terimlerle, Tanrı’nın yüceliğinin sembolü veya tercümesidir. Madde, enerji sahibi olmakla Tanrı gibidir. Tabii ki fiziksel enerji Tanrı’nın gücünden farklı bir enerjidir. Yeşil dünya da O’nun gibidir çünkü içlerinde yaşam vardır ve Tanrı ‘yaşayan Tanrı’dır.’ Fakat biyolojik anlamdaki bu yaşam, Tanrı’da olan yaşamın sadece bir simgesi veya gölgesidir. Hayvanlara geldiğimizde, farklı bir çeşidini görürüz. Örneğin böceklerin yoğun aktiviteleri ve verimlilikleri, Tanrı’nın sürekli aktivitesinin ve yaratıcılığının sembolüdür. Memelilerde içgüdüsel şefkakin başlangıçlarını görüyoruz. Bu içgüdü, Tanrı’da varolan sevgiyle aynı değildir, fakat Tanrı sevgisi gibidir. Bir manzara resmi nasıl manzaranın kendisi değilse, bu durum da aynıdır. Hayvanların en üstünü olan insana geldiğimizde, Tanrı’nın bildiğimiz en iyi temsilcisini görürüz. (Diğer dünyalarda insandan daha çok Tanrı benzeyişinde olan yaratıklar olabilir, fakat onlar hakkında bilgi sahibi değiliz). İnsan sadece yaşamakla kalmaz, fakat aynı zamanda sever ve akıl yürütür. Biyolojik yaşam, insanda, bilinen en yüksek seviyesine ulaşır. incil-hiristiyanlik-isa mesih allahmıydı? müslümanların çelişkisi [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İbrahim’in iki oğlu olmasına rağmen, (İshak ve İsmail) İbraniler 11:17’de İshak, İbrahim’in “biricik oğlu” olarak geçer. İbraniler kitabının yazarı “biricik oğul” kelimesini “eşsiz, benzersiz ve bereketli olan” anlamında kullanır. Aynı anlam, Yuhanna 3:16’da bahsedilen İsa için de geçerlidir (Buradaki tek fark Tanrı’nın bir, İbrahim’in ise iki oğlunun olmasıdır).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Biricik Oğul kelimesi “Monogenes” teriminden gelir. Bu terim iki kelimeden oluşmaktadır. “Monos” kelimesi “tek, yalın, sade, yalnız, bir ” anlamlarına gelir. “Genes” kelimesi ise “tohum, ırk, tür, v.b.” anlamlarına gelir. Birleşik bir kelimedir ve “eşsiz tür” anlamında kullanılır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Bir İnsandı [/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bazı şahısların Mesih’in tanrısallığını kabul etmekte zorlanmalarının nedeni, Kutsal Kitap’ta İsa’nın bir insan olduğunun yazılmış olmasıdır. Örneğin 1. Timoteus 2:5’te şöyle yazılmıştır: “Çünkü tek bir Tanrı ve Tanrı ile insanlar arasında tek bir aracı vardır. Bu da insan olan….Mesih İsa’dır.” Romalılar 5:12-21’de günahlar için kefaret olanın “bir tek insan, yani İsa Mesih” olduğu yazılıdır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Yazılar, İsa’nın insan olduğunu öğrettikleri gibi, aynı zamanda Tanrı olduğunu da öğretirler. İsa, Bakire Meryem’den doğan bir insan olmasının yanı sıra, Tanrı’nın Kendisiydi (Yuhanna 1:1, 14; 20:28; Koloseliler 2:9; Titus 2:13; 2 Petrus 1:1; İbraniler 1:8). Pavlus, İsa’nın tanrısallığını şöyle vurgulamıştır: “İnsanlarca ya da insan aracılığıyla değil, İsa Mesih aracılığıyla” (Galatyalılar 1:1) bu mesajı aldığını söyler. İsa bir “insandı” fakat aynı zamanda “Yahve” ,”Tanrı Oğlu”, “rablerin Rabbi” ,”kralların Kralı”, “Alfa ve Omega’ydı.”[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa Yaradılışın İlk Doğanı Olarak Adlandırılmıştır[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bazı insanlar “ilk doğan” kelimesinin “ilk yaratılan” anlamına geldiğini sanıyorlar. “İlk yaratılan” deyimi , İsa’nın yaratılmış bir varlık olduğu, varoluştan önce varolmadığı, veya sonsuzluklar Tanrısı olmadığı anlamına gelir.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“İlk doğan,” “ilk yaratılmış olan” anlamına gelmez. Pavlus, Mesih’in “tüm yaradılışın ilk doğanı” (Koloseliler 1:15) olduğunu beyan ettiğinde “mirasçı, en üst rütbe” anlamına gelen Grekçe “prototokos” kelimesini kullanır. Eğer “ilk yaratılan” demek isteseydi, o zaman Grekçe “protoktistos” kelimesini kullanırdı. Kutsal Yazılar’ın hiçbir yerinde Tanrı’nın İsa’yı “yaratmış” olduğu yazmaz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Theology on the Person of Christ” (Mesih’in Kişiliği üzerine Teoloji) adlı eserinde Lewis Sperry Chafer şöyle yazmıştır: “İlk Doğan olarak çevrilen bu ünvan Mesih’in, tüm yaradılışın önderi olduğu, her şeyden önce geldiği ve herşeyin varolmasını sağladığı anlamına gelir (Koloseliler 1:16).” 4 İsa hem ilk yaratılan, hem de Kutsal Kitab’ın belirttiği gibi her şeyin yaratılmasını sağlayan kişi olamaz. Eğer İsa, tüm varlıkların yaratılmasını sağlamışsa, o halde Kendisi yaratılanlardan birisi olamaz.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa ve Tanrı Birdir [/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa şöyle demiştir: “…Onlara sonsuz yaşam veririm; asla mahvolmayacaklar. Onları hiç kimse elimden kapamaz. Onları bana veren Babam her şeyden üstündür. Onları Baba’nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez. Ben ve Baba biriz” (Yuhanna 10:28-30). İsa Tanrı’yla bir ve aynı olduğunu mu (buz ve suyun doğalarının aynı olduğu gibi) yoksa sadece Tanrı’yla olan bir amaç birliğini mi iddia ediyordu? Metne bakacak olursak, Tanrı ve Mesih aynı kişilerdir. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İlk olarak, Mesih’in sözlerini kültürel olarak 2000 yıl sonraki bizlerden daha iyi yorumlayabilen Yahudiler, İsa’nın kendilerine yöneltmiş olduğu sözlerin “Tanrı” anlamına geldiğini anlamışlardı. Bunun üzerine yerden taş alan Yahudiler, şöyle cevap verdiler: “Seni iyi işlerden ötürü değil, küfür ettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun” (Yuhanna 10:33). Grekçe’de “tek, bir” kelimesi eril (heis), cinssizdir (hen). Bu da İsa ve Tanrı’nın aynı özden geldiklerini belirtir. Üçüncü eril tekil şahıs olarak (heis) kullanılmış olsaydı, Baba ve Oğul arasında kişisel bir ayrım olmadan, tek kişi anlamına gelecekti. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Aşağıda Yuhanna’dan alınan kısım, İsa’nın hakaret suçlamasına verdiği yanıttır. Yasa altında yetişmiş bir Yahudi için, İsa’nın sözleri bir anlam ifade ediyordu. Bu pasaj, Yahudiler’in Eski Antlaşma’yı nasıl anladığını bilmeyenler için (özellikle Mesih’in tanrısallığı konusuyla bağlantılıysa) anlaşılması zor ve kolayca yanlış anlaşılabilecek bir pasajdır. Bu pasajda şöyle yazılmıştır:[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa şu karşılığı verdi: “Yasanızda, ‘Siz ilahlarsınız, dedim’ diye yazılı değil mi? Tanrı, kendilerine sözünü gönderdiği kimseleri ilahlar diye adlandırır. Kutsal Yazı da geçerliliğini yitirmez. Baba beni kendine ayırıp dünyaya gönderdi. Öylese ‘Tanrı’nın Oğluyum’ dediğim için bana nasıl ‘Küfür ediyorsun’ dersiniz? Eğer Babamın işlerini yapmıyorsam, bana iman etmeyin. Ama yapıyorsam, bana iman etmeseniz bile, yaptığım işlere iman edin. Öyle ki, Baba’nın bende, benim de Baba’da olduğumu bilesiniz ve anlayasınız.” O’nu yine yakalamaya çalıştılarsa da, ellerinden sıyrılıp kurtuldu. (Yuhanna 10:34-39)[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Buradaki karmaşanın çoğunluğu, İsa’nın kullanmakta olduğu “ilâhlar” kelimesinden gelmektedir (a. 34). İsa şöyle bir iddiada mı bulunuyordu: “Başka insanlara ‘ilâhlar’ oldukları söyleniyor. Öyleyse ben Kendime neden ‘Tanrı’nın Oğlu’ demiyeyim?” (bu şekilde dolaylı yönden Kendisinin tanrısal birisi değil, bir insan olduğunu belirtmiş olur).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Sizlerin ilâhlar olduğunuzu söyledim” sözü Mezmur 82:6’da geçer. Mezmurlar’da kullanılan “ilâhlar” kelimesi İbranice “elohim” kelimesinden gelir (eloah= “ilâh”, im = çoğul eki “ilâhlar”). Eski Antlaşma’da Tanrı için “Elohim” kelimesinin kullanılması gerçeği, Kutsal Kitab’ın bir çeşit politeizm (çok tanrıcılık) öğretişi verdiği anlamına gelmez. Eski antlaşma boyunca Tanrı’dan bahsedildiğinde “Elohim” ile birlikte tekil fiil şekli kullanılır [“Başlangıçta Tanrı (çoğul: Elohim) gökleri ve yeri yarattı (tekil fiil)” –Tekvin 1:1]. Kutsal Kitab’ın dili Matta 28:19’da da görüldüğü gibi, Üçlübirlik öğretişiyle uyum içerisindedir. Matta 28:19’da “Baba, Oğul ve Kutsal Ruh” adı tekil isim olarak kullanılmıştır. Yani “Baba, Oğul ve Kutsal Ruh” bir ad altında toplanmıştır. Mezmur 82’de geçen “ilâhlar” (Elohim) kelimesi, Tanrı’nın adaletini açıklayan “hakimler” için kullanılmıştır. Tabii ki bu hakimler Tanrı değillerdi. Çıkış 21:1-6 ve 22:9, 28’de “yargıç, hakim” anlamında kullanılan kelime “elohim” kelimesidir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın konuşması, Eski Antlaşma bağlamında bir alıntıydı. Neden? Görünüşe göre İsa, Yahudilere “Tanrı’nın Oğlu” teriminin kullanılışından neden bu kadar rahatsız olduklarını soruyordu. Yahudiler, daha önce de bu kelimeyle karşılaşmışlardı ( Mezmur 82’de insanlara “ilâhlar” denmesi bunun bir örneğidir ). Önlerindeki konu şuydu: “Bu terimin kullanılışında takılıp kalmayın . Bana (İsa’ya) bakın. Benim işlerime bakın. Bunlar Tanrı’dan mı? Eğer Tanrı’dan ise, o halde Kendime verdiğim adlarla birlikte söylemiş olduklarıma inanın.”[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa daha önceki tanrısallık iddiasını reddetmiyordu aynı zamanda yaptığı işlerin iddiaları hakkında Yahudilere güven verip vermediği sorusunu soruyordu (“Baba ve Ben biriz” iddiası).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Buradaki tartışma aşağıdan yukarı doğru çıkmaktadır. Eğer mecaz anlamda kendilerini ‘ilahlar’ olarak adlandıranlar varsa, “Tanrı’nın kutsayıp bu dünyaya gönderdiği” (Eski Antlaşma hakimleri Tanrı’nın kutsamasıyla dünyaya gönderilmemişlerdi) kişinin Kendisine “Tanrı’nın Oğlu” demesi de doğru olurdu. İsa, gerçekten de, ölüleri diriltmekle, sonsuz yaşam vermekle, yaradılışın günahlarını yüklenmekle; yaradılışı değiştirmekle (suyu şaraba çevirmekle, fırtınayı sakinleştirmekle) Baba’nın işini yaptığını kanıtlamıştır.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın Bilgisi Sınırlıydı[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir insan olarak İsa sınırlı bilgiye sahipti. ikinci gelişinden bahsederken şöyle der: “O günü ve o saati, ne gökteki melekler, ne de Oğul bilir; Baba’dan başkası bilmez” (Markos 13:32). Daha önce de belirtmiş olduğumuz gibi “kul özünü alan” Mesih insan olarak Kendisine değil, Baba’ya güvenerek yaşamayı seçmiştir. Örneğin, bazı ayetlerde şöyle demiştir: “…Oğul Kendiliğinden birşey yapamaz” (Yuhanna 5:19). “Ben Kendiliğimden hiçbir şey yapamam” (Yuhanna 5:30). “Ben her zaman O’nu hoşnut edeni yaparım” (Yuhanna 8:29). “Bende yaşayan Baba, Kendi işlerini yapıyor” (Yuhanna 14:10).[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa insan şeklindeyken, döneceği saati bilmediğini söylediğinde, kul özünde bulunmasının getirmiş olduğu sınırlamalardan dolayı böyle söylemiş olabilir. İsa’nın bu şekilde konuşması, Tanrı’ya eşit olmadığından değil, tüm tanrısal ayrıcalıklarını kullanmayı seçmemiş olduğundan dolayıdır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Tanrı’dan Başka İyi Olan Yoktur[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir gün bir adam İsa’ya “İyi Öğretmen…” diye yaklaştığında İsa adamın sözünü kesip “Bana neden iyi diyorsun, iyi olan tek biri var, O da Tanrı’dır” (Markos 10:17-18) demiştir. Burada ilk akla gelen, İsa’nın tanrısallığını reddetmekte olduğu olabilir. Hayır, reddetmiyordu. Tersine tek iyi olanın Tanrı olduğu gerçeğini vurguluyordu. Kutsal Yazılar açıktır. Kutsal Yazılar oldukça açıktır; İsa “günahsız,” “kutsal,” “masum,” “doğru,” “günahkarlardan ayrılmış,” ve “bozulmamıştı” (Elçilerin İşleri 3:14; 2. Korintliler 5:21; İbraniler 4:15; 7:26; 1. Petrus 2:22; 1. Yuhanna 3:5). Tüm iyilik standartlarına göre, İsa gerçekten de “iyiydi.” O halde İsa, Tanrı’yla Tanrı’nın “iyilik” niteliğini paylaşmıştır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İsa’nın bu adamın yaklaşımına böyle bir karşılık vermiş olmasının nedeni, bu adamın Mesih’in kim olduğunun derinliğini anlamasına yardımcı olmak olabilir. İsa bu adama Tanrı’dan başka hiç kimsenin iyi olmadığını söyledikten sonra, tüm malını satıp, Kendisini izlemesini söylemiştir. İsa’nın “Tanrı’yı izle” değil “Beni izle” dediğine dikkat ediniz. İlk izlenimlerin tersine, bu pasaj Mesih’in tanrısallığına güçlü bir destektir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Sonuç olarak, hemen hemen bütün karşıt tartışmalar, Filipililer 2:6-11’de anlatılan İsa’nın iki doğaya sahip olduğu (insansal ve tanrısal) öğretişinin yanlış anlaşılmasından dolayı, İsa’nın Tanrı olduğunu reddetmekteydi. İsa Tanrı ve insan olarak iki “şekilde varolmuştur” (ayet 6 ve 7). Birinci doğası Tanrı’yla “eşitliğini,” ikinci doğası ise “mütevazi” doğasını gösterir. Hemen hemen bütün ayetler, İsa’nın Baba Tanrı’ya eşit olmadığını savunmak için kullanılıyordu ve bu nedenle, Tanrı’yla bir olmadığı söylenerek, Tanrı’nın göklerdeki yüce konumuyla İsa’nın “mütevazi” doğası karşılaştırılıyordu. İsa’nın, Baba Tanrı’yla olan yüce eşit konumunu, insan bedeni alıp insanların günahı için ölmek, ve dirildikten sonra yüce konumuna dönmek için bırakmış olduğu gerçeği göz ardı edilmektedir.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bu Kitabın Yazarı İsa Mesih’teki Yeni Yaşamı Nasıl Keşfetmiştir?[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bart Larson[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih İnancı’nın anlamını çocukken (pazar günleri aldığm kilise öğretişinden de öte) ünlü bir müjdeci olan Billy Graham’ı televizyonda izlerken anlamaya başladım. O zamana kadar, birçok Mesih İnanlısı’nın iki yüzlü veya garip insanlar olduklarını düşünüyordum. Dr. Graham’ın vaazını işitince, yüreğimde birşeyler olduğunu hissettim. Ne kadar öznel de olsa, Tanrı’nın varlığının odada benimle birlikte olduğunu hissedebiliyordum.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Dr. Graham’ın açıkladığı düşüncelerden birisi, Tanrı’nın tamamen pak ve günahsız olduğu ve bizlerin günahlı olduğumuz düşüncesiydi (örn.bilinçli veya bilinçsiz olarak, her birimiz Tanrı’ya karşı geldik ve O’nun yetkinliğinden yoksun kaldık). Kendimi, “Fakat hakim bey, öldürmemiş olduğum insanları göz önünde bulundurunuz!” diyen adamın durumundaymış gibi hissettim. Kutsal ve doğru olan Tanrı’nın karşısında, tamamen suçluydum ve günahlı doğamda bir değişiklik yapmadan, cenneti kirletmiş ve bozmuş olurdum.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Günahkâr olduğumu ne kadar çok reddettiysem, kendimi o kadar çok suçlu hissettim. Kendi standartlarıma göre bile yaşamadığımdan, Tanrı’nın standartlarına göre yaşamak benim için çok uzaktı. Dr. Graham konuşmasında, kiliseye gitmenin yeterli olmadığını söylemişti. Kiliseye gitmek, insanı Mesih İnanlısı yapmıyordu (seraya girmenin insanı çiçek yapmadığı gibi) ve gerçek bir Mesih İnanlısı olmak, pasif bir inanç değil, aktif bir inanç gerektiriyordu. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Niagara Şelalesi’nin üzerine çekilmiş gergin bir ipten sırtına yüklemiş olduğu yüz kiloluk bir kum torbasıyla geçen bir canbaz, izleyicilerden birine, “tekrar aynı şeyi yapabileceğime inanıyor musun?” diye sormuş ve izleyici de “Tabii ki!” diye karşılık vermiş. Bunun üzerine sırtındaki kum torbasını atan canbaz “öyleyse sırtıma çık, tekrar deneyelim” demiş.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Gerçek inanç, Mesih İnancı’nın iddialarını sadece mantıksal olarak kabul etmek değildir. Mesih İnancı, ip üzerindeki canbaza güvenip, onun üzerine çıkmaya benzer. Kutsal Kitab’ın sözlerine güvenle iman etmiyorsanız, inancınız Kutsal Kitab’ın temeline dayanmıyor demektir. [/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir yargıcın kızı, hızlı araba kullandığı için mahkemeye çıkarılmış. Duruşmanın sonunda, yargıç kızına en ağır para cezasını verdiğinde, herkes şaşırmış. Daha sonra oturduğu yerden kalkan yargıç, vezneye gidip, kızının para cezasını ödemiş. Bu şekilde hem yasanın yerine gelmesi sağlanmış, hem de baba sevgisi tatmin olmuştur. Dr. Graham konuşmasında, Tanrı’nın aynı şeyi İsa Mesih’in kişiliğinde nasıl yapmış olduğunu şöyle açıkladı. Tanrı, insan bedeni alıp, insanlık için ölmekle, bize olan sevgisini göstermişti.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Dr. Graham, günahımızı itiraf edip Mesih’in bizim için olan ölümüne ve dirilişine iman aracılığıyla, Tanrı’nın bağışlamasına kavuşacağımızı açıklamıştı. Tanrı’nın affını ne kazanabilir, ne de bedelini ödeyebilirdik. Kurtuluşumuz, Tanrı’dan gelen, ya kabul edeceğimiz ya da reddedeceğimiz bir armağandı.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir kaç yıl Mesih İnancı’nı benimsemedim. Bunun nedeni, kendilerine saygı duyacağım bazı Mesih İnanlıları’yla karşılaşmamın oldukça zaman almış olmasıydı ve aynı zamanda halâ nasıl Mesih İnanlısı olunacağı konusunda bilgi sahibi değildim. Fakat sonunda o gün geldi. Bir konuşmacı, oldukça uygun bir ortamda, nasıl Mesih İnanlısı olunacağını açıkladı (Buna benzer diğer fırsatları utanma riskinden dolayı geri çevirmiştim. Bunun hiçbir işe yaramayacağından ve kendimi aptal yerine koymaktan çekiniyordum).[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Böylece, lise öğrencilerine yönelik bir konferansta (Topeka, Kansas) sessizce dua edip Mesih’i yaşamımı yönlendirmeye çağırdım. Gerçekten de Mesih yaşamıma girmişti! Daha önce hiç hissetmediğim bir huzura sahiptim. Eskiden kalma tüm suçluluk hislerim yok olmuştu ve yaşamak için yeni bir sevincim ve yeni bir sebebim olmuştu. Tanrı’nın gerçekten de duamı cevaplaması bana şaşılacak bir mutluluk vermişti. Tanrı benimle ilgilenmişti![/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bazı zamanlar, Mesih İnanlısı’yken bile, kendimi bir sepetin içinde Tanrı’nın kapısının önüne terk edilmiş olduğumu ve Tanrı sevgi dolu olduğu için, beni içeri almak zorunda kaldığını hissediyordum. Şimdi böyle olmadığını biliyorum, çünkü Tanrı yüce sevgisiyle beni seçmiştir (Efesliler 1:4, 5). Tanrı, gelecek olan herkese “gelin” diyor![/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Sizinle ilgilenen ve Tanrı’nın sevgisini yaşamış bir kişi olarak yapabileceğim tek şey, sizleri kararsız kalmamaya teşvik etmektir. Tanrı sizi seviyor ve size olan sevgisini beden alıp, sizin için ölerek kanıtlamıştır. İşte Mesih’in doğumunun ve tanrısallığının sebebi budur ve Josh ile birlikte bu kitabı yazmamızın sebebi de budur.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Josh McDowell[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih İnanlısı olmadan önce Kutsal Kitab’ın tarihsel güvenilir bir belge olmadığını, dirilişin tarihsel bir gerçek olmadığını ve Mesih İnancı’nın uygun bir alternatif olmadığını kanıtlama girişiminde bulundum. Bazılarını, yazdığım kitaplarda açıklamış olduğum kanıtları bir araya getirdikten sonra, dayandığım noktaların ayakta duramadığını gördüm. Çünkü İsa Mesih gerçekten de iddia etmiş olduğu gibi, Tanrı’nın Oğlu’ydu.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kutsal Kitab’ın ve Mesih’in tarihsel olarak güvenilir olduğu sonucuna varmam, içimde yoğun bir bocalamaya neden oldu. Aklım bütün bunların doğru olduğunu söylerken, isteğim beni farklı bir yöne çekiyordu. Mesih İnanlısı olmanın, yer sarsıntısı gibi bir tecrübe olduğunun farkına vardım. S[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yaşamımda suçlu olduğum açıktı. İsa Mesih, Kurtarıcı olarak ve benim günahlarım uğruna çarmıha gerilmiş olarak, beni Kendisine çağırıyordu. Beni davet edişi şu şekildeydi: “İşte kapıda durmuş, kapıyı çalıyorum. Eğer biri sesimi işitir ve kapıyı açarsa, onun yanına gireceğim” (Esinleme 3:20).[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Ancak, kendisini kabul edip, adına iman edenlerin hepsine, Tanrı’nın çocukları olma hakkını verdi” (Yuhanna 1:12). Su üzerinde yürümüş olması veya suyu şaraba çevirmiş olması, beni ilgilendirmiyordu. Gösteriş meraklısı birisinin yaşamımı fethetmesini istemiyordum. Aynı zamanda, akademik kariyerimi sürdürmek ve meslektaşlarım arasında bırakmış olduğum bilimsel intibama zarar gelmesini istemiyordum.[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşte karar noktasına gelmiştim. Aklım, Mesih İnancı’nın doğruluğunu söylerken, isteğim buna karşı çıkıyordu. Ne zaman şu coşkun Mesih İnanlıları’nın arasında bulunsam, içimdeki karmaşa daha da yoğunlaşıyordu. Kendinizi berbat hissettiğinizde, içinde bulunduğunuz mutlu insan topluluğunun sizi ne kadar çok rahatsız ettiğini anlarsınız. Onların mutluluğu karşısında kendimi sefil birisi gibi hissederek, orayı terkederdim.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Öyle bir noktaya gelmiştim ki, akşam saat 10:00 ‘da yattığım halde, ancak sabahın dördüne doğru uyuyabiliyordum. İsa’yı aklımdan çıkarmam gerektiğini biliyordum, yoksa aklımı oynatacaktım. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeni Yaşamın Başlangıcı [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Aklımı açıp, üniversitenin ikinci yılındayken 18 Aralık 1959’da, akşam saat 8:30’da bilimsel olarak ikna olduktan sonra, Mesih İnancını benimsedim.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Birisinin “Nasıl biliyorsun?” sorusuna “Ben oradaydım” karşılığını verdim.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]O akşam dua ettim. Tanrı’nın diri Oğlu İsa Mesih’le kişisel bir ilişki kurmak için, dört şey için dua ettim. Belirli bir zaman süreci içinde, bu ilişki yaşamımı değiştirdi.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İlk olarak şöyle dua ettim; “Rab İsa, çarmıhta benim uğruma öldüğün için sana şükrediyorum. ” İkinci olarak ise şöyle devam ettim; “Yaşamımda Seni hoşnut etmeyen şeyleri itiraf ediyorum ve beni bağışlayıp günahtan arındırmanı diliyorum.” (Kutsal Kitap’ta, “Günahlarınız kızıl da olsa, kar gibi bembeyaz olacaklar ” diye yazılmıştır.). Üçüncü olarak, “Hemen şu anda bildiğim en iyi şekilde, kalbimin ve yaşamımın kapısını sana açıyor ve Kurtarıcım ve Rabbim olarak Sana güveniyorum. Yaşamımın kontrolünü eline al. İçimi değiştir. Ve beni olmamı istediğin gibi bir kişi yap.” diye dua ettim.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Dua ederken söylediğim son söz ise şuydu: “İmanla yaşamıma geldiğin için teşekkür ederim.” Bu iman, Kutsal Ruh’un göstermiş olduğu kanıtlara, tarihsel gerçeklere ve Tanrı’nın Sözü’ne dayanıyordu. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eminim ki, dindar insanların ilk kez Mesih İnancı’nı kabul ettiklerinde bahsettikleri “şimsek akımını” duymuşsunuzdur. Ben dua ettikten sonra, hiç bir şey olmadı. Gerçekten de hiç bir şey olmadı. Hatta karar verdikten sonra kendimi daha kötü hissettim. Kusacağımı sandım. İçimden hastalandığımı düşünüyordum.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kendi kendime,”Olamaz, McDowell, neyin içine girdin şimdi?” diye soruyordum. Gerçekten de en uç noktaya kadar gelmiş olduğumu hissediyordum ve bazı arkadaşlarım da benimle aynı fikirdeydiler. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yaşamımdaki Değişmeler [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Fakat Rabbe gelişimin ilk altı ayından sonra, yanlış bir karar vermediğimin bilincindeydim. Yaşamım değişmişti.[/FONT][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir üniversitenin tarih bölümü başkanıyla tartışırken, ona yaşamımın değiştiğini söyledim. Benimle alay edercesine bana şöyle dedi: “McDowell, Tanrı’nın gerçekten de 20. yüzyılda yaşamını değiştirmiş olduğunu mu söylüyorsun? Hangi yönlerden?” Kırkbeş dakika boyunca değişiklikleri anlattıktan sonra; “tamam bu kadarı yeterli” diyerek beni susturdu.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Akılsal Huzur. Yaşamımdaki değişiklikleri anlatırken açıkladığım değişimlerden birisi de yorgunluğumdu. Her zaman dolu olan bir kişiydim. Ya kız arkadaşımla zaman geçiriyor ya da beş para etmez etkinliklere katılıyordum. Aklım öyle meşgul ve karmaşa içindeydi ki, ders çalışmaya ve düşünmeye fırsat bulamıyordum.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Fakat yaşamımı Mesih’e adadıktan bir kaç ay kadar sonra, aklımda bir çeşit huzur vardı. Yanlış anlamayınız. Aklımdaki karmaşanın yok olmasından bahsetmiyorum. İsa Mesih’le olan ilişkimde karmaşanın yok olmasını değil, karmaşaya nasıl yaklaşılacağını gördüm. Bu huzuru dünyadaki hiç bir şeyle değişmem.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Öfkenin Kontrolü. Yaşamımda değişme gösteren diğer bir yön ise öfkemdi. Bir kişinin bana yan gözle bakması, beni çileden çıkarmaya yetiyordu. Bu yüzden üniversitenin birinci yılındayken birisini az daha öldürüyordum. Hala bu kavgadan kalan yara izlerini taşıyorum. Öfkem benimle öyle özdeşleşmişti ki, bilinçli olarak öfkemden kurtulma arayışında değildim. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’e iman etme kararımdan bir gün sonra, içimdeki öfkenin tamamen yok olduğunu farkettim. Ve Rab’le olan yirmi dört yıllık yürüyüşüm boyunca, sadece bir kez öfkelendim.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Nefret Ettiğim Kişi [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yaşamımda hoşuma gitmeyen başka bir yön daha vardı. Bu konudan bahsediyorum, çünkü birçok kişinin, yaşayan diri Mesih aracılığıyla yaşamlarında aynı türden bir değişime gereksinimleri olduğunu biliyorum. Yaşamımda hoşuma gitmeyen bu yön; içimdeki nefretti.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yaşamım bir sürü nefretle doluydu. Dışa görünür şekilde değil, içimde oluşan bu nefret beni insanlardan, olaylardan…v.b. nefret etmeye yönlendiriyordu. Birçok kişi gibi ben de kendimi güvensizlik içinde hissediyordum. Ne zaman kendimden farklı birisiyle karşılaşsam, o kişiyi kendime tehdit olarak görüyordum.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Yeryüzünde herkesten çok nefret ettiğim kişi babamdı. Ondan iğreniyordum. Babam kasabamızın sarhoşu ünvanına sahipti. Eğer küçük bir kasabadansanız ve babanız alkolikse, herkes sizden bahseder. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Herkes biliyordu. Lisedeki arkadaşlarım bana gelip, babamla alay ediyorlardı. Ve bunun beni rahatsız etmediğini sanıyorlardı. Dıştan gülüyordum fakat içimden ağlıyordum. Bazen annemi gübrelikte yatarken buluyordum. Babam tarafından dövülmüş ve düştüğü yerden kalkamamış durumda oluyordu. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Eve arkadaşlarımız geldiğinde babamı alıp ahırda bağlar ve arabayı da başka bir yere park ederdim. Böylece, utanmamak için, arkadaşlarımıza babamın bir yere gitmek zorunda olduğunu söylerdim. Benim babamdan nefret ettiğim kadar, hiç kimsenin başka birisinden nefret edebileceğini sanmıyorum. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Nefret Sevgiye Dönüşüyor [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’e iman ettikten beş ay kadar sonra, İsa Mesih aracılığıyla Tanrı’dan gelen bir sevgiyle babam için sevgi duymaya başladım. Bu sevgi, içimdeki nefreti tamamen ortadan kaldırmıştı. Bu sevgi o kadar güçlüydü ki, babamın gözlerine bakıp, “Baba, seni seviyorum” dememi sağlayacak güçteydi. Gerçekten de artık babama karşı sevgi duyuyordum. Yaptığım bazı şeyler onu oldukça şaşırtmıştı. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Özel bir üniversiteye geçiş yaptıktan sonra, ciddi bir otomobil kazası geçirdim. Boynumdaki alçıyla eve götürüldüm. Babamın odama gelip, “Benim gibi bir babayı nasıl sevebilirsin?” sorusunu hiç unutmayacağım. Ona, “Baba, altı ay önce senden iğreniyordum,” dedim. Daha sonra ona İsa Mesih’le ilgili varmış olduğum sonuçları anlattım.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]“Baba, Mesih’in yaşamıma girmesine izin verdim. Tam olarak açıklayamasam da, bu ilişkinin sonucu olarak tüm insanları oldukları gibi sevme ve kabul etme kapasitesine kavuştum.” [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Kırk beş dakika sonra, yaşamımın en muhteşem anlarından birine tanık oldum. Kendi ailemden, beni çok iyi tanıyan bir kişi olan babam bana şöyle dedi: “Oğlum, eğer Tanrı, senin yaşamında yapmış olduğunu görmüş olduğum şeyi, benim yaşamımda da yapabilirse, o zaman O’na bu fırsatı vermek isterim.” Babam orada benimle birlikte dua edip Mesih’i yaşamına kabul etti. [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Genellikle değişikler günler, haftalar, aylar, ve hatta seneler alır. Babamın yaşamı gözlerimin önünde değişmişti. Sanki birisi uzanıp babamın içindeki ışığı yakmış gibiydi. Daha önce ve bu olaydan sonra, hiçbir zaman böyle hızlı bir değişim görmemiştim. O zamandan sonra babam sadece bir kez alkole el sürmüştür. Alkol dolu bardağı dudaklarına kadar götürmüş ve orada alkol yaşamını noktalamıştır. Bir daha da alkole el sürme gereksinimi bile duymamıştır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]İşe Yarıyor [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Bir sonuca vardım. İsa Mesih’le olan bir ilişki insanın yaşamını değiştirir. Bilinçsizce Mesih İnancıyla alay edebilirsiniz. Fakat Mesih İnancı işe yaramaktadır. Mesih’e iman ederseniz, davranışlarınızı ve hareketlerinizi gözlemlemeye başlayınız, çünkü İsa Mesih yaşamınızı değiştirmekle meşguldür…. Günahlarınızı bağışlamış ve suçlarınızı ortadan kaldırmıştır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Seçim Size Kalmış [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih İnancı insanlara zorla kabul ettirilmeye çalışılan veya ite kaka kendisine bir yol edinmeye çalışan bir din değildir. Herkesin yaşamı kendisine aittir. Benim tek yapabileceğim şey, size öğrenmiş olduklarımı anlatmak olur. Bunun ötesi sizin kararınıza kalıyor. Eşim bu konuda şöyle diyor: “Mesih ölümden dirildiği için yaşıyor. Mesih yaşadığı için insanların yaşamına sonsuz olarak girme, onları affetme ve değiştirme yetkisine sahiptir.” [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Buradaki temel kavram diriliş faktörüdür. Mesih dirilmiştir.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih İnancı Kişiseldir [/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in iddialarına kişisel olarak nasıl karşılık verdiğimi sizinle paylaştım. Sizin de kendinize şu soruyu sormanız yerinde olur: “Tüm bu kanıtlar benim için neyi değiştirir? Mesih’in çarmıhta benim günahlarım için ölmesi ve dirilmesi neyi değiştirir?” Bunun cevabını İsa en iyi şekilde şüpheci Tomas’a vermiştir; “Yol, gerçek ve yaşam benim. Benim aracılığım olmadan, Baba’ya kimse gelemez” (Yuhanna 14:6).
[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’in dirilişiyle ilgili tüm kanıtları temel alarak ve İsa’nın günahları bağışlama ve Tanrı’yla sonsuz bir ilişki sağlama armağanını göz önünde bulundurarak, kim akılsızca O’nu reddedebilir? Mesih diridir. İsa bugün yaşamaktadır.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Hemen şimdi dua ederek Mesih’e iman edebilirsiniz. Dua Tanrı’yla konuşmaktır. Tanrı yüreğinizi bilmektedir ve yüreğinizden gelenle olduğu kadar, sözlerinizle ilgilenmemektedir. Daha önce Mesih’e iman etmediyseniz, hemen şimdi yaşamınızı O’na teslim edebilirsiniz.[/FONT]

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Mesih’i yaşamıma davet etmek için ettiğim dua şöyleydi: “Rab İsa, sana ihtiyacım var. Günahlarım uğruna çarmıhta öldüğün için sana teşekkür ederim. Yaşamımın kapısını sana açıyorum ve sana kurtarıcım olarak güveniyorum. Günahlarımı bağışlayıp, bana sonsuz yaşam verdiğin için sana teşekkür ederim. Beni, olmamı istediğin gibi bir kişi yap. Sana güvenebileceğim için teşekkür ederim.”[/FONT]

Bu değerli konuyu tekrar gundeme almayı uygun gördüm. Özellikle İsa Mesihin Tanrılıgı konusunda kapsamlı bir calışma yapmak isteyenler için ideal bir kaynak.. Konuyla ilgili sorularınız veya yorumlarınız olursa yazmaktan çekinmeyin..