Nedense bilmiyorum ancak insanlarda bir yüzeysellik var.İnsanlar gördüğüne “Gördüm,İnandım” diyorlar ve araştırmıyorlar.Hiç bir Katolik bir Aziz’e veya Meryem Ana’ya dua etmez.Aziz demek Tanrı Hizmetkarı demektir ve onun isim gününde onun için dua ederiz.Evet Aziz’lerin şefaat hakkı vardır ancak bunun için Aziz’lere kimse dua etmez.

Meryem Ana’ya Tanrı’sal bir anlam yükleyen zaten Katolik olamaz.Meryem Ana’nın Rab’bin annesi olmasının bir nedeni vardır.Yoksa Tanrı sıradan birisinide seçebilirdi ancak Tanrı Meryem Ana’yı seçti çünkü Meryem Ana zaten seçilmiş olandı.

Birde çok güldüğüm şey.Heykellere tapıyorlar yalanı linie.Heykellerin önünde değil Tanrı’nın önünde eğiliyoruz.O sadece Rab’bin bizim için çarmıha gerildiğini görüp hatırlamak ve hatırlatmak için koyduğumuz nesnelerdir.Tanrı’nın önünde eğilirken önümüzde vazo olsa siz vazoya tapıyorsunuzda dersiniz.Lütfen insanlara sahte bilgiler iletmeyin.

@Saba 21423 wrote:

Sevgili Anglican.
Diyorsun ki:

“.Hiç bir Katolik bir Aziz’e veya Meryem Ana’ya dua etmez.”

Bu konuda, kendi düşüncelerimi”Azizlere Dua’ya ,Tanrı ne diyor” Başlıklı yazımda paylaştım.

Sevgili Anglica..elimdeki Kitap:
Katolik Kilisesi Din ve Ahlak İlkeleri başlığını taşıyor.Yayınlayan Vatikan

Üstündeki Yazı aynen şu:
Librerıa Editrice Vatıcan.

Orda Yaygın Dualar Konulu bir bölüm var.Sayfa 163.

Edilen Dualar:
“Tanrının İyiliği ile Emanet edilmiş olduğum,Tanrının Meleği,benim koruyucum,Beni aydınlat,beni koru,beni denetle,bena kulavuzluk et.Amin.”

Bir başka Dua:

Ey çok şefkatlı Bakire Meryem,himayene sığınan,yardımını dileyen ve aracılığını isteyen hiç kimsenin,senin yardımını görmeden geri çevirmedini hatırla.Bundan cesaret alarak ey bakireler bakiresi,ey benim annem sana doğru koşuyor ve günahlarım yüzünden çektiğim acılarla ayaklarına kapanıyorum.Ey Kelamın annesi dualarımı reddetme,onlarıı dinle ve kabul etmeye layık gör.Amin.”

Ve bir başka Dua daha:

Meryem Ana’ya yapılan tesbih Duası sonrasında:
Ey Tanrı’nın Kutsal Annesi,Mesih’in vaatlerine layık olabilmemiz için Dua et.”

Ve bir başka Dua:

“Senin merhametli himayene sığınıyoruz,ey Tanrı’nın kutsal annesi,denemelerle sınanan bizlerin dualarını geri çevirme.Ey şevkatlı ve şanlı Bakire,bizi hep bütün tehlikelerden koru.”

Benim gördüklerim (Katolik Kiliselerinde,çünkü bir dönem gittim,araştırdım.)ve Vatikan tarafından yayınlanmış kıtaplar,hiç sizin söylediklerinizi demiyorlar.

Güzel Anglican ,
Peki bu Dua’lar ne oluyor.?
Aracı kılma yok demiştin..Öyle değilmi..! Dua edilmez diyorsun .
Dualarda ön planda olan Kim..İsa Mesih mi?
Yoksa Meryem’ mi.?

Esenlikle

Kardeşim sen başkalarından senin için dua etmesini istiyorsun.Üstelik o sıradan birisiyken oysa biz bizim için dua etmesini Meryem Ana’dan istiyoruz.Ama onlar öldü diyorsunuz.Ancak Ruh ölümsüzdür ve hepimiznde bir Ruh’u olduğuna göre ??

Üstelik Aziz ve Azize’ler Tanrı Adam’larıdır.Hayatlarını Tanrı için harcayan O’nun için ölenlerdir.Biz onlara bizim için dua etmelerini istiyoruz karşı çıkıyorsunuz.Ama iş sizin başka sıradan insanlardan kendiniz için dua etmesine gelince ne var bunda diyorsuzunki bu tamamen bir çelişkidir.

Üstelik bazılarınız hemen ölülerle ilişki kurmak yasaktır çünkü bu Yasa’nın Tekrarı 18:10-11’de yasaklandı dersiniz.Bende şunu diyorum kardeşlerim.Matta 17:3’ede bir bakın.Mesih’in görünüşü değiştiğinde ÖLMÜŞ OLAN KUTSALLAR’la konuşuyor.Musa ve İlyas’la.Demekki işin derinliğine inildiğinde bunun aslında yasak olmadığını ve cennetteki bir Hristiyan’ın sizin için dua edebileceğini görüyoruz.

Üstelik bazılarınız onlar milyonlarca kişinin aynı anda değişik dillerdeki duasını nasıl duyacak bile diyebilirsiniz.Bir Rahip’ten üç farklı lisandaki kişiyle aynı anda konuşması imkansızsa buda öyledir diyeceksiniz belkide.Ancak kardeşlerim cennette olmak ve Kutsal olmak yan odada veya bir Rahip olmaya ne yazıkki benzemiyor

Tabii ki’de İsa Mesih’e dua etmeliyiz.Ancak bu tutupta başkaları için dua etmemizin yasak olduğu anlamınada gelmiyor.

Umarım bu tartışmalarımız saygı çerçevesinde devam eder kardeşim.Saygılarımla.Esenlik içinde kalmanız dileği ile

Musa ve İlyas’ın bedenleri nerede ?

Bizler bu dünyada bedensel olarak ölüyoruz.Ruh’larımız duruyor.Oradaki Musa ve İlyas’ın bedeni değildi Ruh’uydu.Ruh özde aynıdır.Dünyadan göçünce her imanlı Tanrı Oğlu sıfatını alır.Buda herkesi öbür yerde eşit kılar.Yani bir Aziz’lerinde Ruh’u cennette yaşıyor.Üstelik siz herkesin Kutsal Ruh’u aldıktan sonra kahin olduğunu söylemiyormusun bende diyorum kahinler kahinliğini uydurmuyorlar öbür taraftan alıyorlar.Demekki hala öbür taraftan buraya mesajlar geliyor ve burdan oraya dualar gidiyor.

Ayrıca neden mesajımı yayınlamadığınızı hala anlayabilmiş değilim ?
Tamamen dostçaydı ve hiçbir aşırılık yoktu.

Neyse konumuzdan sapmayalım yinede ben diğer mesajımın yayınlanmasını arz ediyorum.Yoksa burası demokratik değilde sadece evanjeliklere açık olan bir forummu.Sakın yanlış anlamayın sizi küçümsemiyorum ancak siz bana Güzel Anglican diyerek küçümsüyorsunuz.

Sizde biliyorsunuzki birbirimiz için dua etmek bizim bir parçamızdır.Aziz Pavlus kendisi için herkesin dua etmesini istemiştir.Şimdi İsa’nın öğrencilerinimi dinlemeliyiz.Yoksa ondan 16 yüzyıl sonra çıkmış tek işi Katolik’lerin yaptığını reddetmek olan birisinimi ?

Ayrıca tekrar belirtiyorum burası demokratik bir forum ise mesajımın yayınlanmasını arz ediyorum.

Hmm. Tamam kardeşim ancak yeni tanıştığım birisi bana güzel deyince pekte iyi karşılamamktayım.Belkide aşırı muhafazakar olduğumdandır.Kusura bakmayınız.

Ancak benim bahsettiğim Marthin Luther değildir.Bende Luther’i çok severim.Çünkü şu an okuduğum Türkçe İncil’i onun sayesinde okuduğumu biliyorum.Luther değil aşırı reformistlerden bahsediyordum.Yani Kalvin’den.

İsterseniz Aziz’lere dua etmeyin.Ancak bizleride bu durumdan dolayı yargılayıp bunun için konular açmayın.AÇMAYIN diyorum çünkü siz sadece bizim değil kendi inancınızıda karalıyorsunuz.Çünkü hepsi Hristiyan’dır.Ancak Aziz’leri inkar etmekte yanlış.Tanrı Adam’larını inkar edilmeside nedir.Örneğin yaşadığım şehirin koruyucusu Aziz Polikarp önceden nasıl öleceğini görmüştür.Bu büyük bir mucizedir ve Tanrı’dan gelmektedir değilmi ? İsterseniz dua etmeyin.Ancak istediğim tek şey dua edenlere saygı duymak ve bu Tanrı Adam’larınada saygı göstermeniz.

Ayrıca Aziz Pavlus’ta öldüğünde bile kendisi için dua etmelerini söylemiştir.Şimdi siz Aziz Pavlus’u inkarmı ediyorsunuz.

Üstelik İncil’de Vahiy 5:8’de Aziz’lerin bizler için AKTİF olarak çalıştığını görebiliriz.

Ayrıca Mezmur’da “Rab’be övgüler sunun,ey sizler,Rab’bin melekleri,Rab’bin sözünü dinleyen,söylediklerini yerine getiren güç sahipleri! Rab’be övgüler sunun,ey sizler,Rab’bin bütün göksel orduları,isteğini yerine getiren kulları!

Burada gördüğümüz gibi dualarımıza Göksel varlıkları ve Göksel insanlarıda katabilir.Bu Eski Antlaşma’nın Mezmur’lar bölümündeki bu ayetle garanti altına alınmıştır.

Cennettekiler sadece bizimle dua etmez,bizim içinde dua eder.Vahiy bölümünde”Altın bir buhurdan taşıyan başka bir Melek gelip sunağın önünde durdu.Altın tahtın önündeki altın sunakta kutsalların dualarıyla birlikte sunmak üzere kendisine çok miktarda buhur verildi.Kutsalların dualarıyla buhurun dumanı,Tanrı’nın önünde meleğin elinden yükseldi.

Burada Aziz Yuhanna’nın göklerde neler gördüğünü açıkça görebiliyoruz.

Ayrıca bu kadar emek harcadım.Lütfen mesajım yayınlansın.Esenlikler.

Vefat etmiş azizlerle nasıl irtibatta bulunulduğu, azizlerin aynı anda binlerce kişinin kendilerine hitab edişini nasıl algılayabildiği v.s. gibi konularda çıkan yanlış anlaşılmalar vücuden hayatta olanlar alemindeki zaman mekan kısıtlılığı koşullarının doğurduğu yanılgılardandır. Bu gibi kısıtlılıklar ruhlar aleminde geçerli değildir.

Aslında yaradılışta ölüm diye bir şey yoktur. Tanrı ölüm diye bir şey yaratmamıştır. Kimse ölmez, ister Cennet ehli olsun, ister cehennem ehli. Ölüm olarak algıladığımız şey sadece bir koşul değişikliğinden ibarettir. Ama düşkün insan herşeye tahakküm etme tutkusuyla varlığın kesintisiz bütünlüğünü algısında böldüğünden ölüm diye bir şey varmış gibi görünür. ‘Ölüm’ olarak algılanan durum varlıksal düşkünlüğün (‘köksel günah’ın yani) hayat manzarasının içeriği olarak vardır sadece. Oysa, yaradılışı Yaradan’ın ‘gözü’ ile görme yetisine ermiş biri ölüm diye bir şey olmadığına kendi tanık olur. Bu tür bir görme yetisi ölümün aşılması ile de eşdeştir zaten.

Kadim gelenekli Mesihi cemaatleri bu tecrübeleri tarihlerinde, daha ta havarilerin zamandından bugüne, aksaksız taşımışlardır… ondandır ki zaman mekan perspektifi açısından göçmüş gitmiş insanlarla irtibatı normal sayarlar. Bu geleneklerin mensupları için vücuden yüzyıllar öncesinde yaşamış bir azizden kendileri hakkında Tanrı’ya niyazda bulunmasını istemek, şu an vücuden yaşamakta olan bir kardeşlerinden öyle bir şeyi istemeleriyle hiç bir fark yoktur. Hatta ruhlar alemine göçmüş Rab dostu (aziz yani) zaman mekan kısıtlılığından kurtulmuş olduğundan kendiyle irtibat çok daha kolay olur.

Protestant’lığın bu tür mevzuları anlamaktaki güçlüğü hakkında çok şeyler yazılmış çizilmiştir. Tespit edilmesi gayetle mümkün tarihi sebepleri vardır Protestant’lığın bu konulardaki tepkisinin. Ama araştırmak gerekir. Türkiye çoğunluğu Mesihi gelenekli bir ülke olmadığından kitabiyatında bu tür konularla pek ilgilenilmemiştir, ondandır ki bu konularda araştırıların miktarı da çok cüzidir henüz. Bu gibi konuları araştırabilmek için tüm ‘taraf’ların yabancı dildeki kaynaklarına, ayrıntılı olarak görüşlerine başvurmak gerekir. Seneler süren bir serüvendir bu tür İllahiyat, tarih ve toplum bilimi araştırılarına dalmak zaten.

Ne yazık ki genelde bu tür mülakatlar cemaatlar arası bir polemik olarak yaşanır. Halbuki bu bir çözüm değildir tabi ki. Önemli olan önyargısı olmayan bir yaklaşımla ‘karşı taraf’ı anlamaya niyetli olmak. Bir şeyi anlayabilmenin başlıca şartı niyetin önyargısız olmasıdır, zihin gücü değil. Ön yargılı bir niyet çevik bir zihniyeti çok daha kolay kendi hizmetine koşar nitekim, çoğu kez.

Endişe yersizdir ama neticede… Rab her iyi niyetliye yaradılışın tüm sırlarını vehyedecektir… Kilise’nin ilk yıllarındaki gibi. Yaradan’ın lütfu eksilmez. İnsanların bu lütfu kabul ediş azimlerinde eksiliş olabilir sadece. Azmi olana bugün de o zamanlar olduğu gibi her tür hikmet ifşa olunur.

Esenlikler…

Metin Kemal kardeşim, yazdıklarımla ilgili oturup bunca uzun bir yazı yazdığından dolayı teşekkürler. Bu yazmış olduklarının herbiri yüzyıllar boyu tartışılmış bilinen şeyler hep. Ama buna rağmen tüm kadim gelenekli cemaatler (sadece Ortodoks Kilise’ninki değil elbet) dünya görüşlerine oldukları gibi devam etmişler. Bunun sebepleri yok sayılabilecek sebepler değil elbet.

Bin yılın üzerinde bir hayat sürmüş olan Bizans imparatorluğunda en ufak bir İllahiyat görüşü ayrılığından nice ihtilaflar yaşanmıştır. İllahiyat sapkınlıklarını hiç kolay kabul etmeyen toplumlardı bu toplumlar… zira kutsallık öğesine günlük hayatlarında bugünkü modern toplumlarınkinden kıyaslanamayacak kadar çok aşinalıkları vardı bu toplumların fertlerinin. Üstelik özellikle Roma ve Yunan dilli Bizans toplumu geçmişi koca kılı kırk yarmış bir antik Yunan felsefesi ve Roma hukuğunun doğrudan mirasçısı bir toplum. Öyle safdilliklere taviz verecek türden bir zihinsel yapısı hiç olmayan bir toplum yani. İnsan hukukçu aziz Dionisius’un, İllahiyatçı Gregoryus’un, aziz Basilyus’un, ufak kardeşi Nissa’lı Gregoryus’un, aziz Maksimus’un, aziz Simeon’un, zahit aziz Markus’un ve bir çok başkasının metinlerine bir göz atsa düşünce derinliklerinden ağzı açık şaşakalır. Bu gibi kişilikler safdilliklere, basite indirgeyişlere göz yumacak türden kişilikler değildi kesinlikle. Ama hiç biri vefat etmiş azizlere hitab etme konusunda en ufak bir itiraz getirmemişlerdir. Bu hiç hafife alınacak bir veri değildir, malum.

Mesihiliğin ilk yayılış yıllarında eski pagan dininin silinmesiyle halkın hayat gereksinimlerinde boş kalan bölgelerin başka, yeni bir uygulamayla doldurulması tabi ki düşünülmüş bir şeydir. Eski tapınakların bulunduğu yerlere kiliseler inşa edilmiştir… eski çok tanrılı sistemin tanrılarının yerine halkın bilincinde zamanla başka kişilikler yerleşmiştir. Ama bunun öyle olmuş olması o eski tanrıların yerine konmuş yeni kişiliklerin hayali olduğu anlamına gelmez ille de. Üstelik öyle ‘toplum mühendisliği’ karar mevkilerinde planlanmış şeyler de değildir bunlar. Kendiliklerinden gelişmiş kökleşmiş durumlardır. Sosyal bir evrimin neticeleridir. Kaldı ki eski pagan bayramlarının yerine yeni inancın anı günü ve bayramlarının yerleştirilmesi ahlaki açıdan da görülse gayetle anlaşılır, kınanacak bir yanı olmayan bir uygulamadır.

Zaten Mesihliğin belirmesi eski dünyanın günlük verilerinin tümünün değişmesi anlamına gelen bir şey değildi tabi ki. Zamanın tıp, felsefe, matematik ilimleri, mimarisi falan hep devam etti. İnsanlar evlenmeye, çocuk yapmaya, yemeye, uyumaya, çalışmaya, konuşmaya, şarkı söylemeye eskiden olduğu gibi devam ettiler. Yeni adetlerin eski adetlerin bıraktığı boşluklara yerleştirilmesi gayetle doğal bir şeydi yani.

Ama bu gibi toplumsal-sosyal düzenlemelerin ötesinde vefat etmiş azizlerle irtibatta bulunma mevzu bir kozmolojik algılayış mevzu. Yani kainatın varoluş tarzı ile ilgili manevi, doğrudan vahye dayanan bir bilginin sonucu oluşmuş bir hayat görüşü.

Bir çok kez altını çizmiş olduğum gibi Mesihi görüşünde ‘ölmüşler’ diye bir şey yoktur. Başka bir varlıksal koşula geçmişler vardır sadece. Bu iki bin yıllık bir süredir var olan bir inanç, yeni bir şey değil. Ve tabi ki bu inancın bu başka varlıksal koşula geçmiş olanlara tapmayla hiç bir alakası yoktur. Sadece kendileriyle hayattaki cemaat mensupları ile olduğu gibi irtibatta bulunmayla alakası vardır.

Ama bu basit inanlı ile aziz arasındaki ayırımın bir sebebi daha vardır. Çok pratik bir sebep: ‘Mesihiyim’ diyen her birinin özde ille de Mesihi olamayacağı tespiti. Herhangi biri Mesihi olduğunu ilan edebilir ama sözlerdeki bir ilan o kişinin ille de gerçek bir Mesihi olduğu anlamına gelmez. İşte ‘aziz’ ayırımı Mesihiliği özde yaşamış olanlara işareten var olan bir ayırım.

Tarih Mesihi olduklarını ilan edip de bir Mesih müridine hiç yakışmayan nice gaddarlıklarda bulunmuş olanlarla dolu. Birinin ‘Mesihiyim’ demesi hiç bir şey ifade etmez… kiliseye sık gitmesi, ayinlere günü gününe katılması, hatta ahlaki yasaları titizce uygulaması bile hiç bir şey ifade etmez kendiliğinden. Yeni Ahit anlatılarındaki Ferisiler de yasayı harfi harfine uygulamakta titiz kişilerdi hep ama insan vücuduna bürünmüş Tanrı Kelamı’nı tanıyamayıp çarmıha yollamış olanlar da onlardı aynı zamanda.

Kadim gelenekli cemaatlerin inançları öyle yüzeysel nedenlerden yerleşmiş, yaşamış değildir. Kendilerine çok büyük bir anlama arzusu, dikkat ve zihin açıklığı ile yaklaşılmalı ki anlaşılabilsinler.

Tabi bu gibi şeylerde ısrar etmeye de gerek yoktur. Herkes kendi vicdanınca yol alır hayatta. ‘Bir iki nasihatten sonra terket’ der Paulus. Sözlerle bir yerden sonra ilerlenebileceği yoktur. İsteyen ruhlar dünyasının varlığını yok saysın, tüm varoluşu bu şurdaki maddi hayatımızdan ibaret saysın. Meleküt alemini de yok saysın isterse. Vicdani tercihlere gem vurulamaz. Mesihilik tarihi bu gibi muhtelif inanç bölünmeleriyle dolu nasıl olsa. Şaşırtıcı bir şeyin olmuş olacağı yok. İyi niyetliye düşen bir iki söz etmesi, ondan sonrası Tanrı’nın takdirinde nasıl olsa.

Benim burdaki konu ile ilgili yazılarım da zaten kadim gelenekli Mesihi cemaatlerinin hayat algılayışını anlaşılır kılma, kendileriyle ilgili yanlış anlaşılmaların önlenmesi amaçlı, şahsi imkanlarım el verdiğince. Kimseyi ikna etme niyeti ile yazılmış şeyler değil. Öyle ‘ağıl’ nüfusu arttırma gibi uğraşları gayetle sorunlu bulurum zaten. Söylenenlerin hepsi kardeşçe bir sunu ve paylaşım mahiyetinde sadece. : – )

Esenlikler…