CEHENNEMİN DİBİ (3) :

Bir viranhane olan bina, artık bir kilise binasına dönüşmüştü. Çok mütevazî bir yer, çok mütevazî bir mahallede. Rab bizim için burayı seçmiş. Nedense O, hep böyle yerlerde olmamızı, buralara ulaşmamızı istiyor. Alçak gönüllü Rab, alçak gönüllerde ve mütevazî yerlerde yaşıyor. Her bakımdan, mandırada, hayvan pislikleri arasında doğmuş birisinin yaşamasına uygun bir yer.

Noel’de açmıştık. Kutsal doğuşu kutlamıştık ve ondan sonra da her hafta, haftada 2 gün toplantı yaptık. Her adımımızı dikkatle ve duayla attık. “Duayla attık” derken, gerçekten duayla attık, hatta ordaki bütün zamanımızı duada yaşadık. Burası, ‘Cehennemin Dibi’ydi sonuçta. Şeytan’ın barınağıydı. Her anımız, sanki ‘su üstünde yürüyoruz’ gibi, yüzde yüz Rab’be bağımlılıkla geçiyordu.

Meyvelerini görmeye başladık. Kısa bir müddet içerisinde, karşı komşumuz Mehmet (yeni adı İmanuel) Rab’be geldi. Sonra da Nadiriye isminde bir bayan. Daha sonra da Rab aramıza Pal Talk’da iman etmiş olan Orkun ve Mehmet isimli iki kardeş getirdi. Sonra da Mustafa isimli biri, binamızı rüyasında görerek geldi. Bunun haricinde komşulardan ve civarlardan 18-20 kişi ile, herbiri ile birkaç saat görüşüp, onlara İncil ve diğer kitaplar verdik. Rab tüm işlerimizi bereketliyor, vaftiz olmak isteyenlerin sayısı artıyordu.

Rab bizlere güç ve enerji verdik sonra, Şeytan da kendi adamlarına güç ve enerji veriyordu. Gece gündüz bizlerle uğraşıp, aleyhimizde her türlü yalanı söylediler, bizleri kötülediler. Bizlere yakınlık hissedenleri, bir anda bizlere selâm vermez hale getirdiler. Polislere, askerlere, belediyeye ve gazetelere şikâyet ettiler. Çok sağcı, milliyetçi olduğunu sanan, “Bu gâvurlara ne yaparsan mübahtır” mentalitesine sahip bir gazete, 3 gün bizleri nerdeyse tam sayfa manşet yaptı. Baş Savcıya, Diyanet İşleri Başkanlığına ve her türlü ilgili olabilecek merciye, aleyhimizde şikâyette bulundu. Kapatılmamızı istedi. Bu açılışa katılmamaları için de siyasî liderlere baskılar yaptı. Kıbrıs’ta seçim zamanı olduğu için de, bu baskılar başarılı oldu.

Resmi açılışımız 14 Mart’a ayarlanmıştı. Açılışa 10 gün kala, Şeytan, bu gazetecileri devreye sokmuş, hırçın, saldırgan yazılarıyla, bitmez tükenmez düşmanlıklarıyla, her şeyi sona erdirme girişiminde bulunmuştu. Halbuki, herşey ayarlanmış, Avrupa Birliği’nden ve ABD büyükelçiliğinden, İnsan Hakları Temsilcileri gelecek ve bu açılışa şahit olacaklar ve raporlarında yer vereceklerdi. Bunun mutlaka olması ve bu açılışın resmiyet kazanması gerekiyordu. Bu açılış gerçekleşmezse ve bu bahsettiğim dünya güçleri temsilcileri gelip de, şahitlik edemezlerseydi, ‘kendimiz gelin, kendimiz güveyi’ olmuş olurduk. Kıbrıs’ta 1983’te başlayan bu yepyeni kilise tarihimiz ve Rab adına yapılan ruhsal savaşımızda, çok önemli bir dönüm noktasıydı bu açılış. Mutlaka başarıya ulaşmalıydık.

İşte bu noktada, sizler de, çok çok değerli kardeşlerimiz, devreye girdiniz. Oruç tutup, dua ettiniz. İngiltereden, Bulgaristan, Yunanistan, Güney Kıbrıs’tan da bizler için dua eden kiliseler oldu. Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederiz. Hizmetleriniz, hiç de boşa gitmedi. Saldırılar geri püskürtüldü. Aleyhimize yazı yazmaları için kışkırtılan diğer gazeteler, bizlerle konuştuktan sonra, bundan vaz geçti. Bunun aksine, yine tam sayfaya yakın, lehimize yazılar çıktı bir başka gazetede.

Açılış günü, kilisenin etrafında, bizlere kötü kötü bakan 8-10 tane adam toplanmış, bizleri ve kiliseyi gözetlemeye başlamışlardı. Bunların bir kısmını, daha önceki düşmanca tavır ve sözlerinden dolayı tanıyorduk. Bir tanesi, “Bu kilise burada asla açılamıyacak” diye ölümüne yemin etmiş, katil suratlı bir milliyetçi (?) idi. Bir diğeri de, bizlerle devamlı tartışan ve kiliseye gelme niyetli olanları tehdit eden, mahallenin muhtarı gibi, yaşlı ve sevgi nedir bilmeyen, hoşgörüsüz eski bir kurt. Kapı girişimizin üzerinde de, bir üst katın balkon demirine asılmış, binamıza girmek isteyenin kafasına pis suların akmasını sağlayacak ve sağlamak için konmuş, ıslak, kocaman bir halı.

Her şeye rağmen, meleklerin korumasında ve Kutsal Ruh’un yönetiminde çok bereketli bir açılış gerçekleştirdik ve İnsan Hakları Temsilcilerinden, her türlü işbirliği ve gerekirse lehimize ve haklarımız doğrultusunda ‘Yasal İşlem’ sözü aldık. Herkesin yüreğinde büyük bir coşkuyla, Rab’bi yücelterek ve şükrederek ordan ayrıldık. Şeytan’a, ne bir nokta, ne de bir virgül taviz vermedik. Hiçbir saldırıya veya tehdite boyun eğmedik. Haklarımızın hiçbirinden feragat etmedik. Mesih’in bizlere teslim etmiş olduğu “Barıştırma Görevini” koruduk ve bu hakkımızı, sonuna kadar, hiç tavizsiz ve Rab’bin sağladığı büyük bir cesaretle savunduk. Orda bulunan yerli ve yabancı birçok kişinin, çok etkilendiği haberlerini duyuyoruz. Rab’be ve bütün kardeşlerimize şükürler olsun.