Bir gün Gaziantep fuarında medresedeki arkadaşlarla geziyorduk. İncil satan bir stand vardı. Oraya gidip bir incil satın aldık. Daha ordayken sakallı iki adam gelip, ordaki incil satana, ‘burası müslüman ülkesi.. incil satamassınız!’ deyip tehditlerde bulundular. İncil’i biraz okuyup çöpe attık. Ertesi gün gitiğimizde yine uğrayıp kitaplara bakıp gittik. Elli metre uzaklaşmadan birden bom diye bir patlama sesi geldi. Herkes kaçışıyordu. Oraya bomba atmışlardı. O zaman biraz olsun üzulmüştüm. Bu anlattığım olay, benim şahsen tanık olduğum bir olaydır. O zaman Rab yüreğime dokunmuştu. Geçen yıl bir rüya gördüm. Rüyamda pastörün ağzından su akıyordu. Pastörün önünde çarmıh vardı. Bu rüyayı benle calışan bir arkadaşıma anlattım. O da beni kilisedeki pastörle tanıştırdı. Ertesi gün kiliseye gittim ve Rab’bi yüregime davet ettim. Yüreğimde büyük bir sıcaklık hissettim. Tabi ki bu kadar değil, ama anlatacak yüregimde öyle bir sevinç var ki, Rab beni kurtardıgı için Rab’be şükürler olsun. Yuhanna 17..13: ‘şimdi sana geliyorum, sevincimin onlarda tamamlanması için dünyadayken bunları söylüyorum..’

Sevgim ve dualarımla…

halleluya